قرآن عثمان طه

سوره الذاریات

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Adh-Dhāriyāti Dharwan

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ سوگند به بادهاى ذره افشان،


Fālĥāmilāti Wiqrāan

2

و ابرهاى گرانبار،


Fāljāriyāti Yusrāan

3

و سَبُك سيران،


Fālmuqassimāti 'Amrāan

4

و تقسيم‌كنندگان كار [ها]،


'Innamā Tū`adūna Laşādiqun

5

كه آنچه وعده داده شده‌ايد راست است،


Wa 'Inna Ad-Dīna Lawāqi`un

6

و [روز] پاداش واقعيّت دارد.


Wa As-Samā'i Dhāti Al-Ĥubuki

7

سوگند به آسمان مشبّك،


'Innakum Lafī Qawlin Mukhtalifin

8

كه شما [درباره قرآن‌] در سخنى گوناگونيد.


Yu'ufaku `Anhu Man 'Ufika

9

[بگوى‌] تا هر كه از آن برگشته، برگشته باشد.


Qutila Al-Kharrāşūna

10

مرگ بر دروغپردازان!


Al-Ladhīna Hum Fī Ghamratin Sāhūna

11

همانان كه در ورطه نادانى بى‌خبرند.


Yas'alūna 'Ayyāna Yawmu Ad-Dīni

12

پرسند: «روز پاداش كى است؟»


Yawma Hum `Alá An-Nāri Yuftanūna

13

همان روز كه آنان بر آتش، عقوبت [و آزموده‌] شوند.


Dhūqū Fitnatakum Hādhā Al-Ladhī Kuntum Bihi Tasta`jilūna

14

عذابِ [موعودِ] خود را بچشيد، اين است همان [بلايى‌] كه با شتاب خواستار آن بوديد.


'Inna Al-Muttaqīna Fī Jannātin Wa `Uyūnin

15

پرهيزگاران در باغها و چشمه سارانند.


Ākhidhīna Mā 'Ātāhum Rabbuhum 'Innahum Kānū Qabla Dhālika Muĥsinīna

16

آنچه را پروردگارشان عطا فرموده مى‌گيرند، زيرا كه آنها پيش از اين نيكوكار بودند.


Kānū Qalīlāan Mina Al-Layli Mā Yahja`ūna

17

و از شب اندكى را مى‌غنودند.


Wa Bil-'Asĥāri Hum Yastaghfirūna

18

و در سحرگاهان [از خدا] طلب آمرزش مى‌كردند.


Wa Fī 'Amwālihim Ĥaqqun Lilssā'ili Wa Al-Maĥrūmi

19

و در اموالشان براى سائل و محروم حقّى [معيّن‌] بود.


Wa Fī Al-'Arđi 'Āyātun Lilmūqinīna

20

و روى زمين براى اهل يقين نشانه‌هايى [متقاعد كننده‌] است،


Wa Fī 'Anfusikum 'Afalā Tubşirūna

21

و در خود شما پس مگر نمى‌بينيد؟


Wa Fī As-Samā'i Rizqukum Wa Mā Tū`adūna

22

و روزى شما و آنچه وعده داده شده‌ايد در آسمان است.


Fawarabbi As-Samā'i Wa Al-'Arđi 'Innahu Laĥaqqun Mithla Mā 'Annakum Tanţiqūna

23

پس سوگند به پروردگار آسمان و زمين، كه واقعاً او حقّ است همان گونه كه خود شما سخن مى‌گوييد.


Hal 'Atāka Ĥadīthu Đayfi 'Ibrāhīma Al-Mukramīna

24

آيا خبر مهمانان ارجمند ابراهيم به تو رسيد؟


'Idh Dakhalū `Alayhi Faqālū Salāmāan Qāla Salāmun Qawmun Munkarūna

25

چون بر او درآمدند پس سلام گفتند. گفت: «سلام، مردمى ناشناسيد.»


Farāgha 'Ilá 'Ahlihi Fajā'a Bi`ijlin Samīnin

26

پس آهسته به سوى زنش رفت و گوساله‌اى فربه [و بريان‌] آورد.


