بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ حمٓ

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ حاء، ميم.

وَ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

سوگند به كتاب روشنگر،

إِنَّآ أَنزَلۡنَٰهُ فِي لَيۡلَةٖ مُّبَٰرَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ

[كه‌] ما آن را در شبى فرخنده نازل كرديم، [زيرا] كه ما هشداردهنده بوديم.

فِيهَا يُفۡرَقُ كُلُّ أَمۡرٍ حَكِيمٍ

در آن [شب‌] هر [گونه‌] كارى [به نحوى‌] استوار فيصله مى‌يابد.

أَمۡرٗا مِّنۡ عِندِنَآ إِنَّا كُنَّا مُرۡسِلِينَ

[اين‌] كارى است [كه‌] از جانب ما [صورت مى‌گيرد]. ما فرستنده [پيامبران‌] بوديم.

رَحۡمَةٗ مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

[و اين‌] رحمتى از پروردگار توست، كه او شنواى داناست.

رَبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، اگر يقين داريد.

لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحۡيِۦ وَ يُمِيتُ رَبُّكُمۡ وَ رَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

خدايى جز او نيست او زندگى مى‌بخشد و مى‌ميراند پروردگار شما و پروردگار پدران شماست.

بَلۡ هُمۡ فِي شَكّٖ يَلۡعَبُونَ

ولى نه، آنها به شك و شبهه خويش سرگرمند.

فَٱرۡتَقِبۡ يَوۡمَ تَأۡتِي ٱلسَّمَآءُ بِدُخَانٖ مُّبِينٖ

پس در انتظار روزى باش كه آسمان دودى نمايان برمى‌آورد،

يَغۡشَى ٱلنَّاسَ هَٰذَا عَذَابٌ أَلِيمٞ

كه مردم را فرومى‌گيرد اين است عذاب پردرد.

رَّبَّنَا ٱكۡشِفۡ عَنَّا ٱلۡعَذَابَ إِنَّا مُؤۡمِنُونَ

[مى‌گويند:] «پروردگارا، اين عذاب را از ما دفع كن كه ما ايمان داريم.»

أَنَّىٰ لَهُمُ ٱلذِّكۡرَىٰ وَ قَدۡ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ مُّبِينٞ

آنان را كجا [جاى‌] پند [گرفتن‌] باشد، و حال آنكه به يقين براى آنان پيامبرى روشنگر آمده است.

ثُمَّ تَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ وَ قَالُواْ مُعَلَّمٞ مَّجۡنُونٌ

پس، از او روى برتافتند و گفتند: «تعليم‌يافته‌اى ديوانه است.»

إِنَّا كَاشِفُواْ ٱلۡعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمۡ عَآئِدُونَ

ما اين عذاب را اندكى از شما برمى‌داريم [ولى شما] در حقيقت باز از سر مى‌گيريد.

يَوۡمَ نَبۡطِشُ ٱلۡبَطۡشَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰٓ إِنَّا مُنتَقِمُونَ

روزى كه دست به حمله مى‌زنيم، همان حمله بزرگ [آن گاه‌] ما انتقام‌كشنده‌ايم.

وَ لَقَدۡ فَتَنَّا قَبۡلَهُمۡ قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ وَ جَآءَهُمۡ رَسُولٞ كَرِيمٌ

و به يقين، پيش از آنان قوم فرعون را بيازموديم، و پيامبرى بزرگوار برايشان آمد،

أَنۡ أَدُّوٓاْ إِلَيَّ عِبَادَ ٱللَّهِ إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

كه [به آنان گفت:] «بندگان خدا را به من بسپاريد، زيرا كه من شما را فرستاده‌اى امينم.

وَ أَن لَّا تَعۡلُواْ عَلَى ٱللَّهِ إِنِّيٓ ءَاتِيكُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و بر خدا برترى مجوييد كه من براى شما حجّتى آشكار آورده‌ام.

وَ إِنِّي عُذۡتُ بِرَبِّي وَ رَبِّكُمۡ أَن تَرۡجُمُونِ

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‌برم از اينكه مرا سنگباران كنيد.

وَ إِن لَّمۡ تُؤۡمِنُواْ لِي فَٱعۡتَزِلُونِ

و اگر به من ايمان نمى‌آوريد، پس، از من كناره گيريد.»

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنَّ هَٰٓؤُلَآءِ قَوۡمٞ مُّجۡرِمُونَ

پس پروردگار خود را خواند كه: «اينها مردمى گناهكارند.»

فَأَسۡرِ بِعِبَادِي لَيۡلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

[فرمود:] «بندگانم را شبانه ببر، زيرا شما مورد تعقيب واقع خواهيد شد.

وَ ٱتۡرُكِ ٱلۡبَحۡرَ رَهۡوًا إِنَّهُمۡ جُندٞ مُّغۡرَقُونَ

و دريا را هنگامى كه آرام است پشت سر بگذار، كه آنان سپاهى غرق‌شدنى‌اند.»

كَمۡ تَرَكُواْ مِن جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

[وه!] چه باغها و چشمه‌سارانى [كه آنها بعد از خود] بر جاى نهادند،

وَ زُرُوعٖ وَ مَقَامٖ كَرِيمٖ

و كشتزارها و جايگاه‌هاى نيكو،

وَ نَعۡمَةٖ كَانُواْ فِيهَا فَٰكِهِينَ

و نعمتى كه از آن برخوردار بودند.

كَذَٰلِكَ وَ أَوۡرَثۡنَٰهَا قَوۡمًا ءَاخَرِينَ

[آرى،] اين چنين [بود] و آنها را به مردمى ديگر ميراث داديم.

فَمَا بَكَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّمَآءُ وَ ٱلۡأَرۡضُ وَ مَا كَانُواْ مُنظَرِينَ

و آسمان و زمين بر آنان زارى نكردند و مهلت نيافتند.

وَ لَقَدۡ نَجَّيۡنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ مِنَ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡمُهِينِ

و به راستى، فرزندان اسرائيل را از عذاب خفّت‌آور رهانيديم:

مِن فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ كَانَ عَالِيٗا مِّنَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

از [دستِ‌] فرعون كه متكبّرى از افراطكاران بود.

وَ لَقَدِ ٱخۡتَرۡنَٰهُمۡ عَلَىٰ عِلۡمٍ عَلَى ٱلۡعَٰلَمِينَ

و قطعاً آنان را دانسته بر مردم جهان ترجيح داديم.

وَ ءَاتَيۡنَٰهُم مِّنَ ٱلۡأٓيَٰتِ مَا فِيهِ بَلَٰٓؤٞاْ مُّبِينٌ

و از نشانه‌ها [ى الهى‌] آنچه را كه در آن آزمايشى آشكار بود، بديشان داديم.

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَيَقُولُونَ

هر آينه اين [كافران‌] مى‌گويند:

إِنۡ هِيَ إِلَّا مَوۡتَتُنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُنشَرِينَ

«جز مرگ نخستين، ديگر [واقعه‌اى‌] نيست و ما زنده شدنى نيستيم.

فَأۡتُواْ بِ‍َٔابَآئِنَآ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

اگر راست مى‌گوييد، پس پدران ما را [باز] آوريد.

أَهُمۡ خَيۡرٌ أَمۡ قَوۡمُ تُبَّعٖ وَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡ إِنَّهُمۡ كَانُواْ مُجۡرِمِينَ

آيا ايشان بهترند يا قوم «تُبَّع» و كسانى كه پيش از آنها بودند؟ آنها را هلاك كرديم، زيرا كه گنهكار بودند.

وَ مَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضَ وَ مَا بَيۡنَهُمَا لَٰعِبِينَ

و آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است به بازى نيافريده‌ايم

مَا خَلَقۡنَٰهُمَآ إِلَّا بِٱلۡحَقِّ وَ لَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

آنها را جز به حقّ نيافريده‌ايم، ليكن بيشترشان نمى‌دانند.

إِنَّ يَوۡمَ ٱلۡفَصۡلِ مِيقَٰتُهُمۡ أَجۡمَعِينَ

در حقيقت، روز «جداسازى» موعد همه آنهاست.

يَوۡمَ لَا يُغۡنِي مَوۡلًى عَن مَّوۡلٗى شَيۡ‍ٔٗا وَ لَا هُمۡ يُنصَرُونَ

همان روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى نمى‌تواند حمايتى كند، و آنان يارى نمى‌شوند،

إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

مگر كسى را كه خدا رحمت كرده است، زيرا كه اوست همان ارجمند مهربان.

إِنَّ شَجَرَتَ ٱلزَّقُّومِ

آرى! درخت زقّوم،

طَعَامُ ٱلۡأَثِيمِ

خوراك گناه پيشه است.

كَٱلۡمُهۡلِ يَغۡلِي فِي ٱلۡبُطُونِ

چون مسِ گداخته در شكمها مى‌گدازد

كَغَلۡيِ ٱلۡحَمِيمِ

همانند جوشش آب جوشان.

خُذُوهُ فَٱعۡتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

او را بگيريد و به ميان دوزخش بكشانيد،

ثُمَّ صُبُّواْ فَوۡقَ رَأۡسِهِۦ مِنۡ عَذَابِ ٱلۡحَمِيمِ

آن گاه از عذابِ آب جوشان بر سرش فروريزيد.

ذُقۡ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡكَرِيمُ

بچش كه تو همان ارجمند بزرگوارى!

إِنَّ هَٰذَا مَا كُنتُم بِهِۦ تَمۡتَرُونَ

اين است همان چيزى كه درباره آن ترديد مى‌كرديد.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٖ

به راستى پرهيزگاران در جايگاهى آسوده [اند]،

فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

در بوستانها و كنار چشمه‌سارها.

يَلۡبَسُونَ مِن سُندُسٖ وَ إِسۡتَبۡرَقٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

پرنيانِ نازك و ديباى ستبر مى‌پوشند [و] برابر هم نشسته‌اند.

كَذَٰلِكَ وَ زَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِينٖ

[آرى،] چنين [خواهد بود] و آنها را با حوريانِ درشت‌چشم همسر مى‌گردانيم.

يَدۡعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَٰكِهَةٍ ءَامِنِينَ

در آنجا هر ميوه‌اى را [كه بخواهند] آسوده خاطر مى‌طلبند.

لَا يَذُوقُونَ فِيهَا ٱلۡمَوۡتَ إِلَّا ٱلۡمَوۡتَةَ ٱلۡأُولَىٰ وَ وَقَىٰهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِيمِ

در آنجا جز مرگِ نخستين، مرگ نخواهند چشيد و [خدا] آنها را از عذاب دوزخ نگاه مى‌دارد.

فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكَ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

[اين‌] بخششى است از جانب پروردگار تو. اين است همان كاميابى بزرگ.

فَإِنَّمَا يَسَّرۡنَٰهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمۡ يَتَذَكَّرُونَ

در حقيقت، [قرآن‌] را بر زبان تو آسان گردانيديم، اميد كه پند پذيرند.

فَٱرۡتَقِبۡ إِنَّهُم مُّرۡتَقِبُونَ

پس مراقب باش، زيرا كه آنان هم مراقبند.