بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به بادهايى كه (ابرها را) به حركت درمى‌آورند،

فَالْحامِلاتِ وِقْراً

سوگند به آن ابرها كه بار سنگينى (از باران را) با خود حمل مى‌كنند،

فَالْجارِياتِ يُسْراً

و سوگند به كشتيهايى كه به آسانى به حركت درمى‌آيند،

فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً

و سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسيم مى‌كنند،

إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ

(آرى سوگند به همه اينها) كه آنچه به شما وعده شده قطعا راست است؛

وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ

و بى‌شك (رستاخيز) و جزاى اعمال واقع‌شدنى است!

وَ السَّماءِ ذاتِ الْحُبُكِ

قسم به آسمان كه داراى چين و شكنهاى زيباست،

إِنَّكُمْ لَفِي قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ

كه شما (درباره قيامت) در گفتارى مختلف و گوناگونيد!

يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ

(تنها) كسى از ايمان به آن منحرف مى‌شود كه از قبول حق سرباز مى‌زند!

قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ

كشته باد دروغگويان (و مرگ بر آنها)!

الَّذِينَ هُمْ فِي غَمْرَةٍ ساهُونَ

همانها كه در جهل و غفلت فرو رفته‌اند،

يَسْئَلُونَ أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ

و پيوسته سؤال مى‌كنند: «روز جزا چه موقع است؟!»

يَوْمَ هُمْ عَلَي النَّارِ يُفْتَنُونَ

(آرى) همان روزى است كه آنها را بر آتش مى‌سوزانند!

ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ

(و گفته مى‌شود:) بچشيد عذاب خود را، اين همان چيزى است كه براى آن شتاب داشتيد!

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

به يقين، پرهيزگاران در باغهاى بهشت و در ميان چشمه‌ها قرار دارند،

آخِذِينَ ما آتاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ كانُوا قَبْلَ ذٰلِكَ مُحْسِنِينَ

و آنچه پروردگارشان به آنها بخشيده دريافت مى‌دارند، زيرا پيش از آن (در سراى دنيا) از نيكوكاران بودند!

كانُوا قَلِيلاً مِنَ اللَّيْلِ ما يَهْجَعُونَ

آنها كمى از شب را مى‌خوابيدند،

وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ

و در سحرگاهان استغفار مى‌كردند،

وَ فِي أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ

و در اموال آنها حقى براى سائل و محروم بود!

وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ

و در زمين آياتى براى جويندگان يقين است،

وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ

و در وجود خود شما (نيز آياتى است)؛ آيا نمى‌بينيد؟!

وَ فِي السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدُونَ

و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى‌شود!

فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ

سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است همان گونه كه شما سخن مى‌گوييد!

هَلْ أَتاكَ حَدِيثُ ضَيْفِ إِبْراهِيمَ الْمُكْرَمِينَ

آيا خبر مهمانهاى بزرگوار ابراهيم به تو رسيده است؟

إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ

در آن زمان كه بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما كه جمعيتى ناشناخته‌ايد!»

فَراغَ إِليٰ أَهْلِهِ فَجاءَ بِعِجْلٍ سَمِينٍ

سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بريان شده‌اى را براى آنها) آورد،

فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قالَ أَلا تَأْكُلُونَ

و نزديك آنها گذارد، (ولى با تعجب ديد دست بسوى غذا نمى‌برند) گفت: «آيا شما غذا نمى‌خوريد؟!»

فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قالُوا لا تَخَفْ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِيمٍ

و از آنها احساس وحشت كرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توايم)!» و او را بشارت به تولد پسرى دانا دادند.

فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي صَرَّةٍ فَصَكَّتْ وَجْهَها وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِيمٌ

در اين هنگام همسرش جلو آمد در حالى كه (از خوشحالى و تعجب) فرياد مى‌كشيد به صورت خود زد و گفت: « (آيا پسرى خواهم آورد در حالى كه) پير زنى نازا هستم؟!»

قالُوا كَذٰلِكَ قالَ رَبُّكِ إِنَّهُ هُوَ الْحَكِيمُ الْعَلِيمُ

گفتند: «پروردگارت چنين گفته است، و او حكيم و داناست!»

قالَ فَما خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ

(ابراهيم) گفت: «مأموريت شما چيست اى فرستادگان (خدا)؟»

قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِليٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ

گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده‌ايم ...

لِنُرْسِلَ عَلَيْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِينٍ

تا بارانى از «سنگ- گل» بر آنها بفرستيم؛

مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُسْرِفِينَ

سنگهايى كه از ناحيه پروردگارت براى اسرافكاران نشان گذاشته شده است!»

