بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ طسم

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ طسم

تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ

اين است آيتهاى كتاب روشن

لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ

شايد ببازى تو جان خويش را چرا نيستند مؤمنان

إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّماءِ آيَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعِينَ

اگر بخواهيم بفرستيم بر ايشان آيتى از آسمان پس بگردد گردنهاشان پيش آن فروتنان

وَ ما يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ

و نيايدشان يادآوريى از خداى مهربان نوينى مگر آنكه باشند از آن روگردانان

فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْتِيهِمْ أَنْبٰؤُا ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ

همانا تكذيب كردند پس زود هست بيايدشان داستانهاى آنچه بودند بدان استهزاكنان

أَ وَ لَمْ يَرَوْا إِلَي الْأَرْضِ كَمْ أَنْبَتْنا فِيها مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ

آيا ننگرند بسوى زمين چه فراوان رويانيديم در آن از هر جفتى گرامى

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

در اين است هر آينه آيتى و نيستند بيشترشان ايمان‌آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

وَ إِذْ ناديٰ رَبُّكَ مُوسيٰ أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ

هنگامى كه خواند پروردگار تو موسى را كه برو به نزد گروه ستمگران

قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلا يَتَّقُونَ

قوم فرعون چرا پرهيزكارى نكنند

قالَ رَبِّ إِنِّي أَخافُ أَنْ يُكَذِّبُونِ

گفت پروردگارا ترسم تكذيبم كنند

وَ يَضِيقُ صَدْرِي وَ لا يَنْطَلِقُ لِسانِي فَأَرْسِلْ إِليٰ هارُونَ

و تنگ شود سينه‌ام و روان نگردد زبانم پس بفرست بسوى هارون

وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَأَخافُ أَنْ يَقْتُلُونِ

و ايشان را است بر من گناهى و ترسم مرا بكشند

قالَ كَلاَّ فَاذْهَبا بِآياتِنا إِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ

گفت نه چنين است برويد شما هر دو به آيتهاى ما كه مائيم با شما شنوندگان

فَأْتِيا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعالَمِينَ

پس درآئيد بر فرعون و بگوئيد مائيم فرستاده پروردگار جهانيان

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنا بَنِي إِسْرائِيلَ

كه بفرست با ما بنى اسرائيل را

قالَ أَ لَمْ نُرَبِّكَ فِينا وَلِيداً وَ لَبِثْتَ فِينا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ

گفت آيا نپروريدمت نزد ما به نوزادى و ماندى نزد ما از عمر خويش ساليانى

وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ الْكافِرِينَ

ردى كارت را آن را كه كردى و بودى از ناسپاسان

قالَ فَعَلْتُها إِذاً وَ أَنَا مِنَ الضَّالِّينَ

گفت كردمش آن هنگام و بودم من از گمراهان

فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكْماً وَ جَعَلَنِي مِنَ الْمُرْسَلِينَ

پس گريختم از شما گاهى كه ترسيدمتان پس بخشيد مرا پروردگار من فرمانى و گردانيدم از پيمبران

وَ تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرائِيلَ

و اين نعمتى است كه منتش را بر من نهى كه بنده گرفتى بنى اسرائيل را

قالَ فِرْعَوْنُ وَ ما رَبُّ الْعالَمِينَ

گفت فرعون و چيست پروردگار جهانيان

قالَ رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا إِنْ كُنْتُمْ مُوقِنِينَ

گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است اگر هستيد يقين‌دارندگان

قالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلا تَسْتَمِعُونَ

گفت بدانان كه در پيرامونش بودند آيا نمى‌شنويد

قالَ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

گفت پروردگار شما و پروردگار پدران شما پيشينيان

قالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذِي أُرْسِلَ إِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ

گفت همانا پيمبر شما كه فرستاده شده است بسوى شما هر آينه او است ديوانه

قالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ ما بَيْنَهُما إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ

گفت پروردگار خاور و باختر و آنچه ميان آنها است اگر هستيد خردمندان

قالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلهَاً غَيْرِي لَأَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُونِينَ

