سوره الحدید
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ تسبيح گويد براى خدا آنچه در آسمانها و زمين است و او است عزتمند حكيم
لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٌ
2وى را است پادشاهى آسمانها و زمين زنده كند و بميراند و او است بر همه چيز توانا
هُوَ ٱلۡأَوَّلُ وَ ٱلۡأٓخِرُ وَ ٱلظَّٰهِرُ وَ ٱلۡبَاطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٌ
3او است آغاز و انجام و پيدا و نهان و او است به همه چيز دانا
هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِ يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَ مَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا يَعۡرُجُ فِيهَا وَ هُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ
4او است آنكه آفريد آسمانها و زمين را در شش روز سپس استوار شد بر عرش داند آنچه را فرو رود در زمين و آنچه برون آيد از آن و آنچه فرود آيد از آسمان و آنچه بالا رود در آن و او با شما است هر جا باشيد و خدا است بدانچه مىكنيد بينا
لَّهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ إِلَى ٱللَّهِ تُرۡجَعُ ٱلۡأُمُورُ
5او را است پادشاهى آسمانها و زمين و بسوى خدا بازگردانيده شوند كارها
يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَ يُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَ هُوَ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
6فروبرد شب را در روز و فروبرد روز را در شب و او دانا است بدانچه در سينهها است
ءَامِنُواْ بِٱللَّهِ وَ رَسُولِهِۦ وَ أَنفِقُواْ مِمَّا جَعَلَكُم مُّسۡتَخۡلَفِينَ فِيهِ فَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنكُمۡ وَ أَنفَقُواْ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَبِيرٞ
7ايمان آريد به خدا و پيمبرش و ببخشيد از آنچه گردانيد شما را جانشينان در آن پس آنان كه ايمان آوردند از شما و بخشايش كردند ايشان را است مزدى بزرگ
وَ مَا لَكُمۡ لَا تُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَ ٱلرَّسُولُ يَدۡعُوكُمۡ لِتُؤۡمِنُواْ بِرَبِّكُمۡ وَ قَدۡ أَخَذَ مِيثَٰقَكُمۡ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ
8و چه شود شما را ايمان نياريد به خدا و پيمبر همى خواندتان تا ايمان آريد به پروردگار خويش و همانا بگرفت پيمان شما را اگر هستيد مؤمنان
هُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦٓ ءَايَٰتِۢ بَيِّنَٰتٖ لِّيُخۡرِجَكُم مِّنَ ٱلظُّلُمَٰتِ إِلَى ٱلنُّورِ وَ إِنَّ ٱللَّهَ بِكُمۡ لَرَءُوفٞ رَّحِيمٞ
9او است آنكه فرستد بر بنده خويش آيتهاى روشن را تا برون آرد شما را از تاريكيها بسوى روشنايى و همانا خدا است به شما نوازنده مهربان
وَ مَا لَكُمۡ أَلَّا تُنفِقُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَ لِلَّهِ مِيرَٰثُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ لَا يَسۡتَوِي مِنكُم مَّنۡ أَنفَقَ مِن قَبۡلِ ٱلۡفَتۡحِ وَ قَٰتَلَ أُوْلَٰٓئِكَ أَعۡظَمُ دَرَجَةٗ مِّنَ ٱلَّذِينَ أَنفَقُواْ مِنۢ بَعۡدُ وَ قَٰتَلُواْ وَ كُلّٗا وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلۡحُسۡنَىٰ وَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ
10و چه شود شما را انفاق نكنيد در راه خدا و خدا را است ميراث آسمانها و زمين يكسان نيستند از شما است آنان كه انفاق كردند پيش از پيروزى و كارزار كردند آنان بزرگتر در پايه از آنان كه انفاق كردند پس از اين و كارزار كردند و هر كدام را نويد داده است خدا نكويى را و خدا است بدانچه مىكنيد آگاه
مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقۡرِضُ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا فَيُضَٰعِفَهُۥ لَهُۥ وَ لَهُۥٓ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
11كيست آنكه وامى دهد خدا را وام نكو سپس چند برابر كند برايش و او را است پاداشى گرامى
يَوۡمَ تَرَى ٱلۡمُؤۡمِنِينَ وَ ٱلۡمُؤۡمِنَٰتِ يَسۡعَىٰ نُورُهُم بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَ بِأَيۡمَٰنِهِم بُشۡرَىٰكُمُ ٱلۡيَوۡمَ جَنَّٰتٞ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهَا ٱلۡأَنۡهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَا ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ
12روزى كه بينى مردان و زنان مؤمن را مىدود نورشان پيش روى ايشان و از سوى راست ايشان مژده باد شما را امروز باغهايى كه روان است زير آنها جويها جاودانان در آنها اين است آن رستگارى بزرگ
يَوۡمَ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَ ٱلۡمُنَٰفِقَٰتُ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱنظُرُونَا نَقۡتَبِسۡ مِن نُّورِكُمۡ قِيلَ ٱرۡجِعُواْ وَرَآءَكُمۡ فَٱلۡتَمِسُواْ نُورٗا فَضُرِبَ بَيۡنَهُم بِسُورٖ لَّهُۥ بَابُۢ بَاطِنُهُۥ فِيهِ ٱلرَّحۡمَةُ وَ ظَٰهِرُهُۥ مِن قِبَلِهِ ٱلۡعَذَابُ
13روزى كه گويند مردان و زنان دوروى بدانان كه ايمان آوردند بنگريد به ما تا بهرهمند شويم به پرتوى از نور شما گفته شد بازگرديد پشت سر خويش پس بجوئيد پرتوى پس زده شد ميانشان حصارى (ديوارى) كه آن را است در اندرونش رحمت و برونش از پيش آن است عذاب
يُنَادُونَهُمۡ أَلَمۡ نَكُن مَّعَكُمۡ قَالُواْ بَلَىٰ وَ لَٰكِنَّكُمۡ فَتَنتُمۡ أَنفُسَكُمۡ وَ تَرَبَّصۡتُمۡ وَ ٱرۡتَبۡتُمۡ وَ غَرَّتۡكُمُ ٱلۡأَمَانِيُّ حَتَّىٰ جَآءَ أَمۡرُ ٱللَّهِ وَ غَرَّكُم بِٱللَّهِ ٱلۡغَرُورُ
14بانگ دهندشان آيا نبوديم با شما گفتند بلى و ليكن شما فريب داديد خويش را و درنگكارى نموديد و شك آورديد و سرگرمتان داشت آرزوها تا بيامد امر خدا و فريب داد شما را به خدا فريبكار
فَٱلۡيَوۡمَ لَا يُؤۡخَذُ مِنكُمۡ فِدۡيَةٞ وَ لَا مِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مَأۡوَىٰكُمُ ٱلنَّارُ هِيَ مَوۡلَىٰكُمۡ وَ بِئۡسَ ٱلۡمَصِيرُ
15پس امروز گرفته نشود از شما بدلى و نه از آنان كه كفر ورزيدند جايگاه شما آتش است آن است دوست شما و چه زشت است آن جايگاه
أَلَمۡ يَأۡنِ لِلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن تَخۡشَعَ قُلُوبُهُمۡ لِذِكۡرِ ٱللَّهِ وَ مَا نَزَلَ مِنَ ٱلۡحَقِّ وَ لَا يَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِن قَبۡلُ فَطَالَ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَمَدُ فَقَسَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
16آيا هنگام آن نشده است براى آنان كه ايمان آوردند كه فروتن گردد دلهاشان براى ياد خدا و آنچه بيامد از حق و نباشند مانند آنان كه داده شدند كتاب را از پيش پس دراز شد بر ايشان روزگار پس سنگين شد دلهاى آنان و بسيارى از ايشانند نافرمانان
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ يُحۡيِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا قَدۡ بَيَّنَّا لَكُمُ ٱلۡأٓيَٰتِ لَعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
17بدانيد كه خدا زنده سازد زمين را پس از مرگش همانا بيان كرديم براى شما آيتها را شايد بخرد آئيد
إِنَّ ٱلۡمُصَّدِّقِينَ وَ ٱلۡمُصَّدِّقَٰتِ وَ أَقۡرَضُواْ ٱللَّهَ قَرۡضًا حَسَنٗا يُضَٰعَفُ لَهُمۡ وَ لَهُمۡ أَجۡرٞ كَرِيمٞ
18همانا مردان تصدقكننده و آنان تصدقكننده و وامدهندگان به خدا وامى نكو افزوده شود براى ايشان و ايشان را است پاداشى ارجمند
وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصِّدِّيقُونَ وَ ٱلشُّهَدَآءُ عِندَ رَبِّهِمۡ لَهُمۡ أَجۡرُهُمۡ وَ نُورُهُمۡ وَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَ كَذَّبُواْ بَِٔايَٰتِنَآ أُوْلَٰٓئِكَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ
19و آنان كه ايمان آوردند به خدا و فرستادگانش آنانند راستگويان و گواهان نزد پروردگار خويش ايشان را است مزد ايشان و نورشان و آنان كه كفر ورزيدند و تكذيب كردند به آيتهاى ما آنانند ياران دوزخ
ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّمَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَا لَعِبٞ وَ لَهۡوٞ وَ زِينَةٞ وَ تَفَاخُرُۢ بَيۡنَكُمۡ وَ تَكَاثُرٞ فِي ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَ ٱلۡأَوۡلَٰدِ كَمَثَلِ غَيۡثٍ أَعۡجَبَ ٱلۡكُفَّارَ نَبَاتُهُۥ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَىٰهُ مُصۡفَرّٗا ثُمَّ يَكُونُ حُطَٰمٗا وَ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابٞ شَدِيدٞ وَ مَغۡفِرَةٞ مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٞ وَ مَا ٱلۡحَيَوٰةُ ٱلدُّنۡيَآ إِلَّا مَتَٰعُ ٱلۡغُرُورِ
20بدانيد كه زندگانى دنيا بازى و هوسرانى و خودآرايى و فخر كردن است بر همديگر و بيشى جستن است در خواستهها و فرزندان مانند بارانى كه شگفت آورد كافران را رستنى آن پس خشك شود تا بينيش زردفام سپس كوبيده شود و در آخرت عذابى است سخت و آمرزشى از خدا و خوشنوديى و نيست زندگانى دنيا جز مايه فريب
سَابِقُوٓاْ إِلَىٰ مَغۡفِرَةٖ مِّن رَّبِّكُمۡ وَ جَنَّةٍ عَرۡضُهَا كَعَرۡضِ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ أُعِدَّتۡ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ بِٱللَّهِ وَ رُسُلِهِۦ ذَٰلِكَ فَضۡلُ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
21پيشى جوييد بر همديگر بسوى آمرزشى از پروردگار خويش و بهشتى كه پهنايش چون پهناى آسمان و زمين است آماده شد براى آنان كه ايمان آوردند به خدا و فرستادگانش اين است فضل خدا دهدش به هر كه خواهد و خدا است داراى فضلى بزرگى
مَآ أَصَابَ مِن مُّصِيبَةٖ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَا فِيٓ أَنفُسِكُمۡ إِلَّا فِي كِتَٰبٖ مِّن قَبۡلِ أَن نَّبۡرَأَهَآ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٞ
22نرسد مصيبتى در زمين و نه در خود شما جز در كتابى است پيش از آنكه آفريدمش همانا آن است بر خدا آسان
لِّكَيۡلَا تَأۡسَوۡاْ عَلَىٰ مَا فَاتَكُمۡ وَ لَا تَفۡرَحُواْ بِمَآ ءَاتَىٰكُمۡ وَ ٱللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخۡتَالٖ فَخُورٍ
23تا دريغ نخوريد (اندوهگين نشويد) بر آنچه از شما رود و نه شاد شويد بدانچه شما را آيد و خدا دوست ندارد هر خرامان نازنده را
ٱلَّذِينَ يَبۡخَلُونَ وَ يَأۡمُرُونَ ٱلنَّاسَ بِٱلۡبُخۡلِ وَ مَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَنِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
