بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ حمٓ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ حاميم.

وَ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

سوگند به كتاب (قرآن) روشنگر!

إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةٖ مُّبَٰرَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ

كه ما آن را در شبى خجسته فرو فرستاديم؛ در واقع ما هشدار گريم.

فِيهَا يُفۡرَقُ كُلُّ أَمۡرٍ حَكِيمٍ

در آن (شب) هر چيز استوارى جدا كرده مى‌شود؛

أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآ إِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ

در حالى كه فرمانى از نزد ماست؛ [چرا] كه ما فرستنده‌ايم.

رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

(اينها) بخاطر رحمتى از جانب پروردگار توست، كه در حقيقت تنها او شنوا [و] داناست.

رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

(همان) پروردگار آسمان‌ها و زمين و آنچه بين آن دو است، اگر اهل يقين باشيد.

لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ رَبُّكُمۡ وَ رَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

هيچ معبودى جز او نيست؛ زنده مى‌كند و مى‌ميراند؛ پروردگار شما و پروردگار نياكان نخستين شماست.

بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ

بلكه آنان در شكند (و) بازى مى‌كنند.

فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ

پس نگهبان (و منتظر) روزى باش، كه آسمان دودى آشكار آورد،

يَغۡشَى ٱلنَّاسَ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ

كه مردم را فرا مى‌گيرد؛ اين عذاب دردناكى است!

رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ

(مى‌گويند:) [اى‌] پروردگار ما! عذاب را از ما بر طرف كن كه ما مؤمنيم.

أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَ قَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ

از كجا براى آنان يادآورى باشد در حالى كه فرستاده‌اى روشنگر به سراغ آنان آمد،

ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَ قَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ

سپس از او روى برتافتند، و گفتند:« دانش آموخته‌اى ديوانه است. »

إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ

در حقيقت ما، اندكى عذاب را (از شما) برطرف مى‌سازيم، حتما شما (به كفر خود) باز مى‌گرديد.

يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ

(ياد كن) روزى را كه با سخت‌گيرى بزرگى (بر آنان) سخت مى‌گيريم، كه ما انتقام گيرنده‌ايم.

وَ لَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ كَرِيمٌ

و بيقين پيش از آنان قوم فرعون را آزموديم در حالى كه فرستاده‌اى ارجمند به سراغشان آمد،

أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَيَّ عِبَادَ ٱللَّهِ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

(و گفت:) كه بندگان خدا را به من بازگردانيد، [چرا] كه من فرستاده‌اى درستكار براى شما هستم؛

وَ أَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِنِّيٓ ءَاتِيكُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و اينكه بر خدا برترى مجوييد كه من براى شما دليلى آشكار آوردم.

وَ إِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ

و در حقيقت من به پروردگارم و پروردگار شما پناه برم (از اين) كه (مرا متهم و) سنگسار كنيد.

وَ إِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِي فَٱعۡتَزِلُونِ

و اگر به من ايمان نمى‌آوريد، پس (از من) كناره‌گيرى كنيد.

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ

و (موسى) پروردگارش را خواند: كه اينها گروهى خلافكارند.

فَأَسۡرِ بِعِبَادِي لَيۡلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

پس (به موسى گفتيم:) بندگان مرا شبانه حركت ده، [چرا] كه شما مورد پيگرد هستيد؛

وَ ٱتۡرُكِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًا إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ

و دريا را با راهى باز، گشوده (به حال خود) واگذار، [چرا] كه آنان لشكرى غرق شده‌اند.

كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

چه بسيار از بوستان‌ها و چشمه ساران كه به جاى گذاشتند،

وَ زُرُوعٖ وَ مَقَامٖ كَرِيمٖ

و زراعت‌ها و جايگاه ارجمند،

وَ نَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ

و ناز و نعمتى كه در آن خوش بودند.

كَذَٰلِكَ وَ أَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ

اينگونه (فرعونيان را نابود كرديم)؛ و آن (نعمت‌ها) را به گروهى ديگر ارث داديم.

فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَ ٱلۡأَرۡضُ وَ مَا كَانُواْ مُنظَرِينَ

و آسمان و زمين بر آنان نگريست و مهلت داده نشدند.

وَ لَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ

و بيقين بنى اسرائيل (فرزندان يعقوب) را از عذاب خوار كننده از (دست) فرعون نجات داديم؛

مِن فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ كَانَ عَالِيٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

كه او برترى جويى، از اسرافكاران بود.

