بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ طسم

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ طسم..

تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ

اين آيه‌هاى كتاب روشن است.

لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ

گويا مى‌خواهى خويشتن را تلف كنى براى اينكه آنان ايمان نمى‌آورند.

إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ

اگر مى‌خواستيم از آسمان آيه‌اى به ايشان نازل مى‌كرديم كه گردنهايشان در مقابل آن خاضع شود مى‌توانستيم.

وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ

پند تازه‌اى از خداى رحمان به سوى آنان نيامد مگر اينكه از آن روى‌گردان شدند.

فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبٰؤُا ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ

به تكذيب پرداخته‌اند، به زودى خبرهاى چيزى كه آن را استهزا مى‌كرده‌اند به ايشان خواهد رسيد.

أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَي الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ

چرا به زمين نمى‌نگرند كه انواع گياهان خوب در آن رويانده‌ايم.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

كه در اين عبرتى هست ولى بيشترشان مؤمن نيستند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

همانا پروردگارت نيرومند و رحيم است.

وَ إِذْ ناديٰ رَبُّكَ مُوسيٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

و چون پروردگارت به موسى ندا داد كه سوى گروه ستمكاران برو.

قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلا يَتَّقُونَ

گروه فرعون كه چرا نمى‌ترسند؟.

قالَ رَبِّ إِنِّي أَخافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ

(موسى) گفت پروردگارا من بيم آن دارم كه دروغگويم شمارند.

وَ يَضِيقُ صَدْرِي وَ لا يَنْطَلِقُ لِسانِي فَأَرْسِلْ إِليٰ هارُونَ

و حوصله‌ام سر آيد در نتيجه زبانم روان نشود پس هارون را نيز پيغمبرى ببخش.

وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ

فرعونيان خونى به گردن من دارند و بيم دارم كه مرا بكشند.

قالَ كَلاَّ فَاذْهَبا بِآياتِنا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ

فرمود هرگز! شما هر دو آيات ما را ببريد كه ما همراه شما شنواييم.

فَأْتِيا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعالَمِينَ

نزد فرعون رويد و بگوييد كه ما فرستاده پروردگار جهانيانيم.

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ

بايد كه بنى اسرائيل را با ما بفرستى.

قالَ أَ لَمْ نُرَبِّكَ فِينا وَلِيداً وَ لَبِثْتَ فِينا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ

(فرعون) گفت: مگر وقتى نوزاد بودى تو را نزد خويش پرورش نداديم و سالها از عمرت را ميان ما به سر نبردى؟.

وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ الْكافِرِينَ

و (سر انجام) آن كارت را (كه نمى‌بايست انجام مى‌دادى) انجام دادى و تو از ناسپاسان بودى.

قالَ فَعَلْتُها إِذاً وَ أَنَا مِنَ الضَّالِّينَ

(موسى) گفت: آن كار را هنگامى كردم كه از راه بيرون بودم.

فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْماً وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ

و چون از شما بيم داشتم از دستتان گريختم و پروردگارم به من فرزانگى و دانش بخشيد و از پيغمبرانم كرد.

وَ تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرائِيلَ

آيا اين نعمتى است كه منت آن را به من مى‌نهى كه پسران بنى اسرائيل را به بردگى گرفته‌اى؟.

قالَ فِرْعَوْنُ وَ ما رَبُّ الْعالَمِينَ

فرعون گفت: پروردگار جهانيان چيست؟.

قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ

گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، اگر اهل يقينيد.

قالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلا تَسْتَمِعُونَ

(فرعون) به اطرافيان خود گفت هيچ مى‌شنويد چه مى‌گويد؟.

قالَ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

گفت پروردگار شما و پروردگار نياكانتان.

قالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ

گفت: پيغمبرى كه به سوى شما فرستاده شده ديوانه است.

قالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ ما بَيْنَهُما إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ

گفت (او) پروردگار مشرق و مغرب و هر چه ميان آن دو است اگر فهم داريد.

قالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلهَاً غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ

گفت: اگر خدايى غير از من بگيرى زندانيت مى‌كنم.