24آنان كه بخل ورزند و فرمان دهند مردم را به بخلورزيدن و هر كه روى برتابد همانا خدا است بىنياز ستوده
لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَيِّنَٰتِ وَ أَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ وَ ٱلۡمِيزَانَ لِيَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِ وَ أَنزَلۡنَا ٱلۡحَدِيدَ فِيهِ بَأۡسٞ شَدِيدٞ وَ مَنَٰفِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن يَنصُرُهُۥ وَ رُسُلَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِ إِنَّ ٱللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٞ
25همانا فرستاديم پيمبران خويش را به نشانيها و فرستاديم با ايشان كتاب و ترازو را تا قيام كنند مردم به داد و فرستاديم آهن را در آن نيرويى سخت و سودهايى براى مردم و تا بداند خدا آن را كه يارى كند او و فرستادگانش را به نهان همانا خدا است تواناى عزتمند
وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا نُوحٗا وَ إِبۡرَٰهِيمَ وَ جَعَلۡنَا فِي ذُرِّيَّتِهِمَا ٱلنُّبُوَّةَ وَ ٱلۡكِتَٰبَ فَمِنۡهُم مُّهۡتَدٖ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
26و همانا فرستاديم نوح و ابراهيم را و نهاديم در نژادشان پيمبرى و كتاب را پس از ايشان است رهبرى و بسيارى از ايشانند نافرمانان
ثُمَّ قَفَّيۡنَا عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِم بِرُسُلِنَا وَ قَفَّيۡنَا بِعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَ وَ ءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡإِنجِيلَ وَ جَعَلۡنَا فِي قُلُوبِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ رَأۡفَةٗ وَ رَحۡمَةٗ وَ رَهۡبَانِيَّةً ٱبۡتَدَعُوهَا مَا كَتَبۡنَٰهَا عَلَيۡهِمۡ إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ رِضۡوَٰنِ ٱللَّهِ فَمَا رَعَوۡهَا حَقَّ رِعَايَتِهَا فََٔاتَيۡنَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنۡهُمۡ أَجۡرَهُمۡ وَ كَثِيرٞ مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ
27سپس از پى ايشان آورديم فرستادگان خويش را و پشت سر ايشان آورديم عيسى ابن مريم را و داديم بدو انجيل را و نهاديم در دلهاى آنان كه پيرويش كردند مهربانى و ترحمى را و گوشه گيريى كه از خويش درآوردند (بدعت كردند) ننوشتيمش بر ايشان جز از پى خوشنودى خدا پس رعايتش نكردند حق رعايتش را پس داديم بدانان كه ايمان آوردند از ايشان مزدشان را و بسيارى از ايشانند نافرمانان
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ ءَامِنُواْ بِرَسُولِهِۦ يُؤۡتِكُمۡ كِفۡلَيۡنِ مِن رَّحۡمَتِهِۦ وَ يَجۡعَل لَّكُمۡ نُورٗا تَمۡشُونَ بِهِۦ وَ يَغۡفِرۡ لَكُمۡ وَ ٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٞ
28اى آنان كه ايمان آورديد بترسيد خدا را و ايمان آريد به پيمبرش دهد شما را دو بهره از رحمتش و قرار دهد براى شما تابشى كه راه رويد بدان و بيامرزد شما را و خدا است آمرزنده مهربان
لِّئَلَّا يَعۡلَمَ أَهۡلُ ٱلۡكِتَٰبِ أَلَّا يَقۡدِرُونَ عَلَىٰ شَيۡءٖ مِّن فَضۡلِ ٱللَّهِ وَ أَنَّ ٱلۡفَضۡلَ بِيَدِ ٱللَّهِ يُؤۡتِيهِ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ ذُو ٱلۡفَضۡلِ ٱلۡعَظِيمِ
29تا بدانند اهل كتاب كه توانايى ندارند بر چيزى از فضل خدا و آنكه فضل به دست خدا است دهدش به هر كه خواهد و خدا است دارنده فضلى بزرگ