بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ طسم

بنام خداى رحمان رحيم؛ طاء، سين، ميم.

تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ

اين است آيات كتاب روشن.

لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ

شايد تو خودت را هلاك كنى از اينكه مشركان ايمان نمى‌آورند.

إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ

اگر بخواهيم، آيه‌اى از آسمان برايشان نازل مى‌كنيم گردنهايشان بر آن خاضع مى‌شود.

وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ

هيچ ذكر تازه‌اى از خداى رحمان بر آنها نمى‌آيد مگر آنكه از آن روگردانند.

فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبٰؤُا ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ

قرآن را تكذيب كردند، به زودى خبرهاى عذابى كه تكذيب مى‌كنند به آنها خواهد آمد.

أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَي الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ

آيا به زمين نگاه نمى‌كنند كه چه قدر در آن اصناف خوشايند روئيدنيها را رويانديم.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

در آنچه گفته شد بر نبوت دليلى هست، اما بيشترشان مؤمن نيستند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و حقا كه پروردگار تو، اوست توانا و مهربان.

وَ إِذْ ناديٰ رَبُّكَ مُوسيٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

وقتى كه پروردگارش موسى را ندا كرد كه به سوى قوم ظالم بيا.

قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلا يَتَّقُونَ

قوم فرعون، آيا از عذاب خدا نمى‌ترسند؟

قالَ رَبِّ إِنِّي أَخافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ

گفت: پروردگارا مى‌ترسم مرا تكذيب كنند.

وَ يَضِيقُ صَدْرِي وَ لا يَنْطَلِقُ لِسانِي فَأَرْسِلْ إِليٰ هارُونَ

سينه‌ام تنگ مى‌شود، زبانم روان نمى‌شود پس (به برادرم) هارون وحى فرست.

وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ

آنها را بر عهده من تقصيرى است مى‌ترسم مرا بكشند.

قالَ كَلاَّ فَاذْهَبا بِآياتِنا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ

خدا گفت: نترسيد با معجزات ما برويد ما با شما (حاضريم و) مى‌شنويم.

فَأْتِيا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعالَمِينَ

بيائيد به سوى فرعون و بگوئيد: ما فرستاده پروردگار مخلوقاتيم.

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ

بنى اسرائيل را با ما بفرست.

قالَ أَ لَمْ نُرَبِّكَ فِينا وَلِيداً وَ لَبِثْتَ فِينا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ

فرعون گفت: آيا تو را در كودكى تربيت نكرديم؟! و سالهايى از عمرت را پيش ما ماندى.

وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ الْكافِرِينَ

و كردى آن كارت را كه كردى، و تو از ناسپاسان نعمت منى.

قالَ فَعَلْتُها إِذاً وَ أَنَا مِنَ الضَّالِّينَ

موسى گفت: من آن وقت كه آنكار را كردم از ناآگاهان بودم.

فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْماً وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ

و چون از شما ترسيدم فرار كردم، خدايم به من تشخيص داد و از پيامبرانم گردانيد.

وَ تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرائِيلَ

و آن نعمتى است كه بر من منت مى‌نهى از آن جهت كه بنى اسرائيل را بردگان خودت گردانده‌اى.

قالَ فِرْعَوْنُ وَ ما رَبُّ الْعالَمِينَ

فرعون گفت: رب العالمين چيست؟

قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ

موسى گفت: پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است اگر يقين طلب باشيد

قالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلا تَسْتَمِعُونَ

فرعون به اطرافيان گفت: آيا سخن موسى را نمى‌شنويد؟

قالَ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

موسى گفت: او پروردگار شما و پدران شماست.

قالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ

فرعون گفت: اين پيامبر شما ديوانه است.

قالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ ما بَيْنَهُما إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ

موسى گفت: او پروردگار مشرق و مغرب است و آنچه ميان آن دو است، اگر بفهميد؟

قالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلهَاً غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ

فرعون گفت: اگر جز من معبودى بگيرى تو را از زندانيان مى‌كنم.

قالَ أَ وَ لَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ

موسى گفت: اگر چه معجزه روشن گرى آورده باشم؟

قالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

گفت: اگر راستگويى آن را بياور.