Faqarrabahu 'Ilayhim Qāla 'Alā Ta'kulūna

27

آن را به نزديكشان برد [و] گفت: «مگر نمى‌خوريد؟»


Fa'awjasa Minhum Khīfatan Qālū Lā Takhaf Wa Bashsharūhu Bighulāmin `Alīmin

28

و [در دلش‌] از آنان احساس ترسى كرد. گفتند: «مترس.» و او را به پسرى دانا مژده دادند.


Fa'aqbalati Amra'atuhu Fī Şarratin Faşakkat Wajhahā Wa Qālat `Ajūzun `Aqīmun

29

و زنش با فريادى [از شگفتى‌] سر رسيد و بر چهره خود زد و گفت: «زنى پير نازا [چگونه بزايد]؟»


Qālū Kadhāliki Qāla Rabbuki 'Innahu Huwa Al-Ĥakīmu Al-`Alīmu

30

گفتند: «پروردگارت چنين فرموده است. او خود حكيم داناست.»


Qāla Famā Khaţbukum 'Ayyuhā Al-Mursalūna

31

[ابراهيم‌] گفت: «اى فرستادگان! مأموريّت شما چيست؟»


Qālū 'Innā 'Ursilnā 'Ilá Qawmin Mujrimīna

32

گفتند: «ما به سوى مردمى پليدكار فرستاده شده‌ايم،


Linursila `Alayhim Ĥijāratan Min Ţīnin

33

تا سنگهايى از گِل رُس بر [سر] آنان فرو فرستيم.


Musawwamatan `Inda Rabbika Lilmusrifīna

34

[كه‌] نزد پروردگارت براى مُسرفان نشان‌گذارى شده است.»


Fa'akhrajnā Man Kāna Fīhā Mina Al-Mu'uminīna

35

پس هر كه از مؤمنان در آن [شهرها] بود بيرون برديم.


Famā Wajadnā Fīhā Ghayra Baytin Mina Al-Muslimīna

36

و [لى‌] در آنجا جز يك خانه از فرمانبران [خدا بيشتر] نيافتيم.


Wa Taraknā Fīhā 'Āyatan Lilladhīna Yakhāfūna Al-`Adhāba Al-'Alīma

37

و در آنجا براى آنها كه از عذاب پر درد مى‌ترسند، عبرتى به جاى گذاشتيم.


Wa Fī Mūsá 'Idh 'Arsalnāhu 'Ilá Fir`awna Bisulţānin Mubīnin

38

و [نيز] در [ماجراى‌] موسى، چون او را با حجّتى آشكار به سوى فرعون گسيل داشتيم.


Fatawallá Biruknihi Wa Qāla Sāĥirun 'Aw Majnūnun

39

پس [فرعون‌] با اركان [دولت‌] خود روى برتافت و گفت: « [اين شخص،] ساحر يا ديوانه‌اى است.»


Fa'akhadhnāhu Wa Junūdahu Fanabadhnāhum Fī Al-Yammi Wa Huwa Mulīmun

40

[تا] او و سپاهيانش را گرفتيم و آنان را در دريا افكنديم در حالى كه او [در آخرين لحظه‌] نكوهشگر [خود] بود.


Wa Fī `Ādin 'Idh 'Arsalnā `Alayhimu Ar-Rīĥa Al-`Aqīma

41

و در [ماجراى‌] عاد [نيز]، چون بر [سر] آنها آن بادِ مُهلك را فرستاديم.


Mā Tadharu Min Shay'in 'Atat `Alayhi 'Illā Ja`alat/hu Kālrramīmi

42

به هر چه مى‌وزيد آن را چون خاكسترِ استخوان مرده مى‌گردانيد.


Wa Fī Thamūda 'Idh Qīla Lahum Tamatta`ū Ĥattá Ĥīnin

43

و در [ماجراى‌] ثمود [نيز عبرتى بود]، آن گاه كه به ايشان گفته شد: «تا چندى برخوردار شويد.»