قالَ أَ وَ لَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ

گفت: و حتى اگر براى تو معجزه‌اى روشن آورده باشم؟.

قالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

گفت: اگر راست مى‌گويى آن را بياور.

فَأَلْقيٰ عَصاهُ فَإِذا هِيَ ثُعْبانٌ مُبِينٌ

موسى عصاى خود را بينداخت و در دم اژدهايى هويدا گشت.

وَ نَزَعَ يَدَهُ فَإِذا هِيَ بَيْضاءُ لِلنَّاظِرِينَ

و دست خويش را بيرون آورد همه ديدند كه سفيد و روشن بود.

قالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هٰذا لَساحِرٌ عَلِيمٌ

(فرعون به بزرگان اطراف خود گفت: عجب جادوگر ماهرى است.

يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَما ذا تَأْمُرُونَ

كه مى‌خواهد شما را با جادوى خويش از سر زمينتان بيرون كند، بنا بر اين چه رأى مى‌دهيد؟.

قالُوا أَرْجِهْ وَ أَخاهُ وَ ابْعَثْ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ

گفتند: وى را با برادرش نگهدار و به تمام شهرها مامورين جمع آورى بفرست.

يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ

تا همه جادوگران ماهر را پيش تو آورند.

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

پس جادوگران را به موعد روزى معين، جمع كرد.

وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ

و به مردم گفتند شما نيز جمع شويد.

لَعَلَّنا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كانُوا هُمُ الْغالِبِينَ

تا اگر ساحران غالب آمدند ما نيز آنها را پيروى كنيم.

فَلَمَّا جاءَ السَّحَرَةُ قالُوا لِفِرْعَوْنَ أَ إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغالِبِينَ

پس جادوگران آمدند و به فرعون گفتند: اگر ما غالب آمديم آيا مزدى خواهيم داشت؟.

قالَ نَعَمْ وَ إِنَّكُمْ إِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ

گفت: آرى و در اين صورت از مقربان خواهيد بود.

قالَ لَهُمْ مُوسيٰ أَلْقُوا ما أَنْتُمْ مُلْقُونَ

(موسى) به ايشان گفت: هر چه افكندنى هست بيفكنيد.

فَأَلْقَوْا حِبالَهُمْ وَ عِصِيَّهُمْ وَ قالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغالِبُونَ

پس ريسمانها و عصاهاى خويش را افكندند و گفتند: به عزت فرعون سوگند كه ما غلبه يافتگانيم.

فَأَلْقيٰ مُوسيٰ عَصاهُ فَإِذا هِيَ تَلْقَفُ ما يَأْفِكُونَ

سپس موسى عصاى خويش را بيفكند و آنچه را ساخته بودند بلعيد.

فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ

جادوگران سجده‌كنان خاكسار شدند.

قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعالَمِينَ

گفتند: به پروردگار جهانيان ايمان آورديم.

رَبِّ مُوسيٰ وَ هارُونَ

كه پروردگار موسى و هارون نيز هست.

قالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ

(فرعون) گفت: چرا پيش از آنكه اجازه‌تان دهم به او ايمان آورديد؟ پس حتما او بزرگ شما است كه جادو تعليمتان داده است، به زودى خواهيد دانست كه دستها و پاهايتان را به عكس يكديگر قطع مى‌كنم و همه شما را بر دار مى‌آويزم.

قالُوا لا ضَيْرَ إِنَّا إِليٰ رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ

گفتند: مهم نيست، چون به سوى پروردگارمان مى‌رويم.

إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطايانا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ

ما طمع داريم كه پروردگارمان گناهانمان را بيامرزد به همين جهت اولين كسى هستيم كه ايمان آورديم.

وَ أَوْحَيْنا إِليٰ مُوسيٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ

و به موسى وحى كرديم كه بندگان ما را شبانگاه حركت بده كه آنها شما را تعقيب مى‌كنند.

فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ

و فرعون مامورين جمع آورى را به شهرها فرستاد.

إِنَّ هٰؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ

كه اينان گروهى‌اند كند.

وَ إِنَّهُمْ لَنا لَغائِظُونَ

كه موجب خشم ما شده‌اند.

