بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الر تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ وَ قُرْآنٍ مُبِينٍ

بنام خداى رحمان رحيم؛ الر. اين است آيات كتاب و آيات قرآن كه روشن كننده حقائق است.

رُبَما يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ كانُوا مُسْلِمِينَ

اى بسا كافران كه دوست خواهند داشت اى كاش مسلمان بودند.

ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ

بگذار بخورند و لذت ببرند و آرزوها مشغولشان كند به زودى مى‌دانند (كه اشتباه رفته‌اند).

وَ ما أَهْلَكْنا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا وَ لَها كِتابٌ مَعْلُومٌ

هيچ شهرى را هلاك نكرده‌ايم مگر آنكه كتاب و اجل معين داشتند.

ما تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَها وَ ما يَسْتَأْخِرُونَ

هيچ امتى از اجلش جلو نمى‌افتد و از آن تأخير نمى‌كنند.

وَ قالُوا يا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ

مشركان گفتند: اى آنكه قرآن بر او نازل شده حتما تو ديوانه هستى.

لَوْما تَأْتِينا بِالْمَلائِكَةِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

چرا فرشتگان را براى ما نمى‌آورى اگر از راستگويانى؟

ما نُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ ما كانُوا إِذاً مُنْظَرِينَ

ما ملائكه را فقط به حق مى‌فرستيم و در آن صورت مهلت داده نمى‌شوند.

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ

قرآن را ما نازل كرده‌ايم و ما حافظ آن هستيم.

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الْأَوَّلِينَ

پيش از تو در اقوام گذشته پيامبران فرستاده‌ايم.

وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِءُونَ

هيچ پيامبرى به سوى آنها نمى‌آمد مگر آنكه او را مسخره مى‌كردند.

كَذٰلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ

بدينسان قرآن را در قلوب خطاكاران داخل مى‌كنيم.

لا يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ قَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ

به آن ايمان نمى‌آورند، طريقه پيشينيان روشن شده است.

وَ لَوْ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً مِنَ السَّماءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ

اگر براى آنها درى از آسمان مى‌گشوديم و در آن پيوسته با

لَقالُوا إِنَّما سُكِّرَتْ أَبْصارُنا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ

مى‌گفتند: جز اين نيست كه چشمهاى ما بسته شد، نه بلكه‌

وَ لَقَدْ جَعَلْنا فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ زَيَّنَّاها لِلنَّاظِرِينَ

در آسمان ستارگان درخشنده قرار داديم و آسمان را براى تماشاگران زينت كرديم.

وَ حَفِظْناها مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ رَجِيمٍ

و آن را از هر شيطان مطرود محفوظ داشتيم.

إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ مُبِينٌ

مگر از شيطانى كه مخفيانه گوش دهد كه شعله‌اى آشكار او را تعقيب مى‌كند.

وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْزُونٍ

زمين را گسترش داده‌ايم و در آن كوه‌هاى ثابت افكنده‌ايم و در آن از هر چيز سنجيده رويانيده‌ايم.

وَ جَعَلْنا لَكُمْ فِيها مَعايِشَ وَ مَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرازِقِينَ

در زمين براى شما وسائل زندگى به وجود آورده‌ايم و براى آنها كه رازق آنها نيستيد (نيز وسائل آفريده‌ايم).

وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ

هيچ چيزى نيست مگر آنكه انبارهاى آن نزد ما است و آن را جز به اندازه معين نازل نمى‌كنيم.

وَ أَرْسَلْنَا الرِّياحَ لَواقِحَ فَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَسْقَيْناكُمُوهُ وَ ما أَنْتُمْ لَهُ بِخازِنِينَ

بادها را آبستن كننده فرستاديم و از آسمان آبى نازل كرديم، از آن شما را آب داديم، كه شما خازن و نگهدارنده آن نيستيد.

وَ إِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَ نُمِيتُ وَ نَحْنُ الْوارِثُونَ

فقط ما زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم و ما وارث همه هستيم.

وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنْكُمْ وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ

حقا كه پيشينيان شما را دانسته‌ايم و پيشينيان شما را مى‌دانيم.

وَ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ

حقا كه پروردگار تو همه را محشور و زنده مى‌كند كه او حكيم و داناست.

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ

انسان را از گل خشكيده و شكل يافته‌اى آفريده‌ايم.

وَ الْجَانَّ خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نارِ السَّمُومِ

جن را پيش از انسان از آتش باد گرم آفريده‌ايم.

وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ

وقتى كه پروردگارت به ملائكه گفت: من بشرى را از گل خشكيده بدبو و شكل يافته‌اى خواهم آفريد.

فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ

چون او را ساختم و از روح خود در آن دميدم سجده‌كنان براى او بيافتيد.

فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ

ملائكه همگى بدون استثناء سجده كردند.

إِلَّا إِبْلِيسَ أَبيٰ أَنْ يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ

مگر ابليس كه او از اينكه با سجده‌كنان باشد امتناع كرد.

قالَ يا إِبْلِيسُ ما لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ

خدا فرمود: اى ابليس چه شده بر تو كه با سجده‌كنان باشى؟

قالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ

گفت نيستم سجده كنم بشرى را كه از گل خشكيده سياه و شكل يافته‌اى آفريده‌اى.

قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ

خدا فرمود از آنجا خارج شو، تو رانده شده‌اى.

وَ إِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِليٰ يَوْمِ الدِّينِ

و بر تو است مطلق لعنت تا روز جزا.

قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ

گفت: خدايا تا روزى كه مردم مبعوث شوند مهلتم بده.

قالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ

فرمود: تو از مهلت داده‌شدگانى.

إِليٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ

تا روز وقت معلوم.

قالَ رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ

گفت: خدايا به علت آنكه اضلالم كردى باطل بر آنها زينت كرده و همگى را اضلال خواهم نمود.

إِلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگانت از آنها كه خالص شدگانند.

قالَ هٰذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ

خدا گفت اين راه راستى است بر من.

إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ

تو را ببندگان من تسلطى نيست مگر به آنكه از گمراهان از تو پيروى كند.

وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ

جهنم وعدگاه همه آنهاست.

لَها سَبْعَةُ أَبْوابٍ لِكُلِّ بابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ

جهنم را هفت باب هست براى هر بابى جزئى از مردم تعيين شده است.

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

پرهيزكاران در بهشتها و چشمه‌سارها مستقرند.

ادْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنِينَ

به سلامت داخل بهشت شويد كه ايمنان هستيد.

وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَليٰ سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ

كينه‌اى كه در دل داشتند كنده‌ايم، آنها برادرانند در سريرها مقابل هم.

لا يَمَسُّهُمْ فِيها نَصَبٌ وَ ما هُمْ مِنْها بِمُخْرَجِينَ

در بهشت رنجى به آنها نمى‌رسد و از آن خارج شدنى نيستند.

نَبِّئْ عِبادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

به بندگانم خبر بده كه منم غفور و رحيم.

وَ أَنَّ عَذابِي هُوَ الْعَذابُ الْأَلِيمُ

و عذاب من همانست عذاب اليم.

وَ نَبِّئْهُمْ عَنْ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ

و خبر كن آنها را از ميهمانان ابراهيم.

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ

وقتى كه بر او داخل شدند گفتند: سلام بر تو گفت: ما از شما ترسانيم.

قالُوا لا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ

گفتند: مترس، ما بر تو پسر جوان دانايى را مژده مى‌دهيم.

قالَ أَ بَشَّرْتُمُونِي عَليٰ أَنْ مَسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ

گفت آيا بشارت مى‌دهيد در حالى كه پير شده‌ام، به چه چيز بشارتم مى‌دهيد؟.

قالُوا بَشَّرْناكَ بِالْحَقِّ فَلا تَكُنْ مِنَ الْقانِطِينَ

گفتند: تو را به حق بشارت داديم، از نوميدان مباش.

قالَ وَ مَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ

گفت: جز گمراهان كدام كس از رحمت پروردگارش نوميد مى‌شود؟.

قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ

ابراهيم گفت: اى فرستادگان پس كار شما چيست؟

قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِليٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ

گفتند: ما به گروهى گناهكار فرستاده شده‌ايم.

إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ

مگر آل لوط كه ما همه آنها را نجات خواهيم داد.

إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنا إِنَّها لَمِنَ الْغابِرِينَ

مگر زنش كه مقرر كرده‌ايم وى از باقى ماندگان است.

فَلَمَّا جاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ

چون فرستادگان پيش خانواده لوط آمدند.

قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ

گفت شما قومى ناخوشايند هستيد.

قالُوا بَلْ جِئْناكَ بِما كانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ

گفتند: نه بلكه عذابى را كه در آن شك مى‌كردند آورده‌ايم.

وَ أَتَيْناكَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ

براى تو خبر حق را آورده‌ايم و ما راستگويانيم.

فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبارَهُمْ وَ لا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ

در پاسى از شب خانواده را راه سپر كن و از پى ايشان برو و كسى از شما به عقب بر نگردد، به آنجا برويد كه مامور هستيد.

وَ قَضَيْنا إِلَيْهِ ذٰلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دابِرَ هٰؤُلاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِينَ

به لوط آن عذاب بزرگ را اعلام كرديم كه بنياد اينان چون به صبح مى‌رسند قطع مى‌شود.

وَ جاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ

اهل آن شهر آمدند و شادمان بودند.

قالَ إِنَّ هٰؤُلاءِ ضَيْفِي فَلا تَفْضَحُونِ

لوط گفت: اينها ميهمانان منند، رسوايم مكنيد.

وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ

از خدا بترسيد و خوارم مگردانيد.

قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعالَمِينَ

گفتند: مگر تو را از (حمايت) مردمان منع نكرده‌ايم.

قالَ هٰؤُلاءِ بَناتِي إِنْ كُنْتُمْ فاعِلِينَ

گفت: اينها دختران منند اگر قصدى داريد؟

لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ

به حيات تو سوگند كه آنها در غفلت خود حيران بودند.

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ

صيحه عذاب آنها را دم آفتاب بگرفت.

فَجَعَلْنا عالِيَها سافِلَها وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ

بالاى ديارشان را پائين آن (زير و رو) كرديم و بر آنها سنگهايى از گل سخت ببارانديم.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ

در آنجا علامتهايى براى اهل عبرت هست.

وَ إِنَّها لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ

آن علامتها در راهى ثابت و دائر است.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ

در آنچه گفته شد براى مؤمنان عبرت هست.

وَ إِنْ كانَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ لَظالِمِينَ

حقا كه اهل ايكه ستمكاران بودند.

فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ وَ إِنَّهُما لَبِإِمامٍ مُبِينٍ

از آنها انتقام گرفتيم، ديار هر دو در راه آشكارى است.

وَ لَقَدْ كَذَّبَ أَصْحابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ

اهل حجر پيامبران را تكذيب كردند.

وَ آتَيْناهُمْ آياتِنا فَكانُوا عَنْها مُعْرِضِينَ

آيات خود به آنها داديم، از آنها روگردان بودند.

وَ كانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً آمِنِينَ

در ايمنى از كوه‌ها خانه‌ها مى‌تراشيدند.

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ

وقتى كه به صبح وارد مى‌شدند صيحه عذاب آنها را گرفت.

فَما أَغْنيٰ عَنْهُمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ

آنچه به دست مى‌آوردند كفايتشان نكرد.

وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ

ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان آن دو است جز به حق نيافريده‌ايم، آخرت حتما آمدنى است، اغماض كن اغماض خوبى.

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ

پروردگار تو اوست آفريننده دانا.

وَ لَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ

حقا كه بر تو هفت آيه از مثانى و قرآن بزرگ را داده‌ايم،

لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِليٰ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ

چشمانت را به سوى آنچه به زنان و مردان كفار داده‌ايم خيره مكن، و بر كفار محزون مباش و بالت را براى مؤمنان بخوابان (با آنها باش).

وَ قُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ

و بگو كه من انذار كننده آشكارم.

كَما أَنْزَلْنا عَلَي الْمُقْتَسِمِينَ

چنان كه بر قسمت كنندگان نازل كرديم.

الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ

كسانى كه قرآن را قطعه قطعه كردند.

فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ

به پروردگارت سوگند كه همه‌شان را مسئول خواهيم داشت‌

عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ

از آنچه مى‌كرده‌اند.

فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ

آنچه را كه مأمور هستى آشكار كن و از مشركان اعراض كن.

إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ

ما تو را از مسخره‌كنندگان كفايت كرده‌ايم.

الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ

به زودى خواهند دانست (كه اينكار خطاست).

وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ

مى‌دانيم كه سينه است به سبب گفته كفار تنگ مى‌شود.

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ

پروردگارت را تسبيح و حمد كن و از نمازگذاران باش.

وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّي يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ

و پروردگارت را تا وقت آمدن مرگ عبادت كن.