بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الْحَاقَّةُ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ آن روز ثابت و حق [كه وقوعش حتمى و ترديدناپذير است،]

مَا الْحَاقَّةُ

آن روز ثابت و حق چيست؟

وَ ما أَدْراكَ مَا الْحَاقَّةُ

و تو چه مى‌دانى كه آن روز ثابت و حق چيست؟

كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عادٌ بِالْقارِعَةِ

[قوم‌] ثمود و عاد آن روز كوبنده را انكار كردند؛

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ

اما قوم ثمود با عذابى سركش هلاك شدند،

وَ أَمَّا عادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عاتِيَةٍ

و اما قوم عاد با تندبادى بسيار سرد و طغيان گر نابود شدند،

سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً فَتَرَي الْقَوْمَ فِيها صَرْعيٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ خاوِيَةٍ

كه خدا آن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنان مسلط كرد و [اگر آنجا بودى‌] مى‌ديدى كه آنان مانند تنه‌هاى پوسيده و پوك درختان خرما روى زمين افتاده [و هلاك شده‌اند.]

فَهَلْ تَريٰ لَهُمْ مِنْ باقِيَةٍ

آيا از آنان هيچ باقى مانده‌اى مى‌بينى؟

وَ جاءَ فِرْعَوْنُ وَ مَنْ قَبْلَهُ وَ الْمُؤْتَفِكاتُ بِالْخاطِئَةِ

و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و مردم شهرهاى زير و رو شده [قوم لوط] مرتكب گناهان بزرگ شدند،

فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رابِيَةً

و فرستاده پروردگارشان را نافرمانى كردند و خدا هم آنان را به عذابى سخت گرفت.

إِنَّا لَمَّا طَغَي الْماءُ حَمَلْناكُمْ فِي الْجارِيَةِ

هنگامى كه آب طغيان كرد، ما شما را در كشتى سوار كرديم،

لِنَجْعَلَها لَكُمْ تَذْكِرَةً وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ

تا آن را براى شما مايه تذكر و بيدارى قرار دهيم و گوش شنوا آن را [به عنوان مايه عبرت و تذكر] حفظ كند.

فَإِذا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ واحِدَةٌ

پس چون در صور يك بار دميده شود،

وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبالُ فَدُكَّتا دَكَّةً واحِدَةً

و زمين و كوه‌ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها يك باره درهم كوبيده و ريز ريز گردند!

فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْواقِعَةُ

پس آن روز است كه آن واقعه بزرگ واقع مى‌شود؛

وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ واهِيَةٌ

و آسمان بشكافد و در آن روز است كه از هم گسسته و متلاشى گردد؛

وَ الْمَلَكُ عَليٰ أَرْجائِها وَ يَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمانِيَةٌ

و فرشتگان [براى اجراى دستورها حق‌] بر كناره‌ها و اطراف آسمان قرار مى‌گيرند، ودر آن روز هشت فرشته، عرش پروردگارت را بر فراز همه آنها حمل مى‌كنند.

يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفيٰ مِنْكُمْ خافِيَةٌ

آن روز [همه شما براى حسابرسى به پيشگاه خدا] عرضه مى‌شويد در حالى كه هيچ [عمل و نيت‌] پوشيده‌اى از شما پنهان نمى‌ماند.

فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هاؤُمُ اقْرَؤُا كِتابِيَهْ

اما كسى كه پرونده‌اش را به دست راستش دهند، مى‌گويد: [اى مردم!] پرونده مرا بگيريد و بخوانيد.

إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلاقٍ حِسابِيَهْ

من يقين داشتم كه حساب اعمالم را مى‌بينم [به اين سبب همه اعمالم را هماهنگ با احكام خدا انجام دادم و كردار بدم را اصلاح كردم.]

فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ

پس او در يك زندگى خوش و پسنديده‌اى است.

فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ

در بهشتى برين

قُطُوفُها دانِيَةٌ

كه ميوه‌هايش در دسترس است.

كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخالِيَةِ

ه آنان گويند:] بخوريد و بياشاميد، گوارايتان باد به سبب اعمالى كه در ايام گذشته انجام داديد؛

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَيَقُولُ يا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتابِيَهْ

و اما كسى كه پرونده اعمالش را به دست چپش دهند، مى‌گويد: اى كاش پرونده‌ام را دريافت نمى‌كردم،

وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِيَهْ

و نمى‌دانستم حساب من چيست؟

يا لَيْتَها كانَتِ الْقاضِيَةَ

اى كاش همان مرگ اول [كه مرا از دنيا به آخرت انتقال داد] كارم را يكسره مى‌كرد [و در نيستى ابد قرارم مى‌داد،]

ما أَغْنيٰ عَنِّي مالِيَهْ

ثروتم عذاب را از من دفع نكرد،

هَلَكَ عَنِّي سُلْطانِيَهْ

قدرت و توانم از دست رفت.

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

[فرمان آيد] او را بگيريد و در غل و زنجيرش كشيد،

ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ

آن گاه به دوزخش دراندازيد،

ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ

سپس او را در زنجيرى كه طولش هفتاد زرع است به بند كشيد،

إِنَّهُ كانَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ

زيرا او به خداى بزرگ ايمان نمى‌آورده

وَ لا يَحُضُّ عَليٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ

و مردم را به اطعام نيازمندان تشويق نمى‌كرده.

فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هاهُنا حَمِيمٌ

پس امروز او را در اينجا دوست مهربان و حمايت گرى نيست؛

وَ لا طَعامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ

و نه غذايى مگر چركاب و كثافات [ى از بدن اهل دوزخ!]

لا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخاطِئُونَ

كه آن را جز خطاكاران نمى‌خورند.

فَلا أُقْسِمُ بِما تُبْصِرُونَ

پس سوگند ياد مى‌كنم به آنچه [از محسوسات‌] مى‌بينيد،

وَ ما لا تُبْصِرُونَ

و آنچه [از غير محسوسات‌] نمى‌بينيد،

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ

بى‌ترديد اين قرآن، گفتار فرستاده‌اى بزرگوار است،

وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شاعِرٍ قَلِيلاً ما تُؤْمِنُونَ

و آن گفتار يك شاعر نيست، ولى جز اندكى ايمان نمى‌آوريد،

وَ لا بِقَوْلِ كاهِنٍ قَلِيلاً ما تَذَكَّرُونَ

و گفتار كاهن هم نيست، ولى جز اندكى متذكر نمى‌شويد.

تَنْزِيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمِينَ

نازل شده از سوى پروردگار جهانيان است.

وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ

و اگر [او] پاره‌اى از گفته‌ها را به دروغ بر ما مى‌بست،

لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ

ما او را به شدت مى‌گرفتيم،

ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِينَ

سپس رگ قلبش را پاره مى‌كرديم؛

فَما مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِينَ

در آن صورت هيچ كدام از شما مانع از عذاب او نبود،

وَ إِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ

بى‌ترديد اين قرآن، وسيله پند و تذكرى براى پرهيزكاران است.

وَ إِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ

و ما به يقين مى‌دانيم كه از ميان شما انكاركنندگانى هست.

وَ إِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَي الْكافِرِينَ

و اين انكار قطعا مايه حسرت كافران است،

وَ إِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ

و بى‌ترديد اين قرآن، حقى يقينى است.

فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ

پس به نام پروردگارت تسبيح گوى.