بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ آن رخ دهنده.

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

چيست آن رخ دهنده؟

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

و چه دانى كه آن رخ دهنده چيست؟

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

ثمود و عاد، آن حادثه كوبنده را تكذيب كردند.

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

امّا ثمود به [سزاى‌] سركشى [خود] به هلاكت رسيدند.

وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

و امّا عاد، به [وسيله‌] تندبادى توفنده سركش هلاك شدند.

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

[كه خدا] آن را هفت شب و هشت روز پياپى بر آنان بگماشت: در آن [مدّت‌] مردم را فروافتاده مى‌ديدى، گويى آنها تنه‌هاى نخلهاى ميان تهى‌اند.

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

آيا از آنان كسى را بر جاى مى‌بينى؟

وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و [مردم‌] شهرهاى سرنگون شده [سدوم و عاموره‌] مرتكب خطا شدند.

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

و از امر فرستاده پروردگارشان سرپيچى كردند و [خدا هم‌] آنان را به گرفتنى سخت، فرو گرفت.

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

ما، چون آب طغيان كرد، شما را بر كشتى سوار نموديم.

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

تا آن را براى شما [مايه‌] تذكّرى گردانيم و گوشهاى شنوا آن را نگاه دارد.

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

پس آن گاه كه در صور يك بار دميده شود.

وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

و زمين و كوه‌ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با يك تكان ريز ريز گردند.

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

پس آن روز است كه واقعه [آن چنانى‌] وقوع يابد.

وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

و آسمان از هم بشكافد، و در آن روز است كه آن از هم گسسته باشد.

وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

و فرشتگان در اطراف [آسمان‌] اند، و عرش پروردگارت را آن روز، هشت [فرشته‌] بر سر خود بر مى‌دارند.

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

در آن روز، شما [به پيشگاه خدا] عرضه مى‌شويد، [و] پوشيده‌اى از شما پوشيده نمى‌ماند.

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

امّا كسى كه كارنامه‌اش به دست راستش داده شود، گويد: «بياييد و كتابم را بخوانيد.

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

من يقين داشتم كه به حساب خود مى‌رسم.»

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

پس او در يك زندگى خوش است:

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشتى برين،

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

[كه‌] ميوه‌هايش در دسترس است.

كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

بخوريد و بنوشيد، گواراتان باد، به [پاداش‌] آنچه در روزهاى گذشته انجام داديد.

وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

و امّا كسى كه كارنامه‌اش به دست چپش داده شود، گويد: «اى كاش كتابم را دريافت نكرده بودم.

وَ لَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

و از حساب خود خبردار نشده بودم.

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

اى كاش آن [مرگ‌] كار را تمام مى‌كرد.

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡ

مال من، مرا سودى نبخشيد.

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

قدرت من از [كف‌] من برفت.

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

[گويند:] «بگيريد او را و در غُل كشيد.

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

آن گاه ميان آتشش اندازيد.

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

پس در زنجيرى كه درازى آن هفتاد گز است وى را در بند كشيد.

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

چرا كه او به خداى بزرگ نمى‌گرويد.

وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و به اطعام مسكين تشويق نمى‌كرد.

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

پس امروز او را در اينجا حمايتگرى نيست.

وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

و خوراكى جز چركابه ندارد.

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِ‍ُٔونَ

كه آن را جز خطاكاران نمى‌خورند.»

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

پس نه [چنان است كه مى‌پنداريد]، سوگند ياد مى‌كنم به آنچه مى‌بينيد،

وَ مَا لَا تُبۡصِرُونَ

و آنچه نمى‌بينيد،

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

كه [قرآن‌] قطعاً گفتار فرستاده‌اى بزرگوار است.

وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

و آن گفتار شاعرى نيست [كه‌] كمتر [به آن‌] ايمان داريد.

وَ لَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

و نه گفتار كاهنى [كه‌] كمتر [از آن‌] پند مى‌گيريد.

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

[پيام‌] فرودآمده‌اى است از جانب پروردگار جهانيان.

وَ لَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

و اگر [او] پاره‌اى گفته‌ها بر ما بسته بود،

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

دست راستش را سخت مى‌گرفتيم،

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

سپس رگ قلبش را پاره مى‌كرديم،

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

و هيچ يك از شما مانع از [عذاب‌] او نمى‌شد.

وَ إِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

و در حقيقت، [قرآن‌] تذكارى براى پرهيزگاران است.

وَ إِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

و ما به راستى مى‌دانيم كه از [ميان‌] شما تكذيب‌كنندگانى هستند.

وَ إِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

و آن واقعاً بر كافران حسرتى است.

وَ إِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

و اين [قرآن‌]، بى‌شبهه، حقيقتى يقينى است.

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس به [پاس‌] نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى.