سوره الرحمن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ
1به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى؛ [خداى] رحمان
عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ
2قرآن را تعليم داد.
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ
3انسان را آفريد؛
عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ
4به او بيان آموخت؛
ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ
5خورشيد و ماه با حسابى [منظم و دقيق] روانند؛
وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ
6و گياه و درخت همواره [براى او] سجده مى‌كنند؛
وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ
7و آسمان را برافراشت و [براى سنجش هر امر معنوى و مادى] ترازو نهاد؛
أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ
8تا در [سنجيدن با] ترازو طغيان روا مداريد [و از مرز عدالت و انصاف مگذريد.]
وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ
9و ترازو را به عدالت برپا داريد و از ترازو مكاهيد؛
وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ
10و زمين را براى [زندگى] مردم نهاد؛
فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ
11در آن ميوه‌ها و نخل ها با خوشه‌هاى غلاف‌دار است؛
وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ
12و دانه‌هاى با سبوس و كاه و گياهان خوشبو است،
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
13پس [اى انس و جن!] كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ
14انسان را از گلى خشكيده مانند سفال آفريد.
وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ
15و جن را از آميزه‌اى [از شعله‌هاى مختلف] به وجود آورد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
16پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ
17پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
18پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ
19دو درياى [شيرين و شور] را روان ساخت در حالى كه همواره باهم تلاقى و برخورد دارند؛
بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ
20[ولى] ميان آن دو حايلى است كه به هم تجاوز نمى‌كنند [درنتيجه باهم مخلوط نمى‌شوند!]
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
21پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
22از آن دو دريا لؤلؤ و مرجان بيرون مى‌آيد.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
23پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشَ‍َٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
24و او را در دريا كشتى‌هاى بادبان برافراشته چون كوه‌هاست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
25پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ
26همه آنان كه روى اين زمين هستند، فانى مى‌شوند.
وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
27و تنها ذات باشكوه و ارجمند پروردگارت باقى مى‌ماند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
28پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
يَسَۡٔلُهُۥ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ كُلَّ يَوۡمٍ هُوَ فِي شَأۡنٖ
29هر كه در آسمان ها و زمين است از او درخواست [حاجت] مى‌كند، او هر روز در كارى است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
30پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
سَنَفۡرُغُ لَكُمۡ أَيُّهَ ٱلثَّقَلَانِ
31اى انس و جن! به زودى به [حساب] شما مى‌پردازيم.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
32پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
يَٰمَعۡشَرَ ٱلۡجِنِّ وَ ٱلۡإِنسِ إِنِ ٱسۡتَطَعۡتُمۡ أَن تَنفُذُواْ مِنۡ أَقۡطَارِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ فَٱنفُذُواْ لَا تَنفُذُونَ إِلَّا بِسُلۡطَٰنٖ
33اى گروه جن و انس! اگر مى‌توانيد از كرانه‌ها و نواحى آسمان ها و زمين بيرون رويد، پس بيرون رويد؛ نمى‌توانيد بيرون رويد مگر با نوعى توانايى و قدرت.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
34پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
يُرۡسَلُ عَلَيۡكُمَا شُوَاظٞ مِّن نَّارٖ وَ نُحَاسٞ فَلَا تَنتَصِرَانِ
35بر شما شعله‌هايى از آتش بى‌دود و دود آتش آلود فرستاده خواهد شد، در نتيجه نمى‌توانيد يكديگر را [براى دفع عذاب] يارى دهيد!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
36پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
فَإِذَا ٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَكَانَتۡ وَرۡدَةٗ كَٱلدِّهَانِ
37و ناگهان آسمان بشكافد و چون چرمى سرخ رنگ و گلگون شود.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
38پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
فَيَوۡمَئِذٖ لَّا يُسَۡٔلُ عَن ذَنۢبِهِۦٓ إِنسٞ وَ لَا جَآنّٞ
39پس در آن روز [به علت سرعت فوق العاده حسابرسى و روشن بودن همه امور] انس و جنى را از گناهش نپرسند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
40پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
يُعۡرَفُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ بِسِيمَٰهُمۡ فَيُؤۡخَذُ بِٱلنَّوَٰصِي وَ ٱلۡأَقۡدَامِ
41گناهكاران به نشانه‌هايشان شناخته مى‌شوند، پس آنان را به موهاى پيش سرو به پاهايشان مى‌گيرند [و به آتش مى‌اندازند.]
