بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ آن گاه كه آسمان ز هم بشكافد،

وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ

و آن گاه كه اختران پراكنده شوند،

وَ إِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ

و آن گاه كه درياها از جا بركنده گردند،

وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ

و آن گاه كه گورها زير و زبر شوند،

عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ

هر نَفْسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته، بداند.

يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ

اى انسان، چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته؟

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ

همان كس كه تو را آفريد، و [اندام‌] تو را درست كرد، و [آن گاه‌] تو را سامان بخشيد.

فِي أَيِّ صُورَةٍ ما شاءَ رَكَّبَكَ

و به هر صورتى كه خواست، تو را تركيب كرد.

كَلاَّ بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ

با اين همه، شما منكرِ [روز] جزاييد.

وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ

و قطعاً بر شما نگهبانانى [گماشته شده‌] اند:

كِراماً كاتِبِينَ

[فرشتگان‌] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند

يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ

آنچه را مى‌كنيد، مى‌دانند.

إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ

قطعاً نيكان به بهشت اندرند.

وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ

و بى‌شكّ، بدكاران در دوزخند.

يَصْلَوْنَها يَوْمَ الدِّينِ

روز جزا در آنجا درآيند،

وَ ما هُمْ عَنْها بِغائِبِينَ

و از آن [عذاب‌] دور نخواهند بود.

وَ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ

و تو چه دانى كه چيست روز جزا.

ثُمَّ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ

باز چه دانى كه چيست روز جزا؟

يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَ الْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ

روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز، فرمان از آنِ خداست.