وَ إِنَّا لَجَمِيعٌ حاذِرُونَ

و ما همگى آماده كارزاريم.

فَأَخْرَجْناهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

ولى آنها (فرعونيان) را از باغستانها و چشمه‌سارها بيرون كرديم.

وَ كُنُوزٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ

و از گنجها و جايگاههاى خويشان (بيرون كرديم).

كَذٰلِكَ وَ أَوْرَثْناها بَنِي إِسْرائِيلَ

و آن را به بنى اسرائيل داديم.

فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ

پس هنگام آفتاب از پى آنها شدند.

فَلَمَّا تَراءَا الْجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسيٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ

و چون دو جماعت يكديگر را بديدند، ياران موسى گفتند: اى واى! ما را گرفتند.

قالَ كَلاَّ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ

(موسى) گفت: هرگز! پروردگار من با من است و رهبريم خواهد كرد.

فَأَوْحَيْنا إِليٰ مُوسيٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ

به موسى وحى كرديم كه عصاى خويش را به دريا بزن، پس بشكافت و هر بخشى چون كوهى بزرگ بود.

وَ أَزْلَفْنا ثَمَّ الْآخَرِينَ

ديگران را بدانجا نزديك كرديم.

وَ أَنْجَيْنا مُوسيٰ وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ

و موسى را با همراهانش جملگى نجات داديم.

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ

سپس ديگران را غرق كرديم.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

كه در اين عبرتى است ولى بيشترشان ايمان آور نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و فرزانه است.

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْراهِيمَ

خبر ابراهيم را براى آنان بخوان.

إِذْ قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ ما تَعْبُدُونَ

وقتى به پدر و قومش گفت: چه مى‌پرستيد؟.

قالُوا نَعْبُدُ أَصْناماً فَنَظَلُّ لَها عاكِفِينَ

گفتند: بت‌هايى را مى‌پرستيم و پيوسته به عبادتشان قيام مى‌كنيم.

قالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ

گفت: آيا وقتى آنها را مى‌خوانيد صداى شما را مى‌شنوند؟.

أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ

يا سودتان دهند يا زيان زنند؟!.

قالُوا بَلْ وَجَدْنا آباءَنا كَذٰلِكَ يَفْعَلُونَ

گفتند: نه، بلكه پدران خويش را ديده‌ايم كه چنين مى‌كرده‌اند.

قالَ أَ فَرَأَيْتُمْ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ

گفت: آيا ديديد (مى‌دانيد) آنچه را كه شما عبادت مى‌كرديد؟.

أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ

شما و پدران پيشين شما.

فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعالَمِينَ

(همه آنها) دشمن منند مگر پروردگار جهانيان.

الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ

كسى كه مرا آفريده و او هدايتم مى‌كند.

وَ الَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَ يَسْقِينِ

كسى كه هم او غذايم مى‌دهد و آبم مى‌دهد.

وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ

كسى كه وقتى بيمار شدم شفايم مى‌دهد.

وَ الَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ

و كسى كه مرا مى‌ميراند و دوباره زنده‌ام مى‌كند.

وَ الَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ

و كسى كه طمع دارم روز رستاخيز گناهم را بيامرزد.

رَبِّ هَبْ لِي حُكْماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ

پروردگارا مرا فرزانگى بخش و قرين شايستگانم كن.

وَ اجْعَلْ لِي لِسانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ

و نزد آيندگان نيكنام گردان.

وَ اجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ

از وارثان بهشت پر نعمتم كن.

وَ اغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كانَ مِنَ الضَّالِّينَ

و پدرم را بيامرز كه وى گمراه بود.

وَ لا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ

و روزى كه مردم بر انگيخته مى‌شوند مرا خوار مگردان.

يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ

روزى كه مال و فرزندان سود ندهد.

إِلَّا مَنْ أَتَي اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

مگر آنكه با قلب پاك سوء خدا آمده باشد.

وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ

و بهشت به نيكوكاران نزديك گردد.

وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغاوِينَ

و جهنم به گمراهان نمودار شود.

وَ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ

و به آنها گفته شود آن چيزهايى كه غير خدا مى‌پرستيديد كجايند؟.

مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ

آيا معبودهاى غير از خدا شما را نصرت دهند و يا نصرت يابند.

فَكُبْكِبُوا فِيها هُمْ وَ الْغاوُونَ

گمراهان و گمراه شدگان به رو در جهنم انداخته شوند.

وَ جُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ

و سپاهيان ابليس عموما.

قالُوا وَ هُمْ فِيها يَخْتَصِمُونَ

در آنجا با يكديگر مخاصمه كنند و گويند.

تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ

قسم به خدا كه در ضلالتى آشكار بوديم.

إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ

كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌گرفتيم.

وَ ما أَضَلَّنا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ

و جز تبهكاران ما را گمراه نكردند.

فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ

و اكنون نه شفيعانى داريم.

وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ

و نه دوستانى صميمى.

فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

كاش بازگشتى داشتيم و مؤمن مى‌شديم.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و رحيم است.

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ

قوم نوح نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلا تَتَّقُونَ

وقتى كه برادرشان نوح به آنها گفت: چرا از خدا نمى‌ترسيد.

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

براى پيغمبرى خود از شما مزدى نمى‌خواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

قالُوا أَ نُؤْمِنُ لَكَ وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ

گفتند: چگونه به تو ايمان بياوريم در حالى كه فرومايگان پيرويت كرده‌اند.

قالَ وَ ما عِلْمِي بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

گفت: من چه دانم كه چه مى‌كرده‌اند.

إِنْ حِسابُهُمْ إِلَّا عَليٰ رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ

كه اگر فهم داريد حسابشان جز به عهده پروردگار من نيست.

وَ ما أَنَا بِطارِدِ الْمُؤْمِنِينَ

و من اين مؤمنان را دور نخواهم كرد.

إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ

كه من جز بيم‌رسانى آشكار نيستم.

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ

گفتند اى نوح اگر بس نكنى سنگسار مى‌شوى.

قالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ

گفت: پروردگارا قوم من دروغگويم مى‌شمارند.

فَافْتَحْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ فَتْحاً وَ نَجِّنِي وَ مَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

بين من و آنها حكم كن و مرا با مؤمنانى كه همراه منند نجات بخش.

فَأَنْجَيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

پس او و همراهانش را در كشتى پر (از جمعيت و حيوانات) نجات داديم.

ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقِينَ

سپس باقى ماندگان را غرق كرديم.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

كه در اين عبرتى است و بيشترشان ايمان آور نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و فرزانه است.

كَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلِينَ

قوم عاد نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلا تَتَّقُونَ

وقتى برادرشان هود به ايشان گفت چرا از خدا نمى‌ترسيد؟.

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

براى پيغمبرى خود، مزدى نمى‌خواهم چون مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.

أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ

چرا در هر مكانى به بيهوده نشانى بنا مى‌كنيد؟.

وَ تَتَّخِذُونَ مَصانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ

و قصرها مى‌سازيد؟ مگر جاودانه زنده خواهيد بود؟.

وَ إِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ

و چون سختى مى‌كنيد مانند ستمگران سختى و خشم مى‌كنيد.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ اتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِما تَعْلَمُونَ

از آن كسى كه آنچه مى‌دانيد كمكتان داده است بترسيد.

أَمَدَّكُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنِينَ

با چهارپايان و فرزندان ياريتان كرده.

وَ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

با باغستانها و چشمه‌سارها.

إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

كه من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى‌ترسم.

قالُوا سَواءٌ عَلَيْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْواعِظِينَ

گفتند: چه ما را پند دهى يا از پندگويان نباشى براى ما يكسان است.

إِنْ هٰذا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ

اين (بت‌پرستى) رفتار گذشتگان است.

وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ

و ما هرگز مجازات نخواهيم شد.

فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْناهُمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

و (آنها هود را) دروغگو شمردند و ما هلاكشان كرديم كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگارت نيرومند و رحيم است.

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ

ثموديان نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صالِحٌ أَلا تَتَّقُونَ

برادرشان صالح به ايشان گفت: چرا نمى‌ترسيد؟.