وَ لَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

و بيقين آنان را براساس دانش، بر جهانيان (عصرشان) برگزيديم.

وَ ءَاتَيۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓيَٰتِ مَا فِيهِ بَلَٰٓؤٞاْ مُّبِينٌ

و از نشانه‌هاى (معجزه آسا) كه آزمايشى آشكار در آن بود به آنان داديم.

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَيَقُولُونَ

قطعا آن (مشرك) ان مى‌گويند:

إِنۡ هِيَ إِلَّا مَوۡتَتُنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُنشَرِينَ

« آن (فرجام) جز مرگ نخستين ما نيست و ما زنده نمى‌شويم؛

فَأۡتُواْ بِ‍َٔابَآئِنَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

پس اگر راستگوييد، نياكان ما را باز آريد! »

أَهُمۡ خَيۡرٌ أَمۡ قَوۡمُ تُبَّعٖ وَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡ إِنَّهُمۡ كَانُواْ مُجۡرِمِينَ

آيا آنان بهترند يا قوم« تبع » (پادشاه يمن) و كسانى كه پيش از آنان بودند؟! ايشان را هلاك كرديم، [چرا] كه آنان خلافكار بودند.

وَ مَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ وَ مَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ

و آسمان‌ها و زمين و آنچه را در ميان آن دو است به بازيچه نيافريديم.

مَا خَلَقۡنَٰهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

آن دو را جز به حق نيافريديم؛ و ليكن بيشتر آنان نمى‌دانند.

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ مِيقَٰتُهُمۡ أَجۡمَعِينَ

در حقيقت روز جدايى (رستاخيز) ميعادگاه همه آنان است؛

يَوۡمَ لَا يُغۡنِي مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ

روزى كه هيچ دوستى از دوست (ش) چيزى (از عذاب) را دفع نمى‌كند و آنان يارى نمى‌شوند؛

إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

مگر كسى كه خدا (او را) رحم كند؛ [چرا] كه فقط او شكست‌ناپذير [و] مهرورز است.

إِنَّ شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ

مسلما درخت (نفرت‌انگيز) زقوم،

طَعَامُ ٱلۡأَثِيمِ

غذاى گنه‌پيشه است؛

كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ

همچون روغن، (يا فلز) گداخته در شكم‌ها مى‌جوشد؛

كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ

مانند جوشش آب سوزان!

خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

(گفته مى‌شود:) او را بگيريد و بكشيدش تا در ميان دوزخ بيفكنيد!

ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِيمِ

سپس بر فراز سرش از عذاب آب سوزان بريزيد!

ذُقۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡكَرِيمُ

(به كنايه به او گويند:) بچش كه تنها تو شكست‌ناپذير [و] ارجمندى!

إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ

در واقع اين چيزى است كه همواره در آن ترديد مى‌كرديد.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٖ

براستى كه پارسايان (خود نگهدار) در جايگاه امنى هستند؛

فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

در بوستان‌ها و چشمه‌ساران؛

يَلۡبَسُونَ مِن سُندُسٖ وَ إِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

(لباس‌هايى) از حرير نازك و ضخيم مى‌پوشند؛ در حالى كه روياروى همديگر (نشسته) اند.

كَذَٰلِكَ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

(حال بهشتيان) اينگونه است؛ و حوريانى فراخ چشم (و همسرانى سپيد چشم) را به ازدواج آنان در آورديم.

يَدۡعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَٰكِهَةٍ ءَامِنِينَ

در آنجا هر ميوه‌اى را (بخواهند) با امنيت فراخوانند.

لَا يَذُوقُونَ فِيهَا ٱلۡمَوۡتَ إِلَّا ٱلۡمَوۡتَةَ ٱلۡأُولَىٰ وَ وَقَىٰهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

در آنجا جز مرگ نخستين، مرگ (ديگرى) نخواهند چشيد؛ و (خدا) آنان را از عذاب دوزخ حفظ مى‌كند؛

فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكَ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

(اينها بخاطر) بخششى از جانب پروردگار توست، تنها اين كاميابى بزرگ است.

فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

و آن (قرآن) را فقط بر زبان تو آسان ساختيم، تا شايد آنان متذكر شوند.

فَٱرۡتَقِبۡ إِنَّهُم مُّرۡتَقِبُونَ

پس نگهبان (و منتظر) باش كه آنان (نيز) نگهبان (و منتظر) ند!