قرآن عثمان طه

سوره الذاریات

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Wa Adh-Dhāriyāti Dharwan

1

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ سوگند به بادهايى كه (ابرها را) به حركت درمى‌آورند،


Fālĥāmilāti Wiqrāan

2

سوگند به آن ابرها كه بار سنگينى (از باران را) با خود حمل مى‌كنند،


Fāljāriyāti Yusrāan

3

و سوگند به كشتيهايى كه به آسانى به حركت درمى‌آيند،


Fālmuqassimāti 'Amrāan

4

و سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسيم مى‌كنند،


'Innamā Tū`adūna Laşādiqun

5

(آرى سوگند به همه اينها) كه آنچه به شما وعده شده قطعا راست است؛


Wa 'Inna Ad-Dīna Lawāqi`un

6

و بى‌شك (رستاخيز) و جزاى اعمال واقع‌شدنى است!


Wa As-Samā'i Dhāti Al-Ĥubuki

7

قسم به آسمان كه داراى چين و شكنهاى زيباست،


'Innakum Lafī Qawlin Mukhtalifin

8

كه شما (درباره قيامت) در گفتارى مختلف و گوناگونيد!


Yu'ufaku `Anhu Man 'Ufika

9

(تنها) كسى از ايمان به آن منحرف مى‌شود كه از قبول حق سرباز مى‌زند!


Qutila Al-Kharrāşūna

10

كشته باد دروغگويان (و مرگ بر آنها)!


Al-Ladhīna Hum Fī Ghamratin Sāhūna

11

همانها كه در جهل و غفلت فرو رفته‌اند،


Yas'alūna 'Ayyāna Yawmu Ad-Dīni

12

و پيوسته سؤال مى‌كنند: «روز جزا چه موقع است؟!»


Yawma Hum `Alá An-Nāri Yuftanūna

13

(آرى) همان روزى است كه آنها را بر آتش مى‌سوزانند!


Dhūqū Fitnatakum Hādhā Al-Ladhī Kuntum Bihi Tasta`jilūna

14

(و گفته مى‌شود:) بچشيد عذاب خود را، اين همان چيزى است كه براى آن شتاب داشتيد!


'Inna Al-Muttaqīna Fī Jannātin Wa `Uyūnin

15

به يقين، پرهيزگاران در باغهاى بهشت و در ميان چشمه‌ها قرار دارند،


Ākhidhīna Mā 'Ātāhum Rabbuhum 'Innahum Kānū Qabla Dhālika Muĥsinīna

16

و آنچه پروردگارشان به آنها بخشيده دريافت مى‌دارند، زيرا پيش از آن (در سراى دنيا) از نيكوكاران بودند!


Kānū Qalīlāan Mina Al-Layli Mā Yahja`ūna

17

آنها كمى از شب را مى‌خوابيدند،


Wa Bil-'Asĥāri Hum Yastaghfirūna

18

و در سحرگاهان استغفار مى‌كردند،


Wa Fī 'Amwālihim Ĥaqqun Lilssā'ili Wa Al-Maĥrūmi

19

و در اموال آنها حقى براى سائل و محروم بود!


Wa Fī Al-'Arđi 'Āyātun Lilmūqinīna

20

و در زمين آياتى براى جويندگان يقين است،


Wa Fī 'Anfusikum 'Afalā Tubşirūna

21

و در وجود خود شما (نيز آياتى است)؛ آيا نمى‌بينيد؟!


Wa Fī As-Samā'i Rizqukum Wa Mā Tū`adūna

22

و روزى شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده مى‌شود!


Fawarabbi As-Samā'i Wa Al-'Arđi 'Innahu Laĥaqqun Mithla Mā 'Annakum Tanţiqūna

23

سوگند به پروردگار آسمان و زمين كه اين مطلب حق است همان گونه كه شما سخن مى‌گوييد!


Hal 'Atāka Ĥadīthu Đayfi 'Ibrāhīma Al-Mukramīna

24

آيا خبر مهمانهاى بزرگوار ابراهيم به تو رسيده است؟


'Idh Dakhalū `Alayhi Faqālū Salāmāan Qāla Salāmun Qawmun Munkarūna

25

در آن زمان كه بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما كه جمعيتى ناشناخته‌ايد!»


