بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ التِّينِ وَ الزَّيْتُونِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به [كوه‌] تين و زيتون،

وَ طُورِ سِينِينَ

و طور سينا،

وَ هٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ

و اين شهر امن [و امان‌]،

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ

[كه‌] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم.

ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ سافِلِينَ

سپس او را به پست‌ترين [مراتب‌] پستى بازگردانيديم

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ

مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌اند، كه پاداشى بى‌منّت خواهند داشت.

فَما يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ

پس چه چيز، تو را بعد [از اين‌] به تكذيب جزا وامى‌دارد؟

أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحاكِمِينَ

آيا خدا نيكوترين داوران نيست؟