بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ هنگامى كه زمين را با [شديدترين‌] لرزشش بلرزانند،

وَ أَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا

و زمين بارهاى گرانش را بيرون اندازد،

وَ قَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا

و انسان بگويد: زمين را چه شده است؟

يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا

آن روز است كه زمين اخبار خود را مى‌گويد؛

بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا

زيرا كه پروردگارت به او وحى كرده است.

يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ

آن روز مردم [پس از پايان حساب‌] به صورت گروه‌هاى پراكنده [به سوى منزل‌هاى ابدى خود بهشت يا دوزخ‌] باز مى‌گردند، تا اعمالشان را [به صورت تجسم يافته‌] به آنان نشان دهند.

فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ

پس هركس هم‌وزن ذره‌اى نيكى كند، آن نيكى را ببيند.

وَ مَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ

و هركس هم‌وزن ذره‌اى بدى كند، آن بدى را ببيند.