سوره الذاریات
Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Adh-Dhāriyāti Dharwan
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به بادهايى كه (ابرها را) به حركت درمىآورند،
Fālĥāmilāti Wiqrāan
2سوگند به آن ابرها كه بار سنگينى (از باران را) با خود حمل مىكنند،
Fāljāriyāti Yusrāan
3و سوگند به كشتيهايى كه به آسانى به حركت درمىآيند،
Fālmuqassimāti 'Amrāan
4و سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسيم مىكنند،
'Innamā Tū`adūna Laşādiqun
5(آرى سوگند به همه اينها) كه آنچه به شما وعده شده قطعا راست است؛
Wa 'Inna Ad-Dīna Lawāqi`un
6و بىشك (رستاخيز) و جزاى اعمال واقعشدنى است!
Wa As-Samā'i Dhāti Al-Ĥubuki
7قسم به آسمان كه داراى چين و شكنهاى زيباست،
'Innakum Lafī Qawlin Mukhtalifin
8كه شما (درباره قيامت) در گفتارى مختلف و گوناگونيد!
Yu'ufaku `Anhu Man 'Ufika
9(تنها) كسى از ايمان به آن منحرف مىشود كه از قبول حق سرباز مىزند!
Qutila Al-Kharrāşūna
10كشته باد دروغگويان (و مرگ بر آنها)!
Al-Ladhīna Hum Fī Ghamratin Sāhūna
11همانها كه در جهل و غفلت فرو رفتهاند،
Yas'alūna 'Ayyāna Yawmu Ad-Dīni
12و پيوسته سؤال مىكنند: «روز جزا چه موقع است؟!»
Yawma Hum `Alá An-Nāri Yuftanūna
13(آرى) همان روزى است كه آنها را بر آتش مىسوزانند!
Dhūqū Fitnatakum Hādhā Al-Ladhī Kuntum Bihi Tasta`jilūna
14(و گفته مىشود:) بچشيد عذاب خود را، اين همان چيزى است كه براى آن شتاب داشتيد!
'Inna Al-Muttaqīna Fī Jannātin Wa `Uyūnin
15به يقين، پرهيزگاران در باغهاى بهشت و در ميان چشمهها قرار دارند،
Ākhidhīna Mā 'Ātāhum Rabbuhum 'Innahum Kānū Qabla Dhālika Muĥsinīna
16و آنچه پروردگارشان به آنها بخشيده دريافت مىدارند، زيرا پيش از آن (در سراى دنيا) از نيكوكاران بودند!
Kānū Qalīlāan Mina Al-Layli Mā Yahja`ūna
17آنها كمى از شب را مىخوابيدند،
Wa Bil-'Asĥāri Hum Yastaghfirūna
18و در سحرگاهان استغفار مىكردند،
Wa Fī 'Amwālihim Ĥaqqun Lilssā'ili Wa Al-Maĥrūmi
19و در اموال آنها حقى براى سائل و محروم بود!
Wa Fī Al-'Arđi 'Āyātun Lilmūqinīna
20و در زمين آياتى براى جويندگان يقين است،
Wa Fī 'Anfusikum 'Afalā Tubşirūna
21و در وجود خود شما (نيز آياتى است)؛ آيا نمىبينيد؟!
Wa Fī As-Samā'i Rizqukum Wa Mā Tū`adūna
22و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مىشود!
Fawarabbi As-Samā'i Wa Al-'Arđi 'Innahu Laĥaqqun Mithla Mā 'Annakum Tanţiqūna
23سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است همان گونه كه شما سخن مىگوييد!
Hal 'Atāka Ĥadīthu Đayfi 'Ibrāhīma Al-Mukramīna
24آيا خبر مهمانهاى بزرگوار ابراهيم به تو رسيده است؟
'Idh Dakhalū `Alayhi Faqālū Salāmāan Qāla Salāmun Qawmun Munkarūna
25در آن زمان كه بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما كه جمعيتى ناشناختهايد!»