فَأَلْقيٰ عَصاهُ فَإِذا هِيَ ثُعْبانٌ مُبِينٌ

موسى عصا را انداخت ناگاه اژدهاى آشكارى شد.

وَ نَزَعَ يَدَهُ فَإِذا هِيَ بَيْضاءُ لِلنَّاظِرِينَ

دست خود را از گريبان بيرون آوردن كه براى ناظران نورانى بود.

قالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هٰذا لَساحِرٌ عَلِيمٌ

فرعون به اطرافيان گفت: اين جادوگر دانايى است.

يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَما ذا تَأْمُرُونَ

مى‌خواهد شما را به وسيله جادو از ديارتان بيرون كند چه امر مى‌كنيد؟

قالُوا أَرْجِهْ وَ أَخاهُ وَ ابْعَثْ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ

گفتند: موسى و برادرش را تأخير بيانداز و به شهرها، گرد آورندگانى بفرست.

يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ

كه همه جادوگران ماهر را پيش تو بياورند.

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

جادوگران براى وقت معين شده گرد آمدند.

وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ

به مردم گفته شد: آيا شما نيز جمع مى‌شويد؟

لَعَلَّنا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كانُوا هُمُ الْغالِبِينَ

تا در صورت پيروز شدن از آنها پيروى كنيم؟

فَلَمَّا جاءَ السَّحَرَةُ قالُوا لِفِرْعَوْنَ أَ إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغالِبِينَ

چون ساحران آمدند، به فرعون گفتند: آيا در صورت پيروز شدن مزدى خواهيم داشت؟

قالَ نَعَمْ وَ إِنَّكُمْ إِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ

گفت: آرى و شما از مقربين من خواهيد بود.

قالَ لَهُمْ مُوسيٰ أَلْقُوا ما أَنْتُمْ مُلْقُونَ

موسى به آنها گفت: آنچه خواهيد انداخت بياندازيد.

فَأَلْقَوْا حِبالَهُمْ وَ عِصِيَّهُمْ وَ قالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغالِبُونَ

ريسمانها و چوبدستى‌هاى خويش را انداختند و گفتند: به عزت فرعون قسم كه ما پيروزيم.

فَأَلْقيٰ مُوسيٰ عَصاهُ فَإِذا هِيَ تَلْقَفُ ما يَأْفِكُونَ

موسى عصاى خويش را برانداخت: ناگهان آنچه را كه ساحران ساخته بودند مى‌بلعيد.

فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ

ساحران، سجده‌كنان به زمين افتادند.

قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعالَمِينَ

گفتند به پروردگار عالميان ايمان آورديم.

رَبِّ مُوسيٰ وَ هارُونَ

كه پروردگار موسى و هارون است.

قالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ

فرعون گفت: آيا پيش از آنكه اجازه فرمايم به موسى ايمان آورديد؟!، او استاد شماست كه سحر يادتان داده است، حتما و حتما دستها و پاهاى شما را به عكس خواهم بريد و همه‌تان را به دار خواهم آويخت.

قالُوا لا ضَيْرَ إِنَّا إِليٰ رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ

گفتند: در اين كار ضررى بر ما نيست كه به طرف خدا مى‌رويم ما اميدواريم كه پروردگار ما گناهان ما را بيامرزد.

إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطايانا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ

كه اولين مؤمنان شديم.

وَ أَوْحَيْنا إِليٰ مُوسيٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ

به موسى وحى كرديم: شب هنگام بندگان مرا بيرون بر كه شما تعقيب خواهيد شد.

فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ

فرعون جمع كنندگانى به شهرها فرستاد كه.

إِنَّ هٰؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ

اينان گروه اندكى هستند.

وَ إِنَّهُمْ لَنا لَغائِظُونَ

(و با اين كار خود) ما را خشمگين كرده‌اند.

وَ إِنَّا لَجَمِيعٌ حاذِرُونَ

و ما متفقيم و بيداريم.

فَأَخْرَجْناهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

آنها را از باغها و چشمه سارها بيرون كرديم.

وَ كُنُوزٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ

و از گنجينه‌ها و مقام ارجمند.

