بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ طسٓمٓ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ طسم

تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ

اين است آيتهاى كتاب روشن

لَعَلَّكَ بَٰخِعٞ نَّفۡسَكَ أَلَّا يَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

شايد ببازى تو جان خويش را چرا نيستند مؤمنان

إِن نَّشَأۡ نُنَزِّلۡ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلسَّمَآءِ ءَايَةٗ فَظَلَّتۡ أَعۡنَٰقُهُمۡ لَهَا خَٰضِعِينَ

اگر بخواهيم بفرستيم بر ايشان آيتى از آسمان پس بگردد گردنهاشان پيش آن فروتنان

وَ مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ مُحۡدَثٍ إِلَّا كَانُواْ عَنۡهُ مُعۡرِضِينَ

و نيايدشان يادآوريى از خداى مهربان نوينى مگر آنكه باشند از آن روگردانان

فَقَدۡ كَذَّبُواْ فَسَيَأۡتِيهِمۡ أَنۢبَٰٓؤُاْ مَا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

همانا تكذيب كردند پس زود هست بيايدشان داستانهاى آنچه بودند بدان استهزاكنان

أَ وَ لَمۡ يَرَوۡاْ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ كَمۡ أَنۢبَتۡنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوۡجٖ كَرِيمٍ

آيا ننگرند بسوى زمين چه فراوان رويانيديم در آن از هر جفتى گرامى

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

در اين است هر آينه آيتى و نيستند بيشترشان ايمان‌آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

وَ إِذۡ نَادَىٰ رَبُّكَ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱئۡتِ ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِينَ

هنگامى كه خواند پروردگار تو موسى را كه برو به نزد گروه ستمگران

قَوۡمَ فِرۡعَوۡنَ أَلَا يَتَّقُونَ

قوم فرعون چرا پرهيزكارى نكنند

قَالَ رَبِّ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يُكَذِّبُونِ

گفت پروردگارا ترسم تكذيبم كنند

وَ يَضِيقُ صَدۡرِي وَ لَا يَنطَلِقُ لِسَانِي فَأَرۡسِلۡ إِلَىٰ هَٰرُونَ

و تنگ شود سينه‌ام و روان نگردد زبانم پس بفرست بسوى هارون

وَ لَهُمۡ عَلَيَّ ذَنۢبٞ فَأَخَافُ أَن يَقۡتُلُونِ

و ايشان را است بر من گناهى و ترسم مرا بكشند

قَالَ كَلَّا فَٱذۡهَبَا بِ‍َٔايَٰتِنَآ إِنَّا مَعَكُم مُّسۡتَمِعُونَ

گفت نه چنين است برويد شما هر دو به آيتهاى ما كه مائيم با شما شنوندگان

فَأۡتِيَا فِرۡعَوۡنَ فَقُولَآ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس درآئيد بر فرعون و بگوئيد مائيم فرستاده پروردگار جهانيان

أَنۡ أَرۡسِلۡ مَعَنَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

كه بفرست با ما بنى اسرائيل را

قَالَ أَلَمۡ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدٗا وَ لَبِثۡتَ فِينَا مِنۡ عُمُرِكَ سِنِينَ

گفت آيا نپروريدمت نزد ما به نوزادى و ماندى نزد ما از عمر خويش ساليانى

وَ فَعَلۡتَ فَعۡلَتَكَ ٱلَّتِي فَعَلۡتَ وَ أَنتَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

ردى كارت را آن را كه كردى و بودى از ناسپاسان

قَالَ فَعَلۡتُهَآ إِذٗا وَ أَنَا۠ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

گفت كردمش آن هنگام و بودم من از گمراهان

فَفَرَرۡتُ مِنكُمۡ لَمَّا خِفۡتُكُمۡ فَوَهَبَ لِي رَبِّي حُكۡمٗا وَ جَعَلَنِي مِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

پس گريختم از شما گاهى كه ترسيدمتان پس بخشيد مرا پروردگار من فرمانى و گردانيدم از پيمبران

وَ تِلۡكَ نِعۡمَةٞ تَمُنُّهَا عَلَيَّ أَنۡ عَبَّدتَّ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

