بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به انجير و زيتون

وَ طُورِ سِينِينَ

و به طور سينا

وَ هٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ

و به اين شهر امن

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ

كه ما انسان را در نيكوترين نظم و اعتدال آفريديم.

ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ

آن گاه او را [به سبب گناهكارى‌] به [مرحله‌] پست‌ترين پستان بازگردانديم.

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، پس آنان را پاداشى بى‌منت و هميشگى است.

فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ

[اى انسان!] پس چه چيزى تو را بعد [از اين همه دلايل‌] به تكذيب پاداش وامى‌دارد؟

أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ

آيا خدا بهترين داوران نيست؟