Farāgha 'Ilá 'Ahlihi Fajā'a Bi`ijlin Samīnin

26

سپس پنهانى به سوى خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بريان شده‌اى را براى آنها) آورد،


Faqarrabahu 'Ilayhim Qāla 'Alā Ta'kulūna

27

و نزديك آنها گذارد، (ولى با تعجب ديد دست بسوى غذا نمى‌برند) گفت: «آيا شما غذا نمى‌خوريد؟!»


Fa'awjasa Minhum Khīfatan Qālū Lā Takhaf Wa Bashsharūhu Bighulāmin `Alīmin

28

و از آنها احساس وحشت كرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توايم)!» و او را بشارت به تولد پسرى دانا دادند.


Fa'aqbalati Amra'atuhu Fī Şarratin Faşakkat Wajhahā Wa Qālat `Ajūzun `Aqīmun

29

در اين هنگام همسرش جلو آمد در حالى كه (از خوشحالى و تعجب) فرياد مى‌كشيد به صورت خود زد و گفت: « (آيا پسرى خواهم آورد در حالى كه) پير زنى نازا هستم؟!»


Qālū Kadhāliki Qāla Rabbuki 'Innahu Huwa Al-Ĥakīmu Al-`Alīmu

30

گفتند: «پروردگارت چنين گفته است، و او حكيم و داناست!»


Qāla Famā Khaţbukum 'Ayyuhā Al-Mursalūna

31

(ابراهيم) گفت: «مأموريت شما چيست اى فرستادگان (خدا)؟»


Qālū 'Innā 'Ursilnā 'Ilá Qawmin Mujrimīna

32

گفتند: «ما به سوى قوم مجرمى فرستاده شده‌ايم ...


Linursila `Alayhim Ĥijāratan Min Ţīnin

33

تا بارانى از «سنگ- گل» بر آنها بفرستيم؛


Musawwamatan `Inda Rabbika Lilmusrifīna

34

سنگهايى كه از ناحيه پروردگارت براى اسرافكاران نشان گذاشته شده است!»


Fa'akhrajnā Man Kāna Fīhā Mina Al-Mu'uminīna

35

ما مؤمنانى را كه در آن شهرها (ى قوم لوط) زندگى مى‌كردند (قبل از نزول عذاب) خارج كرديم،


Famā Wajadnā Fīhā Ghayra Baytin Mina Al-Muslimīna

36

ولى جز يك خانواده باايمان در تمام آنها نيافتيم!


Wa Taraknā Fīhā 'Āyatan Lilladhīna Yakhāfūna Al-`Adhāba Al-'Alīma

37

و در آن (شهرهاى بلا ديده) نشانه‌اى روشن براى كسانى كه از عذاب دردناك مى‌ترسند به جاى گذارديم.


Wa Fī Mūsá 'Idh 'Arsalnāhu 'Ilá Fir`awna Bisulţānin Mubīnin

38

و در (زندگى) موسى نيز (نشانه و درس عبرتى بود) هنگامى كه او را با دليلى آشكار به سوى فرعون فرستاديم؛


Fatawallá Biruknihi Wa Qāla Sāĥirun 'Aw Majnūnun

39

اما او با تمام وجودش از وى روى برتافت و گفت: «اين مرد يا ساحر است يا ديوانه!»


Fa'akhadhnāhu Wa Junūdahu Fanabadhnāhum Fī Al-Yammi Wa Huwa Mulīmun

40

از اين رو ما او و لشكريانش را گرفتيم و به دريا افكنديم در حالى كه در خور سرزنش بود!


Wa Fī `Ādin 'Idh 'Arsalnā `Alayhimu Ar-Rīĥa Al-`Aqīma

41

و (همچنين) در سرگذشت «عاد» (آيتى است) در آن هنگام كه تندبادى بى‌باران بر آنها فرستاديم،


Mā Tadharu Min Shay'in 'Atat `Alayhi 'Illā Ja`alat/hu Kālrramīmi

42

كه بر هيچ چيز نمى‌گذشت مگر اينكه آن را همچون استخوانهاى پوسيده مى‌ساخت.