فَأَخْرَجْنا مَنْ كانَ فِيها مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

ما مؤمنانى را كه در آن شهرها (ى قوم لوط) زندگى مى‌كردند (قبل از نزول عذاب) خارج كرديم،

فَما وَجَدْنا فِيها غَيْرَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ

ولى جز يك خانواده باايمان در تمام آنها نيافتيم!

وَ تَرَكْنا فِيها آيَةً لِلَّذِينَ يَخافُونَ الْعَذابَ الْأَلِيمَ

و در آن (شهرهاى بلا ديده) نشانه‌اى روشن براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند به جاى گذارديم.

وَ فِي مُوسيٰ إِذْ أَرْسَلْناهُ إِليٰ فِرْعَوْنَ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

و در (زندگى) موسى نيز (نشانه و درس عبرتى بود) هنگامى كه او را با دليلى آشكار به سوى فرعون فرستاديم؛

فَتَوَلَّيٰ بِرُكْنِهِ وَ قالَ ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

اما او با تمام وجودش از وى روى برتافت و گفت: «اين مرد يا ساحر است يا ديوانه!»

فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِي الْيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٌ

از اين رو ما او و لشكريانش را گرفتيم و به دريا افكنديم در حالى كه در خور سرزنش بود!

وَ فِي عادٍ إِذْ أَرْسَلْنا عَلَيْهِمُ الرِّيحَ الْعَقِيمَ

و (همچنين) در سرگذشت «عاد» (آيتى است) در آن هنگام كه تندبادى بى‌باران بر آنها فرستاديم،

ما تَذَرُ مِنْ شَيْءٍ أَتَتْ عَلَيْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ كَالرَّمِيمِ

كه بر هيچ چيز نمى‌گذشت مگر اينكه آن را همچون استخوانهاى پوسيده مى‌ساخت.

وَ فِي ثَمُودَ إِذْ قِيلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّي حِينٍ

و نيز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است در آن هنگام كه به آنان گفته شد: «مدتى كوتاه بهره‌مند باشيد (و سپس منتظر عذاب)!»

فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَ هُمْ يَنْظُرُونَ

آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالى كه (خيره خيره) نگاه مى‌كردند (بى‌آنكه قدرت دفاع داشته باشند)!

فَمَا اسْتَطاعُوا مِنْ قِيامٍ وَ ما كانُوا مُنْتَصِرِينَ

چنان بر زمين افتادند كه توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از كسى يارى طلبند!

وَ قَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِينَ

همچنين قوم نوح را پيش از آنها هلاك كرديم، چرا كه قوم فاسقى بودند!

وَ السَّماءَ بَنَيْناها بِأَيْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

و ما آسمان را با قدرت بنا كرديم، و همواره آن را وسعت مى‌بخشيم!

وَ الْأَرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدُونَ

و زمين را گسترديم، و چه خوب گستراننده‌اى هستيم!

وَ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ

و از هر چيز دو جفت آفريديم، شايد متذكر شويد!

فَفِرُّوا إِلَي اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

پس به سوى خدا بگريزيد، كه من از سوى او براى شما بيم‌دهنده‌اى آشكارم!

وَ لا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ

و با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد، كه من براى شما از سوى او بيم‌دهنده‌اى آشكارم!

كَذٰلِكَ ما أَتَي الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ

اين گونه است كه هيچ پيامبرى قبل از اينها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اينكه گفتند: «او ساحر است يا ديوانه!»

أَ تَواصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

آيا يكديگر را به آن سفارش مى‌كردند (كه همه چنين تهمتى بزنند)؟! نه، بلكه آنها قومى طغيانگرند.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَما أَنْتَ بِمَلُومٍ

حال كه چنين است از آنها روى بگردان كه هرگز در خور ملامت نخواهى بود؛

وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْريٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ

و پيوسته تذكر ده، زيرا تذكر مؤمنان را سود مى‌بخشد.

وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ

من جن و انس را نيافريدم جز براى اينكه عبادتم كنند (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند)!

ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ

هرگز از آنها روزى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم مرا اطعام كنند!

إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ

خداوند روزى‌دهنده و صاحب قوت و قدرت است!

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوباً مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحابِهِمْ فَلا يَسْتَعْجِلُونِ

و براى كسانى كه ستم كردند، سهم بزرگى از عذاب است همانند سهم يارانشان (از اقوام ستمگر پيشين)؛ بنا بر اين عجله نكنند!

فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ

پس واى بر كسانى كه كافر شدند از روزى كه به آنها وعده داده مى‌شود!