بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقالُوا إِنَّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ بگو: به من وحى شده كه: گروهى از جن [به قرآن‌] گوش دادند و گفتند: همانا ما قرآن شگفت آورى شنيديم،

يَهْدِي إِلَي الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَ لَنْ نُشْرِكَ بِرَبِّنا أَحَداً

كه به سوى راه راست هدايت مى‌كند، پس به آن ايمان آورديم و هرگز احدى را شريك پروردگارمان قرار نخواهيم داد،

وَ أَنَّهُ تَعاليٰ جَدُّ رَبِّنا مَا اتَّخَذَ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً

و [اين حقايق را اعتراف و اقرار مى‌كنيم:] اينكه برتر و بلند است عظمت پروردگارمان، و او هرگز براى خود همسرى و فرزندى نگرفته است،

وَ أَنَّهُ كانَ يَقُولُ سَفِيهُنا عَلَي اللَّهِ شَطَطاً

و اينكه سبك‌مغز و نادان ما همواره درباره خدا سخنى دور از حق مى‌گفت [كه او داراى همسر و فرزند است!]

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلَي اللَّهِ كَذِباً

و اينكه گمان مى‌كرديم، هرگز انس و جن بر خدا دروغ نمى‌بندند،

وَ أَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزادُوهُمْ رَهَقاً

و اينكه مردانى از آدميان به مردانى از جن پناه مى‌بردند، پس [مردان جن‌] بر طغيان و تباهى‌شان افزودند،

وَ أَنَّهُمْ ظَنُّوا كَما ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ يَبْعَثَ اللَّهُ أَحَداً

و مردانى از انس پنداشتند چنان كه شما [جنيان‌] پنداشتيد كه: خدا هرگز كسى را [به نبوت‌] برنمى‌انگيزد!

وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّماءَ فَوَجَدْناها مُلِئَتْ حَرَساً شَدِيداً وَ شُهُباً

و اينكه [براى كسب خبر] به آسمان نزديك شديم، پس آن را پر از نگهبانان نيرومند و تيرهاى شهاب يافتيم،

وَ أَنَّا كُنَّا نَقْعُدُ مِنْها مَقاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ يَسْتَمِعِ الْآنَ يَجِدْ لَهُ شِهاباً رَصَداً

و اينكه ما در آسمان براى شنيدن [خبرهاى ملكوتى و سخنان فرشتگان‌] در نشست‌گاه‌هايى مى‌نشستيم، ولى اكنون هر كه بخواهد استراق سمع كند، شهابى را در كمين خود مى‌يابد!

وَ أَنَّا لا نَدْرِي أَ شَرٌّ أُرِيدَ بِمَنْ فِي الْأَرْضِ أَمْ أَرادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً

و اينكه ما نمى‌دانيم آيا درباره كسانى كه در زمين هستند گزند و شرى خواسته شده، يا پروردگارشان براى آنان هدايت خواسته است؟

وَ أَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذٰلِكَ كُنَّا طَرائِقَ قِدَداً

واينكه از ما برخى شايسته وبرخى غير شايسته‌اند، [و] ما بر مذاهب گوناگون ومتفاوتى هستيم،

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِي الْأَرْضِ وَ لَنْ نُعْجِزَهُ هَرَباً

و اينكه ما يقين داريم كه هرگز نمى‌توانيم خدا را در زمين عاجز و درمانده كنيم و هرگز نمى‌توانيم [با گريختن و فرار] از دسترس قدرت او بيرون رويم،

وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُديٰ آمَنَّا بِهِ فَمَنْ يُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلا يَخافُ بَخْساً وَ لا رَهَقاً

و اينكه چون هدايت قرآن را شنيديم به آن ايمان آورديم؛ زيرا كسى كه به پروردگارش ايمان آورد نه از كاسته شدن ثواب مى‌ترسد و نه از اينكه سختى و رنجى او را احاطه كند،

وَ أَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَ مِنَّا الْقاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولئِكَ تَحَرَّوْا رَشَداً