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

براى پيغمبرى از شما مزدى نمى‌خواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.

أَ تُتْرَكُونَ فِي ما هاهُنا آمِنِينَ

آيا شما تصور مى‌كنيد هميشه در نهايت امنيت، در نعمتهايى كه اينجاست مى‌مانيد؟.

فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

در باغستانها و چشمه‌سارها.

وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِيمٌ

و كشتزارها و نخلستانهايى كه گل لطيف دارد.

وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً فارِهِينَ

كه در كوه‌ها با مهارت خانه‌ها مى‌تراشيد و در آن به عيش و نوش مى‌پردازيد.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ

و فرمان اسراف‌كاران را اطاعت مكنيد.

الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ

كه در اين سر زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند.

قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

گفتند: حقا تو جادوگر شده‌اى.

ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

تو جز بشرى مانند ما نيستى اگر راست مى‌گويى معجزه‌اى بياور.

قالَ هذِهِ ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

گفت: اين شترى است براى سهمى او (از آب) است و براى شما نيز سهم روز معينى.

وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ

آزارى به آن نرسانيد كه عذاب روزى بزرگ به شما مى‌رسد.

فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ

آن را كشتند و پشيمان شدند.

فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

و دچار عذاب شدند كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و رحيم است.

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ

قوم لوط نيز پيامبران را دروغگو شمردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلا تَتَّقُونَ

هنگامى كه برادرشان لوط به ايشان گفت: آيا خدا ترس و پرهيزكار نمى‌شويد؟.

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

من پيغمبرى خيرخواه براى شمايم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

من از شما براى پيغمبريم مزدى نمى‌خواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.

أَ تَأْتُونَ الذُّكْرانَ مِنَ الْعالَمِينَ

چرا به مردان زمانه رو مى‌كنيد.

وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْواجِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ

و همسرانتان را كه پروردگارتان براى شما آفريده وا مى‌گذاريد راستى كه شما گروهى متجاوزيد.

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ

گفتند: اى لوط اگر بس نكنى تبعيد مى‌شوى.

قالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقالِينَ

گفت: من عمل شما را دشمن مى‌دارم.

رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ

پروردگارا من و كسانم را از (شئامت) اعمالى كه اينان مى‌كنند نجات بخش.

فَنَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ

پس او و كسانش را جملگى نجات داديم.

إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ

مگر پير زنى كه جزو باقى ماندگان بود.

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ

سپس ديگران را هلاك كرديم.

وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ

و بارانى عجيب بر آنان بارانديم و باران بيم يافتگان چه بد بود.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

و در اين عبرتى هست ولى بيشترشان ايمان آور نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و رحيم است.

كَذَّبَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ

اصحاب ايكه نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.

إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلا تَتَّقُونَ

چون شعيب به ايشان گفت: چرا نمى‌ترسيد.

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

به درستى من پيغمبرى خيرخواه شمايم.

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

از شما براى پيغمبرى خود مزدى نمى‌خواهم كه مزد من به عهده پروردگار جهانيان است.

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ

پيمانه را تمام دهيد (و كم‌فروشى نكنيد) و مردم را به خسارت نيندازيد.

وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ

و با ترازوى درست، وزن كنيد.

وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ

و چيزهاى مردم را كم ندهيد و در اين سرزمين به فساد مكوشيد.

وَ اتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ

و از آنكه شما و مردم گذشته را آفريده است بترسيد.

قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

گفتند: حقا كه تو جادو زده‌اى.

وَ ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا وَ إِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكاذِبِينَ

تو جز بشرى مانند ما نيستى و ما ترا دروغگو مى‌پنداريم.

فَأَسْقِطْ عَلَيْنا كِسَفاً مِنَ السَّماءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

اگر راست مى‌گويى پاره‌اى از آسمان را روى ما بينداز.

قالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ

گفت: پروردگارم به اعمالى كه مى‌كنيد داناتر است.

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كانَ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

پس دروغگويش شمردند و به عذاب روز ابر (آتشبار) دچار شدند كه عذاب روزى بزرگ بود.

