بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الر تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ وَ قُرْآنٍ مُبِينٍ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ اين است آيتهاى كتاب و قرآنى آشكار

رُبَما يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ كانُوا مُسْلِمِينَ

بسا دوست دارند آنان كه كفر ورزيدند كاش مى‌بودند مسلمانان

ذَرْهُمْ يَأْكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ

بگذارشان بخورند و كام روا دارند و سرگرمشان سازد آرزو پس زود است بدانند

وَ ما أَهْلَكْنا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا وَ لَها كِتابٌ مَعْلُومٌ

و نابود نكرديم شهرى را جز آنكه بود آن را كتابى دانسته

ما تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَها وَ ما يَسْتَأْخِرُونَ

نه پيشى گيرد امتى سرآمد خويش را و نه پس افتد

وَ قالُوا يا أَيُّهَا الَّذِي نُزِّلَ عَلَيْهِ الذِّكْرُ إِنَّكَ لَمَجْنُونٌ

و گفتند اى آنكه فرود آورده شده است بر او قرآن همانا تويى ديوانه

لَوْما تَأْتِينا بِالْمَلائِكَةِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

چرا نياورى ما را به فرشتگان اگر هستى از راستگويان

ما نُنَزِّلُ الْمَلائِكَةَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ ما كانُوا إِذاً مُنْظَرِينَ

نمى‌فرستيم فرشتگان را جز به حق و نيستند در آن هنگام مهلت‌دادگان

إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ

همانا ما فرستاديم قرآن را و همانا مائيم مر آن را نگهدارندگان

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ فِي شِيَعِ الْأَوَّلِينَ

و همانا فرستاديم پيش از تو در توده‌هاى پيشينيان

وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِءُونَ

و نيامدشان فرستاده‌اى جز آنكه بودند بدو استهزاءكنندگان

كَذٰلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ

بدينسان بميرانيمش در دلهاى گنهكاران

لا يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ قَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ

ايمان نيارند بدان حالى كه گذشت آئين پيشينيان

وَ لَوْ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً مِنَ السَّماءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ

و اگر بگشائيم بر ايشان درى را از آسمان پس آغاز كنند در آن بالا روند

لَقالُوا إِنَّما سُكِّرَتْ أَبْصارُنا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ

هر آينه گويند جز اين نيست كه چشم‌بند شديم بلكه مائيم گروهى جادوشدگان

وَ لَقَدْ جَعَلْنا فِي السَّماءِ بُرُوجاً وَ زَيَّنَّاها لِلنَّاظِرِينَ

و همانا نهاديم در آسمان برجهايى و آراستيم آنها را براى بينندگان

وَ حَفِظْناها مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ رَجِيمٍ

و حفظ كرديم آنها را از هر شيطانى رانده‌شده

إِلَّا مَنِ اسْتَرَقَ السَّمْعَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ مُبِينٌ

مگر آنكه بدزدد شنيدن را (دزدكى شنود) كه در پيش افتد شهابى آشكار

وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فِيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْزُونٍ

و زمين را گسترانيديم و افكنديم در آن لنگرهايى و رويانيديم در آن از هر چيزى زيبا

وَ جَعَلْنا لَكُمْ فِيها مَعايِشَ وَ مَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرازِقِينَ

و قرار داديم براى شما در آن روزيهايى (زندگيهايى) و آن كس را كه نيستيد مرا او را روزى‌دهندگان

وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ

و نيست چيزى جز آنكه نزد ما است گنجهايش و نفرستيمش مگر به اندازه دانسته

وَ أَرْسَلْنَا الرِّياحَ لَواقِحَ فَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَسْقَيْناكُمُوهُ وَ ما أَنْتُمْ لَهُ بِخازِنِينَ

و فرستاديم بادها را آبستن‌كنندگان پس فرود آورديم از آسمان آبى پس نوشانيديمش به شما و نبوديد آن را اندوزندگان

وَ إِنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَ نُمِيتُ وَ نَحْنُ الْوارِثُونَ

و همانا ما زنده كنيم و بميرانيم و مائيم ارث‌برندگان

وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنْكُمْ وَ لَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ

و همانا دانستيم پيشينيان را از شما و دانستيم پس آيندگان را

وَ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ يَحْشُرُهُمْ إِنَّهُ حَكِيمٌ عَلِيمٌ

و همانا پروردگار تو برانگيزاندشان همانا او است حكيم دانا

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ

و همانا آفريديم انسان را از گل خشك از گلى تيره ريخته‌شده

وَ الْجَانَّ خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نارِ السَّمُومِ

و جن را بيافريديم از پيش از آتشى كه بوى او است كشنده

وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي خالِقٌ بَشَراً مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ

و هنگامى كه گفت پروردگار تو به فرشتگان كه همانا منم آفريننده بشرى از گل خشك از گلى تيره‌رنگ ريخته‌شده

فَإِذا سَوَّيْتُهُ وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ

پس گاهى كه آراستمش و دميدم در او از روح خويش پس بيفتيد برايش سجده‌كنان

فَسَجَدَ الْمَلائِكَةُ كُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ

پس سجده كردند فرشتگان همگى با هم

إِلَّا إِبْلِيسَ أَبيٰ أَنْ يَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ

جز ابليس كه سرپيچيد از آنكه باشد با سجده كنندگان

قالَ يا إِبْلِيسُ ما لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ السَّاجِدِينَ

گفت اى ابليس چه شدت كه نبودى با سجده كنندگان

قالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ

گفت نيستم من كه سجده كنم براى بشرى كه آفريدى او را از گلى خشك از گل تيره ريخته‌شده

قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ

گفت پس برون شو از آن كه تويى رانده شده

وَ إِنَّ عَلَيْكَ اللَّعْنَةَ إِليٰ يَوْمِ الدِّينِ

و همانا بر تو است لعنت من تا روز دين

قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ

گفت پروردگارا مهلتم ده تا روزى كه برانگيخته شوند

قالَ فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ

گفت همانا تويى از مهلت‌دادگان

إِليٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ

تا روز هنگام دانسته

قالَ رَبِّ بِما أَغْوَيْتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ

گفت پروردگارا بدانكه گمراهم كردى همانا آرايش دهم براى ايشان در زمين و هر آينه گمراهشان كنم همگى

إِلَّا عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ

جز بندگان تو از ايشان آن ناآلودگان (پاك‌شدگان)

قالَ هٰذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ

گفت اين است راهى بر من راست

إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوِينَ

كه بندگانم را نباشدت بر ايشان فرمانروائيى مگر آنكه پيرويت كند از گمراهان

وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ

و همانا دوزخ است وعده‌گاه آنان همگى

لَها سَبْعَةُ أَبْوابٍ لِكُلِّ بابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ

براى آن است هفت در هر درى را است از ايشان بخشى جداگانه

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

همانا پرهيزكارانند در باغها و چشمه‌سارهايى

ادْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنِينَ

درآئيدش به سلامت بر آسودگان

وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَليٰ سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ

و برافكنديم آنچه در سينه‌هاى ايشان است از كينه برادرانند بر تختهايى روى بروى

لا يَمَسُّهُمْ فِيها نَصَبٌ وَ ما هُمْ مِنْها بِمُخْرَجِينَ

نزديك بديشان نشود رنجى و نباشند از آن برون‌راندگان

نَبِّئْ عِبادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ

آگهى ده بندگانم را كه منم آمرزنده مهربان

وَ أَنَّ عَذابِي هُوَ الْعَذابُ الْأَلِيمُ

و آنكه عذاب من است آن عذاب دردناك

وَ نَبِّئْهُمْ عَنْ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ

و آگهيشان ده از ميهمانان ابراهيم

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ

هنگامى كه درآمدند بر او پس گفتند سلامى گفت همانا مائيم از شما هراسان

قالُوا لا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلامٍ عَلِيمٍ

گفتند بيم مدار همانا نويديت دهيم به فرزندى دانا

قالَ أَ بَشَّرْتُمُونِي عَليٰ أَنْ مَسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ

گفت آيا نويد دهيدم با آنكه مرا رسيده است پيرى پس به چه نويدم دهيد

قالُوا بَشَّرْناكَ بِالْحَقِّ فَلا تَكُنْ مِنَ الْقانِطِينَ

گفتند بشارت آورديمت به حق پس نباش از نوميدان

قالَ وَ مَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ

گفت كيست كه نوميد شود از رحمت پروردگار خويش مگر گمراهان

قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ

گفت پس چيست كار شما اى فرستادگان

قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِليٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ

گفتند همانا فرستاده شديم بسوى قومى گنهكار

إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ

مگر خاندان لوط كه نجات دهنده‌ايم ايشان را همگى

إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنا إِنَّها لَمِنَ الْغابِرِينَ

مگر زنش مقدر كرديم كه او است از گذشتگان

فَلَمَّا جاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ

پس گاهى كه آمدند خاندان لوط را فرستادگان

قالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ

گفت همانا شمائيد گروهى ناشناختگان

قالُوا بَلْ جِئْناكَ بِما كانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ

گفتند بلكه آورديمت بدانچه بودند در آن شك مى‌آوردند

وَ أَتَيْناكَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّا لَصادِقُونَ

و آورديمت حق را و همانا مائيم راستگويان

فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَ اتَّبِعْ أَدْبارَهُمْ وَ لا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَ امْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ

پس رهسپار شو با خاندان خويش در پاره‌اى از شب و پيروى كن پشتهاى ايشان را و برنگردد از شما كسى و بگذريد آنجا كه فرمان داده شويد

