بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ آن زمان كه آسمان [كرات آسمانى‌] از هم شكافته شود،

وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ

و آن زمان كه ستارگان پراكنده شوند و فرو ريزند،

وَ إِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ

و آن زمان كه درياها به هم پيوسته شود،

وَ إِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ

و آن زمان كه قبرها زير و رو گردد (و مردگان خارج شوند)،

عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ وَ أَخَّرَتْ

(در آن زمان) هر كس مى‌داند آنچه را از پيش فرستاده و آنچه را براى بعد گذاشته است.

يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ

اى انسان! چه چيز تو را در برابر پروردگار كريمت مغرور ساخته است؟!

الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ

همان خدايى كه تو را آفريد و سامان داد و منظم ساخت،

فِي أَيِّ صُورَةٍ ما شاءَ رَكَّبَكَ

و در هر صورتى كه خواست تو را تركيب نمود.

كَلاَّ بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ

(آرى) آن گونه كه شما مى‌پنداريد نيست؛ بلكه شما روز جزا را منكريد!

وَ إِنَّ عَلَيْكُمْ لَحافِظِينَ

ى‌شك نگاهبانانى بر شما گمارده شده ...

كِراماً كاتِبِينَ

والا مقام و نويسنده (اعمال نيك و بد شما)،

يَعْلَمُونَ ما تَفْعَلُونَ

كه مى‌دانند شما چه مى‌كنيد!

إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ

به يقين نيكان در نعمتى فراوانند.

وَ إِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ

و بدكاران در دوزخند،

يَصْلَوْنَها يَوْمَ الدِّينِ

روز جزا وارد آن مى‌شوند و مى‌سوزند،

وَ ما هُمْ عَنْها بِغائِبِينَ

و آنان هرگز از آن غايب و دور نيستند!

وَ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ

تو چه مى‌دانى روز جزا چيست؟!

ثُمَّ ما أَدْراكَ ما يَوْمُ الدِّينِ

باز چه مى‌دانى روز جزا چيست؟!

يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَ الْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ

روزى است كه هيچ كس قادر بر انجام كارى به سود ديگرى نيست، و همه امور در آن روز از آن خداست!