بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به پاشندگان پاشيدن بخصوصى.

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

پس قسم به حاملان بار سنگين.

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

پس قسم به جارى شوندگان به آسانى.

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

پس قسم به تقسيم كنندگان كار بخصوصى.

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

آنچه وعده مى‌شويد راست است.

وَ إِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

و جزا واقع شدنى است.

وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

قسم به آسمان كه داراى راههاست.

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

شما در سخن مختلفى هستيد،

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

از اقرار بوعده منحرف مى‌شود آنكه منحرف شده است.

قُتِلَ ٱلۡخَرَّٰصُونَ

مرگ بر ندانسته سخن گويان.

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

كسانى كه در جهالت غافلند.

يَسۡ‍َٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

مى‌پرسند روز جزا كى خواهد بود.

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

يادآور روزى را كه در آتش مى‌سوزند.

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

بچشيد عذاب خويش را اين عذاب آنست كه به عجله مى‌خواستيد.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٍ

حقا كه اهل تقوى در بهشتها و چشمه سارهايند.

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

گرفته‌اند آنچه را كه پروردگارشان داده زيرا كه آنها قبل از اين نيكوكاران بودند.

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

بودند كمتر شبى را مى‌خوابيدند.

وَ بِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و در سحرها استغفار مى‌كردند.

وَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموالشان حقى بود براى سائل و محروم.

وَ فِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

در زمين آياتى هست براى يقين جويندگان.

وَ فِيٓ أَنفُسِكُمۡ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و در وجود خودتان آيا نمى‌بينيد؟!

وَ فِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَ مَا تُوعَدُونَ

روزى شما و آنچه وعده مى‌شويد در آسمانست.

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

قسم به پروردگار آسمان و زمين، اين سخن حق است مانند آنكه سخن مى‌گويند.

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

آيا حكايت ميهمانهاى ابراهيم به تو رسيده است؟

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗا قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

وقتى كه بر ابراهيم داخل شدند و سلام گفتند گفت: سلام بر شما، اينان قومى ناشناسند.

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

به طرف اهل خويش رفت و گوساله فربهى آورد.

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

به آنها نزديك كرد و گفت: آيا نمى‌خوريد؟

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗ قَالُواْ لَا تَخَفۡ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

از آنها احساس ترس كرد گفتند: نترس و به او مژده پسر دانايى را دادند.

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَ قَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

زنش در جمعى رو كرد و به صورت خويش زد و گفت: پير زن نازا مى‌زايد؟!

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

گفتند: خدايت اين چنين فرمود: او حكيم و داناست.

قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

ابراهيم گفت: كار مهم شما چيست؟

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

گفتند: به سوى قومى گناهكار فرستاده شده‌ايم.

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا براى آنها سنگهاى متحجر بفرستيم.

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

علامتدار هستند نزد خدايت براى اهل اسراف.

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

آنكه از مؤمنان در آنجا بود بيرون كرديم.

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

جز يك خانه از مسلمين در آن پيدا نكرديم.

وَ تَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

در آنجا علامتى گذاشتيم براى آنان كه از عذاب اليم مى‌ترسند.

وَ فِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و در موسى آيتى است وقتى كه او را به سوى فرعون با حجتى آشكار فرستاديم.

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَ قَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

با نيروى خودش اعراض نمود و گفت او جادوگر يا ديوانه است.

فَأَخَذۡنَٰهُ وَ جُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٞ

او را و لشكريانش را گرفته و در دريا انداختيم، او سبب ملامت بود.

وَ فِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و در قوم عاد آيتى است وقتى كه بر آنها آن باد عقيم را فرستاديم.

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

چيزى را كه بر آن مى‌وزيد نمى‌گذاشت مگر آنكه مانند استخوان پوسيده مى‌كرد.

وَ فِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

در قوم ثمود آيتى است كه به آنها گفته شد تا وقتى متمتع شويد.

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَ هُمۡ يَنظُرُونَ

از دستور خدايشان نافرمانى كردند صاعقه آنها را گرفته، در حالى كه نگاه مى‌كردند.

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَ مَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

به برخاستن متمكن نشدند و يارى كرده نبودند.

وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

ياد كن قوم نوح را از پيش كه قومى فاسق بودند.

وَ ٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

آسمان را با قدرت كامل خويش آفريده‌ايم و ما توانا هستيم.

وَ ٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

زمين را گسترده‌ايم: بهتر آماده كننده مى‌باشيم.

وَ مِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

از هر چيز نر و ماده آفريده‌ايم تا از قدرت ما آگاه باشيد.

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

پس بگريزيد به سوى خدا كه من براى شما از جانب او انذار كننده آشكارم.

وَ لَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد كه من از جانب او بيم دهنده آشكارم.

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

جريان چنين است، پيامبرى قبل از آنها نيامد مگر آنكه گفتند: جادوگرست يا ديوانه.

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آيا به يكديگر سفارش كرده‌اند، بلكه قومى طغيانگرند.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

به آنها بى‌اعتنا باش تو ملامت شده نيستى.

وَ ذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

يادآورى كن كه آن مؤمنان را نافع است.

وَ مَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَ ٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

جن و انس را نيافريده‌ام مگر آنكه مرا عبادت كنند.

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَ مَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

از آنها روزى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم مرا اطعام كنند.

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

خدا فقط اوست رزاق و نيرومند و قوى.

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

حقا كه براى ظالمان نصيبى از عذاب مانند نصيب امثال آنها هست، آن را به عجله نخواهند.

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

واى بر كافران از روزشان كه وعده مى‌شوند.