قرآن عثمان طه

سوره الدخان

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ حمٓ

1

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ حم


وَ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

2

سوگند به [اين‌] كتاب روشنگر؛


إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةٖ مُّبَٰرَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ

3

به راستى ما آن را در شبى پربركت نازل كرديم؛ زيرا كه همواره بيم‌دهنده بوده‌ايم؛


فِيهَا يُفۡرَقُ كُلُّ أَمۡرٍ حَكِيمٍ

4

در آن شب هر كار استوارى [به اراده خدا] فيصله مى‌يابد.


أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآ إِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ

5

[نزول قرآن‌] كارى است [كه‌] از نزد ما [صورت پذيرفته است؛] زيرا ما همواره فرستنده [وحى و پيامبران‌] بوده‌ايم.


رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

6

[همه اين واقعيات‌] به سبب رحمتى از سوى پروردگار توست؛ بى‌ترديد او شنوا وداناست.


رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

7

[همان‌] پروردگار آسمان‌ها و زمين و آنچه ميان آنهاست، اگر يقين داريد.


لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ رَبُّكُمۡ وَ رَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

8

هيچ معبودى جز او نيست، زنده مى‌كند و مى‌ميراند، پروردگار شما وپروردگار پدران پيشين شماست.


بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ

9

[نه اينكه يقين ندارند] بلكه آنان در شك‌اند [و با گفتار و كردارشان با حقايق‌] بازى مى‌كنند.


فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ

10

پس به انتظار روزى باش كه آسمان دودى آشكار بياورد،


يَغۡشَى ٱلنَّاسَ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ

11

كه همه مردم را فرا مى‌گيرد، اين عذابى دردناك است.


رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ

12

[همه مى‌گويند:] پروردگارا! اين عذاب را از ما برطرف كن كه ما ايمان مى‌آوريم


أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَ قَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ

13

[در آن موقعيت سخت‌] چگونه براى آنان جاى پند گرفتن و هوشيارى است و حال آنكه [پيش از اين عذاب‌] پيامبرى روشنگر براى آنان آمد [و پند نگرفتند.]


ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَ قَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ

14

آن گاه از او روى گرداندند و گفتند: تعليم يافته‌اى ديوانه است!!


إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ

15

مدتى اندك عذاب را برطرف مى‌كنيم، ولى باز شما [به همان عقايد بى‌پايه و اعمال زشت‌] برمى‌گرديد!


يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ

16

[ما از آنان انتقام خواهيم گرفت آن‌] روزى كه آنان را با قدرتى بسيار سخت بگيريم؛ زيرا كه ما انتقام گيرنده‌ايم.


وَ لَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ كَرِيمٌ

17

و همانا پيش از آنان قوم فرعون را آزموديم، و پيامبرى بزرگوار براى آنان آمد،


أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَيَّ عِبَادَ ٱللَّهِ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

18

كه [به آنان گفت:] بندگان خدا را [كه به آزار و شكنجه شما گرفتارند] به من واگذاريد؛ زيرا من براى شما فرستاده‌اى امينم.


وَ أَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِنِّيٓ ءَاتِيكُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

19

و در برابر خدا تكبر نكنيد كه من براى شما دليلى روشن آورده‌ام.


وَ إِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ

20

و من به پروردگارم و پروردگار شما از اينكه مرا سنگسار كنيد [يا برانيد يا متهم كنيد] پناه مى‌برم؛


وَ إِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِي فَٱعۡتَزِلُونِ

21

و اگر به من ايمان نمى‌آوريد [از آزردن من و باز داشتن مردم از ايمان آوردن‌] كناره‌گيرى كنيد.


فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ

22

[فرعونيان دست از آزردنش برنداشتند و مردم را از ايمان آوردن مانع شدند] پس پروردگارش را خواند كه اينان قومى گناهكارند.


فَأَسۡرِ بِعِبَادِي لَيۡلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

23

[گفتم:] بندگانم را شبانه حركت ده؛ زيرا شما مورد تعقيب هستيد،


وَ ٱتۡرُكِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًا إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ

24

و دريا را با [همان‌] راه‌هاى گشاده [كه براى عبور شما باز كرديم‌] پشت سر بگذار [تا فرعونيان هم در آن درآيند]؛ زيرا آنان سپاهى محكوم به غرق شدن هستند.


كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

25

چه بسيار بوستان‌ها و چشمه‌سارانى كه آنان [پس از خود] بر جاى گذاشتند،


وَ زُرُوعٖ وَ مَقَامٖ كَرِيمٖ

26

و كشتزار و جايگاه‌هاى نيكو و باارزش،


وَ نَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ

27

و نعمت هايى كه با آسايش و خوشى از آن برخوردار بودند.


كَذَٰلِكَ وَ أَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ

28

[آرى، سرانجام كارشان‌] چنين بود و ما همه آنها را به قومى ديگر به ميراث داديم.


فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَ ٱلۡأَرۡضُ وَ مَا كَانُواْ مُنظَرِينَ

29

پس نه آسمان برآنان گريست و نه زمين و [هنگام نزول عذاب هم‌] مهلت نيافتند.


وَ لَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ

30

همانا ما بنى‌اسرائيل را از آن عذاب خواركننده نجات داديم.


مِن فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ كَانَ عَالِيٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

31

از فرعون كه متكبرى سركش از زمره اسراف‌كاران بود،


وَ لَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

32

و آنان را از روى آگاهى بر جهانيان [زمان خودشان‌] برگزيديم؛


وَ ءَاتَيۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓيَٰتِ مَا فِيهِ بَلَٰٓؤٞاْ مُّبِينٌ

33

و به آنان از آيات و معجزات آنچه را كه در آن آزمايشى آشكار بود، عطا كرديم.


إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَيَقُولُونَ

34

اينان [كه شرك و كفر سراپاى وجودشان را فرا گرفته است‌] با اصرار [به اهل ايمان‌] مى‌گويند:


إِنۡ هِيَ إِلَّا مَوۡتَتُنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُنشَرِينَ

35

پايان زندگى جز همين مرگ نخستين نيست و ما [پس از اين مرگ‌] برانگيخته نخواهيم شد.


فَأۡتُواْ بِ‍َٔابَآئِنَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

36

اگر شما [در زمينه زنده شدن مردگان‌] راستگوييد [با درخواست از خدا] پدران ما را [زنده كنيد و نزد ما] بياوريد [تا ما به زنده شدن مردگان يقين پيدا كنيم!!]


أَهُمۡ خَيۡرٌ أَمۡ قَوۡمُ تُبَّعٖ وَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡ إِنَّهُمۡ كَانُواْ مُجۡرِمِينَ

37

آيا اينان [در قدرت و شوكت‌] برترند يا قوم تبع، و كسانى كه پيش از آنان بودند؟ ما همه آنان را هلاك كرديم؛ زيرا مجرم بودند؛


وَ مَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ وَ مَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ

38

و ما آسمان‌ها و زمين و آنچه را ميان آن دو است، به بازى نيافريده‌ايم؛


مَا خَلَقۡنَٰهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

39

ما آن دو را جز به درستى و راستى به وجود نياورده‌ايم، ولى بيشترشان [به حقايق‌] معرفت و آگاهى ندارند.


إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ مِيقَٰتُهُمۡ أَجۡمَعِينَ

40

بى‌ترديد روز جدايى [حق از باطل، مؤمن از كافر و پاك از ناپاك‌] وعده‌گاه همه آنهاست؛


يَوۡمَ لَا يُغۡنِي مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ

41

همان روزى كه هيچ دوستى چيزى از عذاب را از دوستش دفع نمى‌كند، و چون [آلوده به شرك و كفراند] يارى نمى‌شوند؛


إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

42

مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده است؛ زيرا او تواناى شكست‌ناپذير و مهربان است


إِنَّ شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ

43

همانا درخت زقوم،


طَعَامُ ٱلۡأَثِيمِ

44

خوراك گنهكار است،


كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ

45

مانند مس گداخته شده در شكم‌ها مى‌جوشد،


كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ

46

چون جوشيدن آب جوشان


خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

47

[گفته مى‌شود:] اين گنهكار را بگيريد و او را به زور به وسط دوزخ بكشانيد.


ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِيمِ

48

آن گاه از عذاب آب جوشان بر سرش فرو ريزيد؛


ذُقۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡكَرِيمُ

49

[و بگوييد:] بچش كه تو همان ارجمند و بزرگوارى!!


إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ

50

به يقين اين همان چيزى است كه همواره درباره آن ترديد مى‌كرديد.


إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٖ

51

مسلما پرهيزكاران در جايگاه امنى خواهند بود.


فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

52

در ميان بوستان‌ها و چشمه‌سارها؛


يَلۡبَسُونَ مِن سُندُسٖ وَ إِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

53

لباس‌هايى از حرير نازك و ديباى ضخيم مى‌پوشند در حالى كه برابر هم مى‌نشينند.


كَذَٰلِكَ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

54

[آرى سرانجام كار پرهيزكاران‌] چنين است، و حور العين را به همسرى آنان درآوريم،


يَدۡعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَٰكِهَةٍ ءَامِنِينَ

55

در آنجا هر گونه ميوه‌اى را كه بخواهند مى‌طلبند و مى‌خورند، در حالى كه [از هر جهت‌] ايمن و آسوده خاطرند؛


لَا يَذُوقُونَ فِيهَا ٱلۡمَوۡتَ إِلَّا ٱلۡمَوۡتَةَ ٱلۡأُولَىٰ وَ وَقَىٰهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

56

در آنجا مرگ را نمى‌چشند، مرگ آنان همان مرگى بود كه در دنيا چشيدند، و خدا آنان را از عذاب دوزخ مصون مى‌دارد.


فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكَ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

57

[اين‌] فضل و احسانى است از سوى پروردگار تو، [و] اين همان كاميابى بزرگ است.


فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

58

پس جز اين نيست كه ما [فهم‌] قرآن را با زبان تو [كه زبانى فصيح و گوياست‌] آسان ساختيم تا آنان متذكر و هوشيار شوند.


فَٱرۡتَقِبۡ إِنَّهُم مُّرۡتَقِبُونَ

59

[ولى اگر متذكر و هوشيار نشدند] پس به انتظار باش كه مسلما آنان هم منتظرند [كه سرانجام كار چه خواهد شد؟ سرانجام نصرت و پيروزى خدا براى تو و عذاب دنيا و آخرت براى آنان است.]


قاری
ترجمه گویا
انصاریان