بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ به اين سرزمين (مكه) سوگند ياد مى‌كنم!

وَ أَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ

در حالى كه تو در اين سرزمين فرود آمده‌اى،

وَ وَالِدٖ وَ مَا وَلَدَ

سوگند به پدر و آنچه زاد،

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ

كه بيقين انسان را در رنج و مشقت آفريديم.

أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ

آيا (انسان) مى‌پندارد كه هيچ كس بر او توانايى (دست يابى) ندارد؟!

يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا

مى‌گويد:« ثروت انبوهى را نابود كردم. »

أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ

آيا مى‌پندارد كه هيچ كس او را نديده است؟!

أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ

آيا براى او دو چشم قرار نداده‌ايم؟!

وَ لِسَانٗا وَ شَفَتَيۡنِ

و زبان و دو لب؟!

وَ هَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ

و او را به دو راه (خير و شر) رهنمون كرديم.

فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ

و [لى‌] با مشقت وارد گردنه نشد.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡعَقَبَةُ

و چه چيز تو را آگاه كرد كه گردنه چيست؟!

فَكُّ رَقَبَةٍ

(آن) آزاد كردن برده‌اى،

أَوۡ إِطۡعَٰمٞ فِي يَوۡمٖ ذِي مَسۡغَبَةٖ

يا غذا دادن در روز گرسنگى،

يَتِيمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ

به يتيم خويشاوند،

أَوۡ مِسۡكِينٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ

يا به بينواى خاك‌نشين است،

ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَ تَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ

سپس از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به شكيبايى سفارش كرده و همديگر را به مهرورزى سفارش نمودند.

أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ

آنان ياران خجسته (دست راست) اند.

وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِ‍َٔايَٰتِنَا هُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ

و تنها كسانى كه به آيات ما كفر ورزيدند ياران شوم (دست چپ) اند.

عَلَيۡهِمۡ نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ

كه بر آنان آتشى فرو بسته شده است.