بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلذَّٰرِيَٰتِ ذَرۡوٗا

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ سوگند به بادهايى كه (ابرها را) كاملا پراكنده مى‌كنند!

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

و (سوگند به ابرهاى) حمل كننده (بار) سنگين!

فَٱلۡجَٰرِيَٰتِ يُسۡرٗا

و (سوگند به كشتى‌هايى كه) به آسانى روانند!

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

و (سوگند به فرشتگانى كه) تقسيم كننده كار [ها] يند!

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

قطعا آنچه (بدان) وعده داده مى‌شويد راست است؛

وَ إِنَّ ٱلدِّينَ لَوَٰقِعٞ

و مسلما جزاى (اعمال) واقع شدنى است.

وَ ٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُكِ

سوگند به آسمان كه داراى راه‌هاى (پرچين زيبا) ست!

إِنَّكُمۡ لَفِي قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

قطعا شما در گفتارى متفاوتيد.

يُؤۡفَكُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِكَ

كسى كه (از ايمان) روى گردانيده شده، (از حق) روى گردانده مى‌شود.

قُتِلَ ٱلۡخَرَّٰصُونَ

كشته باد، حدس زنندگان (دروغ پرداز)!

ٱلَّذِينَ هُمۡ فِي غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

(همان) كسانى كه در گرداب جهل غافلند،

يَسۡ‍َٔلُونَ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلدِّينِ

مى‌پرسند:« روز جزا چه زمانى است؟! »

يَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ يُفۡتَنُونَ

روزى است كه آنان بر آتش كيفر داده مى‌شوند!

ذُوقُواْ فِتۡنَتَكُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

(و به آنان گفته مى‌شود:) بچشيد كيفرتان را، اين همان چيزى است كه به (آمدن) آن همواره شتاب مى‌كرديد!

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٍ

در حقيقت پارسايان (خود نگهدار) در بوستان‌ها [ى بهشتى‌] و چشمه سارانند.

ءَاخِذِينَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِكَ مُحۡسِنِينَ

گيرندگانند آنچه را پروردگارشان به آنان دهد، [چرا] كه آنان پيش از آن [از] نيكوكاران بودند.

كَانُواْ قَلِيلٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ مَا يَهۡجَعُونَ

همواره اندكى از شب را مى‌خوابيدند؛

وَ بِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ يَسۡتَغۡفِرُونَ

و آنان در سحرگاهان طلب آمرزش مى‌كردند؛

وَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموال آنان حقى براى گدا و محروم بود.

وَ فِي ٱلۡأَرۡضِ ءَايَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِينَ

و در زمين نشانه‌هايى براى اهل يقين است.

وَ فِيٓ أَنفُسِكُمۡ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و (نيز) در خودتان، پس آيا (حقايق را) نمى‌بينيد؟!

وَ فِي ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُكُمۡ وَ مَا تُوعَدُونَ

و« روزى »شما و آنچه وعده داده مى‌شويد در آسمان است.

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَ ٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّكُمۡ تَنطِقُونَ

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين قطعا آن (مطالب) حق است همان گونه كه شما سخن مى‌گوييد!

هَلۡ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ ٱلۡمُكۡرَمِينَ

آيا خبر ميهمان‌هاى گرامى داشته شده ابراهيم به تو رسيده است؟!

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَيۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗا قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنكَرُونَ

هنگامى كه بر او وارد شدند پس گفتند:« سلام! » (ابراهيم) گفت:« سلام! (شما) گروهى ناشناخته (ايد.) »

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِينٖ

پس به سوى خانواده‌اش روى كرد و گوساله فربه (بريان شده‌اى) آورد،

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَيۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

و آن را به ايشان نزديك كرد، (و) گفت:« آيا (غذا) نمى‌خوريد؟! »

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗ قَالُواْ لَا تَخَفۡ وَ بَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِيمٖ

پس از آنان (در دل) احساس ترس كرد، (فرشتگان) گفتند:« نترس! »و اورا به پسرى دانا مژده دادند.

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِي صَرَّةٖ فَصَكَّتۡ وَجۡهَهَا وَ قَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِيمٞ

و زنش در حالى كه فرياد مى‌كشيد روى آورد و به صورتش زد و گفت:« (چگونه من مى‌زايم در حالى كه) پيرزنى نازا هستم؟! »

قَالُواْ كَذَٰلِكِ قَالَ رَبُّكِ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَكِيمُ ٱلۡعَلِيمُ

(فرشتگان) گفتند:« پروردگارت چنين گفته است، [چرا] كه او خود فرزانه [و] داناست. »

قَالَ فَمَا خَطۡبُكُمۡ أَيُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

(ابراهيم) گفت:« پس اى فرستادگان [خدا، جريان‌] كار شما چيست؟ »

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِينَ

(فرشتگان) گفتند:« در حقيقت ما به سوى گروهى خلافكار فرستاده شده‌ايم،

لِنُرۡسِلَ عَلَيۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِينٖ

تا بر آنان سنگ [هايى‌] از جنس گل بفرستيم؛

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ لِلۡمُسۡرِفِينَ

در حالى كه (سنگ‌ها) نزد پروردگارت براى اسرافكاران نشان دار بودند! »

فَأَخۡرَجۡنَا مَن كَانَ فِيهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و هر كس از مؤمنان كه در آن (شهر قوم لوط) بود بيرون آورديم.

