بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ

بنام خداى رحمان رحيم؛ وقتى كه آسمان شكافته شود

وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ

وقتى كه ستارگان پراكنده شوند.

وَ إِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ

وقتى كه دريا منفجر شوند

وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ

وقتى كه قبرها متحول گردند!

عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ

مى‌داند هر كس آنچه از پيش فرستاده و آنچه به تأخير انداخته است‌

يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ

اى انسان چه چيز تو را به پروردگار كريمت جرى كرده است.

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ

پروردگارى كه تو را آفريده و ساخته و متعادل كرده است.

فِي أَيِّ صُورَةٍ ما شاءَ رَكَّبَكَ

و در هر شكلى كه خواسته تركيبت كرده است.

كَلاَّ بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ

نه، بلكه جزا را تكذيب مى‌كنيد.

وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ

حقا كه براى شما نگهبانانى هست‌

كِراماً كاتِبِينَ

بزرگواران نويسندگان‌

يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ

مى‌دانند آنچه را كه مى‌كنيد

إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ

راستى كه نيكوكاران در نعمت وسيع مى‌باشند

وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ

و فاجران در آتش بزرگى هستند

يَصْلَوْنَها يَوْمَ الدِّينِ

روز جزا به آن داخل و ملازم مى‌شوند.

وَ ما هُمْ عَنْها بِغائِبِينَ

و از آن غائب (كنار) نخواهند بود.

وَ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ

چه چيز دانايت كرد كه روز جزا چيست‌

ثُمَّ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ

سپس چه چيز دانايت كرد كه روز جزا چيست‌

يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَ الْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ

روزى است كه كسى براى كسى مالك چيزى نيست فرمان در آن روز مخصوص خداست.