بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است، براى خدا تسبيح مى‌گويند؛ و او شكست‌ناپذير [و] فرزانه است.

هُوَ ٱلَّذِيٓ أَخۡرَجَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ مِن دِيَٰرِهِمۡ لِأَوَّلِ ٱلۡحَشۡرِ مَا ظَنَنتُمۡ أَن يَخۡرُجُواْ وَ ظَنُّوٓاْ أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمۡ حُصُونُهُم مِّنَ ٱللَّهِ فَأَتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِنۡ حَيۡثُ لَمۡ يَحۡتَسِبُواْ وَ قَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ ٱلرُّعۡبَ يُخۡرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيۡدِيهِمۡ وَ أَيۡدِي ٱلۡمُؤۡمِنِينَ فَٱعۡتَبِرُواْ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَبۡصَٰرِ

او كسى است كه كسانى از اهل كتاب را كه كفر ورزيدند در نخستين گرد آمدن (و حركت دسته جمعى به سوى جنگ) از خانه هايشان بيرون راند، يقين نداشتيد كه بيرون مى‌روند. و آنان (نيز) يقين داشتند كه دژهايشان مانع آنان از (عذاب) خدا مى‌شود؛ و [لى‌] خدا از جايى كه نمى‌پنداشتند به سراغشان آمد و در دل‌هايشان وحشت افكند. خانه‌هايشان را بدستانشان و دستان مؤمنان ويران مى‌كردند، پس اى صاحبان بينش، عبرت آموزيد.

وَ لَوۡلَآ أَن كَتَبَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمُ ٱلۡجَلَآءَ لَعَذَّبَهُمۡ فِي ٱلدُّنۡيَا وَ لَهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ عَذَابُ ٱلنَّارِ

و اگر نبود كه خدا ترك خانه‌ها را بر آنان مقرر كرده بود، حتما آنان را در دنيا عذاب مى‌كرد؛ و براى آنان در آخرت عذاب آتش است!

ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ شَآقُّواْ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥ وَ مَن يُشَآقِّ ٱللَّهَ فَإِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

اين بخاطر آن است كه آنان با خدا و فرستاده‌اش مخالفت ورزيدند، و هر كس با خدا مخالفت كند، پس حتما خدا سخت كيفر است!

مَا قَطَعۡتُم مِّن لِّينَةٍ أَوۡ تَرَكۡتُمُوهَا قَآئِمَةً عَلَىٰٓ أُصُولِهَا فَبِإِذۡنِ ٱللَّهِ وَ لِيُخۡزِيَ ٱلۡفَٰسِقِينَ

آنچه از درخت خرماى ممتاز كه قطع كرديد يا آنها را ايستاده بر ريشه‌هايش واگذاشتيد، پس به رخصت خدا بود؛ و براى اين بود كه نافرمانبرداران را رسوا كند.

وَ مَآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡهُمۡ فَمَآ أَوۡجَفۡتُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ خَيۡلٖ وَ لَا رِكَابٖ وَ لَٰكِنَّ ٱللَّهَ يُسَلِّطُ رُسُلَهُۥ عَلَىٰ مَن يَشَآءُ وَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

و آنچه از (غنائم) آن (يهودي) ان كه خدا به فرستاده‌اش باز گردانده است پس براى (بدست آوردن) آن هيچ اسب و شترى نتاختيد؛ و ليكن خدا فرستادگانش را بر هر كس بخواهد مسلط مى‌سازد؛ و خدا بر هر چيز تواناست.

مَّآ أَفَآءَ ٱللَّهُ عَلَىٰ رَسُولِهِۦ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَ ٱلۡيَتَٰمَىٰ وَ ٱلۡمَسَٰكِينِ وَ ٱبۡنِ ٱلسَّبِيلِ كَيۡ لَا يَكُونَ دُولَةَۢ بَيۡنَ ٱلۡأَغۡنِيَآءِ مِنكُمۡ وَ مَآ ءَاتَىٰكُمُ ٱلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مَا نَهَىٰكُمۡ عَنۡهُ فَٱنتَهُواْ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ

آنچه از (غنائم) اهل آبادى‌ها كه خدا به فرستاده‌اش بازگردانده است پس فقط براى خدا و براى فرستاده (اش) و براى نزديكان (او) و يتيمان و بينوايان و در راه مانده است، تا (ثروت‌ها) در ميان توانگران شما [دست به دست‌] نگردد و آنچه را فرستاده [خدا] براى شما آورده پس آن را بگيريد (و اجرا كنيد)، و آنچه شما را از آن منع كرد پس خوددارى كنيد؛ و [خودتان را] از [عذاب‌] خدا حفظ كنيد كه خدا سخت كيفر است.