و اينكه گروهى از ما تسليم [فرمان‌ها و احكام‌] خدايند، و برخى منحرف‌اند، پس كسانى كه تسليم شدند در صدد يافتن حقيقت و راه مستقيم‌اند،

وَ أَمَّا الْقاسِطُونَ فَكانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَباً

ولى منحرفان هيزم دوزخ‌اند،

وَ أَنْ لَوِ اسْتَقامُوا عَلَي الطَّرِيقَةِ لَأَسْقَيْناهُمْ ماءً غَدَقاً

و اگر [انس و جن‌] بر طريقه حق پايدارى كنند حتما آنان را از آب فراوانى سيراب خواهيم كرد،

لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ مَنْ يُعْرِضْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِ يَسْلُكْهُ عَذاباً صَعَداً

تا آنان را در زمينه فراوانى نعمت بيازماييم، و كسى كه از ياد پروردگارش روى برگرداند، او را در عذابى بسيار سخت و روز افزون درخواهد آورد،

وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً

و مساجد ويژه خداست، پس هيچ كس را با خدا مپرستيد،

وَ أَنَّهُ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَداً

و اينكه هنگامى كه بنده خدا [محمد] برمى‌خاست تا خدا را عبادت كند [از جنيان به اندازه‌اى به سويش هجوم مى‌بردند كه‌] نزديك بود جمعيت انبوه و متراكمى بر سر او بريزد،

قُلْ إِنَّما أَدْعُوا رَبِّي وَ لا أُشْرِكُ بِهِ أَحَداً

بگو: من فقط پروردگارم را مى‌پرستم، و هيچ كس را شريك او قرار نمى‌دهم.

قُلْ إِنِّي لا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَ لا رَشَداً

بگو: من اختيار زيان و هدايتى را براى شما ندارم.

قُلْ إِنِّي لَنْ يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَ لَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً

بگو: [اگر از او نافرمانى كنم‌] هرگز كسى در برابر [عذاب‌] خدا مرا پناه نمى‌دهد، و هرگز پناهگاهى غير او نمى‌يابم.

إِلَّا بَلاغاً مِنَ اللَّهِ وَ رِسالاتِهِ وَ مَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِدِينَ فِيها أَبَداً

[وظيفه من‌] فقط رساندن [برنامه‌هاى سعادت‌بخش‌] از سوى خدا و [رساندن‌] پيام‌هاى اوست. و آنان كه از خدا و پيامبرش نافرمانى كنند، مسلما آتش دوزخ براى آنان است و در آن جاودانه و هميشگى‌اند.

حَتَّي إِذا رَأَوْا ما يُوعَدُونَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ ناصِراً وَ أَقَلُّ عَدَداً

[اينان همواره شما را ضعيف و ناتوان و بى‌يار مى‌شمارند] تا زمانى كه آنچه را [از عذاب‌] وعده داده مى‌شوند ببينند، پس به زودى آگاه مى‌شوند چه كسى ياورش ناتوان‌تر و نفراتش كمتر است؟

قُلْ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ ما تُوعَدُونَ أَمْ يَجْعَلُ لَهُ رَبِّي أَمَداً

بگو: نمى‌دانم آيا آنچه را وعده داده مى‌شويد نزديك است يا پروردگارم براى آن زمانى طولانى قرار خواهد داد؟

عالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَليٰ غَيْبِهِ أَحَداً

[او] داناى غيب است و هيچ كس را بر غيب خود آگاه نمى‌كند؛

إِلَّا مَنِ ارْتَضيٰ مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ يَسْلُكُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً

مگر پيامبرانى را كه [براى آگاه شدن از غيب‌] برگزيده است، پس نگهبانانى [براى محافظت از آنان‌] از پيش رو و پشت سرشان مى‌گمارد

لِيَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسالاتِ رَبِّهِمْ وَ أَحاطَ بِما لَدَيْهِمْ وَ أَحْصيٰ كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً

تا مشخص كند كه پيام‌هاى پروردگارشان را [به طور كامل به مردم‌] رسانده‌اند و او به آنچه نزد آنان است احاطه دارد، و همه چيز را از جهت عدد شماره و احصا كرده است.