بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

به نام خدا كه هم رحمان است و هم رحيم.؛ سوگند به بادهايى كه ذرات سر راه خود را به اطراف مى‌پراكند.

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

و پس از آن سوگند به ابرهاى سنگين بار از آب.

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

و سپس سوگند به كشتى‌هايى كه به آسانى در درياها در حركتند.

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

و آن گاه به فرشتگانى سوگند كه امر خدا را در بين خود تقسيم مى‌كنند.

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

كه آنچه بدان تهديد شده‌ايد صادق و آمدنى است.

وَ إِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

و محققا روز جزا واقع شدنى است.

وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

به آسمان آراسته سوگند.

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

كه شما در سخنانى مختلف سرگردانيد.

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

سخنانى كه هر كس از كتاب خدا منحرف مى‌شود به وسيله آن منحرف مى‌شود.

قُتِلَ ٱلۡخَرَّٰصُونَ

خدا بكشد كسانى را كه بى دليل و برهان در باره روز جزاء سخن مى‌گويند (و مردم را منحرف مى‌كند).

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

آنهايى كه در جهلى عميق غرق در غفلتند.

يَسۡ‍َٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

و در چنين ظلمت و غفلتى مى‌پرسند روز جزاء كى است.

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

روزى است كه همين خراصان در آتش گداخته مى‌شوند.

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

و به ايشان گفته مى‌شود بچشيد ان عذابى را كه مى‌خواستيد در آمدنش عجله شود.

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٍ

محققا مردم با تقوى در بهشت‌ها و چشمه‌سارهايى وصف‌ناپذيرند.

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

در حالى كه به آنچه پروردگارشان به ايشان مى‌دهد راضى‌اند، چون در دنيا از نيكوكاران بودند.

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

آرى، اندكى از شب‌ها را مى‌خوابيدند.

وَ بِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و در سحرها استغفار مى‌كردند.

وَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموال خود براى سائل و محروم حقى قائل بودند.

وَ فِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

هم در زمين آياتى هست براى اهل يقين.

وَ فِيٓ أَنفُسِكُمۡ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و هم در درون وجود خودتان چرا آن آيات را نمى‌بينيد.

وَ فِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَ مَا تُوعَدُونَ

و در آسمان، هم رزق شما هست و هم آنچه كه وعده داده شده‌ايد.

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

پس به رب آسمانها و زمين سوگند كه آنچه وعده داده شده‌ايد عينا مثل اينكه شما سخن مى‌گوييد حق است.

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

آيا هيچ داستان ميهمانان محترم ابراهيم را شنيده‌اى؟.

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗا قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

آن گاه كه بر او وارد شده سلام كردند و او هم سلام گفت در حالى كه زير لب مى‌گفت: ناشناسند.

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

و سپس محرمانه نزد اهل خود شده گوساله‌اى چاق و بريان حاضر كرد.

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

گوساله را نزديك آنان گذاشت و وقتى ديد نمى‌خورند پرسيد چرا نمى‌خوريد.

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗ قَالُواْ لَا تَخَفۡ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

در اينجا بود كه در باطن احساس ترس كرد. گفتند مترس، و او را به فرزندى دانا بشارت دادند.

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَ قَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

همسرش در حالى كه جمعى با او بودند نزديك آمد و به روى خود مى‌زد و مى‌گفت: آيا من بچه‌دار مى‌شوم در حالى كه عجوزى نازا هستم.

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

گفتند: آرى، پروردگارت اين چنين خواسته و او حكيم و عليم است.

قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

ابراهيم پرسيد براى چه مهمى آمده‌ايد اى فرستاده شدگان؟.

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

گفتند ما به سوى قومى مجرم فرستاده شده‌ايم.

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا سنگى از گل بر سر آنان رها كنيم.

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

سنگهايى كه همه نزد پروردگارت براى اسرافگران نشان شده.

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس ما از مؤمنين هر كه در آنجا بود بيرون كرديم.

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

و به غير از يك خانوار مسلمان كسى در آنجا نيافتيم.

وَ تَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

و از آن قريه چيزى باقى نگذاشتيم مگر نشانه‌اى، تا آنها كه از عذاب اليم مى‌ترسند از آن عبرت گيرند.

وَ فِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و در موسى هم آيتى است آن وقت كه با برهانى محكم او را به سوى فرعون فرستاديم.

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَ قَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

فرعون كه همه اعتمادش به لشكرش بود گفت وى يا ساحر است يا جن زده.

فَأَخَذۡنَٰهُ وَ جُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٞ

پس او و لشكريانش را گرفتيم و در دريا پرت كرديم در حالى كه خود را ملامت مى‌كرد.

وَ فِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و در عاد نيز آيتى است آن وقت كه بادى خشك و بى فايده به سويشان روانه كرديم.

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

هيچ چيزى سر راه خود نيافت مگر آنكه چون جسمى پوسيده به صورت پودر درآورد.

وَ فِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

و در ثمود هم آيتى است آن زمان كه به ايشان گفته شد تنها چند روز ديگر مهلت خوشگذرانى داريد.

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَ هُمۡ يَنظُرُونَ

در آن چند روز هم به سوى پروردگار خود برنگشتند و هم چنان از امر پروردگارشان طغيان ورزيدند پس صاعقه ايشان را گرفت در حالى كه خود تماشا مى‌كردند.

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَ مَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

حتى نتوانستند از آنجا كه نشسته بودند برخيزند و كسى را هم نيافتند كه به يارى خويش بطلبند.

وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

و در قوم نوح هم كه قبل از همه نامبردگان بودند آيتى است و آنان مردمى فاسق بودند.

وَ ٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

در آسمان هم آيتى است كه ما با قدرت خود بنايش كرديم و روز بروز وسعتش مى‌دهيم.

وَ ٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

و در زمين آيتى است كه آن را گسترده و قابل زيست كرديم.

وَ مِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

و از هر چيزى جفت خلق كرديم باشد كه شما متذكر شويد.

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

پس به سوى خدا بگريزيد كه من شما را بيم‌رسانى روشنگرم.

وَ لَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

و با الله هيچ اله ديگرى مگيريد كه من براى شما نذيرى آشكارم.

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

اين چنين بود كه هيچ رسولى به سراغ كفار قبل از اين كفار نيامد مگر اينكه گفتند يا ساحر است و يا جن‌زده.

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آيا يكديگر را به آن سفارش مى‌كردند، نه، مساله سفارش نيست بلكه همه طاغى‌اند.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

پس تو هم از آنان روى بگردان كه هيچ سرزنشى بر تو نيست.

وَ ذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و تذكر بده كه تذكر به حال مؤمنين نافع است.

وَ مَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَ ٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

و من جن و انس را نيافريدم مگر براى اينكه عبادتم كنند.

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَ مَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

و من از آنان نه رزقى مى‌خواهم و نه مى‌خواهم چيزى به من بچشانند.

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

بدرستى يگانه رزاق و داراى قوت و متانت خداست.

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

پس به درستى آنهايى كه در اين امت ستم كردند همان نصيبى را دارند كه هم مسلكانشان در امت‌هاى گذشته داشتند پس خيلى به عجله وادار مكنيد.

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

پس واى بر كسانى كه كفر ورزيدند از آن روزى كه وعده‌اش به ايشان داده شده.