و اين نعمتى است كه منتش را بر من نهى كه بنده گرفتى بنى اسرائيل را

قَالَ فِرۡعَوۡنُ وَ مَا رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

گفت فرعون و چيست پروردگار جهانيان

قَالَ رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

گفت پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است اگر هستيد يقين‌دارندگان

قَالَ لِمَنۡ حَوۡلَهُۥٓ أَلَا تَسۡتَمِعُونَ

گفت بدانان كه در پيرامونش بودند آيا نمى‌شنويد

قَالَ رَبُّكُمۡ وَ رَبُّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

گفت پروردگار شما و پروردگار پدران شما پيشينيان

قَالَ إِنَّ رَسُولَكُمُ ٱلَّذِيٓ أُرۡسِلَ إِلَيۡكُمۡ لَمَجۡنُونٞ

گفت همانا پيمبر شما كه فرستاده شده است بسوى شما هر آينه او است ديوانه

قَالَ رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقِ وَ ٱلۡمَغۡرِبِ وَ مَا بَيۡنَهُمَآ إِن كُنتُمۡ تَعۡقِلُونَ

گفت پروردگار خاور و باختر و آنچه ميان آنها است اگر هستيد خردمندان

قَالَ لَئِنِ ٱتَّخَذۡتَ إِلَٰهًا غَيۡرِي لَأَجۡعَلَنَّكَ مِنَ ٱلۡمَسۡجُونِينَ

گفت اگر بگرفتى خدايى جز من هر آينه بگردانمت از زندانيان

قَالَ أَ وَ لَوۡ جِئۡتُكَ بِشَيۡءٖ مُّبِينٖ

گفت و اگر چه بيارمت چيزى آشكار

قَالَ فَأۡتِ بِهِۦٓ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

گفت پس بيارش اگر هستى از راستگويان

فَأَلۡقَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ ثُعۡبَانٞ مُّبِينٞ

پس افكند چوبدست خود را ناگهان آن است اژدرى نمايان

وَ نَزَعَ يَدَهُۥ فَإِذَا هِيَ بَيۡضَآءُ لِلنَّٰظِرِينَ

و برآورد دست خود را ناگهان آن است پرتوى براى بينندگان

قَالَ لِلۡمَلَإِ حَوۡلَهُۥٓ إِنَّ هَٰذَا لَسَٰحِرٌ عَلِيمٞ

گفت بدان گروه كه در گردش بودند همانا اين است جادوگرى دانشمند

يُرِيدُ أَن يُخۡرِجَكُم مِّنۡ أَرۡضِكُم بِسِحۡرِهِۦ فَمَاذَا تَأۡمُرُونَ

خواهد برون كند شما را از سرزمين شما به جادوى خويش تا چه فرمان دهيد

قَالُوٓاْ أَرۡجِهۡ وَ أَخَاهُ وَ ٱبۡعَثۡ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

گفتند نگهدار او و برادرش را و بفرست در شهرستانها گردآورندگان

يَأۡتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَلِيمٖ

تا بيارندت بهر جادوگرى دانشمند

فَجُمِعَ ٱلسَّحَرَةُ لِمِيقَٰتِ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

پس گرد آورده شدند جادوگران براى وعده‌گاه روزى شناخته

وَ قِيلَ لِلنَّاسِ هَلۡ أَنتُم مُّجۡتَمِعُونَ

و گفته شد به مردم آيا شمائيد گردآيندگان

لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ ٱلسَّحَرَةَ إِن كَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

شايد پيروى كنيم جادوگران را اگر بودند پيروزمندان

فَلَمَّا جَآءَ ٱلسَّحَرَةُ قَالُواْ لِفِرۡعَوۡنَ أَئِنَّ لَنَا لَأَجۡرًا إِن كُنَّا نَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

پس هنگامى كه آمدند جادوگران گفتند به فرعون آيا ما را است مزدى اگر شديم پيروزمندان

قَالَ نَعَمۡ وَ إِنَّكُمۡ إِذٗا لَّمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِينَ

گفت آرى و همانا شمائيد در آن هنگام از نزديكان

قَالَ لَهُم مُّوسَىٰٓ أَلۡقُواْ مَآ أَنتُم مُّلۡقُونَ

گفت بديشان موسى بيفكنيد آنچه را شمائيد افكنندگان

فَأَلۡقَوۡاْ حِبَالَهُمۡ وَ عِصِيَّهُمۡ وَ قَالُواْ بِعِزَّةِ فِرۡعَوۡنَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

پس بيفكندند ريسمانها و چوبهاى خود را و گفتند به فر فرعون مائيم همانا پيروزمندان

فَأَلۡقَىٰ مُوسَىٰ عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلۡقَفُ مَا يَأۡفِكُونَ

پس افكند موسى چوبدست خويش را ناگهان فروبرد آنچه را به دروغ آوردند

فَأُلۡقِيَ ٱلسَّحَرَةُ سَٰجِدِينَ

پس بيفتادند جادوگران سجده‌كنان

قَالُوٓاْ ءَامَنَّا بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

گفتند ايمان آورديم به پروردگار جهانيان

رَبِّ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

پروردگار موسى و هارون

قَالَ ءَامَنتُمۡ لَهُۥ قَبۡلَ أَنۡ ءَاذَنَ لَكُمۡ إِنَّهُۥ لَكَبِيرُكُمُ ٱلَّذِي عَلَّمَكُمُ ٱلسِّحۡرَ فَلَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ لَأُقَطِّعَنَّ أَيۡدِيَكُمۡ وَ أَرۡجُلَكُم مِّنۡ خِلَٰفٖ وَ لَأُصَلِّبَنَّكُمۡ أَجۡمَعِينَ

گفت ايمان آورديد بدو پيش از آنكه دستورتان دهم همانا او بزرگ شما است كه آموخت به شما جادوگرى را پس زود است بدانيد همانا سخت ببرم دستها و پايهاى شما را از برابر و هر آينه به دارتان كشم همگى

قَالُواْ لَا ضَيۡرَ إِنَّآ إِلَىٰ رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ

گفتند نيست باكى مائيم بسوى پروردگار خويش بازگشتگان

إِنَّا نَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَٰيَٰنَآ أَن كُنَّآ أَوَّلَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

همانا اميدواريم بيامرزد براى ما پروردگار ما گناهان ما را كه بوديم نخستين ايمان‌آرندگان

وَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنۡ أَسۡرِ بِعِبَادِيٓ إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

و وحى كرديم به موسى كه شبانه بر بندگانم را همانا شمائيد پيروى شدگان

فَأَرۡسَلَ فِرۡعَوۡنُ فِي ٱلۡمَدَآئِنِ حَٰشِرِينَ

پس فرستاد فرعون در شهرستانها گردآرندگان

إِنَّ هَٰٓؤُلَآءِ لَشِرۡذِمَةٞ قَلِيلُونَ

كه اينانند همانا گروهى اندك

وَ إِنَّهُمۡ لَنَا لَغَآئِظُونَ

و همانا ايشانند بر ما خشم‌آرندگان

وَ إِنَّا لَجَمِيعٌ حَٰذِرُونَ

و هر آينه مائيم همگى بيمناكان

فَأَخۡرَجۡنَٰهُم مِّن جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

پس برون رانديمشان از باغها و چشمه‌سارها

وَ كُنُوزٖ وَ مَقَامٖ كَرِيمٖ

و گنجها و جايگاهى گرامى

كَذَٰلِكَ وَ أَوۡرَثۡنَٰهَا بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

بدينسان و ارث داديمش به بنى اسرائيل

فَأَتۡبَعُوهُم مُّشۡرِقِينَ

پس از پى ايشان بيامدند به هنگام خورشيد تابان

فَلَمَّا تَرَٰٓءَا ٱلۡجَمۡعَانِ قَالَ أَصۡحَٰبُ مُوسَىٰٓ إِنَّا لَمُدۡرَكُونَ

تا گاهى كه نمودار شدند (ديدار كردند) دو گروه گفتند ياران موسى كه مائيم دريافتگان

قَالَ كَلَّآ إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

گفت نه چنين است همانا با من است پروردگارم زود است رهبريم كند

فَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ مُوسَىٰٓ أَنِ ٱضۡرِب بِّعَصَاكَ ٱلۡبَحۡرَ فَٱنفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرۡقٖ كَٱلطَّوۡدِ ٱلۡعَظِيمِ

