بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه آسمان بشكافد

وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ

و هنگامى كه ستارگان پراكنده شوند

وَ إِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ

و هنگامى كه درياها شكافته شوند [و به هم بپيوندند]

وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ

و هنگامى كه قبرها زير و رو شوند،

عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ

هركسى آنچه را [از خير و شر] پيش فرستاده و باز پس نهاده بداند.

يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ

اى انسان! چه چيزى تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور كرده است؟

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ

همان كسى كه تو را آفريد و اندامت را درست و نيكو ساخت و متعادل و متناسب قرار داد،

فِي أَيِّ صُورَةٍ ما شاءَ رَكَّبَكَ

و تو را در هر نقش و صورتى كه خواست تركيب كرد.

كَلاَّ بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ

اين چنين نيست [كه سبب ارتكاب گناهانتان مغرور بودنتان به بزرگوارى پروردگار باشد]، بلكه روز جزا را تكذيب مى‌كنيد [و با اين تكذيب، راه گناه را به روى خود باز مى‌نماييد،]

وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ

و بى‌ترديد بر شما نگهبانانى گماشته‌اند

كِراماً كاتِبِينَ

بزرگوارانى نويسنده

يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ

كه آنچه را [از خير و شر] انجام مى‌دهيد، مى‌دانند [و ضبط مى‌كنند.]

إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ

به يقين نيكان در نعمت فراوانى قرار دارند

وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ

و مسلما گناهكاران در دوزخ‌اند

يَصْلَوْنَها يَوْمَ الدِّينِ

[كه‌] روز پاداش در آن درآيند،

وَ ما هُمْ عَنْها بِغائِبِينَ

و آنان از دوزخ غايب نمى‌شوند

وَ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ

و تو چه مى‌دانى روز جزا چيست؟

ثُمَّ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ

باز چه مى‌دانى روز جزا چيست؟

يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَ الْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ

روزى كه كسى از كسى چيزى از عذاب را دفع نمى‌كند، و در آن روز فرمان و حكم ويژه خدا است.