لِلۡفُقَرَآءِ ٱلۡمُهَٰجِرِينَ ٱلَّذِينَ أُخۡرِجُواْ مِن دِيَٰرِهِمۡ وَ أَمۡوَٰلِهِمۡ يَبۡتَغُونَ فَضۡلٗا مِّنَ ٱللَّهِ وَ رِضۡوَٰنٗا وَ يَنصُرُونَ ٱللَّهَ وَ رَسُولَهُۥٓ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلصَّٰدِقُونَ

(اين غنائم) براى نيازمندان مهاجرى است كه از خانه‌هايشان و اموالشان بيرون رانده شده‌اند در حالى كه بخششى و خشنودى‌اى از خدا مى‌جويند و خدا و فرستاده‌اش را يارى مى‌كنند؛ تنها آنان راستگويانند.

وَ ٱلَّذِينَ تَبَوَّءُو ٱلدَّارَ وَ ٱلۡإِيمَٰنَ مِن قَبۡلِهِمۡ يُحِبُّونَ مَنۡ هَاجَرَ إِلَيۡهِمۡ وَ لَا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمۡ حَاجَةٗ مِّمَّآ أُوتُواْ وَ يُؤۡثِرُونَ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ وَ لَوۡ كَانَ بِهِمۡ خَصَاصَةٞ وَ مَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ

و (نيز) كسانى (از انصار) كه پيش از آن (مهاجر) ان در سراى (اسلام) و ايمان (مدينه) جاى گرفته بودند، هر كس به سوى آنان هجرت كرده دوست مى‌دارند، و در سينه‌هايشان نسبت به آنچه به آن (مهاجر) ان داده شده، نيازى نمى‌يابند، و (مهاجران) را بر خودشان بر مى‌گزينند (و ترجيح مى‌دهند) و گرچه آنان نيازمند باشند؛ و هر كس از (بى‌گذشتى و) آزمندى خودش نگاه داشته شود، پس تنها آنان رستگارند.

وَ ٱلَّذِينَ جَآءُو مِنۢ بَعۡدِهِمۡ يَقُولُونَ رَبَّنَا ٱغۡفِرۡ لَنَا وَ لِإِخۡوَٰنِنَا ٱلَّذِينَ سَبَقُونَا بِٱلۡإِيمَٰنِ وَ لَا تَجۡعَلۡ فِي قُلُوبِنَا غِلّٗا لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ رَبَّنَآ إِنَّكَ رَءُوفٞ رَّحِيمٌ

و (نيز) كسانى (از تابعين) كه بعد از آنان آمدند، مى‌گويند:« [اى‌] پروردگار ما! ما و برادرانمان را كه در ايمان بر ما پيشى گرفتند بيامرز، و در دل‌هاى ما براى كسانى كه ايمان آوردند كينه‌اى قرار مده؛ [اى‌] پروردگار ما! مسلما تو مهربان مهرورزى. »

أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ نَافَقُواْ يَقُولُونَ لِإِخۡوَٰنِهِمُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۡ أَهۡلِ ٱلۡكِتَٰبِ لَئِنۡ أُخۡرِجۡتُمۡ لَنَخۡرُجَنَّ مَعَكُمۡ وَ لَا نُطِيعُ فِيكُمۡ أَحَدًا أَبَدٗا وَ إِن قُوتِلۡتُمۡ لَنَنصُرَنَّكُمۡ وَ ٱللَّهُ يَشۡهَدُ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

آيا به سوى كسانى كه دورويى نمودند نظر نكرده‌اى، كه به برادرانشان (همان) كسانى از اهل كتاب كه كفر ورزيدند مى‌گفتند:« اگر بيرون رانده شديد، قطعا با شما خارج مى‌شويم، و هرگز درباره شما از هيچ كس اطاعت نمى‌كنيم؛ و اگر با شما پيكار شود، قطعا شما را يارى مى‌كنيم! »و خدا گواهى مى‌دهد كه آنان حتما دروغگويانند.

لَئِنۡ أُخۡرِجُواْ لَا يَخۡرُجُونَ مَعَهُمۡ وَ لَئِن قُوتِلُواْ لَا يَنصُرُونَهُمۡ وَ لَئِن نَّصَرُوهُمۡ لَيُوَلُّنَّ ٱلۡأَدۡبَٰرَ ثُمَّ لَا يُنصَرُونَ

اگر (كافران) بيرون رانده شوند با آنان بيرون نمى‌روند، و اگر با آنان پيكار شود، آنان را يارى نمى‌كنند، و اگر ياريشان كنند حتما با عقبگرد (از آنان) روى بر مى‌تابند؛ سپس يارى نخواهند شد.

لَأَنتُمۡ أَشَدُّ رَهۡبَةٗ فِي صُدُورِهِم مِّنَ ٱللَّهِ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَفۡقَهُونَ

مسلما شما در دل‌هاى آنان ترس‌انگيزتر از خدا هستيد؛ اين بخاطر آن است كه آنان گروهى هستند كه بطور عميق نمى‌فهمند.

