بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمٰنُ

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ [خداى‌] رحمان

عَلَّمَ الْقُرْآنَ

قرآن را تعليم داد.

خَلَقَ الْإِنْسانَ

انسان را آفريد؛

عَلَّمَهُ الْبَيانَ

به او بيان آموخت؛

الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبانٍ

خورشيد و ماه با حسابى [منظم و دقيق‌] روانند؛

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ

و گياه و درخت همواره [براى او] سجده مى‌كنند؛

وَ السَّماءَ رَفَعَها وَ وَضَعَ الْمِيزانَ

و آسمان را برافراشت و [براى سنجش هر امر معنوى و مادى‌] ترازو نهاد؛

أَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيزانِ

تا در [سنجيدن با] ترازو طغيان روا مداريد [و از مرز عدالت و انصاف مگذريد.]

وَ أَقِيمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لا تُخْسِرُوا الْمِيزانَ

و ترازو را به عدالت برپا داريد و از ترازو مكاهيد؛

وَ الْأَرْضَ وَضَعَها لِلْأَنامِ

و زمين را براى [زندگى‌] مردم نهاد؛

فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ

در آن ميوه‌ها و نخل ها با خوشه‌هاى غلاف‌دار است؛

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحانُ

و دانه‌هاى با سبوس و كاه و گياهان خوشبو است،

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس [اى انس و جن!] كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ

انسان را از گلى خشكيده مانند سفال آفريد.

وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ

و جن را از آميزه‌اى [از شعله‌هاى مختلف‌] به وجود آورد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ

پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ

دو درياى [شيرين و شور] را روان ساخت در حالى كه همواره باهم تلاقى و برخورد دارند؛

بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ

[ولى‌] ميان آن دو حايلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند [درنتيجه باهم مخلوط نمى‌شوند!]

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ

از آن دو دريا لؤلؤ و مرجان بيرون مى‌آيد.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ

و او را در دريا كشتى‌هاى بادبان برافراشته چون كوه‌هاست.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ

همه آنان كه روى اين زمين هستند، فانى مى‌شوند.

وَ يَبْقيٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ

و تنها ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى مى‌ماند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ

هر كه در آسمان ها و زمين است از او درخواست [حاجت‌] مى‌كند، او هر روز در كارى است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ

اى انس و جن! به زودى به [حساب‌] شما مى‌پردازيم.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطانٍ

اى گروه جن و انس! اگر مى‌توانيد از كرانه‌ها و نواحى آسمان ها و زمين بيرون رويد، پس بيرون رويد؛ نمى‌توانيد بيرون رويد مگر با نوعى توانايى و قدرت.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ فَلا تَنْتَصِرانِ

بر شما شعله‌هايى از آتش بى‌دود و دود آتش آلود فرستاده خواهد شد، در نتيجه نمى‌توانيد يكديگر را [براى دفع عذاب‌] يارى دهيد!

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّماءُ فَكانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهانِ

و ناگهان آسمان بشكافد و چون چرمى سرخ رنگ و گلگون شود.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

فَيَوْمَئِذٍ لا يُسْئَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَ لا جَانٌّ

پس در آن روز [به علت سرعت فوق العاده حسابرسى و روشن بودن همه امور] انس و جنى را از گناهش نپرسند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِي وَ الْأَقْدامِ

گناهكاران به نشانه‌هايشان شناخته مى‌شوند، پس آنان را به موهاى پيش سرو به پاهايشان مى‌گيرند [و به آتش مى‌اندازند.]

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

هذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ

اين همان دوزخى است كه گنهكاران آن را دروغ مى‌پنداشتند.

يَطُوفُونَ بَيْنَها وَ بَيْنَ حَمِيمٍ آنٍ

آنان در ميان آتش و آب جوشان رفت و آمد مى‌كنند

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ

و براى كسى كه از مقام پروردگارش [كه احاطه و تسلط او بر ظاهر و باطن هستى است‌] بترسد دو بهشت است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

ذَواتا أَفْنانٍ

[دو بهشتى كه‌] داراى درختان و شاخسارهاى باطراوت و انبوه است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

فِيهِما عَيْنانِ تَجْرِيانِ

در آن دو بهشت دو چشمه‌اى است كه همواره جارى است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

فِيهِما مِنْ كُلِّ فاكِهَةٍ زَوْجانِ

در آن دو بهشت از هر ميوه‌اى دو نوع فراهم است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

مُتَّكِئِينَ عَليٰ فُرُشٍ بَطائِنُها مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَ جَنَي الْجَنَّتَيْنِ دانٍ

[بهشتيان‌] بر بسترهايى كه آستر آنها از حرير درشت بافت است، تكيه مى‌زنند، و ميوه‌هاى رسيده آن دو بهشت [به آسانى‌] در دسترس است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

فِيهِنَّ قاصِراتُ الطَّرْفِ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ

در آن بهشت‌ها زنانى هستند كه فقط به همسرانشان عشق مى‌ورزند، و پيش از آنان دست انس و جنى به آنان نرسيده است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

كَأَنَّهُنَّ الْياقُوتُ وَ الْمَرْجانُ

گويى آن زنان بهشتى ياقوت و مرجان‌اند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

هَلْ جَزاءُ الْإِحْسانِ إِلَّا الْإِحْسانُ

آيا پاداش نيكى جز نيكى است؟

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ

و جز آن دو بهشت، دو بهشت ديگر [هم‌] هست.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

مُدْهامَّتانِ

آن [دو بهشت ديگر] در نهايت سرسبزى‌اند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

فِيهِما عَيْنانِ نَضَّاخَتانِ

در آن دو بهشت دو چشمه همواره جوشان و در حال فوران است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

فِيهِما فاكِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمَّانٌ

در آنها ميوه‌هاى فراوان و درخت خرما و انار است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

فِيهِنَّ خَيْراتٌ حِسانٌ

در آنها زنانى نيكو سيرت و زيبا صورت‌اند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

حُورٌ مَقْصُوراتٌ فِي الْخِيامِ

حوريانى كه در سراپرده‌ها مستورند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

لَمْ يَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ

پيش از آنان دست انس و جنى به آنان نرسيده است.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

مُتَّكِئِينَ عَليٰ رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيٍّ حِسانٍ

بر بالش هاى سبز و فرش هاى زيبا تكيه مى‌زنند.

فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ

پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

تَبارَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ

هميشه سودمند و با بركت است نام پروردگار با شكوه و ارجمندت.