Farāgha 'Ilá 'Ahlihi Fajā'a Bi`ijlin Samīnin
26سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بريان شدهاى را براى آنها) آورد،
Faqarrabahu 'Ilayhim Qāla 'Alā Ta'kulūna
27و نزديك آنها گذارد، (ولى با تعجب ديد دست بسوى غذا نمىبرند) گفت: «آيا شما غذا نمىخوريد؟!»
Fa'awjasa Minhum Khīfatan Qālū Lā Takhaf Wa Bashsharūhu Bighulāmin `Alīmin
28و از آنها احساس وحشت كرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توايم)!» و او را بشارت به تولد پسرى دانا دادند.
Fa'aqbalati Amra'atuhu Fī Şarratin Faşakkat Wajhahā Wa Qālat `Ajūzun `Aqīmun
29در اين هنگام همسرش جلو آمد در حالى كه (از خوشحالى و تعجب) فرياد مىكشيد به صورت خود زد و گفت: « (آيا پسرى خواهم آورد در حالى كه) پير زنى نازا هستم؟!»
Qālū Kadhāliki Qāla Rabbuki 'Innahu Huwa Al-Ĥakīmu Al-`Alīmu
30گفتند: «پروردگارت چنين گفته است، و او حكيم و داناست!»
Qāla Famā Khaţbukum 'Ayyuhā Al-Mursalūna
31(ابراهيم) گفت: «مأموريت شما چيست اى فرستادگان (خدا)؟»
Qālū 'Innā 'Ursilnā 'Ilá Qawmin Mujrimīna
32گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شدهايم ...
Linursila `Alayhim Ĥijāratan Min Ţīnin
33تا بارانى از «سنگ- گل» بر آنها بفرستيم؛
Musawwamatan `Inda Rabbika Lilmusrifīna
34سنگهايى كه از ناحيه پروردگارت براى اسرافكاران نشان گذاشته شده است!»
Fa'akhrajnā Man Kāna Fīhā Mina Al-Mu'uminīna
35ما مؤمنانى را كه در آن شهرها (ى قوم لوط) زندگى مىكردند (قبل از نزول عذاب) خارج كرديم،
Famā Wajadnā Fīhā Ghayra Baytin Mina Al-Muslimīna
36ولى جز يك خانواده باايمان در تمام آنها نيافتيم!
Wa Taraknā Fīhā 'Āyatan Lilladhīna Yakhāfūna Al-`Adhāba Al-'Alīma
37و در آن (شهرهاى بلا ديده) نشانهاى روشن براى كسانى كه از عذاب دردناك مىترسند به جاى گذارديم.
Wa Fī Mūsá 'Idh 'Arsalnāhu 'Ilá Fir`awna Bisulţānin Mubīnin
38و در (زندگى) موسى نيز (نشانه و درس عبرتى بود) هنگامى كه او را با دليلى آشكار به سوى فرعون فرستاديم؛
Fatawallá Biruknihi Wa Qāla Sāĥirun 'Aw Majnūnun
39اما او با تمام وجودش از وى روى برتافت و گفت: «اين مرد يا ساحر است يا ديوانه!»
Fa'akhadhnāhu Wa Junūdahu Fanabadhnāhum Fī Al-Yammi Wa Huwa Mulīmun
40از اين رو ما او و لشكريانش را گرفتيم و به دريا افكنديم در حالى كه در خور سرزنش بود!
Wa Fī `Ādin 'Idh 'Arsalnā `Alayhimu Ar-Rīĥa Al-`Aqīma
41و (همچنين) در سرگذشت «عاد» (آيتى است) در آن هنگام كه تندبادى بىباران بر آنها فرستاديم،
Mā Tadharu Min Shay'in 'Atat `Alayhi 'Illā Ja`alat/hu Kālrramīmi
42كه بر هيچ چيز نمىگذشت مگر اينكه آن را همچون استخوانهاى پوسيده مىساخت.
