بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا ٱلشَّمۡسُ كُوِّرَتۡ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه خورشيد را به هم درپيچند

وَ إِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنكَدَرَتۡ

و هنگامى كه ستارگان تيره و بى‌نور شوند

وَ إِذَا ٱلۡجِبَالُ سُيِّرَتۡ

و هنگامى كه كوه‌ها را به حركت آرند و از جا بركنند

وَ إِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ

و هنگامى كه اموال نفيس و با ارزش رها و بى‌صاحب شود

وَ إِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ

و هنگامى كه همه حيوانات وحشى محشور شوند

وَ إِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ

و هنگامى كه درياها مشتعل و برافروخته گردند

وَ إِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ

و هنگامى كه هركس [با همسان خود] قرين و جفت شوند [خوبان با خوبان و بدان با بدان‌]

وَ إِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ

و هنگامى كه از [دختر] زنده به گور بپرسند

بِأَيِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ

به كدام گناه كشته شده؟

وَ إِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ

و هنگامى كه نامه‌هاى اعمال را بگشايند

وَ إِذَا ٱلسَّمَآءُ كُشِطَتۡ

و هنگامى كه آسمان را به شدت بركنند و برچينند

وَ إِذَا ٱلۡجَحِيمُ سُعِّرَتۡ

و هنگامى كه دوزخ افروخته شود

وَ إِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ

و هنگامى كه بهشت را نزديك آرند

عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ

[در چنين موقعيت و زمانى است كه‌] هر كس هر عملى را [از خير و شر] حاضر كرده است، بداند.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ

پس سوگند به ستارگانى كه باز مى‌گردند،

ٱلۡجَوَارِ ٱلۡكُنَّسِ

ستارگانى كه به سرعت مى‌روند و پنهان مى‌شوند،

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ

و سوگند به شب هنگامى كه [روى مى‌آورد، و زمانى كه‌] مى‌رود،

وَ ٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ

و سوگند به صبح هنگامى كه مى‌دمد [و با گستردن نورش تاريكى را مى‌زدايد]

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

كه قرآن كلام فرستاده‌اى ارجمند و بزرگوار است.

ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي ٱلۡعَرۡشِ مَكِينٖ

نيرومندى كه نزد صاحب عرش داراى مقام و منزلت است؛

مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِينٖ

آنجا مورد اطاعت [فرشتگان‌] و امين است

وَ مَا صَاحِبُكُم بِمَجۡنُونٖ

فيق و يار شما ديوانه نيست.

وَ لَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِينِ

بى‌ترديد امين وحى را در افق روشن ديده است،

وَ مَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ بِضَنِينٖ

و او نسبت به [ابلاغ و تعليم‌] آنچه به او وحى مى‌شود، بخيل نيست

وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٖ

و قرآن، كلام شيطان رانده شده نيست؛

فَأَيۡنَ تَذۡهَبُونَ

پس [با انكار قرآن و روى گرداندن از آن‌] كجا مى‌رويد؟

إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

قرآن فقط وسيله يادآورى و پند براى جهانيان است؛

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَسۡتَقِيمَ

براى هركس از شما كه بخواهد [در همه شئون زندگى مادى و معنوى‌] راه مستقيم بپيمايد

وَ مَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و شما [طى راه مستقيم را] نخواهيد خواست مگر آنكه خدا پروردگار جهانيان بخواهد.