Wa Fī Thamūda 'Idh Qīla Lahum Tamatta`ū Ĥattá Ĥīnin

43

و نيز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتى است در آن هنگام كه به آنان گفته شد: «مدتى كوتاه بهره‌مند باشيد (و سپس منتظر عذاب)!»


Fa`atawā `An 'Amri Rabbihim Fa'akhadhat/humu Aş-Şā`iqatu Wa Hum Yanžurūna

44

آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالى كه (خيره خيره) نگاه مى‌كردند (بى‌آنكه قدرت دفاع داشته باشند)!


Famā Astaţā`ū Min Qiyāmin Wa Mā Kānū Muntaşirīna

45

چنان بر زمين افتادند كه توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از كسى يارى طلبند!


Wa Qawma Nūĥin Min Qablu 'Innahum Kānū Qawmāan Fāsiqīna

46

همچنين قوم نوح را پيش از آنها هلاك كرديم، چرا كه قوم فاسقى بودند!


Wa As-Samā'a Banaynāhā Bi'ayydin Wa 'Innā Lamūsi`ūna

47

و ما آسمان را با قدرت بنا كرديم، و همواره آن را وسعت مى‌بخشيم!


Wa Al-'Arđa Farashnāhā Fani`ma Al-Māhidūna

48

و زمين را گسترديم، و چه خوب گستراننده‌اى هستيم!


Wa Min Kulli Shay'in Khalaqnā Zawjayni La`allakum Tadhakkarūna

49

و از هر چيز دو جفت آفريديم، شايد متذكر شويد!


Fafirrū 'Ilá Allāhi 'Innī Lakum Minhu Nadhīrun Mubīnun

50

پس به سوى خدا بگريزيد، كه من از سوى او براى شما بيم‌دهنده‌اى آشكارم!


Wa Lā Taj`alū Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara 'Innī Lakum Minhu Nadhīrun Mubīnun

51

و با خدا معبود ديگرى قرار ندهيد، كه من براى شما از سوى او بيم‌دهنده‌اى آشكارم!


Kadhālika Mā 'Atá Al-Ladhīna Min Qablihim Min Rasūlin 'Illā Qālū Sāĥirun 'Aw Majnūnun

52

اين گونه است كه هيچ پيامبرى قبل از اينها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اينكه گفتند: «او ساحر است يا ديوانه!»


Atawāşawā Bihi Bal Hum Qawmun Ţāghūna

53

آيا يكديگر را به آن سفارش مى‌كردند (كه همه چنين تهمتى بزنند)؟! نه، بلكه آنها قومى طغيانگرند.


Fatawalla `Anhum Famā 'Anta Bimalūmin

54

حال كه چنين است از آنها روى بگردان كه هرگز در خور ملامت نخواهى بود؛


Wa Dhakkir Fa'inna Adh-Dhikrá Tanfa`u Al-Mu'uminīna

55

و پيوسته تذكر ده، زيرا تذكر مؤمنان را سود مى‌بخشد.


Wa Mā Khalaqtu Al-Jinna Wa Al-'Insa 'Illā Liya`budūni

56

من جن و انس را نيافريدم جز براى اينكه عبادتم كنند (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند)!


Mā 'Urīdu Minhum Min Rizqin Wa Mā 'Urīdu 'An Yuţ`imūni

57

هرگز از آنها روزى نمى‌خواهم، و نمى‌خواهم مرا اطعام كنند!


'Inna Allāha Huwa Ar-Razzāqu Dhū Al-Qūwati Al-Matīnu

58

خداوند روزى‌دهنده و صاحب قوت و قدرت است!


Fa'inna Lilladhīna Žalamū Dhanūbāan Mithla Dhanūbi 'Aşĥābihim Falā Yasta`jilūni

59

و براى كسانى كه ستم كردند، سهم بزرگى از عذاب است همانند سهم يارانشان (از اقوام ستمگر پيشين)؛ بنا بر اين عجله نكنند!


Fawaylun Lilladhīna Kafarū Min Yawmihimu Al-Ladhī Yū`adūna

60

پس واى بر كسانى كه كافر شدند از روزى كه به آنها وعده داده مى‌شود!


سوره قبل

سوره الذاریات

سوره بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان