بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به [كوه‌] تين و زيتون،

وَ طُورِ سِينِينَ

و طور سينا،

وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ

و اين شهر امن [و امان‌]،

لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ

[كه‌] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم.

ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ

سپس او را به پست‌ترين [مراتب‌] پستى بازگردانيديم

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ

مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌اند، كه پاداشى بى‌منّت خواهند داشت.

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ

پس چه چيز، تو را بعد [از اين‌] به تكذيب جزا وامى‌دارد؟

أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ

آيا خدا نيكوترين داوران نيست؟