قرآن عثمان طه

سوره الذاریات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً

1

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند بپاشندگان پاشيدنى


فَالْحامِلاتِ وِقْراً

2

پس بردارندگان به سنگينى


فَالْجارِياتِ يُسْراً

3

پس روندگان به آسانى


فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً

4

پس بخش‌كنندگان كار


إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ

5

كه آنچه وعده داده شويد همانا راست است


وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ

6

و هر آينه دين است واقع


وَ السَّماءِ ذاتِ الْحُبُكِ

7

سوگند به آسمان تو در تو


إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ

8

شمائيد همانا در گفتارى گوناگون


يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ

9

به دروغ رانده شود از آن آن كه به دروغ رانده شود


قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ

10

كشته شود دروغ‌پردازان


الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ ساهُونَ

11

آنان كه ايشانند در گردابى (يا فرورفتگى) فراموش‌كنان


يَسْئَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ

12

پرسند چه هنگام است روز دين


يَوْمَ هُمْ عَلَي النَّارِ يُفْتَنُونَ

13

روزى كه ايشان بر آتش آزموده شوند


ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ

14

بچشيد آزمايش خود را اين است آنچه بوديد بدان مى‌شتافتيد


إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

15

همانا پرهيزكارانند در باغهايى و چشمه‌هايى


آخِذِينَ ما آتاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُحْسِنِينَ

16

گيرندگانند آنچه را دهدشان پروردگارشان همانا ايشان بودند پيش از اين نكوكاران


كانُوا قَلِيلاً مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ

17

بودند كمى از شب را مى‌خوابيدند


وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ

18

و در سحرها ايشان آمرزش مى‌خواستند


وَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ

19

و در مالهاى ايشان بهره‌اى براى دريوزه و بينوا بود


وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ

20

و در زمين است آيتهايى براى يقين‌دارندگان


وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ

21

و در جانهاى شما آيا نمى‌نگريد


وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ

22

و در آسمان است روزى شما و آنچه وعده داده شويد


فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ

23

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه همانا آن است حق مانند آنچه شما سخن گوئيد


هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ الْمُكْرَمِينَ

24

آيا رسيدت داستان مهمانان ابراهيم آن گراميان


إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ

25

هنگامى كه بر او درآمدند پس گفتند سلامى پس گفت سلامى گروهى ناشناختگان


فَراغَ إِليٰ أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ

26

پس خزيد بسوى خاندان خويش و بياورد گوساله فربه


فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قالَ أَلا تَأْكُلُونَ

27

پس نزديكش ساخت بدانان و گفت چرا نخوريد


فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قالُوا لا تَخَفْ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِيمٍ

28

پس به دل برداشت از ايشان هراسى گفتند نترس و مژده دادندش به پسرى دانشمند


فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ

29

پس روى آورد زنش با فرياد پس سيلى نواخت به چهره خويش و گفت پير زنى نازا


قالُوا كَذٰلِكَ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ

30

گفتند چنين است گفتار پروردگارت كه او است همانا حكيمى دانا


قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ

31

گفت پس چيست كار شما اى فرستادگان


قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِليٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ

32

گفتند همانا فرستاده شديم بسوى گروهى گنهكاران


لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ

33

تا بفرستيم بر ايشان سنگى از گل


مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ

34

نشان‌زده نزد پروردگار تو براى فزونى‌خواهان


فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

35

پس برون آورديم هر كه را در آن بود از مؤمنان


فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ

36

پس نيافتيم در آن جز خانه‌اى از اسلام‌آرندگان


وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ

37

و بجا گذاشتيم در آن نشانه‌اى براى آنان كه ترسند از عذاب دردناك


وَ فِي مُوسيٰ إِذْ أَرْسَلْناهُ إِليٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

38

و در موسى گاهى كه فرستاديمش بسوى فرعون با فرمانروايى آشكار


فَتَوَلَّيٰ بِرُكْنِهِ وَ قالَ ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

39

پس برتافت روى (يا پشت) خود را و گفت جادوگرى است يا ديوانه


فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ

40

پس گرفتيم او و لشكرهايش را پس بيفكنديمشان به دريا و او بود نكوهيده


وَ فِي عادٍ إِذْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ

41

و در عاد هنگامى كه فرستاديم بر ايشان باد را نازا


ما تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ

42

نمى‌گذارد چيزى را كه مى‌گذشت بر آن جز مى‌گردانيدش مانند خاكى پوسيده


وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّي حِينٍ

43

و در ثمود گاهى كه گفته شد بديشان بهره‌مند باشيد تا هنگامى


فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنْظُرُونَ

44

پس سركشيدند از فرمان پروردگار خويش پس بگرفتشان صاعقه و بودند نگرانان


فَمَا اسْتَطاعُوا مِنْ قِيامٍ وَ ما كانُوا مُنْتَصِرِينَ

45

پس نيارستند ايستادن را و نبودند يارى‌جويان


وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِينَ

46

و قوم نوح را از پيش كه بودند ايشان قومى نافرمانان


وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

47

و آسمان را بنياد نهاديم به نيرويى و همانا مائيم فراخى‌دهندگان


وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ

48

و زمين را گسترانيديم پس چه خوبند گسترانندگان


وَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

49

و از هر چيزى آفريديم دو جفت شايد يادآور شويد


فَفِرُّوا إِلَي اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

50

پس بگريزيد بسوى خدا كه منم براى شما از او ترساننده آشكار


وَ لا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

51

و قرار ندهيد با خدا خدايى ديگر همانا منم براى شما از او ترساننده آشكار


كَذٰلِكَ ما أَتَي الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

52

بدينسان نيامد آنان را كه پيش از ايشان بودند فرستاده‌اى جز آنكه گفتند جادوگرى است يا ديوانه


أَ تَواصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

53

آيا اندرز دادند يكديگر را بدان بلكه ايشانند گروهى گردنكشان


فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَما أَنْتَ بِمَلُومٍ

54

پس روى برتاب از ايشان كه نيستى تو نكوهيده


وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْريٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ

55

و يادآورى كن كه يادآورى سود دهد به مؤمنان


وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ

56

و نه آفريدم پرى و آدمى را مگر تا پرستشم كنند


ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ

57

نخواهم از آنان روزيى و نخواهم كه مرا خورانند


إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ

58

همانا خدا است روزى‌دهنده تواناى نيرومند


فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحابِهِمْ فَلا يَسْتَعْجِلُونِ

59

هرآينه آنان را كه ستم كردند بهره‌اى است مانند بهره يارانشان پس شتاب نجويند از من


فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

60

پس واى از براى آنان كه كفر ورزيدند از روز ايشان كه وعده داده شوند


سوره قبل

سوره الذاریات

سوره بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان