سوره الجاثیة
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ حم
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ حم
تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ
2فرستادن كتاب از خداوند عزتمند حكيم
إِنَّ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لَآياتٍ لِلْمُؤْمِنِينَ
3همانا در آسمانها و زمين است آيتهايى براى ايمانآرندگان
وَ فِي خَلْقِكُمْ وَ ما يَبُثُّ مِنْ دابَّةٍ آياتٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ
4و در آفرينش شما و آنچه مىگستراند از جنبنده آيتهايى است براى قومى كه يقين دارند
وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ تَصْرِيفِ الرِّياحِ آياتٌ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
5و در گردش شبانه روز و آنچه فرستاد خدا از آسمان از روزيى كه زنده كرد بدان زمين را پس از مردنش و گردانيدن بادها آيتهايى است براى قومى كه بخرد يابند
تِلْكَ آياتُ اللَّهِ نَتْلُوها عَلَيْكَ بِالْحَقِّ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَ آياتِهِ يُؤْمِنُونَ
6اين است آيتهاى خدا همى خوانيمش بر تو به حق پس به كدام سخن پس از خدا و آيتهايش ايمان مىآورند
وَيْلٌ لِكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ
7واى بر هر دروغگوى گنهكارى
يَسْمَعُ آياتِ اللَّهِ تُتْليٰ عَلَيْهِ ثُمَّ يُصِرُّ مُسْتَكْبِراً كَأَنْ لَمْ يَسْمَعْها فَبَشِّرْهُ بِعَذابٍ أَلِيمٍ
8كه مىشنود آيتهاى خدا را خوانده مىشوند بر او پس اصرار ورزد برترىجويان چنان كه گويى نشنيدستش پس مژده ده او را به عذابى دردناك
وَ إِذا عَلِمَ مِنْ آياتِنا شَيْئاً اتَّخَذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِينٌ
9و گاهى كه داند از آيتهاى ما چيزى را برگيردش به ريشخند براى ايشان است عذابى خواركننده
مِنْ وَرائِهِمْ جَهَنَّمُ وَ لا يُغْنِي عَنْهُمْ ما كَسَبُوا شَيْئاً وَ لا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِياءَ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ
10از پس ايشان است دوزخ و بىنياز نكند از ايشان آنچه فراهم كردند چيزى و نه آنچه برگرفتند جز خدا دوستانى و ايشان را است عذابى بزرگ
هٰذا هُديً وَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِيمٌ
11اين است راهنمايى و آنان كه كفر ورزيدند به آيتهاى پروردگار خويش ايشان را است عذابى از پليد دردناك
اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ
12خدا است آنكه رام كرد براى شما دريا را تا روان شود در آن كشتى به فرمانش و تا بجوئيد روزى را از فضلش و شايد سپاس گزاريد
وَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً مِنْهُ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
13و رام كرد براى شما آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است همگى از آن وى است همانا در اين است آيتهايى براى گروهى كه انديشه كنند
قُلْ لِلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْماً بِما كانُوا يَكْسِبُونَ
14بگو بدانان كه ايمان آوردند بيامرزند براى آنان كه اميد ندارند روزهاى خدا را تا پاداش دهد گروهى را بدانچه بودند دست مىآوردند
مَنْ عَمِلَ صالِحاً فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَيْها ثُمَّ إِليٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ
15آنكه كردار نيك كند پس براى خويش است و آنكه بدى كند پس بر آن است سپس بسوى پروردگار خويش بازگردانيده شويد
وَ لَقَدْ آتَيْنا بَنِي إِسْرائِيلَ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلَي الْعالَمِينَ
16و هر آينه داديم به بنى اسرائيل كتاب و حكم و پيمبرى را و روزيشان داديم از پاكيزهها و برتريشان داديم بر جهانيان
وَ آتَيْناهُمْ بَيِّناتٍ مِنَ الْأَمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلَّا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْياً بَيْنَهُمْ إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
17و آورديمشان تابشهايى (نشانيهايى) از كار پس اختلاف نكردند مگر از پس آنكه بيامدشان دانش به سركشى ميان خويش همانا پروردگار تو داورى كند ميان ايشان روز رستاخيز در آنچه بودند در آن اختلاف مىكردند
ثُمَّ جَعَلْناكَ عَليٰ شَرِيعَةٍ مِنَ الْأَمْرِ فَاتَّبِعْها وَ لا تَتَّبِعْ أَهْواءَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ
18سپس قرار داديم تو را بر آئينى از كار پس پيرويش كن و پيروى مكن هوسهاى آنان را كه نمىدانند
إِنَّهُمْ لَنْ يُغْنُوا عَنْكَ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ إِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ وَ اللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ
19همانا ايشان بىنيازت نكنند از خدا به چيزى و همانا ستمگرانند برخيشان دوستان برخى و خدا است دوست پرهيزكاران
هٰذا بَصائِرُ لِلنَّاسِ وَ هُديً وَ رَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ
20اين بينشهايى است براى مردم و راهنمايى و رحمتى براى گروهى كه يقين دارند
أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَواءً مَحْياهُمْ وَ مَماتُهُمْ ساءَ ما يَحْكُمُونَ
