بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ آن روز ثابت و حق [كه وقوعش حتمى و ترديدناپذير است،]

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

آن روز ثابت و حق چيست؟

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

و تو چه مى‌دانى كه آن روز ثابت و حق چيست؟

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

[قوم‌] ثمود و عاد آن روز كوبنده را انكار كردند؛

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

اما قوم ثمود با عذابى سركش هلاك شدند،

وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

و اما قوم عاد با تندبادى بسيار سرد و طغيان گر نابود شدند،

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

كه خدا آن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنان مسلط كرد و [اگر آنجا بودى‌] مى‌ديدى كه آنان مانند تنه‌هاى پوسيده و پوك درختان خرما روى زمين افتاده [و هلاك شده‌اند.]

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

آيا از آنان هيچ باقى مانده‌اى مى‌بينى؟

وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و مردم شهرهاى زير و رو شده [قوم لوط] مرتكب گناهان بزرگ شدند،

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

و فرستاده پروردگارشان را نافرمانى كردند و خدا هم آنان را به عذابى سخت گرفت.

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

هنگامى كه آب طغيان كرد، ما شما را در كشتى سوار كرديم،

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

تا آن را براى شما مايه تذكر و بيدارى قرار دهيم و گوش شنوا آن را [به عنوان مايه عبرت و تذكر] حفظ كند.

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

پس چون در صور يك بار دميده شود،

وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

و زمين و كوه‌ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها يك باره درهم كوبيده و ريز ريز گردند!

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

پس آن روز است كه آن واقعه بزرگ واقع مى‌شود؛

وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

و آسمان بشكافد و در آن روز است كه از هم گسسته و متلاشى گردد؛

وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

و فرشتگان [براى اجراى دستورها حق‌] بر كناره‌ها و اطراف آسمان قرار مى‌گيرند، ودر آن روز هشت فرشته، عرش پروردگارت را بر فراز همه آنها حمل مى‌كنند.

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

آن روز [همه شما براى حسابرسى به پيشگاه خدا] عرضه مى‌شويد در حالى كه هيچ [عمل و نيت‌] پوشيده‌اى از شما پنهان نمى‌ماند.

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

اما كسى كه پرونده‌اش را به دست راستش دهند، مى‌گويد: [اى مردم!] پرونده مرا بگيريد و بخوانيد.

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

من يقين داشتم كه حساب اعمالم را مى‌بينم [به اين سبب همه اعمالم را هماهنگ با احكام خدا انجام دادم و كردار بدم را اصلاح كردم.]

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

پس او در يك زندگى خوش و پسنديده‌اى است.

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشتى برين

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

كه ميوه‌هايش در دسترس است.

كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

ه آنان گويند:] بخوريد و بياشاميد، گوارايتان باد به سبب اعمالى كه در ايام گذشته انجام داديد؛

وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

و اما كسى كه پرونده اعمالش را به دست چپش دهند، مى‌گويد: اى كاش پرونده‌ام را دريافت نمى‌كردم،

وَ لَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

و نمى‌دانستم حساب من چيست؟

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

اى كاش همان مرگ اول [كه مرا از دنيا به آخرت انتقال داد] كارم را يكسره مى‌كرد [و در نيستى ابد قرارم مى‌داد،]

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡ

ثروتم عذاب را از من دفع نكرد،

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

قدرت و توانم از دست رفت.

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

[فرمان آيد] او را بگيريد و در غل و زنجيرش كشيد،

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

آن گاه به دوزخش دراندازيد،

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

سپس او را در زنجيرى كه طولش هفتاد زرع است به بند كشيد،

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

زيرا او به خداى بزرگ ايمان نمى‌آورده

وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و مردم را به اطعام نيازمندان تشويق نمى‌كرده.

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

پس امروز او را در اينجا دوست مهربان و حمايت گرى نيست؛

وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

و نه غذايى مگر چركاب و كثافات [ى از بدن اهل دوزخ!]

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِ‍ُٔونَ

كه آن را جز خطاكاران نمى‌خورند.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

پس سوگند ياد مى‌كنم به آنچه [از محسوسات‌] مى‌بينيد،

وَ مَا لَا تُبۡصِرُونَ

و آنچه [از غير محسوسات‌] نمى‌بينيد،

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

بى‌ترديد اين قرآن، گفتار فرستاده‌اى بزرگوار است،

وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

و آن گفتار يك شاعر نيست، ولى جز اندكى ايمان نمى‌آوريد،

وَ لَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

و گفتار كاهن هم نيست، ولى جز اندكى متذكر نمى‌شويد.

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

نازل شده از سوى پروردگار جهانيان است.

وَ لَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

و اگر [او] پاره‌اى از گفته‌ها را به دروغ بر ما مى‌بست،

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

ما او را به شدت مى‌گرفتيم،

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

سپس رگ قلبش را پاره مى‌كرديم؛

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

در آن صورت هيچ كدام از شما مانع از عذاب او نبود،

وَ إِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

بى‌ترديد اين قرآن، وسيله پند و تذكرى براى پرهيزكاران است.

وَ إِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

و ما به يقين مى‌دانيم كه از ميان شما انكاركنندگانى هست.

وَ إِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

و اين انكار قطعا مايه حسرت كافران است،

وَ إِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

و بى‌ترديد اين قرآن، حقى يقينى است.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس به نام پروردگارت تسبيح گوى.