گفت اگر بگرفتى خدايى جز من هر آينه بگردانمت از زندانيان

قالَ أَ وَ لَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُبِينٍ

گفت و اگر چه بيارمت چيزى آشكار

قالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

گفت پس بيارش اگر هستى از راستگويان

فَأَلْقيٰ عَصاهُ فَإِذا هِيَ ثُعْبانٌ مُبِينٌ

پس افكند چوبدست خود را ناگهان آن است اژدرى نمايان

وَ نَزَعَ يَدَهُ فَإِذا هِيَ بَيْضاءُ لِلنَّاظِرِينَ

و برآورد دست خود را ناگهان آن است پرتوى براى بينندگان

قالَ لِلْمَلَإِ حَوْلَهُ إِنَّ هٰذا لَساحِرٌ عَلِيمٌ

گفت بدان گروه كه در گردش بودند همانا اين است جادوگرى دانشمند

يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ أَرْضِكُمْ بِسِحْرِهِ فَما ذا تَأْمُرُونَ

خواهد برون كند شما را از سرزمين شما به جادوى خويش تا چه فرمان دهيد

قالُوا أَرْجِهْ وَ أَخاهُ وَ ابْعَثْ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ

گفتند نگهدار او و برادرش را و بفرست در شهرستانها گردآورندگان

يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٍ

تا بيارندت بهر جادوگرى دانشمند

فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِيقاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

پس گرد آورده شدند جادوگران براى وعده‌گاه روزى شناخته

وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ

و گفته شد به مردم آيا شمائيد گردآيندگان

لَعَلَّنا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ كانُوا هُمُ الْغالِبِينَ

شايد پيروى كنيم جادوگران را اگر بودند پيروزمندان

فَلَمَّا جاءَ السَّحَرَةُ قالُوا لِفِرْعَوْنَ أَ إِنَّ لَنا لَأَجْراً إِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغالِبِينَ

پس هنگامى كه آمدند جادوگران گفتند به فرعون آيا ما را است مزدى اگر شديم پيروزمندان

قالَ نَعَمْ وَ إِنَّكُمْ إِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ

گفت آرى و همانا شمائيد در آن هنگام از نزديكان

قالَ لَهُمْ مُوسيٰ أَلْقُوا ما أَنْتُمْ مُلْقُونَ

گفت بديشان موسى بيفكنيد آنچه را شمائيد افكنندگان

فَأَلْقَوْا حِبالَهُمْ وَ عِصِيَّهُمْ وَ قالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغالِبُونَ

پس بيفكندند ريسمانها و چوبهاى خود را و گفتند به فر فرعون مائيم همانا پيروزمندان

فَأَلْقيٰ مُوسيٰ عَصاهُ فَإِذا هِيَ تَلْقَفُ ما يَأْفِكُونَ

پس افكند موسى چوبدست خويش را ناگهان فروبرد آنچه را به دروغ آوردند

فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ ساجِدِينَ

پس بيفتادند جادوگران سجده‌كنان

قالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعالَمِينَ

گفتند ايمان آورديم به پروردگار جهانيان

رَبِّ مُوسيٰ وَ هارُونَ

پروردگار موسى و هارون

قالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَ أَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ

گفت ايمان آورديد بدو پيش از آنكه دستورتان دهم همانا او بزرگ شما است كه آموخت به شما جادوگرى را پس زود است بدانيد همانا سخت ببرم دستها و پايهاى شما را از برابر و هر آينه به دارتان كشم همگى

قالُوا لا ضَيْرَ إِنَّا إِليٰ رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ

گفتند نيست باكى مائيم بسوى پروردگار خويش بازگشتگان

إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لَنا رَبُّنا خَطايانا أَنْ كُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِينَ

همانا اميدواريم بيامرزد براى ما پروردگار ما گناهان ما را كه بوديم نخستين ايمان‌آرندگان

وَ أَوْحَيْنا إِليٰ مُوسيٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ

و وحى كرديم به موسى كه شبانه بر بندگانم را همانا شمائيد پيروى شدگان

فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدائِنِ حاشِرِينَ

پس فرستاد فرعون در شهرستانها گردآرندگان

إِنَّ هٰؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِيلُونَ

كه اينانند همانا گروهى اندك

وَ إِنَّهُمْ لَنا لَغائِظُونَ

و همانا ايشانند بر ما خشم‌آرندگان

وَ إِنَّا لَجَمِيعٌ حاذِرُونَ

و هر آينه مائيم همگى بيمناكان

فَأَخْرَجْناهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

پس برون رانديمشان از باغها و چشمه‌سارها

وَ كُنُوزٍ وَ مَقامٍ كَرِيمٍ

و گنجها و جايگاهى گرامى

كَذٰلِكَ وَ أَوْرَثْناها بَنِي إِسْرائِيلَ

بدينسان و ارث داديمش به بنى اسرائيل

فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِينَ

پس از پى ايشان بيامدند به هنگام خورشيد تابان

فَلَمَّا تَراءَا الْجَمْعانِ قالَ أَصْحابُ مُوسيٰ إِنَّا لَمُدْرَكُونَ

تا گاهى كه نمودار شدند (ديدار كردند) دو گروه گفتند ياران موسى كه مائيم دريافتگان

قالَ كَلاَّ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ

گفت نه چنين است همانا با من است پروردگارم زود است رهبريم كند

فَأَوْحَيْنا إِليٰ مُوسيٰ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ

پس وحى كرديم به موسى كه بزن چوبدست خود را به دريا پس بشكافت و شد هر ديوارى چون كوهى بزرگ

وَ أَزْلَفْنا ثَمَّ الْآخَرِينَ

و جاى داديم در آنجا دگران را

وَ أَنْجَيْنا مُوسيٰ وَ مَنْ مَعَهُ أَجْمَعِينَ

و رهانيديم موسى و آنان را كه با او بودند همگى

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ

سپس به دريا فروبرديم دگران را

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان ايمان آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است هرآينه عزتمند مهربان

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْراهِيمَ

و بخوان بر ايشان داستان ابراهيم را

إِذْ قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ ما تَعْبُدُونَ

هنگامى كه گفت به پدر خويش و قومش چه مى‌پرستيد

قالُوا نَعْبُدُ أَصْناماً فَنَظَلُّ لَها عاكِفِينَ

گفتند مى‌پرستيم بتانى را پس مى‌باشيم پيرامون آنها گردآمدگان

قالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ إِذْ تَدْعُونَ

گفت آيا مى‌شنوند شما را گاهى كه مى‌خوانيد

أَوْ يَنْفَعُونَكُمْ أَوْ يَضُرُّونَ

يا سودتان بخشند يا آيان رسانند

قالُوا بَلْ وَجَدْنا آباءَنا كَذٰلِكَ يَفْعَلُونَ

گفتند بلكه يافتيم پدران خود را چنين مى‌كردند

قالَ أَ فَرَأَيْتُمْ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ

گفت آيا ديديد آنچه را بوديد مى‌پرستيديد

أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمُ الْأَقْدَمُونَ

شما و پدران شما پيشتران

فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِي إِلَّا رَبَّ الْعالَمِينَ

