بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ

به نام الله كه هم رحمان است‌؛ و هم رحيم آن روزى كه مسلما واقع مى‌شود.

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

چه روز واقع شدنى است؟.

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

تو خبر ندارى كه آن روز تحقق يابنده چيست.

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

قوم ثمود و عاد قيامت كبرى و عذاب كوبنده را تكذيب كردند.

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

اما قوم ثمود به وسيله صيحه (و يا زلزله) يا صاعقه هلاك شدند.

وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

و اما قوم عاد به وسيله بادى بسيار سرد و تند و طغيان‌گر و ويران ساز به هلاكت رسيدند.

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

خداوند آن را هفت شب و هشت روز بر آنان مسلط كرد تو (اگر آنجا بودى) آن مردم را مى‌ديدى كه مانند كنده‌هاى درخت خرما سرنگون شده‌اند.

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

آن وقت مى‌پرسيدى آيا احدى از اين قوم باقى ماند؟.

وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

فرعون و ياغيان قبل از او و قراء قوم لوط هم از راه عبوديت خطا رفتند.

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

در نتيجه فرستاده پروردگارشان را نافرمانى نمودند پس خداى تعالى ايشان را به عقوبتى بس شديد بگرفت.

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

(در داستان نوح اين ما بوديم كه) شما را در هنگامى كه آب طغيان كرد بر كشتى نشانديم.

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

تا آن را براى شما مايه تذكر و براى آيندگان عبرت‌گير مايه عبرت قرار دهيم.

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

پس زمانى كه نفخه واحده‌اى در صور دميده شود.

وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

و قدرت الهى بر زمين و كوه‌ها احاطه يافته آن را در يك لحظه متلاشى و زير و رو كند.

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

آن وقت است كه واقعه قيامت رخ مى‌دهد!.

وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

و آسمان مى‌شكافد كه در چنين روزى صولت و رفعتش مبدل به ضعف مى‌گردد.

وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

و فرشتگان در پيرامون آن ايستاده عرش پروردگارت را آن روز هشت نفر حمل مى‌كند.

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

آن روز همگى شما بر خدا عرضه مى‌شويد و از شما هيچ سر پنهانى بر خدا مخفى نمى‌ماند.

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

اما كسى كه نامه عملش را به دست راستش داده باشند از خوشحالى فرياد مى‌زند بياييد نامه‌ام را بخوانيد كه به سعادتم حكم مى‌كند.

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

من در دنيا يقين داشتم كه روزى حسابم را مى‌بينم.

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

پس او در عيشى است كه از آن خشنود است.

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشتى است داراى مرتبتى بلند.

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

ميوه‌هاى رسيده‌اش نزديك.

كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

بخوريد و بنوشيد كه گوارايتان باد به خاطر آن اعمال نيكى كه در ايام گذشته كرده بوديد.

وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

و اما كسى كه نامه عملش را به دست چپش داده باشند مى‌گويد اى كاش نامه‌ام را به من نداده بودند.

وَ لَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

و حسابم را نمى‌ديدم كه چيست.

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

اى كاش همان مرگ اولى نابودم كرده بود.

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡ

نه مالم امروز به دردم خورد.

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

نه قدرتم بجاى ماند.

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

(پس خطاب مى‌رسد) بگيريد او را و دست و پايش را ببنديد.

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

و سپس در آتشش افكنيد.

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

و آن گاه او را به زنجيرى كه طولش هفتاد ذراع است ببنديد.

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

كه او در دنيا به خداى عظيم ايمان نمى‌آورد.

وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و بر اطعام مسكين تشويق نمى‌كرد.

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

در نتيجه امروز در اينجا هيچ دوستى حمايت كننده ندارد.

وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

و به جز چرك و خون دوزخيان هيچ طعامى ندارد.

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِ‍ُٔونَ

چرك و خونى كه خوراك خطاكاران است و بس.

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

(هر چند حاجتى به سوگند نيست با اينحال) سوگند به همه آنچه كه شما مى‌بينيد.

وَ مَا لَا تُبۡصِرُونَ

و آنچه نمى‌بينيد.

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

كه قرآن سخن رسول بزرگوارى است.

وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

و هرگز سخن يك شاعر نيست راستى چرا كم هستند ايمان آورندگان شما.

وَ لَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

سخن كاهن هم نيست و چه اندك هستند تذكر پذيران شما.

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

بلكه نازل شده از ناحيه پروردگار عالم است.

وَ لَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

و اگر پيامبر حتى يك كلمه از پيش خود جعل كند و به ما نسبت دهد.

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

با دست تواناى خود او را مى‌گيريم.

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

و سپس او را هلاك مى‌كنيم.

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

آن وقت كسى از شما نمى‌تواند جلو ما را از او بگيرد.

وَ إِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

و باز سوگند مى‌خورم كه قرآن مايه تذكر مردم با تقوى است.

وَ إِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

و ما مى‌دانيم كه بعضى از شما تكذيب‌كننده‌ايد.

وَ إِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

و همين قرآن مايه حسرت كافران است.

وَ إِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

و محققا حق اليقين است.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس به نام پروردگار عظيمت تسبيح گوى و نام او را منزه بدار.