كَذٰلِكَ وَ أَوْرَثْناها بَنِي إِسْرائِيلَ

جريان چنين بود، بنى اسرائيل را بر آنها وارث كرديم.

فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ

به وقت طلوع آفتاب بنى اسرائيل را تعقيب كردند.

فَلَمَّا تَراءَا الْجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسيٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ

چون دو گروه ديده شدند، ياران موسى گفتند: ما گرفتار خواهيم شد.

قالَ كَلاَّ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ

موسى گفت: نه، پروردگارم با من است، هدايتم خواهد كرد.

فَأَوْحَيْنا إِليٰ مُوسيٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ

به موسى وحى كرديم كه عصايت را به دريا بزن. دريا بشكافت و هر قسمت آن مانند كوه بزرگى گرديد.

وَ أَزْلَفْنا ثَمَّ الْآخَرِينَ

فرعونيان را به آنجا نزديك كرديم.

وَ أَنْجَيْنا مُوسيٰ وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ

موسى و همراهان او را نجات داديم.

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ

آن گاه ديگران را غرق نموديم.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

در آنچه گفته شد آيتى هست ولى بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

پروردگار تو فقط اوست توانا و مهربان.

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْراهِيمَ

جريان مهم ابراهيم را بر قوم خودت برخوان.

إِذْ قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ ما تَعْبُدُونَ

چون به پدر و قوم خود گفت چه چيز را عبادت مى‌كنيد؟

قالُوا نَعْبُدُ أَصْناماً فَنَظَلُّ لَها عاكِفِينَ

گفتند: بتانى را عبادت مى‌كنيم و براى عبادت آنها پيوسته ملازم هستيم.

قالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ

گفت: وقتى كه آنها را مى‌خوانيد حرف شما را مى‌شنوند؟

أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ

يا به شما نفعى ميرسانند و يا ضررى مى‌زنند؟

قالُوا بَلْ وَجَدْنا آباءَنا كَذٰلِكَ يَفْعَلُونَ

گفتند: نه بلكه پدران خويش را يافته‌ايم كه چنين مى‌كردند.

قالَ أَ فَرَأَيْتُمْ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ

گفت: آيا مى‌بينيد بتانى كه را پرستش مى‌كنيد.

أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ

شما و پدران گذشته شما؟

فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعالَمِينَ

بتان شما دشمن من هستند ولى رب العالمين دشمن من نيست.

الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ

اوست كه مرا خلق كرده و هدايت مى‌كند.

وَ الَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَ يَسْقِينِ

و فقط اوست كه طعامم ميدهد و آبم مى‌نوشاند.

وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ

و چون مريض شوم او به من شفا مى‌دهد.

وَ الَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ

و اوست كه مرا مى‌ميراند و در قيامت زنده مى‌كند.

وَ الَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ

و اوست كه اميد دارم روز قيامت خطاى مرا بر من ببخشايد.

رَبِّ هَبْ لِي حُكْماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ

خدايا به من تشخيص عطا كن و به صالحين ملحق فرماى.

وَ اجْعَلْ لِي لِسانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ

و در مردمان آينده زبان راستى براى من قرار بده.

وَ اجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ

و مرا از وارثان بهشت پر نعمت بگردان.

وَ اغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كانَ مِنَ الضَّالِّينَ

پدرم را بيامرز كه او از گمراهان است.

وَ لا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ

مرا روز قيامت خوار مگردان.

يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ

روزى كه مال و پسران فائده‌اى ندهند.

إِلَّا مَنْ أَتَي اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

مگر آنكه پيش خدا قلب سالمى بياورد.

وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ

و بهشت به اهل نقوى نزديك كرده مى‌شود.

وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغاوِينَ

و آتش بر گمراهان آشكار كرده مى‌شود.

وَ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ

به گمراهان گفته شود، كجايند آنچه عبادت مى‌كرديد؟

مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ

جز خدا آيا شما را يارى مى‌كنند يا يكديگرى را كمك مى‌نمايند؟

فَكُبْكِبُوا فِيها هُمْ وَ الْغاوُونَ

بتها و گمراهان در آتش بر رويهم افتند.

وَ جُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ

همه لشكريان شيطان نيز

قالُوا وَ هُمْ فِيها يَخْتَصِمُونَ

اهل آتش در حالى كه با هم مخاصمه مى‌كنند گويند:

تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ

به خدا قسم كه ما در گمراهى آشكار بوديم.

إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ

وقتى كه شما بتها را با رب العالمين برابر مى‌كرديم.

وَ ما أَضَلَّنا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ

ما را جز مجرمان گمراه نكردند.

فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ

پس ما را شفاعتگرانى نيست.

وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ

و نه دوستى مهربان.

فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

اى كاش ما را برگشتى بود تا از مؤمنان مى‌بوديم.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

در اينها دليل توحيد و نبوت هست ولى بيشتر آنها مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و خداى تو فقط اوست توانا و مهربان.

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ

قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلا تَتَّقُونَ

وقتى كه نوح به آنها گفت: آيا از خدا نمى‌ترسيد؟

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

من براى شما پيامبرى امينم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

بر رسالت خويش از شما مزدى نمى‌خواهم، مزد من فقط بر عهده رب العالمين است.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس، از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.

قالُوا أَ نُؤْمِنُ لَكَ وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ

گفتند: آيا به تو ايمان بياوريم با آنكه آدمهاى پست از تو پيروى كرده‌اند.

قالَ وَ ما عِلْمِي بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

گفت من علمى به آنچه كرده‌اند ندارم.

إِنْ حِسابُهُمْ إِلَّا عَليٰ رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ

حساب آنها مربوط به خداست اى كاش اين را مى‌دانستيد.

وَ ما أَنَا بِطارِدِ الْمُؤْمِنِينَ

من مؤمنان را طرد نخواهم كرد.

إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ

من جز انذار كننده آشكار نيستم.

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ

گفتند: اى نوح اگر بس نكنى حتما از سنگباران شده‌ها خواهى بود.

قالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ

گفت: پروردگارا قوم من مرا تكذيب كردند.

فَافْتَحْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ فَتْحاً وَ نَجِّنِي وَ مَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

داورى كن ميان من و آنها داورى بحق، مرا و مؤمنان را نجات بده.

فَأَنْجَيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

او و مؤمنان را در كشتى پر شده نجات داديم.

ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقِينَ

بعدا ديگران را غرق نموديم.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

در آنچه گفته شد. عبرت هست، ولى بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

پروردگار تو، توانا و مهربان است.

كَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلِينَ

قوم عاد پيامبران را تكذيب كردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلا تَتَّقُونَ

يا دآر كه برادرشان هود به آنها گفت آيا از خدا نمى‌ترسيد؟

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

من براى شما پيامبرى امينم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس، از خدا بترسيد و مرا اطاعت كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

من بر رسالتم مزدى از شما نمى‌خواهم. مزد من جز بر عهده رب العالمين نيست.

أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ

آيا در هر بلندى بنائى ساخته و بيهوده كارى مى‌كنيد؟!

وَ تَتَّخِذُونَ مَصانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ

و كاخهايى مى‌سازيد كه گويا در دنيا پيوسته خواهيد ماند.

وَ إِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ

و چون شدت عمل به خرج مى‌دهيد ظالمانه عمل مى‌كنيد.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.

وَ اتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِما تَعْلَمُونَ

بترسيد از خدايى كه شما را با آنچه مى‌دانيد يارى كرده است.

أَمَدَّكُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنِينَ

با چهارپايانى و فرزندانى.

وَ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

و با باغاتى و چشمه سارهايى.

إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى‌ترسم.

قالُوا سَواءٌ عَلَيْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْواعِظِينَ

گفتند: برابر است بر ما چه موعظه كنى و چه از موعظه كنندگان نباشى.

إِنْ هٰذا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ

سخن تو نيست مگر عادت گذشتگان.

وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ

ما عذاب شدگان نخواهيم بود.

فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْناهُمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

هود را تكذيب كردند، آنها را هلاك كرديم در اين قصه موعظه‌اى هست ولى اكثرشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

حقا كه پروردگار تو، توانا و مهربان است.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ

قوم ثمود پيامبران را تكذيب كردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صالِحٌ أَلا تَتَّقُونَ

يا دآر كه برادرشان صالح به آنها گفت: آيا از خدا نمى‌ترسيد؟

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

من براى شما پيامبرى امينم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس، از خدا بترسيد و مرا اطاعت كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

از شما بر رسالت خودم مزدى نمى‌خواهم، مزد من فقط بر عهده خداوند است.

أَ تُتْرَكُونَ فِي ما هاهُنا آمِنِينَ

آيا در اين نعمتها در اين سرزمين، به طور امن رها كرده مى‌شويد؟

فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

در باغات و چشمه سارها؟

وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِيمٌ

و در مزرعه‌ها و خرماها كه ميوه آنها لطيف است؟

وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً فارِهِينَ

و از كوه‌ها خانه‌هايى متكبرانه بتراشيد؟

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.

وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ

دستور اسرافكاران را اطاعت نكنيد.

الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ

كسانى كه در اين سرزمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند.

قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

گفتند: تو از جادو شدگانى.

ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

تو جز بشرى مانند ما نيستى، اگر راست مى‌گويى معجزه‌اى براى ما بياور.

قالَ هذِهِ ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

گفت: اين ناقه‌ايست كه حصه‌اى آب مخصوص او و حصه ديگر مخصوص شماست.

وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ

به آن صدمه‌اى نرسانيد تا شما را عذاب روز بزرگى درگيرد.

فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ

ناقه را پى كردند و پشيمان شدند،

فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

عذاب آنها را گرفت، در آن عبرت هست ولى بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

پروردگار تو فقط اوست توانا و مهربان.

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ

قوم لوط پيامبران را تكذيب كردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلا تَتَّقُونَ

يا دآر كه برادرشان لوط به آنها گفت: آيا از خدا نمى‌ترسيد؟

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

من براى شما پيغمبرى امينم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

من بر رسالتم مزدى از شما نمى‌خواهم، مزد من نيست مگر بر عهده رب العالمين.

أَ تَأْتُونَ الذُّكْرانَ مِنَ الْعالَمِينَ

آيا از جهانيان به طرف مردان مى‌آئيد؟!

وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْواجِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ

و آنچه را خدا از زنانتان براى شما آفريده است ترك مى‌كنيد؟!

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ

گفتند: اى لوط اگر بس نكنى حتما از خارج شدگان خواهى بود.

قالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقالِينَ

گفت: من از دشمنان كار شما هستم.

رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ

پروردگارا مرا و خانواده‌ام را از آنچه مى‌كنند نجاتم بده.

فَنَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ

او و همه خانواده‌اش را نجات داديم.

إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ

مگر پير زنى را در ميان بازماندگان.

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ

آن گاه ديگران را هلاك كرديم.

وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ

بر آنها باران بخصوص بارانديم كه باران انذار شدگان بد بارانى بود.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

در اينكه گفته شد عبرت هست ولى اكثر آنها مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

پروردگار تو، اوست توانا و مهربان.

كَذَّبَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ

اهل ايكه پيامبران را تكذيب كردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلا تَتَّقُونَ

يادآور كه شعيب به آنها گفت: آيا از خدا نمى‌ترسيد؟

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

من براى شما پيامبرى امينم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و از من اطاعت كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

من بر رسالتم اجرى از شما نمى‌خواهم، اجر من فقط بر عهده پروردگار عالميان است.

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ

پيمانه را تمام كنيد، از خسارت رسانندگان نباشيد.

وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ

با ترازوى صحيح بسنجيد.

وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ

اجناس مردم را بدنشان ندهيد و در اين سرزمين با فساد تلاش نكنيد.

وَ اتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ

بترسيد از خدايى كه شما و انسانهاى گذشته را آفريده است.

قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

گفتند: تو از جادو شدگانى.

وَ ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا وَ إِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكاذِبِينَ

تو جز بشرى مانند ما نيستى و حتما تو را دروغگو مى‌پنداريم.

فَأَسْقِطْ عَلَيْنا كِسَفاً مِنَ السَّماءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

اگر راست مى‌گويى تكه‌هايى از آسمان بر سر ما ساقط كن.

قالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ

گفت: پروردگارم به آنچه مى‌كنيد داناست.

