بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ طسٓمٓ

به نام خداى رحمان و رحيم.؛ طسم..

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

اين آيه‌هاى كتاب روشن است.

لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

گويا مى‌خواهى خويشتن را تلف كنى براى اينكه آنان ايمان نمى‌آورند.

إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ

اگر مى‌خواستيم از آسمان آيه‌اى به ايشان نازل مى‌كرديم كه گردنهايشان در مقابل آن خاضع شود مى‌توانستيم.

وَ مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ

پند تازه‌اى از خداى رحمان به سوى آنان نيامد مگر اينكه از آن روى‌گردان شدند.

فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

به تكذيب پرداخته‌اند، به زودى خبرهاى چيزى كه آن را استهزا مى‌كرده‌اند به ايشان خواهد رسيد.

أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ

چرا به زمين نمى‌نگرند كه انواع گياهان خوب در آن رويانده‌ايم.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

كه در اين عبرتى هست ولى بيشترشان مؤمن نيستند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

همانا پروردگارت نيرومند و رحيم است.

وَ إِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

و چون پروردگارت به موسى ندا داد كه سوى گروه ستمكاران برو.

قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ أَلَا يَتَّقُونَ

گروه فرعون كه چرا نمى‌ترسند؟.

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ

(موسى) گفت پروردگارا من بيم آن دارم كه دروغگويم شمارند.

وَ يَضِيقُ صَدۡرِي وَ لَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ

و حوصله‌ام سر آيد در نتيجه زبانم روان نشود پس هارون را نيز پيغمبرى ببخش.

وَ لَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ

فرعونيان خونى به گردن من دارند و بيم دارم كه مرا بكشند.

قَالَ كَلَّا فَٱذۡهَبَا بِ‍َٔايَٰتِنَآ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ

فرمود هرگز! شما هر دو آيات ما را ببريد كه ما همراه شما شنواييم.

فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

نزد فرعون رويد و بگوييد كه ما فرستاده پروردگار جهانيانيم.

أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

بايد كه بنى اسرائيل را با ما بفرستى.

قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَ لَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ

(فرعون) گفت: مگر وقتى نوزاد بودى تو را نزد خويش پرورش نداديم و سالها از عمرت را ميان ما به سر نبردى؟.

وَ فَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَ أَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

و (سر انجام) آن كارت را (كه نمى‌بايست انجام مى‌دادى) انجام دادى و تو از ناسپاسان بودى.

قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَ أَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

(موسى) گفت: آن كار را هنگامى كردم كه از راه بيرون بودم.

فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَ جَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و چون از شما بيم داشتم از دستتان گريختم و پروردگارم به من فرزانگى و دانش بخشيد و از پيغمبرانم كرد.

وَ تِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

آيا اين نعمتى است كه منت آن را به من مى‌نهى كه پسران بنى اسرائيل را به بردگى گرفته‌اى؟.

قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

فرعون گفت: پروردگار جهانيان چيست؟.

قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است، اگر اهل يقينيد.

قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ

(فرعون) به اطرافيان خود گفت هيچ مى‌شنويد چه مى‌گويد؟.

قَالَ رَبُّكُمۡ وَ رَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

گفت پروردگار شما و پروردگار نياكانتان.

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ

گفت: پيغمبرى كه به سوى شما فرستاده شده ديوانه است.

قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَ ٱلۡمَغۡرِبِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ

گفت (او) پروردگار مشرق و مغرب و هر چه ميان آن دو است اگر فهم داريد.

قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ

گفت: اگر خدايى غير از من بگيرى زندانيت مى‌كنم.

قَالَ أَ وَ لَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ

گفت: و حتى اگر براى تو معجزه‌اى روشن آورده باشم؟.

قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

گفت: اگر راست مى‌گويى آن را بياور.

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

موسى عصاى خود را بينداخت و در دم اژدهايى هويدا گشت.

وَ نَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ

و دست خويش را بيرون آورد همه ديدند كه سفيد و روشن بود.

قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

(فرعون به بزرگان اطراف خود گفت: عجب جادوگر ماهرى است.

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

كه مى‌خواهد شما را با جادوى خويش از سر زمينتان بيرون كند، بنا بر اين چه رأى مى‌دهيد؟.

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَ أَخَاهُ وَ ٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

گفتند: وى را با برادرش نگهدار و به تمام شهرها مامورين جمع آورى بفرست.

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ

تا همه جادوگران ماهر را پيش تو آورند.

فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

پس جادوگران را به موعد روزى معين، جمع كرد.

وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ

و به مردم گفتند شما نيز جمع شويد.

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

تا اگر ساحران غالب آمدند ما نيز آنها را پيروى كنيم.

فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

پس جادوگران آمدند و به فرعون گفتند: اگر ما غالب آمديم آيا مزدى خواهيم داشت؟.

قَالَ نَعَمۡ وَ إِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

گفت: آرى و در اين صورت از مقربان خواهيد بود.

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ

(موسى) به ايشان گفت: هر چه افكندنى هست بيفكنيد.

فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَ عِصِيَّهُمۡ وَ قَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

پس ريسمانها و عصاهاى خويش را افكندند و گفتند: به عزت فرعون سوگند كه ما غلبه يافتگانيم.

فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

سپس موسى عصاى خويش را بيفكند و آنچه را ساخته بودند بلعيد.

فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

جادوگران سجده‌كنان خاكسار شدند.

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

گفتند: به پروردگار جهانيان ايمان آورديم.

رَبِّ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

كه پروردگار موسى و هارون نيز هست.

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَ أَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

(فرعون) گفت: چرا پيش از آنكه اجازه‌تان دهم به او ايمان آورديد؟ پس حتما او بزرگ شما است كه جادو تعليمتان داده است، به زودى خواهيد دانست كه دستها و پاهايتان را به عكس يكديگر قطع مى‌كنم و همه شما را بر دار مى‌آويزم.

قَالُواْ لَا ضَيۡرَ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

گفتند: مهم نيست، چون به سوى پروردگارمان مى‌رويم.

إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

ما طمع داريم كه پروردگارمان گناهانمان را بيامرزد به همين جهت اولين كسى هستيم كه ايمان آورديم.

وَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

و به موسى وحى كرديم كه بندگان ما را شبانگاه حركت بده كه آنها شما را تعقيب مى‌كنند.

فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

و فرعون مامورين جمع آورى را به شهرها فرستاد.

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ

كه اينان گروهى‌اند كند.

وَ إِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ

كه موجب خشم ما شده‌اند.

وَ إِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ

و ما همگى آماده كارزاريم.

فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

ولى آنها (فرعونيان) را از باغستانها و چشمه‌سارها بيرون كرديم.

وَ كُنُوزٖ وَ مَقَامٖ كَرِيمٖ

و از گنجها و جايگاههاى خويشان (بيرون كرديم).

كَذَٰلِكَ وَ أَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

و آن را به بنى اسرائيل داديم.

فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ

پس هنگام آفتاب از پى آنها شدند.

فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ

و چون دو جماعت يكديگر را بديدند، ياران موسى گفتند: اى واى! ما را گرفتند.

قَالَ كَلَّآ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

(موسى) گفت: هرگز! پروردگار من با من است و رهبريم خواهد كرد.

فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ

به موسى وحى كرديم كه عصاى خويش را به دريا بزن، پس بشكافت و هر بخشى چون كوهى بزرگ بود.

وَ أَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ

ديگران را بدانجا نزديك كرديم.

وَ أَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَ مَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

و موسى را با همراهانش جملگى نجات داديم.

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس ديگران را غرق كرديم.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

كه در اين عبرتى است ولى بيشترشان ايمان آور نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و فرزانه است.

وَ ٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ

خبر ابراهيم را براى آنان بخوان.

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ

وقتى به پدر و قومش گفت: چه مى‌پرستيد؟.

قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ

گفتند: بت‌هايى را مى‌پرستيم و پيوسته به عبادتشان قيام مى‌كنيم.

قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ

گفت: آيا وقتى آنها را مى‌خوانيد صداى شما را مى‌شنوند؟.

أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ

يا سودتان دهند يا زيان زنند؟!.

قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ

گفتند: نه، بلكه پدران خويش را ديده‌ايم كه چنين مى‌كرده‌اند.

قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

گفت: آيا ديديد (مى‌دانيد) آنچه را كه شما عبادت مى‌كرديد؟.

أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ

شما و پدران پيشين شما.

فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

(همه آنها) دشمن منند مگر پروردگار جهانيان.

ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ

كسى كه مرا آفريده و او هدايتم مى‌كند.

وَ ٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَ يَسۡقِينِ

كسى كه هم او غذايم مى‌دهد و آبم مى‌دهد.

وَ إِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ

كسى كه وقتى بيمار شدم شفايم مى‌دهد.

وَ ٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ

و كسى كه مرا مى‌ميراند و دوباره زنده‌ام مى‌كند.

وَ ٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓ‍َٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ

و كسى كه طمع دارم روز رستاخيز گناهم را بيامرزد.

رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَ أَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ

پروردگارا مرا فرزانگى بخش و قرين شايستگانم كن.

وَ ٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و نزد آيندگان نيكنام گردان.

وَ ٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ

از وارثان بهشت پر نعمتم كن.

وَ ٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

و پدرم را بيامرز كه وى گمراه بود.

وَ لَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ

و روزى كه مردم بر انگيخته مى‌شوند مرا خوار مگردان.

يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَ لَا بَنُونَ

روزى كه مال و فرزندان سود ندهد.

إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ

مگر آنكه با قلب پاك سوء خدا آمده باشد.

وَ أُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ

و بهشت به نيكوكاران نزديك گردد.

وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ

و جهنم به گمراهان نمودار شود.

وَ قِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

و به آنها گفته شود آن چيزهايى كه غير خدا مى‌پرستيديد كجايند؟.

مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ

آيا معبودهاى غير از خدا شما را نصرت دهند و يا نصرت يابند.

فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَ ٱلۡغَاوُۥنَ

گمراهان و گمراه شدگان به رو در جهنم انداخته شوند.

وَ جُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ

و سپاهيان ابليس عموما.

قَالُواْ وَ هُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ

در آنجا با يكديگر مخاصمه كنند و گويند.

تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

قسم به خدا كه در ضلالتى آشكار بوديم.

إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌گرفتيم.

وَ مَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

و جز تبهكاران ما را گمراه نكردند.

فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ

و اكنون نه شفيعانى داريم.

وَ لَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ

و نه دوستانى صميمى.

فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

كاش بازگشتى داشتيم و مؤمن مى‌شديم.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و رحيم است.

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

قوم نوح نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

وقتى كه برادرشان نوح به آنها گفت: چرا از خدا نمى‌ترسيد.

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم.

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

براى پيغمبرى خود از شما مزدى نمى‌خواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَ ٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ

گفتند: چگونه به تو ايمان بياوريم در حالى كه فرومايگان پيرويت كرده‌اند.

قَالَ وَ مَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

گفت: من چه دانم كه چه مى‌كرده‌اند.

إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي لَوۡ تَشۡعُرُونَ

كه اگر فهم داريد حسابشان جز به عهده پروردگار من نيست.

وَ مَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و من اين مؤمنان را دور نخواهم كرد.

إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ

كه من جز بيم‌رسانى آشكار نيستم.

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ

گفتند اى نوح اگر بس نكنى سنگسار مى‌شوى.

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ

گفت: پروردگارا قوم من دروغگويم مى‌شمارند.

فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَ بَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَ نَجِّنِي وَ مَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

بين من و آنها حكم كن و مرا با مؤمنانى كه همراه منند نجات بخش.

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَ مَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

پس او و همراهانش را در كشتى پر (از جمعيت و حيوانات) نجات داديم.

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ

سپس باقى ماندگان را غرق كرديم.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

كه در اين عبرتى است و بيشترشان ايمان آور نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و فرزانه است.

كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

قوم عاد نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ

وقتى برادرشان هود به ايشان گفت چرا از خدا نمى‌ترسيد؟.

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم.

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

براى پيغمبرى خود، مزدى نمى‌خواهم چون مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.

أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ

چرا در هر مكانى به بيهوده نشانى بنا مى‌كنيد؟.

وَ تَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ

و قصرها مى‌سازيد؟ مگر جاودانه زنده خواهيد بود؟.

وَ إِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ

و چون سختى مى‌كنيد مانند ستمگران سختى و خشم مى‌كنيد.

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ ٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ

از آن كسى كه آنچه مى‌دانيد كمكتان داده است بترسيد.

أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَ بَنِينَ

با چهارپايان و فرزندان ياريتان كرده.

وَ جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٍ

با باغستانها و چشمه‌سارها.

إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

كه من بر شما از عذاب روزى بزرگ مى‌ترسم.

قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ

گفتند: چه ما را پند دهى يا از پندگويان نباشى براى ما يكسان است.

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ

اين (بت‌پرستى) رفتار گذشتگان است.

وَ مَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

و ما هرگز مجازات نخواهيم شد.

فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

و (آنها هود را) دروغگو شمردند و ما هلاكشان كرديم كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و همانا پروردگارت نيرومند و رحيم است.

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

ثموديان نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

برادرشان صالح به ايشان گفت: چرا نمى‌ترسيد؟.

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

كه من پيغمبرى خيرخواه شمايم.

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

براى پيغمبرى از شما مزدى نمى‌خواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.

أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ

آيا شما تصور مى‌كنيد هميشه در نهايت امنيت، در نعمتهايى كه اينجاست مى‌مانيد؟.

فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

در باغستانها و چشمه‌سارها.

وَ زُرُوعٖ وَ نَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ

و كشتزارها و نخلستانهايى كه گل لطيف دارد.

وَ تَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ

كه در كوه‌ها با مهارت خانه‌ها مى‌تراشيد و در آن به عيش و نوش مى‌پردازيد.

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ لَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

و فرمان اسراف‌كاران را اطاعت مكنيد.

ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَا يُصۡلِحُونَ

كه در اين سر زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند.

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

گفتند: حقا تو جادوگر شده‌اى.

مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِ‍َٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

تو جز بشرى مانند ما نيستى اگر راست مى‌گويى معجزه‌اى بياور.

قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَ لَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

گفت: اين شترى است براى سهمى او (از آب) است و براى شما نيز سهم روز معينى.

وَ لَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

آزارى به آن نرسانيد كه عذاب روزى بزرگ به شما مى‌رسد.

فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ

آن را كشتند و پشيمان شدند.

فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

و دچار عذاب شدند كه در اين عبرتى هست و بيشترشان مؤمن نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و رحيم است.

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

قوم لوط نيز پيامبران را دروغگو شمردند.

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ

هنگامى كه برادرشان لوط به ايشان گفت: آيا خدا ترس و پرهيزكار نمى‌شويد؟.

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

من پيغمبرى خيرخواه براى شمايم.

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

من از شما براى پيغمبريم مزدى نمى‌خواهم كه مزد من جز به عهده پروردگار جهانيان نيست.

أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

چرا به مردان زمانه رو مى‌كنيد.

وَ تَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُم بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ

و همسرانتان را كه پروردگارتان براى شما آفريده وا مى‌گذاريد راستى كه شما گروهى متجاوزيد.

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ

گفتند: اى لوط اگر بس نكنى تبعيد مى‌شوى.

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ

گفت: من عمل شما را دشمن مى‌دارم.

رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ

پروردگارا من و كسانم را از (شئامت) اعمالى كه اينان مى‌كنند نجات بخش.

فَنَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

پس او و كسانش را جملگى نجات داديم.

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

مگر پير زنى كه جزو باقى ماندگان بود.

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس ديگران را هلاك كرديم.

وَ أَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗا فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ

و بارانى عجيب بر آنان بارانديم و باران بيم يافتگان چه بد بود.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

و در اين عبرتى هست ولى بيشترشان ايمان آور نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و رحيم است.

كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡ‍َٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

اصحاب ايكه نيز پيغمبران را دروغگو شمردند.

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ

چون شعيب به ايشان گفت: چرا نمى‌ترسيد.

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

به درستى من پيغمبرى خيرخواه شمايم.

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

از خدا بترسيد و اطاعتم كنيد.

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

از شما براى پيغمبرى خود مزدى نمى‌خواهم كه مزد من به عهده پروردگار جهانيان است.

أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَ لَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ

پيمانه را تمام دهيد (و كم‌فروشى نكنيد) و مردم را به خسارت نيندازيد.

وَ زِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ

و با ترازوى درست، وزن كنيد.

وَ لَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَ لَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

و چيزهاى مردم را كم ندهيد و در اين سرزمين به فساد مكوشيد.