Fa`atawā `An 'Amri Rabbihim Fa'akhadhat/humu Aş-Şā`iqatu Wa Hum Yanžurūna

44

تا [آنكه‌] از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالى كه آنها مى‌نگريستند، آذرخش آنان را فروگرفت.


Famā Astaţā`ū Min Qiyāmin Wa Mā Kānū Muntaşirīna

45

در نتيجه نه توانستند به پاى خيزند و نه طلب يارى كنند.


Wa Qawma Nūĥin Min Qablu 'Innahum Kānū Qawmāan Fāsiqīna

46

و قوم نوح [نيز] پيش از آن [اقوامِ نامبرده همين گونه هلاك شدند]، زيرا آنها مردمى نافرمان بودند.


Wa As-Samā'a Banaynāhā Bi'ayydin Wa 'Innā Lamūsi`ūna

47

و آسمان را به قدرت خود برافراشتيم، و بى‌گمان، ما [آسمان‌] گستريم.


Wa Al-'Arđa Farashnāhā Fani`ma Al-Māhidūna

48

و زمين را گسترانيده‌ايم و چه نيكو گسترندگانيم.


Wa Min Kulli Shay'in Khalaqnā Zawjayni La`allakum Tadhakkarūna

49

و از هر چيزى دو گونه [يعنى نر و ماده‌] آفريديم، اميد كه شما عبرت گيريد.


Fafirrū 'Ilá Allāhi 'Innī Lakum Minhu Nadhīrun Mubīnun

50

پس به سوى خدا بگريزيد، كه من شما را از طرف او بيم‌دهنده‌اى آشكارم.


Wa Lā Taj`alū Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara 'Innī Lakum Minhu Nadhīrun Mubīnun

51

و با خدا معبودى ديگر قرار مدهيد كه من از جانب او هشداردهنده‌اى آشكارم.


Kadhālika Mā 'Atá Al-Ladhīna Min Qablihim Min Rasūlin 'Illā Qālū Sāĥirun 'Aw Majnūnun

52

بدين سان بر كسانى كه پيش از آنها بودند هيچ پيامبرى نيامد جز اينكه گفتند: «ساحر يا ديوانه‌اى است.»


Atawāşawā Bihi Bal Hum Qawmun Ţāghūna

53

آيا همديگر را به اين [سخن‌] سفارش كرده بودند؟ [نه!] بلكه آنان مردمى سركش بودند.


Fatawalla `Anhum Famā 'Anta Bimalūmin

54

پس، از آنان روى بگردان، كه تو درخور نكوهش نيستى.


Wa Dhakkir Fa'inna Adh-Dhikrá Tanfa`u Al-Mu'uminīna

55

و پند ده، كه مؤمنان را پند سود بخشد.


Wa Mā Khalaqtu Al-Jinna Wa Al-'Insa 'Illā Liya`budūni

56

و جنّ و انس را نيافريدم جز براى آنكه مرا بپرستند.


Mā 'Urīdu Minhum Min Rizqin Wa Mā 'Urīdu 'An Yuţ`imūni

57

از آنان هيچ روزيى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم كه مرا خوراك دهند.


'Inna Allāha Huwa Ar-Razzāqu Dhū Al-Qūwati Al-Matīnu

58

خداست كه خود روزى‌بخشِ نيرومندِ استوار است.


Fa'inna Lilladhīna Žalamū Dhanūbāan Mithla Dhanūbi 'Aşĥābihim Falā Yasta`jilūni

59

پس براى كسانى كه ستم كردند بهره‌اى است از عذاب، همانند بهره عذابِ ياران [قبلى‌] شان. پس [بگو:] در خواستنِ عذاب از من، شتابزدگى نكنند.


Fawaylun Lilladhīna Kafarū Min Yawmihimu Al-Ladhī Yū`adūna

60

پس واى بر كسانى كه كافر شده‌اند از آن روزى كه وعده يافته‌اند.


سوره قبل

سوره الذاریات

سوره بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان