بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ حمٓ

به نام خدايى كه هم رحمان است و هم رحيم.؛ حم.

وَ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

سوگند به كتاب روشنگر.

إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةٖ مُّبَٰرَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ

كه ما آن را در شبى مبارك نازل كرديم، چون از آغاز خلقت همواره سنت ما بر انذار خلق جريان داشته است.

فِيهَا يُفۡرَقُ كُلُّ أَمۡرٍ حَكِيمٍ

در آن شب مبارك هر امر در هم فرو رفته باز مى‌شود.

أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآ إِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ

البته هر امر بدان جهت كه نزد ما است، چون ما همواره فرستنده رسول بوده‌ايم.

رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

و نازل كردن اين كتاب رحمتى بود از ناحيه پروردگارت، چون كه او شنوا و داناى به حاجت خلق است.

رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

مالك و مدبر آسمانها و زمين و موجودات بين آن دو است، اگر اهل يقين باشيد.

لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ رَبُّكُمۡ وَ رَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

جز او معبودى نيست، او است كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند، هم مالك و مدبر شما است، و هم‌ مالك و مدبر پدران گذشته شما.

بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ

ليكن ايشان در شكى كه دارند سرخوشند.

فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ

پس تو منتظر آن روزى باش كه آسمان دودى آشكار بياورد.

يَغۡشَى ٱلنَّاسَ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ

دودى كه چشم مردم را بگيرد و اين عذابى است دردناك.

رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ

(آن وقت است كه مى‌گويند) پروردگارا اين عذاب را از ما بردار كه ايمان خواهيم آورد.

أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَ قَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ

اما كجا مى‌توانند متذكر شوند با اينكه رسولى بيانگر برايشان آمد و متذكر نشدند.

ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَ قَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ

بلكه از او اعراض كرده گفتند ديوانه‌اى است كه ديگران تعليمش داده‌اند.

إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ

ما مقدار كمى از عذاب را از شما برمى‌داريم ولى شما باز به كفر خود برخواهيد گشت.

يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ

روزى كه با گرفتنى سخت و بزرگ مى‌گيريم كه ما انتقام گيرنده هستيم.

وَ لَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ كَرِيمٌ

ما قبل از اين قوم فرعونيان را آزموديم كه رسولى كريم به سويشان آمد.

أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَيَّ عِبَادَ ٱللَّهِ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

كه اين بندگان خدا (يعنى بنى اسرائيل) را به من بسپاريد كه من رسولى امين هستم.

وَ أَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِنِّيٓ ءَاتِيكُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و اينكه بر خدا تكبر نورزيد كه من با دليلى روشن نزد شما آمدم.

وَ إِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ

و من به پروردگارم و پروردگار شما پناه مى‌برم از اينكه مرا هدف قرار دهيد.

وَ إِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِي فَٱعۡتَزِلُونِ

و اگر به من ايمان نياوريد پس حد اقل از من كناره‌گيرى كنيد.

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ

پس خداى خود را خواند كه اين قوم مجرمند.

فَأَسۡرِ بِعِبَادِي لَيۡلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

(خدايش پيام داد) پس بندگان مرا شبانه حركت ده كه دنبال خواهيد شد.

وَ ٱتۡرُكِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًا إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ

و دريا را هم چنان به صورت راهرو بگذار كه ايشان لشكرى هستند كه بايد غرق شوند.

كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

چه بسيار از باغها و چشمه‌ها كه از خود بجاى گذاشتند.

وَ زُرُوعٖ وَ مَقَامٖ كَرِيمٖ

و چه زراعتها و جايگاه‌هاى كريم.

وَ نَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ

و نعمتها كه از آن برخوردار بودند.

كَذَٰلِكَ وَ أَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ

ما اين چنين همه آن اموال را به قومى ديگر ارث داديم.

فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَ ٱلۡأَرۡضُ وَ مَا كَانُواْ مُنظَرِينَ

در حالى كه نه آسمان به حال آنان گريست و نه زمين و نه مهلتى به آنان داده شد.