Wa Fī Thamūda 'Idh Qīla Lahum Tamatta`ū Ĥattá Ĥīnin
43و نيز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است در آن هنگام كه به آنان گفته شد: «مدتى كوتاه بهرهمند باشيد (و سپس منتظر عذاب)!»
Fa`atawā `An 'Amri Rabbihim Fa'akhadhat/humu Aş-Şā`iqatu Wa Hum Yanžurūna
44آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالى كه (خيره خيره) نگاه مىكردند (بىآنكه قدرت دفاع داشته باشند)!
Famā Astaţā`ū Min Qiyāmin Wa Mā Kānū Muntaşirīna
45چنان بر زمين افتادند كه توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از كسى يارى طلبند!
Wa Qawma Nūĥin Min Qablu 'Innahum Kānū Qawmāan Fāsiqīna
46همچنين قوم نوح را پيش از آنها هلاك كرديم، چرا كه قوم فاسقى بودند!
Wa As-Samā'a Banaynāhā Bi'ayydin Wa 'Innā Lamūsi`ūna
47و ما آسمان را با قدرت بنا كرديم، و همواره آن را وسعت مىبخشيم!
Wa Al-'Arđa Farashnāhā Fani`ma Al-Māhidūna
48و زمين را گسترديم، و چه خوب گسترانندهاى هستيم!
Wa Min Kulli Shay'in Khalaqnā Zawjayni La`allakum Tadhakkarūna
49و از هر چيز دو جفت آفريديم، شايد متذكر شويد!
Fafirrū 'Ilá Allāhi 'Innī Lakum Minhu Nadhīrun Mubīnun
50پس به سوى خدا بگريزيد، كه من از سوى او براى شما بيمدهندهاى آشكارم!
Wa Lā Taj`alū Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara 'Innī Lakum Minhu Nadhīrun Mubīnun
51و با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد، كه من براى شما از سوى او بيمدهندهاى آشكارم!
Kadhālika Mā 'Atá Al-Ladhīna Min Qablihim Min Rasūlin 'Illā Qālū Sāĥirun 'Aw Majnūnun
52اين گونه است كه هيچ پيامبرى قبل از اينها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اينكه گفتند: «او ساحر است يا ديوانه!»
Atawāşawā Bihi Bal Hum Qawmun Ţāghūna
53آيا يكديگر را به آن سفارش مىكردند (كه همه چنين تهمتى بزنند)؟! نه، بلكه آنها قومى طغيانگرند.
Fatawalla `Anhum Famā 'Anta Bimalūmin
54حال كه چنين است از آنها روى بگردان كه هرگز در خور ملامت نخواهى بود؛
Wa Dhakkir Fa'inna Adh-Dhikrá Tanfa`u Al-Mu'uminīna
55و پيوسته تذكر ده، زيرا تذكر مؤمنان را سود مىبخشد.
Wa Mā Khalaqtu Al-Jinna Wa Al-'Insa 'Illā Liya`budūni
56من جن و انس را نيافريدم جز براى اينكه عبادتم كنند (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند)!
Mā 'Urīdu Minhum Min Rizqin Wa Mā 'Urīdu 'An Yuţ`imūni
57هرگز از آنها روزى نمىخواهم، و نمىخواهم مرا اطعام كنند!
'Inna Allāha Huwa Ar-Razzāqu Dhū Al-Qūwati Al-Matīnu
58خداوند روزىدهنده و صاحب قوت و قدرت است!
Fa'inna Lilladhīna Žalamū Dhanūbāan Mithla Dhanūbi 'Aşĥābihim Falā Yasta`jilūni
59و براى كسانى كه ستم كردند، سهم بزرگى از عذاب است همانند سهم يارانشان (از اقوام ستمگر پيشين)؛ بنا بر اين عجله نكنند!
Fawaylun Lilladhīna Kafarū Min Yawmihimu Al-Ladhī Yū`adūna
60پس واى بر كسانى كه كافر شدند از روزى كه به آنها وعده داده مىشود!