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

كه در اين عبرتى است ولى بيشترشان ايمان آور نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و رحيم است.

وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ

اين قرآن كتابى است كه از ناحيه پروردگار جهانيان نازل شده.

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ

و آن را روح الامين نازل كرده.

عَليٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ

به قلب تو تا از بيم دهندگان باشى.

بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ

به زبان عربى واضح.

وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ

و در كتابهاى گذشتگان نيز هست.

أَ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنِي إِسْرائِيلَ

آيا براى ايشان همين نشانه كافى نيست كه دانشوران بنى اسرائيل قرآن را مى‌شناسند؟.

وَ لَوْ نَزَّلْناهُ عَليٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ

اگر آن را به بعضى از عجم نازل كرده بوديم.

فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ ما كانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ

و آن را براى ايشان مى‌خواند هرگز بدان ايمان نمى‌آوردند.

كَذٰلِكَ سَلَكْناهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ

اينچنين انكار را در دل تبهكاران راه مى‌دهيم.

لا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّي يَرَوُا الْعَذابَ الْأَلِيمَ

كه بدان ايمان نياورند تا عذاب الم‌انگيز را ببينند.

فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ

و ناگهانى بر آنها در آيد و بى خبر باشند.

فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ

و گويند آيا مهلتمان دهند؟.

أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

پس چرا عذاب ما را بشتاب مى‌خواهند.

أَ فَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِينَ

مگر ندانى كه اگر سالها نعمتشان دهيم.

ثُمَّ جاءَهُمْ ما كانُوا يُوعَدُونَ

آن گاه عذاب موعود به آنها رسد.

ما أَغْنيٰ عَنْهُمْ ما كانُوا يُمَتَّعُونَ

نعمتى كه داشته‌اند كارى برايشان نمى‌سازد.

وَ ما أَهْلَكْنا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ

هيچ دهكده‌اى را هلاك نكرديم مگر آنكه بيم‌رسان داشتند.

ذِكْريٰ وَ ما كُنَّا ظالِمِينَ

تا متذكر شوند، و ما هرگز ستمگر نبوده‌ايم.

وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّياطِينُ

قرآن را شياطين نازل نكرده‌اند.

وَ ما يَنْبَغِي لَهُمْ وَ ما يَسْتَطِيعُونَ

نه حق ايشان بود و نه مى‌توانستند نازل كنند.

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ

زيرا آنها از شنيدن وحى بركنارند.

فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ

با خداى يكتا خداى ديگر مخوان و گرنه جزو معذبين خواهى بود.

وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ

و خويشان نزديكت را بترسان.

وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

براى مؤمنانى كه پيرويت كرده‌اند جنبه ملايمت گير.

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ

اگر نافرمانيت كردند بگو من از اعمالى كه مى‌كنيد بيزارم.

وَ تَوَكَّلْ عَلَي الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ

و به خداى نيرومند و رحيم توكل كن.

الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ

همان كسى كه وقتى قيام كنى تو را مى‌بيند.

وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ

و همچنين حركت و گشتن تو را در ميان سجده‌كنان (مى‌بيند).

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

كه او شنوا و دانا است.

هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَليٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّياطِينُ

آيا خبرتان دهم كه شيطانها به چه كسى نازل مى‌شوند؟.

تَنَزَّلُ عَليٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ

بر همه دروغسازان گنه پيشه نازل مى‌شوند.

يُلْقُونَ السَّمْعَ وَ أَكْثَرُهُمْ كاذِبُونَ

مسموعات خويش را القا مى‌كنند و بيشترشان دروغگويانند.

وَ الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ

و شاعران را گمراهان پيروى مى‌كنند.

أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وادٍ يَهِيمُونَ

مگر نمى‌بينى كه آنان در هر وادى سرگردانند.

وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ

و چيزهايى مى‌گويند كه خود عمل نمى‌كنند.

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ ذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ

مگر آن كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند و خدا را بسيار ياد كرده‌اند و از پس آن ستمهايى كه ديدند انتقام گرفته‌اند، زود باشد كسانى كه ستم كرده‌اند بدانند كه به كجا بازگشت مى‌كنند.