21يا پنداشتند آنان كه فراهم كردند بديها را كه بگردانيمشان مانند آنان كه ايمان آوردند و كردارهاى شايسته كردند يكسان زندگانيشان و مردنشان چه زشت است آنچه حكم كنند
وَ خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ لِتُجْزيٰ كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ
22و آفريد خدا آسمانها و زمين را به حق و تا پاداش داده شود هر كه بدانچه دست آورد و ايشان ستم نشوند
أَ فَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ وَ أَضَلَّهُ اللَّهُ عَليٰ عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَليٰ سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَليٰ بَصَرِهِ غِشاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَ فَلا تَذَكَّرُونَ
23آيا ديدى آن را كه برگرفت خداى خويش را هوس خويش و گمراهش ساخت خدا با دانايى و مهر نهاد بر گوش او و دلش و نهاد بر ديده او پردهاى پس كه رهبريش كند پس از خدا آيا يادآور نمىشوند
وَ قالُوا ما هِيَ إِلَّا حَياتُنَا الدُّنْيا نَمُوتُ وَ نَحْيا وَ ما يُهْلِكُنا إِلَّا الدَّهْرُ وَ ما لَهُمْ بِذٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ
24و گفتند نيست آن جز زندگانى نزديك ما مىميريم و زنده شويم و نميراند ما را جز روزگار و نيستشان به اين دانشى نيستند آنان جز پندارندگان
وَ إِذا تُتْليٰ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ ما كانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قالُوا ائْتُوا بِآبائِنا إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ
25و گاهى كه خوانده شود بر ايشان آيتهاى ما روشن نباشد دستاويز ايشان جز آنكه گويند بياريد پدران ما را اگر هستيد راستگويان
قُلِ اللَّهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِليٰ يَوْمِ الْقِيامَةِ لا رَيْبَ فِيهِ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ
26بگو خدا زنده سازد شما را پس بميراندتان سپس گرد آورد شما را بسوى روز رستاخيز نيست شكى در آن و ليكن بيشتر مردم نمىدانند
وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ
27و خدا را است پادشاهى آسمانها و زمين و روزى كه بپا شود ساعت آن روز زيانكار شوند نادرستان
وَ تَريٰ كُلَّ أُمَّةٍ جاثِيَةً كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعيٰ إِليٰ كِتابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
28و بينى هر ملتى را به زانو درآمده هر ملتى خوانده شوند بسوى كتاب خويش امروز پاداش داده مىشويد آنچه را بوديد مىكرديد
هٰذا كِتابُنا يَنْطِقُ عَلَيْكُمْ بِالْحَقِّ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنْسِخُ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
29اين است كتاب ما سخنگوى است بر شما به حق همانا ما استنساخ مىكرديم (مىنوشتيم) آنچه را بوديد مىكرديد
فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ
30اما آنان كه ايمان آوردند و كردارهاى نكو كردند پس درآردشان پروردگارشان در رحمت خويش اين است آن رستگارى آشكار
وَ أَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَ فَلَمْ تَكُنْ آياتِي تُتْليٰ عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَ كُنْتُمْ قَوْماً مُجْرِمِينَ
31و اما آنان كه كفر ورزيدند آيا نبود آيتهاى من خوانده مىشد بر شما پس كبر ورزيديد و شديد گروهى گنهكاران
وَ إِذا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ السَّاعَةُ لا رَيْبَ فِيها قُلْتُمْ ما نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَ ما نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ
32و هر گاه گفته مىشد كه وعده خدا است حق و ساعت نيست شكى در آن مىگفتيد ندانيم چيست ساعت نپنداريم جز گمانى و نيستيم ما يقيندارندگان
وَ بَدا لَهُمْ سَيِّئاتُ ما عَمِلُوا وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِءُونَ
33و پديدار شد براى ايشان بديهاى آنچه كردند و فرود آمد بديشان آنچه بودند بدان مسخره مىكردند
وَ قِيلَ الْيَوْمَ نَنْساكُمْ كَما نَسِيتُمْ لِقاءَ يَوْمِكُمْ هٰذا وَ مَأْواكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ ناصِرِينَ
34و گفته شد امروز فراموش كنيم شما را بدانسان كه فراموش كرديد رسيدن را به روز خويش اين و جايگاه شماست آتش و نيست شما را يارانى
ذٰلِكُمْ بِأَنَّكُمُ اتَّخَذْتُمْ آياتِ اللَّهِ هُزُواً وَ غَرَّتْكُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا فَالْيَوْمَ لا يُخْرَجُونَ مِنْها وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ
35اين بدان است كه گرفتيد آيتهاى خدا را ريشخند و فريب داد شما را زندگانى دنيا پس امروز برون آورده نشوند از آن و نه بهانه پذيرفته شود از ايشان
فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعالَمِينَ
36پس خداى را است سپاس پروردگار آسمانها و پروردگار زمين پروردگار جهانيان
وَ لَهُ الْكِبْرِياءُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
37و او را است برترى در آسمانها و زمين و او است عزتمند حكيم