بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ حم

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ حم

وَ الْكِتابِ الْمُبِينِ

سوگند به كتاب آشكار

إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ

كه ما فرستاديمش همانا در شبى فرخنده كه ما بوديم هر آينه بيم‌دهندگان

فِيها يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ

در آن جدا گردد هر كارى استوار

أَمْراً مِنْ عِنْدِنا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ

كارى از نزد ما همانا مائيم فرستندگان

رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

رحمتى از پروردگار تو كه او است شنواى دانا

رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است اگر هستيد يقين‌دارندگان

لا إِلهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَ يُمِيتُ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

نيست خدايى جز او زنده كند و بميراند پروردگار شما و پروردگار پدران شما پيشينيان

بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ

بلكه ايشانند در شكى بازى‌كنان

فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّماءُ بِدُخانٍ مُبِينٍ

پس چشم به راه باش روزى را كه بيارد آسمان دودى آشكار

يَغْشَي النَّاسَ هٰذا عَذابٌ أَلِيمٌ

فراگيرد مردم را اين است عذابى دردناك

رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ

پروردگارا بگشاى از ما عذاب را كه مائيم ايمان‌آرندگان

أَنَّي لَهُمُ الذِّكْريٰ وَ قَدْ جاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِينٌ

كجا است ايشان را ياد آوردن و بيامدشان فرستاده‌اى آشكار

ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ قالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ

پس روى برتافتند از او و گفتند آموخته‌اى است ديوانه

إِنَّا كاشِفُوا الْعَذابِ قَلِيلاً إِنَّكُمْ عائِدُونَ

همانا گشاينده‌ايم عذاب را اندكى همانا شمائيد بازگشت‌كنان

يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْريٰ إِنَّا مُنْتَقِمُونَ

روزى كه خشم آريم خشم بزرگ را همانا مائيم انتقام‌گيرندگان

وَ لَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَ جاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ

و هر آينه آزموديم پيش از ايشان قوم فرعون را و بيامدشان فرستاده‌اى گرامى

أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

كه بسپريد به من بندگان خدا را كه منم براى شما فرستاده‌اى امين

وَ أَنْ لا تَعْلُوا عَلَي اللَّهِ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

و آنكه گردنكشى نكنيد بر خدا كه آرنده‌ام شما را به فرمانروائيى آشكار

وَ إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ

و همانا پناه بردم به پروردگار من و پروردگار شما از آنكه مرا بيفكنيد

وَ إِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ

و اگر نگرويديد به من پس از من دورى گزينيد

فَدَعا رَبَّهُ أَنَّ هٰؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ

پس خواند پروردگار خويش را كه اينانند گروهى گنهكاران

فَأَسْرِ بِعِبادِي لَيْلاً إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ

پس ببر بندگانم را در شب كه شمائيد پيروى‌شدگان

وَ اتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْواً إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ

و بگذار دريا را آرام كه ايشانند سپاهى غرق‌شدگان

كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

بسا بازگذاردند از باغها و چشمه‌سارهايى

وَ زُرُوعٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ

و كشتزارها و جايگاهى گرامى

وَ نَعْمَةٍ كانُوا فِيها فاكِهِينَ

و نعمتى كه بودند در آن برخورداران

كَذٰلِكَ وَ أَوْرَثْناها قَوْماً آخَرِينَ

بدينسان ارث داديم آنها را به گروهى دگران

فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما كانُوا مُنْظَرِينَ

پس نگريست بر ايشان آسمان و زمين و نبودند مهلت‌دادگان

وَ لَقَدْ نَجَّيْنا بَنِي إِسْرائِيلَ مِنَ الْعَذابِ الْمُهِينِ

و همانا رهانيديم بنى اسرائيل را از عذاب خواركننده

مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كانَ عالِياً مِنَ الْمُسْرِفِينَ

از فرعون كه او بود همانا گردن‌فرازى از فزونى‌جويان

وَ لَقَدِ اخْتَرْناهُمْ عَليٰ عِلْمٍ عَلَي الْعالَمِينَ

و همانا برگزيديمشان بر دانشى بر جهانيان

وَ آتَيْناهُمْ مِنَ الْآياتِ ما فِيهِ بَلٰؤُا مُبِينٌ

و داديمشان از آيتها آنچه را در آن است آزمايشى آشكار

إِنَّ هٰؤُلاءِ لَيَقُولُونَ

همانا اينان گويند

إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُوليٰ وَ ما نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ

نيست آن جز مرگ نخستين ما و نيستيم ما گردآوردگان

فَأْتُوا بِآبائِنا إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

پس بياريد پدران ما را اگر هستيد راستگويان

أَ هُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَكْناهُمْ إِنَّهُمْ كانُوا مُجْرِمِينَ

آيا اينان بهترند يا قوم تبع و آنان كه پيش از ايشان بودند نابودشان كرديم كه بودند ايشان همانا گنهكاران

وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما لاعِبِينَ

و نيافريديم آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است بازى‌كنان

ما خَلَقْناهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ

نيافريديمشان جز به حق و ليكن بيشتر ايشان نمى‌دانند

إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقاتُهُمْ أَجْمَعِينَ

همانا روز جدا كردن وعده‌گاه ايشان است همگى

يَوْمَ لا يُغْنِي مَوْلًي عَنْ مَوْلًي شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ

روزى كه بى‌نياز نگرداند دوستى از دوستى چيزى را و نه ايشان يارى شوند

إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

مگر آن كو رحم كند خدا كه او است همانا عزتمند مهربان

إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ

همانا درخت زقوم

طَعامُ الْأَثِيمِ

خوراك گنهكار است

كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ

چون آهن گداخته جوشد در شكمها

كَغَلْيِ الْحَمِيمِ

بسان جوشيدن آب جوشان

خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِليٰ سَواءِ الْجَحِيمِ

بگيريدش پس بكشيدش به ميان دوزخ

ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ

پس بريزيد بر سرش از شكنجه آب جوشان

ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ

بچش كه تويى همانا آن مهتر گرامى

إِنَّ هٰذا ما كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ

اين است آنچه بوديد در آن شك مى‌كرديد

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقامٍ أَمِينٍ

همانا پرهيزكارانند در جايگهى آرام

فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

در باغها و چشمه‌سارهايى

يَلْبَسُونَ مِنْ سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ مُتَقابِلِينَ

پوشند از سندس و استبرق روى به روى

كَذٰلِكَ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ

بدينگونه و همسر آورديمشان به حور عين

يَدْعُونَ فِيها بِكُلِّ فاكِهَةٍ آمِنِينَ

خوانند در آن به هر ميوه‌اى ايمن‌شدگان

لا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُوليٰ وَ وَقاهُمْ عَذابَ الْجَحِيمِ

نچشند در آن مرگ را جز مرگ نخستين و نگهداشت ايشان را از عذاب دوزخ

فَضْلاً مِنْ رَبِّكَ ذٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

فضلى از پروردگار تو اين است آن رستگارى بزرگ

فَإِنَّما يَسَّرْناهُ بِلِسانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ

جز اين نيست كه روانش ساختيم بر زبانت شايد يادآور شوند

فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ

پس منتظر باش كه ايشانند هر آينه منتظران