كه ايشان مرا دشمنند مگر پروردگار جهانيان

الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ

آنكه مرا آفريد پس رهبريم كند

وَ الَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَ يَسْقِينِ

و آنكه بخوراندم و بنوشاندم

وَ إِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ

و گاهى كه بيمار شوم پس او بهبوديم دهد

وَ الَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ

و آنكه بميراندم سپس زنده سازدم

وَ الَّذِي أَطْمَعُ أَنْ يَغْفِرَ لِي خَطِيئَتِي يَوْمَ الدِّينِ

و آنكه اميدوارم كه بيامرزد براى من گناهم را روز دين

رَبِّ هَبْ لِي حُكْماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ

پروردگارا ارزانى دار مرا حكمى و برسانم به شايستگان

وَ اجْعَلْ لِي لِسانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ

و قرار ده براى من زبان راستى در آخران

وَ اجْعَلْنِي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِيمِ

و بگردانم از ارث‌برندگان بهشت نعمتها

وَ اغْفِرْ لِأَبِي إِنَّهُ كانَ مِنَ الضَّالِّينَ

و بيامرز براى پدرم كه او بود همانا از گمراهان

وَ لا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ

و خوارم نكن روزى كه برانگيخته شوند

يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ

روزى كه سود ندهد مال و نه فرزندان

إِلَّا مَنْ أَتَي اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

مگر آنكه بيايد خدا را با دلى درست

وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ

و آماده شد بهشت براى پرهيزكاران

وَ بُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِلْغاوِينَ

و پديد آورده شد دوزخ براى گمراهان

وَ قِيلَ لَهُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ تَعْبُدُونَ

و گفته شد بديشان كجا بوديد مى‌پرستيديد

مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ أَوْ يَنْتَصِرُونَ

جز خدا را آيا يارى كنند شما را يا يارى جويند

فَكُبْكِبُوا فِيها هُمْ وَ الْغاوُونَ

پس به روى افكنده شدند در آن ايشان و گمراهان

وَ جُنُودُ إِبْلِيسَ أَجْمَعُونَ

و سپاه‌هاى ابليس همگان

قالُوا وَ هُمْ فِيها يَخْتَصِمُونَ

گفتند و ستيزه مى‌كردند در آن

تَاللَّهِ إِنْ كُنَّا لَفِي ضَلالٍ مُبِينٍ

سوگند به خدا همانا بوديم ما در گمراهى آشكار

إِذْ نُسَوِّيكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ

هنگامى كه يكسان داشتيم شما را با پروردگار جهانيان

وَ ما أَضَلَّنا إِلَّا الْمُجْرِمُونَ

و گمراه نكردند ما را مگر گنهكاران

فَما لَنا مِنْ شافِعِينَ

پس نيست ما را شفاعت‌گرانى

وَ لا صَدِيقٍ حَمِيمٍ

و نه دوستى مهربان

فَلَوْ أَنَّ لَنا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

كاش ما را بازگشتى بودى تا مى‌شديم از مؤمنان

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشتر ايشان ايمان‌آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو او است عزتمند مهربان

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند قوم نوح فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان برادرشان نوح چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم براى شما فرستاده‌اى امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و نپرسمتان بر آن مزدى نيست مزد من جز بر پروردگار جهانيان

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

قالُوا أَ نُؤْمِنُ لَكَ وَ اتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ

گفتند آيا ايمان آوريم برايت و پيرويت كردند فرومايگان

قالَ وَ ما عِلْمِي بِما كانُوا يَعْمَلُونَ

گفت چه دانايى است مرا بدانچه بودند مى‌كردند

إِنْ حِسابُهُمْ إِلَّا عَليٰ رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ

نيست حسابشان جز بر پروردگار من اگر دريابيد

وَ ما أَنَا بِطارِدِ الْمُؤْمِنِينَ

و نيستم من دوركننده مؤمنان

إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ

نيستم من جز ترساننده آشكار

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ

گفتند اگر دست برندارى اى نوح هرآينه بشوى از سنگسارشدگان

قالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ

گفت پروردگارا همانا قومم تكذيبم كردند

فَافْتَحْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ فَتْحاً وَ نَجِّنِي وَ مَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

پس بگشاى ميان من و ايشان گشايشى و برهانم و آنان را كه با منند از مؤمنان

فَأَنْجَيْناهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

پس رهانيديمش و آنان كه با او بودند در كشتى پرشده‌اى

ثُمَّ أَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقِينَ

سپس غرق كرديم پس از اين بازماندگان را

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان مؤمنان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

كَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند عاد فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان برادرشان هود چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم براى شما فرستاده امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد از خدا و مرا فرمان بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و نپرسمتان بر آن پاداشى نيست مزدم مگر بر پروردگار جهانيان

أَ تَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ

آيا بنياد مى‌نهيد به هر پشته‌اى نشانى بيهده بازى كنيد

وَ تَتَّخِذُونَ مَصانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ

و برگيريد كوشكهايى شايد شما جاودان مانيد

وَ إِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ

و هر گاه خشمگين شويد خشمگين شويد ستمگرانه

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ اتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِما تَعْلَمُونَ

و بترسيد آن را كه يارى كرده است شما را بدانچه مى‌دانيد

أَمَدَّكُمْ بِأَنْعامٍ وَ بَنِينَ

كمك كرده است شما را به دامها و فرزندان

وَ جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

و باغها و چشمه‌سارها

إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

همانا مى‌ترسم بر شما از عذاب روزى بزرگ

قالُوا سَواءٌ عَلَيْنا أَ وَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْواعِظِينَ

گفتند يكسان است بر ما چه اندرز دهى يا نباشى از اندرزگويان

إِنْ هٰذا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ

نيست اين مگر اين خوى پيشينيان

وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ

و نيستيم ما عذاب‌شدگان

فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْناهُمْ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

پس تكذيبش كردند پس نابودشان ساختيم همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان مؤمنان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند ثمود فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صالِحٌ أَلا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان برادرشان صالح چرا پرهيز نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم براى شما فرستاده امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس پرهيز كنيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و پرسش نكنم شما را بر آن مزدى نيست مزد من مگر بر پروردگار جهانيان

أَ تُتْرَكُونَ فِي ما هاهُنا آمِنِينَ

آيا رها مى‌شويد در آنچه اينجا است آرميدگان

فِي جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ

در باغها و چشمه‌سارها

وَ زُرُوعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضِيمٌ

و كشتزارها و نخلستانهايى كه شكوفه آنها است رسيده (يا گوارا)

وَ تَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبالِ بُيُوتاً فارِهِينَ

و مى‌تراشيد از كوه‌ها خانه‌هايى كامرانان

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و فرمانم بريد

وَ لا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ

و اطاعت نكنيد از دستور اسراف‌كنندگان

الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَ لا يُصْلِحُونَ

آنان كه تبهكارى كنند در زمين و درست كارى نكنند (اصلاح نكنند)

قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

گفتند جز اين نيست كه تويى از جادوشدگان

ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

نيستى تو جز بشرى همانند ما پس بياور آيتى اگر هستى از راستگويان

قالَ هذِهِ ناقَةٌ لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ

گفت اين است اشترى براى آن آبشخورى و براى شما است آبشخور روزى دانسته

وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ

و نگرديد گردش به بدى كه بگيرد شما را شكنجه روزى بزرگ

فَعَقَرُوها فَأَصْبَحُوا نادِمِينَ

پس پى كردندش پس بامداد كردند پشيمانان

فَأَخَذَهُمُ الْعَذابُ إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

پس گرفت ايشان را عذاب همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان ايمان آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو او است عزتمند مهربان

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند قوم لوط فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلا تَتَّقُونَ

گاهى كه گفت بديشان برادرشان لوط چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم براى شما فرستاده امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و نپرسم شما را بر آن پاداشى نيست مزد من مگر بر پروردگار جهانيان

أَ تَأْتُونَ الذُّكْرانَ مِنَ الْعالَمِينَ

آيا درآميزيد با نران از جهانيان

وَ تَذَرُونَ ما خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْواجِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عادُونَ

و مى‌گذاريد آنچه را آفريده است براى شما پروردگار شما از همسران خويش بلكه شمائيد گروهى تجاوزگران

قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ

گفتند اگر بس نكنى اى لوط همانا شوى از برون‌راندگان

قالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقالِينَ

گفت همانا منم كار شما را از رهاكنندگان

رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ

پروردگارا برهان مرا و خاندانم را از آنچه مى‌كنند

فَنَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ

پس نجاتش داديم و خاندانش را همگى

إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ

مگر پير زنى در گذشتگان

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ

پس نگونسار كرديم دگران را

وَ أَمْطَرْنا عَلَيْهِمْ مَطَراً فَساءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ

و باريديم بر آنان بارانى پس چه زشت است باران بيم‌دادگان

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان ايمان‌آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

كَذَّبَ أَصْحابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ

تكذيب كردند ياران ايكه فرستادگان را

إِذْ قالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان شعيب چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

همانا منم شما را فرستاده‌اى امين

فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و فرمانم بريد

وَ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَليٰ رَبِّ الْعالَمِينَ

و نپرسم شما را بر آن مزدى نيست مزد من مگر بر پروردگار جهانيان

أَوْفُوا الْكَيْلَ وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ

تمام دهيد پيمانه را و نباشيد از كم‌دهندگان

وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ

و بسنجيد با سنگ (ترازوى) راست

وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ وَ لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ

و كم ندهيد به مردم چيزهاى ايشان را و نكوشيد در زمين تباه‌كنندگان

وَ اتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ

و بترسيد آن را كه آفريد شما را و آفريدگان پيشينيان

قالُوا إِنَّما أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ

گفتند جز اين نيست كه تويى از جادوشدگان

وَ ما أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنا وَ إِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكاذِبِينَ

و نيستى تو مگر بشرى مانند ما و همانا پنداريمت از دروغگويان

فَأَسْقِطْ عَلَيْنا كِسَفاً مِنَ السَّماءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ

پس بيفكن بر ما پاره‌هايى از آسمان اگر هستى از راستگويان

قالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِما تَعْمَلُونَ

گفت پروردگار من داناتر است بدانچه مى‌كنيد

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كانَ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ

پس تكذيبش كردند پس بگرفتشان عذاب روز ظله (سايبان) كه بوده است آن عذاب روزى بزرگ

إِنَّ فِي ذٰلِكَ لَآيَةً وَ ما كانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشتر ايشان مؤمنان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

وَ إِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعالَمِينَ

و همانا آن است فرودآوردن پروردگار جهانيان

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ

فرود آوردش روح الأمين

عَليٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ

بر دل تو تا باشى از ترسانندگان

بِلِسانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ

به زبان عربى آشكار

وَ إِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ

و همانا آن است در كتب پيشينيان

أَ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَماءُ بَنِي إِسْرائِيلَ

آيا نيست براى ايشان آيتى كه بدانندش دانشمندان بنى اسرائيل

وَ لَوْ نَزَّلْناهُ عَليٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ

و اگر مى‌فرستاديمش بر يكى از گنگ‌زبانان

فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ ما كانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ

پس مى‌خواندش بر ايشان نبودند بدان ايمان‌آرندگان

كَذٰلِكَ سَلَكْناهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ

بدينسان راهش داديم در دلهاى گنهكاران

لا يُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّي يَرَوُا الْعَذابَ الْأَلِيمَ

كه ايمان نيارند بدان تا ببينند عذاب دردناك را

فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ

كه بيايدشان ناگاه و ايشان ندانند

فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ

پس گويند آيا مائيم مهلت‌دادگان

أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

آيا به عذاب ما مى‌شتابند

أَ فَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِينَ

آيا ديده باشى كه اگر كامروا گردانيمشان ساليانى

ثُمَّ جاءَهُمْ ما كانُوا يُوعَدُونَ

پس بيايدشان آنچه وعده داده مى‌شوند

ما أَغْنيٰ عَنْهُمْ ما كانُوا يُمَتَّعُونَ

بى نياز نكند از ايشان آنچه بودند بهره‌ور مى‌شدند

وَ ما أَهْلَكْنا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا لَها مُنْذِرُونَ

و نابود نساختيم شهرى را مگر براى آن بود ترسانندگانى

ذِكْريٰ وَ ما كُنَّا ظالِمِينَ

يادآوردنى است و نيستيم ما ستمكاران

وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّياطِينُ

و فرود نياوردندش شياطين

وَ ما يَنْبَغِي لَهُمْ وَ ما يَسْتَطِيعُونَ

و نسزد ايشان را و نتوانند

إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ

همانا ايشانند از شنيدن دورماندگان

فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ

پس نخوان با خدا خدايى ديگر را كه باشى از عذاب‌شدگان

وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ

و بترسان خويشاوندان خويش را نزديكان

وَ اخْفِضْ جَناحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

و فرود كن بال خود را براى هر كه پيرويت كند از مؤمنان

فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ

پس اگر عصيانت كردند بگو من بيزارم از آنچه مى‌كنيد

وَ تَوَكَّلْ عَلَي الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ

و توكل كن بر خداى عزتمند مهربان

الَّذِي يَراكَ حِينَ تَقُومُ

آنكه مى‌بيندت گاهى كه بپا مى‌شوى

وَ تَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ

و گردش تو را در سجده كنندگان

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

كه او است همانا شنواى دانا

هَلْ أُنَبِّئُكُمْ عَليٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّياطِينُ

آيا آگهيتان دهم كه بر كه فرود مى‌آيند شياطين

تَنَزَّلُ عَليٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ

فرود آيند بر هر دروغ‌پرداز گنهبارى

يُلْقُونَ السَّمْعَ وَ أَكْثَرُهُمْ كاذِبُونَ

كه فرادهند گوش را و بيشتر ايشانند دروغگويان

وَ الشُّعَراءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغاوُونَ

و شاعران و پيروى كنند گمراهان

أَ لَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِي كُلِّ وادٍ يَهِيمُونَ

آيا نبينى كه ايشانند در هر بيغوله‌اى سرگردان

وَ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ ما لا يَفْعَلُونَ

و آنكه گويند آنچه را نكنند

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ ذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا وَ سَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ

مگر آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند و ياد كردند خدا را بسيار و يارى جستند پس از آن كه ستم شدند و زود است بدانند آنان كه ستم كردند چه بازگشتگاهى بازمى‌گردند