فَمَا وَجَدۡنَا فِيهَا غَيۡرَ بَيۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِينَ

و [لى‌] در آنجا جز (يك) خانه، از مسلمانان نيافتيم.

وَ تَرَكۡنَا فِيهَآ ءَايَةٗ لِّلَّذِينَ يَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

و در آن (شهر ويران شده) براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند نشانه‌اى (عبرت‌آموز) بر جاى نهاديم.

وَ فِي مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

و در (زندگى) موسى (نيز نشانه عبرت آموزى است) هنگامى كه او را با دليلى آشكار به سوى فرعون فرستاديم؛

فَتَوَلَّىٰ بِرُكۡنِهِۦ وَ قَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

و [لى‌] با تكيه (بر سپاهيانش) روى برتافت و گفت:« (او) ساحر يا ديوانه است! »

فَأَخَذۡنَٰهُ وَ جُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِي ٱلۡيَمِّ وَ هُوَ مُلِيمٞ

و او و لشكريانش را گرفتار (مجازات) ساختيم و آنان را در دريا افكنديم در حالى كه او سزاوار سرزنش بود.

وَ فِي عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمُ ٱلرِّيحَ ٱلۡعَقِيمَ

و در (سرگذشت قوم) عاد (نيز نشانه عبرت آموزى است) هنگامى كه بادى نازا بر آنان فرستاديم،

مَا تَذَرُ مِن شَيۡءٍ أَتَتۡ عَلَيۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ كَٱلرَّمِيمِ

هيچ چيزى را كه برآن بگذشت فرونگذاشت مگر آنكه آن را همچون (استخوان) پوسيده مى‌ساخت!

وَ فِي ثَمُودَ إِذۡ قِيلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِينٖ

و در (سرگذشت قوم) ثمود (نيز نشانه عبرت آموزى است) هنگامى كه به آنان گفته شد:« تا مدتى (معين از دنيا) بهره جوييد! »

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّٰعِقَةُ وَ هُمۡ يَنظُرُونَ

و از فرمان پروردگارشان سرپيچيدند، پس آذرخش آنان را فرو گرفت در حالى كه آنان نگاه مى‌كردند،

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِيَامٖ وَ مَا كَانُواْ مُنتَصِرِينَ

پس توان ايستادن نداشتند و يارى كنندگان (و دفاع كنندگان از خويش) نبودند.

وَ قَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ

و پيش از (آنان نيز) قوم نوح را (هلاك كرديم،) [چرا] كه آنان گروهى نافرمانبردار بودند.

وَ ٱلسَّمَآءَ بَنَيۡنَٰهَا بِأَيۡيْدٖ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ

و آسمان را با قدرت بنايش كرديم، و قطعا ما گسترش دهنده هستيم.

وَ ٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

و زمين را گسترديم، و چه خوب گسترش دهنده‌اى هستيم!

وَ مِن كُلِّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَيۡنِ لَعَلَّكُمۡ تَذَكَّرُونَ

و از هر چيز جفتى آفريديم، باشد كه شما متذكر شويد.

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

پس به سوى خدا بگريزيد، [چرا] كه من از سوى او براى شما هشدارگرى روشنگرم.

وَ لَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ إِنِّي لَكُم مِّنۡهُ نَذِيرٞ مُّبِينٞ

و هيچ معبود ديگرى را با خدا قرار ندهيد، [چرا] كه من براى شما از سوى او هشدارگرى روشنگرم.

كَذَٰلِكَ مَآ أَتَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

همچنين هيچ فرستاده‌اى (به سراغ) كسانى كه قبل از آن (مشرك) ان بودند نيامد مگر اينكه گفتند:« (او) ساحر يا ديوانه است! »

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آيا يكديگر را بدان سفارش كرده‌اند؟ (نه) بلكه آنان گروهى طغيانگرند.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

پس از آنان روى برتاب، و تو سرزنش شده نيستى؛

وَ ذَكِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّكۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و تذكر ده، چرا كه يادآورى، مؤمنان را سود مى‌بخشد.

وَ مَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَ ٱلۡإِنسَ إِلَّا لِيَعۡبُدُونِ

و جن و انسان [ها] را جز براى پرستش [خود] نيافريدم.

مَآ أُرِيدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَ مَآ أُرِيدُ أَن يُطۡعِمُونِ

از آنان هيچ روزى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم كه [به من‌] غذا دهند.

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِينُ

[چرا] كه فقط خدا بسيار روزى دهنده [و] قدرتمند [و] استوار است

فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا يَسۡتَعۡجِلُونِ

و در حقيقت براى كسانى كه ستم كردند، سهمى (از عذاب) همانند سهم ياران آنان است! پس به شتاب (از من) نخواهند.

فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِن يَوۡمِهِمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ

پس واى بر كسانى كه كفر ورزيدند از روز (رستاخيز) شان كه (بدان) وعده داده مى‌شوند!