بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه خورشيد را به هم درپيچند

وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ

و هنگامى كه ستارگان تيره و بى‌نور شوند

وَ إِذَا الْجِبالُ سُيِّرَتْ

و هنگامى كه كوه‌ها را به حركت آرند و از جا بركنند

وَ إِذَا الْعِشارُ عُطِّلَتْ

و هنگامى كه اموال نفيس و با ارزش رها و بى‌صاحب شود

وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ

و هنگامى كه همه حيوانات وحشى محشور شوند

وَ إِذَا الْبِحارُ سُجِّرَتْ

و هنگامى كه درياها مشتعل و برافروخته گردند

وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ

و هنگامى كه هركس [با همسان خود] قرين و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان‌]

وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ

و هنگامى كه از [دختر] زنده به گور بپرسند

بِأَيِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ

به كدام گناه كشته شده؟

وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ

و هنگامى كه نامه‌هاى اعمال را بگشايند

وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَتْ

و هنگامى كه آسمان را به شدت بركنند و برچينند

وَ إِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ

و هنگامى كه دوزخ افروخته شود

وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ

و هنگامى كه بهشت را نزديك آرند

عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ

[در چنين موقعيت و زمانى است كه‌] هر كس هر عملى را [از خير و شر] حاضر كرده است، بداند.

فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ

پس سوگند به ستارگانى كه باز مى‌گردند،

الْجَوارِ الْكُنَّسِ

ستارگانى كه به سرعت مى‌روند و پنهان مى‌شوند،

وَ اللَّيْلِ إِذا عَسْعَسَ

و سوگند به شب هنگامى كه [روى مى‌آورد، و زمانى كه‌] مى‌رود،

وَ الصُّبْحِ إِذا تَنَفَّسَ

و سوگند به صبح هنگامى كه مى‌دمد [و با گستردن نورش تاريكى را مى‌زدايد]

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ

كه قرآن كلام فرستاده‌اى ارجمند و بزرگوار است.

ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ

نيرومندى كه نزد صاحب عرش داراى مقام و منزلت است؛

مُطاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ

آنجا مورد اطاعت [فرشتگان‌] و امين است

وَ ما صاحِبُكُمْ بِمَجْنُونٍ

فيق و يار شما ديوانه نيست.

وَ لَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ

بى‌ترديد امين وحى را در افق روشن ديده است،

وَ ما هُوَ عَلَي الْغَيْبِ بِضَنِينٍ

و او نسبت به [ابلاغ و تعليم‌] آنچه به او وحى مى‌شود، بخيل نيست

وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شَيْطانٍ رَجِيمٍ

و قرآن، كلام شيطان رانده شده نيست؛

فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ

پس [با انكار قرآن و روى گرداندن از آن‌] كجا مى‌رويد؟

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ

قرآن فقط وسيله يادآورى و پند براى جهانيان است؛

لِمَنْ شاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَسْتَقِيمَ

براى هركس از شما كه بخواهد [در همه شئون زندگى مادى و معنوى‌] راه مستقيم بپيمايد

وَ ما تَشاءُونَ إِلَّا أَنْ يَشاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ

و شما [طى راه مستقيم را] نخواهيد خواست مگر آنكه خدا پروردگار جهانيان بخواهد.