سوره التحریم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ يا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضاتَ أَزْواجِكَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ اى پيمبر چرا حرام مىكنى آنچه را حلال كرد خدا برايت خواهى خشنودى همسران خويش را و خدا است آمرزنده مهربان
قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَيْمانِكُمْ وَ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
2همانا خدا بايسته داشت بر شما حلال بودن سوگندهاى شما را و خدا است دوست شما و او است داناى حكيم
وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِليٰ بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدِيثاً فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَها بِهِ قالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هٰذا قالَ نَبَّأَنِيَ الْعَلِيمُ الْخَبِيرُ
3و گاهى كه نهان داشت پيمبر بسوى بعضى از زنان خويش داستانى را پس گاهى كه آگهيش داد بدان و فاش ساختش خدا بر او شناسانيد پارهاى از آن را و روى برتافت از پارهاى و هنگامى كه آگهيش داد بدان گفت كه تو را آگهى داده است بدين گفت آگهيم داده است خداوند داناى آگاه
إِنْ تَتُوبا إِلَي اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْرِيلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذٰلِكَ ظَهِيرٌ
4اگر توبه كنيد اى دو زن بسوى خدا هر آينه گرويده است دلهاى شما و اگر چيرگى كنيد بر او همانا خدا است دوست او و جبرئيل و شايستگان از مؤمنان و فرشتگانند پس از آن پشتيبان
عَسيٰ رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَكُنَّ أَنْ يُبْدِلَهُ أَزْواجاً خَيْراً مِنْكُنَّ مُسْلِماتٍ مُؤْمِناتٍ قانِتاتٍ تائِباتٍ عابِداتٍ سائِحاتٍ ثَيِّباتٍ وَ أَبْكاراً
5اميد است پروردگار او اگر طلاق گويد شما را تبديلش كند زنانى نكوتر از شما مسلمانانى مؤمنانى فروتنانى توبهكنندگانى و پرستندگانى رهروانى بيوگانى و شوىناديدگانى
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ عَلَيْها مَلائِكَةٌ غِلاظٌ شِدادٌ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ
6اى آنان كه ايمان آورديد بازداريد خود و خاندان خويش را از آتشى كه سوخت آن مردمان است و سنگ بر آن است فرشتگانى دژم (درشت خوى) سختگيرانى كه نافرمانى نكنند خدا را آنچه فرمايدشان و بكنند آنچه را كه فرموده شوند
يا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
7اى آنان كه كفر ورزيدند بهانه نياريد امروز جز اين نيست كه پاداش داده شويد آنچه را بوديد مىكرديد
يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَي اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسيٰ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ يَوْمَ لا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعيٰ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنا أَتْمِمْ لَنا نُورَنا وَ اغْفِرْ لَنا إِنَّكَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
8اى آنان كه ايمان آورديد توبه كنيد بسوى خدا توبه نصوح اميد است پروردگار شما بسترد از شما بديهاى شما را و درآرد شما را باغهايى كه روان است زير آنها جويها روزى كه خوار نگرداند خدا پيمبر و آنان را كه ايمان آوردند با او پرتو ايشان مىدود پيش روى ايشان و بر سوى راستشان گويند پروردگارا تمام گردان براى ما نور ما را و بيامرز ما را كه تويى بر همه چيز توانا
يا أَيُّهَا النَّبِيُّ جاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنافِقِينَ وَ اغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَ مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ
9اى پيمبر جهاد كن با كافران و منافقان و درشتى كن بر ايشان و جايگاه ايشان است دوزخ و چه زشت است آن جايگاه
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذِينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتاهُما فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ قِيلَ ادْخُلَا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِينَ
10زده است خدا مثلى براى آنان كه كفر ورزيدند زن نوح و زن لوط بودند زير فرمان دو بندهاى از بندگان ما شايستگانى پس خيانت كردند با آنان پس بىنياز نساختندشان از خدا چيزى را و گفته شد به آتش درآئيد با درآيندگان
وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
11و زده است خدا مثلى براى آنان كه ايمان آوردند زن فرعون را گاهى كه گفت پروردگارا بساز برايم نزد خويش خانهاى در بهشت و برهانم از فرعون و كردارش و برهانم از گروه ستمگران
وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيهِ مِنْ رُوحِنا وَ صَدَّقَتْ بِكَلِماتِ رَبِّها وَ كُتُبِهِ وَ كانَتْ مِنَ الْقانِتِينَ
12و مريم دخت عمران را كه نگهداشت فرج خويش را تا دميديم در آن از روح خويش و تصديق كرد به سخنان پروردگار خود و كتابهاى او و گشت از فروتنان