لَا يُقَٰتِلُونَكُمۡ جَمِيعًا إِلَّا فِي قُرٗى مُّحَصَّنَةٍ أَوۡ مِن وَرَآءِ جُدُرِۢ بَأۡسُهُم بَيۡنَهُمۡ شَدِيدٞ تَحۡسَبُهُمۡ جَمِيعٗا وَ قُلُوبُهُمۡ شَتَّىٰ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ قَوۡمٞ لَّا يَعۡقِلُونَ

(يهوديان) همگى با شما پيكار نمى‌كنند مگر در آبادى‌هاى دژدار يا از پشت ديوارها. سختى (جنگ) آنان ميان (خود) شان شديد است، آنان را جمع (متحد) مى‌پندارى، در حالى كه دل‌هايشان جداست؛ اين بخاطر آن است كه آنان گروهى هستند كه خرد ورزى نمى‌كنند.

كَمَثَلِ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ قَرِيبٗا ذَاقُواْ وَبَالَ أَمۡرِهِمۡ وَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ

(مثال آنان) همانند مثال كسانى است كه اندك زمانى پيش از آنان بودند، سنگينى (كيفر) كارشان را چشيدند و براى آنان عذاب دردناكى است!

كَمَثَلِ ٱلشَّيۡطَٰنِ إِذۡ قَالَ لِلۡإِنسَٰنِ ٱكۡفُرۡ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّنكَ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و (نيز) همانند مثال شيطان است آنگاه كه به انسان گفت:« كافر شو. »و هنگامى كه كفر ورزيد، (شيطان) گفت:« در واقع من نسبت به تو تعهدى ندارم، كه من از خدا، پروردگار جهانيان مى‌ترسم. »

فَكَانَ عَٰقِبَتَهُمَآ أَنَّهُمَا فِي ٱلنَّارِ خَٰلِدَيۡنِ فِيهَا وَ ذَٰلِكَ جَزَٰٓؤُاْ ٱلظَّٰلِمِينَ

پس فرجام آن دو اين شد كه هر دو در آتش‌اند در حالى كه در آنجا ماندگارند؛ و اين كيفر ستمكاران است.

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ لۡتَنظُرۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ لِغَدٖ وَ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! [خودتان را] از [عذاب‌] خدا حفظ كنيد و هر شخصى بايد بنگرد كه براى فرداى (رستاخيز) چه چيزى پيش فرستاده است، و [خودتان را] از [عذاب‌] خدا حفظ كنيد كه خدا به آنچه انجام مى‌دهيد آگاه است.

وَ لَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ نَسُواْ ٱللَّهَ فَأَنسَىٰهُمۡ أَنفُسَهُمۡ أُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَٰسِقُونَ

و همچون كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند پس (خدا) خودشان را از يادشان برد؛ فقط آنان نافرمانبردارند.

لَا يَسۡتَوِيٓ أَصۡحَٰبُ ٱلنَّارِ وَ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَنَّةِ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ

اهل آتش و اهل بهشت مساوى نيستند، فقط اهل بهشت كاميابند.

لَوۡ أَنزَلۡنَا هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ عَلَىٰ جَبَلٖ لَّرَأَيۡتَهُۥ خَٰشِعٗا مُّتَصَدِّعٗا مِّنۡ خَشۡيَةِ ٱللَّهِ وَ تِلۡكَ ٱلۡأَمۡثَٰلُ نَضۡرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

اگر (بر فرض) اين قرآن را بر كوهى فرو مى‌فرستاديم، حتما آن را فروتن [و] از هراس خدا متلاشى مى‌ديدى؛ و اين مثال‌هايى است كه آنها را براى مردم مى‌زنيم، باشد كه آنان تفكر كنند.

هُوَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ عَٰلِمُ ٱلۡغَيۡبِ وَ ٱلشَّهَٰدَةِ هُوَ ٱلرَّحۡمَٰنُ ٱلرَّحِيمُ

او خدايى است كه هيچ معبودى جز او نيست، داناى نهان و آشكار است، او گسترده مهر [و] مهرورز است.

هُوَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡقُدُّوسُ ٱلسَّلَٰمُ ٱلۡمُؤۡمِنُ ٱلۡمُهَيۡمِنُ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡجَبَّارُ ٱلۡمُتَكَبِّرُ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يُشۡرِكُونَ

او خدايى است كه هيچ معبودى جز او نيست، فرمانروا، كاملا پاك (از هر عيب و نقص،) سلامت بخش، ايمنى بخش نگهبان، شكست‌ناپذير، جبران كننده، بزرگ منش. منزه است خدا از آنچه شريك (او) قرار مى‌دهند.

هُوَ ٱللَّهُ ٱلۡخَٰلِقُ ٱلۡبَارِئُ ٱلۡمُصَوِّرُ لَهُ ٱلۡأَسۡمَآءُ ٱلۡحُسۡنَىٰ يُسَبِّحُ لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ

او خدايى است آفريننده، آفريدگار، چهره پرداز، نام‌هاى نيكو فقط از آن اوست؛ آنچه در آسمان‌ها و زمين است براى او تسبيح مى‌گويند؛ و او شكست‌ناپذير [و] فرزانه است.