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كانَ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

او را تكذيب كردند، عذاب روز سايبان آنها را گرفت كه آن عذاب روز بزرگى بود.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

در اين قصه عبرت هست، ولى بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

پروردگار تو، اوست توانا و مهربان.

وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ

قرآن نازل شده پروردگار جهانيان است.

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ

آن را جبريل امين نازل كرده است.

عَليٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ

بر قلب تو تا از انذاركنندگان باشى.

بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ

با زبانى فصيح كه آشكار كننده حق و باطل است.

وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ

قرآن در كتابهاى پيامبران پيشين است.

أَ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنِي إِسْرائِيلَ

آيا براى مشركان دليل نيست كه آن را علماء بنى اسرائيل مى‌دانند.

وَ لَوْ نَزَّلْناهُ عَليٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ

اگر آن را براى بعض نافصيحان نازل مى‌كرديم.

فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ ما كانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ

بر مشركان مى‌خواند به آن ايمان نمى‌آوردند.

كَذٰلِكَ سَلَكْناهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ

اينطور قرآن را در قلوب گناهكاران داخل كرده‌ايم.

لا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّي يَرَوُا الْعَذابَ الْأَلِيمَ

به آن ايمان نمى‌آورند تا اينكه عذاب موعود و دردناك را به بينند.

فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ

عذاب به آنها ناگهان مى‌آيد در حالى كه نمى‌دانند.

فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ

تا بگويند. آيا ما مهلت شدگانيم؟

أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

آيا به عذاب ما عجله مى‌كنند؟

أَ فَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِينَ

بگو به بينم: اگر سالهايى آنها را متاع داديم.

ثُمَّ جاءَهُمْ ما كانُوا يُوعَدُونَ

سپس عذاب موعود به آنها برآمد.

ما أَغْنيٰ عَنْهُمْ ما كانُوا يُمَتَّعُونَ

آنچه در آن متمتع هستند، فائده‌اى به آنها نخواهد داشت.

وَ ما أَهْلَكْنا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ

ما هيچ قريه‌اى را هلاك نكرده‌ايم مگر آنكه آنجا را انذار كنندگانى بود.

ذِكْريٰ وَ ما كُنَّا ظالِمِينَ

آن براى تذكر بود، ما ستمكار نبوده‌ايم.

وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّياطِينُ

قرآن را شياطين نازل نكرده است.

وَ ما يَنْبَغِي لَهُمْ وَ ما يَسْتَطِيعُونَ

انزال قرآن آنها را نشايد و قدرت آن را ندارند.

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ

آنها از شنيدن اخبار غيب معزول هستند.

فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ

پس با خدا، خداى ديگرى مگير كه از عذاب شدگان مى‌شوى.

وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ

خويشان نزديكت را انذار كن.

وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

بالت را براى هر كه از مؤمنان از تو پيروى كرده است بخوابان.

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ

اگر تو را نافرمانى كردند، بگو: من از آنچه مى‌كنيد بيزارم.

وَ تَوَكَّلْ عَلَي الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ

بر خداى توانا و مهربان توكل كن.

الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ

خدايى كه تو را مى‌بيند آن گاه كه به نماز مى‌ايستى.

وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ

و مى‌بيند حركت تو را در ميان سجده‌گزاران.

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

شنوا و داناى واقعى اوست.

هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَليٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّياطِينُ

بگو آيا خبر دهم شما را از آنكه شياطين بر او نازل مى‌شدند.

تَنَزَّلُ عَليٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ

نازل مى‌شوند بر هر دروغگو و گناهكار.

يُلْقُونَ السَّمْعَ وَ أَكْثَرُهُمْ كاذِبُونَ

مسموع خويش را القا مى‌كنند و بسيارشان دروغگو هستند.

وَ الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ

گمراهان از شاعران پيروى مى‌كنند.

أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وادٍ يَهِيمُونَ

آيا ندانسته‌اى كه در هر وادى قدم ميزنند.

وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ

و مى‌گويند آنچه را كه نمى‌كنند.

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ ذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ

مگر كسانى كه ايمان آورده و عمل صالح نموده و خدا را بسيار ياد كرده‌اند، و بعد از مظلوم شدن انتقام گرفته‌اند، ظالمان بزودى ميدانند بچه حالى برميگردند.