وَ ٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَ ٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ

و از آنكه شما و مردم گذشته را آفريده است بترسيد.

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

گفتند: حقا كه تو جادو زده‌اى.

وَ مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَ إِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

تو جز بشرى مانند ما نيستى و ما ترا دروغگو مى‌پنداريم.

فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

اگر راست مى‌گويى پاره‌اى از آسمان را روى ما بينداز.

قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ

گفت: پروردگارم به اعمالى كه مى‌كنيد داناتر است.

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ

پس دروغگويش شمردند و به عذاب روز ابر (آتشبار) دچار شدند كه عذاب روزى بزرگ بود.

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

كه در اين عبرتى است ولى بيشترشان ايمان آور نبودند.

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و پروردگارت نيرومند و رحيم است.

وَ إِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

اين قرآن كتابى است كه از ناحيه پروردگار جهانيان نازل شده.

نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ

و آن را روح الامين نازل كرده.

عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ

به قلب تو تا از بيم دهندگان باشى.

بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ

به زبان عربى واضح.

وَ إِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ

و در كتابهاى گذشتگان نيز هست.

أَ وَ لَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

آيا براى ايشان همين نشانه كافى نيست كه دانشوران بنى اسرائيل قرآن را مى‌شناسند؟.

وَ لَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ

اگر آن را به بعضى از عجم نازل كرده بوديم.

فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ

و آن را براى ايشان مى‌خواند هرگز بدان ايمان نمى‌آوردند.

كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

اينچنين انكار را در دل تبهكاران راه مى‌دهيم.

لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

كه بدان ايمان نياورند تا عذاب الم‌انگيز را ببينند.

فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَ هُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

و ناگهانى بر آنها در آيد و بى خبر باشند.

فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ

و گويند آيا مهلتمان دهند؟.

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

پس چرا عذاب ما را بشتاب مى‌خواهند.

أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ

مگر ندانى كه اگر سالها نعمتشان دهيم.

ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ

آن گاه عذاب موعود به آنها رسد.

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ

نعمتى كه داشته‌اند كارى برايشان نمى‌سازد.

وَ مَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ

هيچ دهكده‌اى را هلاك نكرديم مگر آنكه بيم‌رسان داشتند.

ذِكۡرَىٰ وَ مَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

تا متذكر شوند، و ما هرگز ستمگر نبوده‌ايم.

وَ مَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ

قرآن را شياطين نازل نكرده‌اند.

وَ مَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَ مَا يَسۡتَطِيعُونَ

نه حق ايشان بود و نه مى‌توانستند نازل كنند.

إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ

زيرا آنها از شنيدن وحى بركنارند.

فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ

با خداى يكتا خداى ديگر مخوان و گرنه جزو معذبين خواهى بود.

وَ أَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ

و خويشان نزديكت را بترسان.

وَ ٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

براى مؤمنانى كه پيرويت كرده‌اند جنبه ملايمت گير.

فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ

اگر نافرمانيت كردند بگو من از اعمالى كه مى‌كنيد بيزارم.

وَ تَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ

و به خداى نيرومند و رحيم توكل كن.

ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ

همان كسى كه وقتى قيام كنى تو را مى‌بيند.

وَ تَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ

و همچنين حركت و گشتن تو را در ميان سجده‌كنان (مى‌بيند).

إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

كه او شنوا و دانا است.

هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ

آيا خبرتان دهم كه شيطانها به چه كسى نازل مى‌شوند؟.

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ

بر همه دروغسازان گنه پيشه نازل مى‌شوند.

يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَ أَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ

مسموعات خويش را القا مى‌كنند و بيشترشان دروغگويانند.

وَ ٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ

و شاعران را گمراهان پيروى مى‌كنند.

أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ

مگر نمى‌بينى كه آنان در هر وادى سرگردانند.

وَ أَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ

و چيزهايى مى‌گويند كه خود عمل نمى‌كنند.

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَ ٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْ وَ سَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ

مگر آن كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند و خدا را بسيار ياد كرده‌اند و از پس آن ستمهايى كه ديدند انتقام گرفته‌اند، زود باشد كسانى كه ستم كرده‌اند بدانند كه به كجا بازگشت مى‌كنند.