بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ گاهى كه بلرزد زمين لرزشش را

وَ أَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا

و برون آرد زمين گرانهايش را (يا سنگين‌ها، يا كالاهايش را)

وَ قَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا

و گويد انسان چيست آن را

يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا

آن روز بسرايد داستانهايش را

بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا

كه پروردگارت سروش فرستاد بدان

يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ

آن روز برون آيند مردم گوناگون تا نمايانده شوند كردارهاى خويش را

فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ

پس هر كه كند سنگينى ذره نيكى بيندش

وَ مَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ

و هر كه كند سنگينى ذره بدى بيندش