بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلۡحَآقَّةُ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ آن فرودآينده

مَا ٱلۡحَآقَّةُ

چيست آن فرودآينده

وَ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحَآقَّةُ

و ندانستت چيست فرودآينده

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ وَ عَادُۢ بِٱلۡقَارِعَةِ

تكذيب كردند ثمود و عاد به كوبنده

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهۡلِكُواْ بِٱلطَّاغِيَةِ

اما ثمود پس نابود شدند به سركشنده

وَ أَمَّا عَادٞ فَأُهۡلِكُواْ بِرِيحٖ صَرۡصَرٍ عَاتِيَةٖ

و اما عاد پس نابود شدند به بادى تندوزنده سركش

سَخَّرَهَا عَلَيۡهِمۡ سَبۡعَ لَيَالٖ وَ ثَمَٰنِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومٗا فَتَرَى ٱلۡقَوۡمَ فِيهَا صَرۡعَىٰ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٍ خَاوِيَةٖ

بگماردش بر ايشان هفت شب و هشت روز داشت روز پى در پى كه بينى گروه را در آن بيهوش افتاده گوئيا آنانند تنه‌هاى نخل فروافتاده

فَهَلۡ تَرَىٰ لَهُم مِّنۢ بَاقِيَةٖ

پس آيا مى‌نگرى براى ايشان بازماندگانى

وَ جَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَن قَبۡلَهُۥ وَ ٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

و آمد فرعون و آنان كه پيش از او بودند و باژگون‌شدگان به گناه

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

پس سرپيچيدند فرستاده پروردگار خويش را پس بگرفتشان گرفتنى سخت

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

همانا گاهى كه فزونى گرفت آب سوارتان كرديم در رونده

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَ تَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

تا بگردانيمش براى شما يادآوريى و بشنوندش گوشهايى شنونده

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

تا گاهى كه دميده شود در صور يك دميدن

وَ حُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَ ٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

و برداشته شوند زمين و كوه‌ها پس كوبيده شوند يك كوبيدن

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

در آن روز فرود آيد فرودآينده

وَ ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

و شكافت آسمان پس آن است در آن روز سست

وَ ٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَا وَ يَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

و فرشته بر اطراف آن است و بردارد عرش پروردگارت را بر فراز ايشان در آن روز هشت تن

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

در آن روز عرضه شويد نهان نماند از شما نهان‌شونده

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

اما آنكه داده شد كتابش را به راستش گويد اينك بيائيد بخوانيد نامه مرا

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

من مى‌پنداشتم كه رسنده‌ام به حساب خويش

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

پس او است در زندگانى خوشنود (پسنديده)

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

در بهشتى بلند (افراشته)

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

كه چيده‌هاى آن است فرود و نزديك

كُلُواْ وَ ٱشۡرَبُواْ هَنِيٓ‍َٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

بخوريد و بنوشيد گوارا باد شما را بدانچه گذشت از شما در روزگاران گذشته

وَ أَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

و اما آنكه داده شد نامه خويش را به چپش گويد كاشكيم داده نمى‌شدم نامه خويش را

وَ لَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

و نمى‌دانستم چيست حساب من

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

كاش مى‌بود آن گذرنده

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡ

سودى نداد (بى‌نياز نگردانيد) مرا داراييم

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

برفت از من فرمانروائيم

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

بگيريدش پس به زنجيرش كشيد

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

سپس به دوزخش درآريد

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

پس در زنجيرى كه درازيش هفتاد ذراع است او را بكشيد

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

كه بود او ايمان نمى‌آورد به خداى بزرگ

وَ لَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

و ترغيب نمى‌كرد به خوراندن بينوا

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

پس نيستش امروز در اينجا دوستى

وَ لَا طَعَامٌ إِلَّا مِنۡ غِسۡلِينٖ

و نه خوراكى جز از چرك دوزخيان

لَّا يَأۡكُلُهُۥٓ إِلَّا ٱلۡخَٰطِ‍ُٔونَ

نخورندش جز گنهكاران

فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَا تُبۡصِرُونَ

پس سوگند ياد نمى‌كنم بدانچه بينيد

وَ مَا لَا تُبۡصِرُونَ

و آنچه نبينيد

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

كه آن است همانا سخن پيمبرى گرامى

وَ مَا هُوَ بِقَوۡلِ شَاعِرٖ قَلِيلٗا مَّا تُؤۡمِنُونَ

و نيست گفتار شاعرى به كمى ايمان آوريد

وَ لَا بِقَوۡلِ كَاهِنٖ قَلِيلٗا مَّا تَذَكَّرُونَ

ه گفتار پيش‌گويى به كمى ياد آوريد

تَنزِيلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

فرستادنى است از پروردگار عالميان

وَ لَوۡ تَقَوَّلَ عَلَيۡنَا بَعۡضَ ٱلۡأَقَاوِيلِ

و اگر مى‌بست بر ما پاره سخنان را

لَأَخَذۡنَا مِنۡهُ بِٱلۡيَمِينِ

هر آينه مى‌گرفتيم از او به دست راست

ثُمَّ لَقَطَعۡنَا مِنۡهُ ٱلۡوَتِينَ

و سپس مى‌بريديم از او رگ گردن را

فَمَا مِنكُم مِّنۡ أَحَدٍ عَنۡهُ حَٰجِزِينَ

و نبودش كسى از شما نگهدارنده

وَ إِنَّهُۥ لَتَذۡكِرَةٞ لِّلۡمُتَّقِينَ

و همانا آن است يادآوريى براى پرهيزكاران

وَ إِنَّا لَنَعۡلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

و همانا دانيم كه از شما است تكذيب‌كنندگان

وَ إِنَّهُۥ لَحَسۡرَةٌ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ

و همانا آن است دريغى بر كافران

وَ إِنَّهُۥ لَحَقُّ ٱلۡيَقِينِ

و همانا آن است در حق يقين

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّكَ ٱلۡعَظِيمِ

پس تسبيح گوى به نام پروردگارت آن بزرگ