وَ لَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ

و در عين همين احوال بنى اسرائيل را از عذابى خوار كننده نجات داديم.

مِن فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ كَانَ عَالِيٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

از فرعون كه مردى بلند پرواز و از اسرافگران بود.

وَ لَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

و ما بنى اسرائيل را با علم و اطلاع بر عالميان آن روز برگزيديم.

وَ ءَاتَيۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓيَٰتِ مَا فِيهِ بَلَٰٓؤٞاْ مُّبِينٌ

و از آيات چيزهايى به آنان داديم كه در آن آزمايشى روشن بود.

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَيَقُولُونَ

اين مشركين خواهند گفت.

إِنۡ هِيَ إِلَّا مَوۡتَتُنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُنشَرِينَ

مرگى بجز همين مرگ اول نداريم و ما مبعوث شدنى نيستيم.

فَأۡتُواْ بِ‍َٔابَآئِنَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

اگر هستيم و شما راست مى‌گوييد پدران گذشته ما را زنده كنيد.

أَهُمۡ خَيۡرٌ أَمۡ قَوۡمُ تُبَّعٖ وَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡ إِنَّهُمۡ كَانُواْ مُجۡرِمِينَ

آيا آنها بهتر بودند يا قوم تبع پادشاه يمن و كسانى كه قبل از آنان بودند. ما همه را هلاك كرديم چون مردمى مجرم بودند.

وَ مَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ وَ مَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ

آرى ما آسمانها و زمين و ما بين آن دو را به بازى نيافريديم.

مَا خَلَقۡنَٰهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

نيافريديمشان مگر به حق و ليكن بيشتر مردم نمى‌دانند.

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ مِيقَٰتُهُمۡ أَجۡمَعِينَ

به يقين كه روز فصل ميعاد همه آنان است.

يَوۡمَ لَا يُغۡنِي مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ

روزى كه هيچ دوستى هيچ بارى از دوست خود نمى‌كشد و به هيچ وجه يارى نمى‌شوند.

إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

مگر كسى كه خدايش رحم كند كه او عزيز و رحيم است.

إِنَّ شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ

به يقين درخت زقوم.

طَعَامُ ٱلۡأَثِيمِ

طعام گنه دوستان است.

كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ

مانند سرب آب شده كه در شكم غليان كند.

كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ

آنهم غليانى چون آب جوش.

خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

بگيريد او را و وسط دوزخ بكشيد.

ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِيمِ

و سپس از عذاب جوشان بر سرش بريزيد.

ذُقۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡكَرِيمُ

(و به وى بگوييد) بچش كه تو همان نازپرورده گردن‌كشى هستى.

إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ

براستى اين همان است كه عمرى در باره آن در شك بوديد.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٖ

براستى مردم با تقوى در مقامى امين هستند.

فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

در بهشت‌ها و چشمه‌سارها.

يَلۡبَسُونَ مِن سُندُسٖ وَ إِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

جامه‌هاى نازك و كلفت از ابريشم به تن كرده روبروى هم مى‌نشينند.

كَذَٰلِكَ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

آرى اين چنين- و علاوه بر اين از حور عين به ازدواجشان درمى‌آوريم.

يَدۡعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَٰكِهَةٍ ءَامِنِينَ

هر ميوه‌اى كه بخواهند با كمال امنيت طلب مى‌كنند.

لَا يَذُوقُونَ فِيهَا ٱلۡمَوۡتَ إِلَّا ٱلۡمَوۡتَةَ ٱلۡأُولَىٰ وَ وَقَىٰهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

در بهشت، ديگر طعم مرگ را نمى‌چشند مرگشان همان مرگ اول بود و خدا از عذاب دوزخ حفظشان مى‌كند.

فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكَ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

اين فضلى است از ناحيه پروردگارت و رستگارى عظيم هم همين است.

فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

ما درك آن را به زبان تو ساده كرديم تا شايد متذكر شوند.

فَٱرۡتَقِبۡ إِنَّهُم مُّرۡتَقِبُونَ

پس منتظرش باش كه ايشان نيز منتظرند.