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
42پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
هَٰذِهِۦ جَهَنَّمُ ٱلَّتِي يُكَذِّبُ بِهَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ
43اين همان دوزخى است كه گنهكاران آن را دروغ مى‌پنداشتند.
يَطُوفُونَ بَيۡنَهَا وَ بَيۡنَ حَمِيمٍ ءَانٖ
44آنان در ميان آتش و آب جوشان رفت و آمد مى‌كنند
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
45پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
وَ لِمَنۡ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ جَنَّتَانِ
46و براى كسى كه از مقام پروردگارش [كه احاطه و تسلط او بر ظاهر و باطن هستى است] بترسد دو بهشت است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
47پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
ذَوَاتَآ أَفۡنَانٖ
48[دو بهشتى كه] داراى درختان و شاخسارهاى باطراوت و انبوه است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
49پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
فِيهِمَا عَيۡنَانِ تَجۡرِيَانِ
50در آن دو بهشت دو چشمه‌اى است كه همواره جارى است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
51پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
فِيهِمَا مِن كُلِّ فَٰكِهَةٖ زَوۡجَانِ
52در آن دو بهشت از هر ميوه‌اى دو نوع فراهم است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
53پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ فُرُشِۢ بَطَآئِنُهَا مِنۡ إِسۡتَبۡرَقٖ وَ جَنَى ٱلۡجَنَّتَيۡنِ دَانٖ
54[بهشتيان] بر بسترهايى كه آستر آنها از حرير درشت بافت است، تكيه مى‌زنند، و ميوه‌هاى رسيده آن دو بهشت [به آسانى] در دسترس است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
55پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
فِيهِنَّ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ
56در آن بهشت‌ها زنانى هستند كه فقط به همسرانشان عشق مى‌ورزند، و پيش از آنان دست انس و جنى به آنان نرسيده است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
57پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
كَأَنَّهُنَّ ٱلۡيَاقُوتُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
58گويى آن زنان بهشتى ياقوت و مرجان‌اند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
59پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
هَلۡ جَزَآءُ ٱلۡإِحۡسَٰنِ إِلَّا ٱلۡإِحۡسَٰنُ
60آيا پاداش نيكى جز نيكى است؟
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
61پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
وَ مِن دُونِهِمَا جَنَّتَانِ
62و جز آن دو بهشت، دو بهشت ديگر [هم] هست.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
63پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
مُدۡهَآمَّتَانِ
64آن [دو بهشت ديگر] در نهايت سرسبزى‌اند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
65پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
فِيهِمَا عَيۡنَانِ نَضَّاخَتَانِ
66در آن دو بهشت دو چشمه همواره جوشان و در حال فوران است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
67پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
فِيهِمَا فَٰكِهَةٞ وَ نَخۡلٞ وَ رُمَّانٞ
68در آنها ميوه‌هاى فراوان و درخت خرما و انار است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
69پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
فِيهِنَّ خَيۡرَٰتٌ حِسَانٞ
70در آنها زنانى نيكو سيرت و زيبا صورت‌اند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
71پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
حُورٞ مَّقۡصُورَٰتٞ فِي ٱلۡخِيَامِ
72حوريانى كه در سراپرده‌ها مستورند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
73پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
لَمۡ يَطۡمِثۡهُنَّ إِنسٞ قَبۡلَهُمۡ وَ لَا جَآنّٞ
74پيش از آنان دست انس و جنى به آنان نرسيده است.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
75پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
مُتَّكِ‍ِٔينَ عَلَىٰ رَفۡرَفٍ خُضۡرٖ وَ عَبۡقَرِيٍّ حِسَانٖ
76بر بالش هاى سبز و فرش هاى زيبا تكيه مى‌زنند.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
77پس كداميك از نعمت هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟
تَبَٰرَكَ ٱسۡمُ رَبِّكَ ذِي ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
78هميشه سودمند و با بركت است نام پروردگار با شكوه و ارجمندت.