وَ قَضَيْنا إِلَيْهِ ذٰلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دابِرَ هٰؤُلاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِينَ

و بگذرانديم بسويش اين امر را كه دنباله آنان است بريده به بامداد درآيندگان

وَ جاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ

و آمدند مردم شهر شادمانى‌كنان

قالَ إِنَّ هٰؤُلاءِ ضَيْفِي فَلا تَفْضَحُونِ

گفت همانا اينان ميهمانان منند پس رسوايم نكنيد

وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ

و بترسيد خدا را و خوارم نسازيد

قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعالَمِينَ

گفتند آيا نهى نكرديم تو را از جهانيان

قالَ هٰؤُلاءِ بَناتِي إِنْ كُنْتُمْ فاعِلِينَ

گفت اينك دختران من اگر هستيد كنندگان

لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ

به جان تو اينانند در مستى خويش فروروندگان

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ

پس بگرفتشان خروش حالى كه خورشيد بود تابنده بر ايشان

فَجَعَلْنا عالِيَها سافِلَها وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ

پس گردانيديم زيرش را رويش و باريديم بر ايشان سنگى از سجيل

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآياتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ

همانا در اين است آيتهايى براى هوشمندان

وَ إِنَّها لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ

و همانا آن به راهى است استوار (پايدار)

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى براى مؤمنان

وَ إِنْ كانَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ لَظالِمِينَ

و هر چند بودند ياران ايكه همانا ستمگران

فَانْتَقَمْنا مِنْهُمْ وَ إِنَّهُما لَبِإِمامٍ مُبِينٍ

پس كين كشيديم از ايشان و همانا آنانند پيشوايى آشكار

وَ لَقَدْ كَذَّبَ أَصْحابُ الْحِجْرِ الْمُرْسَلِينَ

و همانا تكذيب كردند ياران حجر فرستادگان را

وَ آتَيْناهُمْ آياتِنا فَكانُوا عَنْها مُعْرِضِينَ

و آورديمشان آيتهاى خويش را پس بودند از آنها روى‌گردانان

وَ كانُوا يَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً آمِنِينَ

و بودند مى‌تراشيدند از كوه‌ها خانه‌هايى بر آسودگان

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُصْبِحِينَ

پس بگرفتشان خروش گاهى كه بودند بامدادكنندگان

فَما أَغْنيٰ عَنْهُمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ

پس بى‌نياز نكرد از ايشان چيزى آنچه بودند فراهم مى‌آوردند

وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ إِنَّ السَّاعَةَ لَآتِيَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ

و نيافريديم آسمانها و زمين را و آنچه ميان آنها است جز به حق و همانا ساعت است آينده پس بگذر گذشتى نكو

إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِيمُ

همانا پروردگار تو است آفريننده دانا

وَ لَقَدْ آتَيْناكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِي وَ الْقُرْآنَ الْعَظِيمَ

و همانا آورديم تو را هفت تا از بندها و قرآنى بزرگ

لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِليٰ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ وَ لا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِلْمُؤْمِنِينَ

باز مكن (برمكش) ديدگان خويش را بسوى آنچه بهره داديم مردانى از ايشان را و اندوهگين نباش بر آنان و بخوابان بال خويش را براى مؤمنان

وَ قُلْ إِنِّي أَنَا النَّذِيرُ الْمُبِينُ

و بگو منم همانا آن بيم‌دهنده آشكار

كَما أَنْزَلْنا عَلَي الْمُقْتَسِمِينَ

بدانسان كه فرستاديم بر بخش‌كنندگان

الَّذِينَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِينَ

آنان كه گردانيدند قرآن را بخشهايى

فَوَ رَبِّكَ لَنَسْئَلَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ

پس سوگند به پروردگارت همانا بپرسيمشان همگى

عَمَّا كانُوا يَعْمَلُونَ

از آنچه بودند مى‌كردند

فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ

پس بانگ درده بدانچه مأمور شوى و روى برگردان از شرك‌ورزان

إِنَّا كَفَيْناكَ الْمُسْتَهْزِئِينَ

همانا ما نگهداشتيمت از استهزاءكنندگان

الَّذِينَ يَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ

آنان كه قرار دهند با خدا خداوند ديگرى پس زود است بدانند

وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّكَ يَضِيقُ صَدْرُكَ بِما يَقُولُونَ

و همانا مى‌دانيم تو را تنگ همى‌آيد سينه بدانچه گويند

فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ كُنْ مِنَ السَّاجِدِينَ

پس تسبيح كن به سپاس پروردگار خويش و باش از سجده كنندگان

وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّي يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ

و پرستش كن پروردگار خويش را تا بيايدت يقين