پس وحى كرديم به موسى كه بزن چوبدست خود را به دريا پس بشكافت و شد هر ديوارى چون كوهى بزرگ

وَ أَزۡلَفۡنَا ثَمَّ ٱلۡأٓخَرِينَ

و جاى داديم در آنجا دگران را

وَ أَنجَيۡنَا مُوسَىٰ وَ مَن مَّعَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

و رهانيديم موسى و آنان را كه با او بودند همگى

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس به دريا فروبرديم دگران را

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان ايمان آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است هرآينه عزتمند مهربان

وَ ٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ إِبۡرَٰهِيمَ

و بخوان بر ايشان داستان ابراهيم را

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوۡمِهِۦ مَا تَعۡبُدُونَ

هنگامى كه گفت به پدر خويش و قومش چه مى‌پرستيد

قَالُواْ نَعۡبُدُ أَصۡنَامٗا فَنَظَلُّ لَهَا عَٰكِفِينَ

گفتند مى‌پرستيم بتانى را پس مى‌باشيم پيرامون آنها گردآمدگان

قَالَ هَلۡ يَسۡمَعُونَكُمۡ إِذۡ تَدۡعُونَ

گفت آيا مى‌شنوند شما را گاهى كه مى‌خوانيد

أَوۡ يَنفَعُونَكُمۡ أَوۡ يَضُرُّونَ

يا سودتان بخشند يا آيان رسانند

قَالُواْ بَلۡ وَجَدۡنَآ ءَابَآءَنَا كَذَٰلِكَ يَفۡعَلُونَ

گفتند بلكه يافتيم پدران خود را چنين مى‌كردند

قَالَ أَفَرَءَيۡتُم مَّا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

گفت آيا ديديد آنچه را بوديد مى‌پرستيديد

أَنتُمۡ وَ ءَابَآؤُكُمُ ٱلۡأَقۡدَمُونَ

شما و پدران شما پيشتران

فَإِنَّهُمۡ عَدُوّٞ لِّيٓ إِلَّا رَبَّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

كه ايشان مرا دشمنند مگر پروردگار جهانيان

ٱلَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهۡدِينِ

آنكه مرا آفريد پس رهبريم كند

وَ ٱلَّذِي هُوَ يُطۡعِمُنِي وَ يَسۡقِينِ

و آنكه بخوراندم و بنوشاندم

وَ إِذَا مَرِضۡتُ فَهُوَ يَشۡفِينِ

و گاهى كه بيمار شوم پس او بهبوديم دهد

وَ ٱلَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحۡيِينِ

و آنكه بميراندم سپس زنده سازدم

وَ ٱلَّذِيٓ أَطۡمَعُ أَن يَغۡفِرَ لِي خَطِيٓ‍َٔتِي يَوۡمَ ٱلدِّينِ

و آنكه اميدوارم كه بيامرزد براى من گناهم را روز دين

رَبِّ هَبۡ لِي حُكۡمٗا وَ أَلۡحِقۡنِي بِٱلصَّٰلِحِينَ

پروردگارا ارزانى دار مرا حكمى و برسانم به شايستگان

وَ ٱجۡعَل لِّي لِسَانَ صِدۡقٖ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و قرار ده براى من زبان راستى در آخران

وَ ٱجۡعَلۡنِي مِن وَرَثَةِ جَنَّةِ ٱلنَّعِيمِ

و بگردانم از ارث‌برندگان بهشت نعمتها

وَ ٱغۡفِرۡ لِأَبِيٓ إِنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلضَّآلِّينَ

و بيامرز براى پدرم كه او بود همانا از گمراهان

وَ لَا تُخۡزِنِي يَوۡمَ يُبۡعَثُونَ

و خوارم نكن روزى كه برانگيخته شوند

يَوۡمَ لَا يَنفَعُ مَالٞ وَ لَا بَنُونَ

روزى كه سود ندهد مال و نه فرزندان

إِلَّا مَنۡ أَتَى ٱللَّهَ بِقَلۡبٖ سَلِيمٖ

مگر آنكه بيايد خدا را با دلى درست

وَ أُزۡلِفَتِ ٱلۡجَنَّةُ لِلۡمُتَّقِينَ

و آماده شد بهشت براى پرهيزكاران

وَ بُرِّزَتِ ٱلۡجَحِيمُ لِلۡغَاوِينَ

و پديد آورده شد دوزخ براى گمراهان

وَ قِيلَ لَهُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡ تَعۡبُدُونَ

و گفته شد بديشان كجا بوديد مى‌پرستيديد

مِن دُونِ ٱللَّهِ هَلۡ يَنصُرُونَكُمۡ أَوۡ يَنتَصِرُونَ

جز خدا را آيا يارى كنند شما را يا يارى جويند

فَكُبۡكِبُواْ فِيهَا هُمۡ وَ ٱلۡغَاوُۥنَ

پس به روى افكنده شدند در آن ايشان و گمراهان

وَ جُنُودُ إِبۡلِيسَ أَجۡمَعُونَ

و سپاه‌هاى ابليس همگان

قَالُواْ وَ هُمۡ فِيهَا يَخۡتَصِمُونَ

گفتند و ستيزه مى‌كردند در آن

تَٱللَّهِ إِن كُنَّا لَفِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٍ

سوگند به خدا همانا بوديم ما در گمراهى آشكار

إِذۡ نُسَوِّيكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

هنگامى كه يكسان داشتيم شما را با پروردگار جهانيان

وَ مَآ أَضَلَّنَآ إِلَّا ٱلۡمُجۡرِمُونَ

و گمراه نكردند ما را مگر گنهكاران

فَمَا لَنَا مِن شَٰفِعِينَ

پس نيست ما را شفاعت‌گرانى

وَ لَا صَدِيقٍ حَمِيمٖ

و نه دوستى مهربان

فَلَوۡ أَنَّ لَنَا كَرَّةٗ فَنَكُونَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

كاش ما را بازگشتى بودى تا مى‌شديم از مؤمنان

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشتر ايشان ايمان‌آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو او است عزتمند مهربان

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ نُوحٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

تكذيب كردند قوم نوح فرستادگان را

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان برادرشان نوح چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

همانا منم براى شما فرستاده‌اى امين

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و نپرسمتان بر آن مزدى نيست مزد من جز بر پروردگار جهانيان

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

قَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لَكَ وَ ٱتَّبَعَكَ ٱلۡأَرۡذَلُونَ

گفتند آيا ايمان آوريم برايت و پيرويت كردند فرومايگان

قَالَ وَ مَا عِلۡمِي بِمَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

گفت چه دانايى است مرا بدانچه بودند مى‌كردند

إِنۡ حِسَابُهُمۡ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّي لَوۡ تَشۡعُرُونَ

نيست حسابشان جز بر پروردگار من اگر دريابيد

وَ مَآ أَنَا۠ بِطَارِدِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و نيستم من دوركننده مؤمنان

إِنۡ أَنَا۠ إِلَّا نَذِيرٞ مُّبِينٞ

نيستم من جز ترساننده آشكار

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰنُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمَرۡجُومِينَ

گفتند اگر دست برندارى اى نوح هرآينه بشوى از سنگسارشدگان

قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوۡمِي كَذَّبُونِ

گفت پروردگارا همانا قومم تكذيبم كردند

فَٱفۡتَحۡ بَيۡنِي وَ بَيۡنَهُمۡ فَتۡحٗا وَ نَجِّنِي وَ مَن مَّعِيَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

پس بگشاى ميان من و ايشان گشايشى و برهانم و آنان را كه با منند از مؤمنان

فَأَنجَيۡنَٰهُ وَ مَن مَّعَهُۥ فِي ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

پس رهانيديمش و آنان كه با او بودند در كشتى پرشده‌اى

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا بَعۡدُ ٱلۡبَاقِينَ

سپس غرق كرديم پس از اين بازماندگان را

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان مؤمنان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

كَذَّبَتۡ عَادٌ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

تكذيب كردند عاد فرستادگان را

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان برادرشان هود چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

همانا منم براى شما فرستاده امين

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد از خدا و مرا فرمان بريد

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و نپرسمتان بر آن پاداشى نيست مزدم مگر بر پروردگار جهانيان

أَتَبۡنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ ءَايَةٗ تَعۡبَثُونَ

آيا بنياد مى‌نهيد به هر پشته‌اى نشانى بيهده بازى كنيد

وَ تَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمۡ تَخۡلُدُونَ

و برگيريد كوشكهايى شايد شما جاودان مانيد

وَ إِذَا بَطَشۡتُم بَطَشۡتُمۡ جَبَّارِينَ

و هر گاه خشمگين شويد خشمگين شويد ستمگرانه

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ ٱتَّقُواْ ٱلَّذِيٓ أَمَدَّكُم بِمَا تَعۡلَمُونَ

و بترسيد آن را كه يارى كرده است شما را بدانچه مى‌دانيد

أَمَدَّكُم بِأَنۡعَٰمٖ وَ بَنِينَ

كمك كرده است شما را به دامها و فرزندان

وَ جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٍ

و باغها و چشمه‌سارها

إِنِّيٓ أَخَافُ عَلَيۡكُمۡ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

همانا مى‌ترسم بر شما از عذاب روزى بزرگ

قَالُواْ سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ

گفتند يكسان است بر ما چه اندرز دهى يا نباشى از اندرزگويان

إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا خُلُقُ ٱلۡأَوَّلِينَ

نيست اين مگر اين خوى پيشينيان

وَ مَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

و نيستيم ما عذاب‌شدگان

فَكَذَّبُوهُ فَأَهۡلَكۡنَٰهُمۡ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

پس تكذيبش كردند پس نابودشان ساختيم همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان مؤمنان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

تكذيب كردند ثمود فرستادگان را

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ صَٰلِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان برادرشان صالح چرا پرهيز نكنيد

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

همانا منم براى شما فرستاده امين

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس پرهيز كنيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و پرسش نكنم شما را بر آن مزدى نيست مزد من مگر بر پروردگار جهانيان

أَتُتۡرَكُونَ فِي مَا هَٰهُنَآ ءَامِنِينَ

آيا رها مى‌شويد در آنچه اينجا است آرميدگان

فِي جَنَّٰتٖ وَ عُيُونٖ

در باغها و چشمه‌سارها

وَ زُرُوعٖ وَ نَخۡلٖ طَلۡعُهَا هَضِيمٞ

و كشتزارها و نخلستانهايى كه شكوفه آنها است رسيده (يا گوارا)

وَ تَنۡحِتُونَ مِنَ ٱلۡجِبَالِ بُيُوتٗا فَٰرِهِينَ

و مى‌تراشيد از كوه‌ها خانه‌هايى كامرانان

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و فرمانم بريد

وَ لَا تُطِيعُوٓاْ أَمۡرَ ٱلۡمُسۡرِفِينَ

و اطاعت نكنيد از دستور اسراف‌كنندگان

ٱلَّذِينَ يُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَا يُصۡلِحُونَ

آنان كه تبهكارى كنند در زمين و درست كارى نكنند (اصلاح نكنند)

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

گفتند جز اين نيست كه تويى از جادوشدگان

مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا فَأۡتِ بِ‍َٔايَةٍ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

نيستى تو جز بشرى همانند ما پس بياور آيتى اگر هستى از راستگويان

قَالَ هَٰذِهِۦ نَاقَةٞ لَّهَا شِرۡبٞ وَ لَكُمۡ شِرۡبُ يَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

گفت اين است اشترى براى آن آبشخورى و براى شما است آبشخور روزى دانسته

وَ لَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابُ يَوۡمٍ عَظِيمٖ

و نگرديد گردش به بدى كه بگيرد شما را شكنجه روزى بزرگ

فَعَقَرُوهَا فَأَصۡبَحُواْ نَٰدِمِينَ

پس پى كردندش پس بامداد كردند پشيمانان

فَأَخَذَهُمُ ٱلۡعَذَابُ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

پس گرفت ايشان را عذاب همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان ايمان آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو او است عزتمند مهربان

كَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطٍ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

تكذيب كردند قوم لوط فرستادگان را

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ أَخُوهُمۡ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ

گاهى كه گفت بديشان برادرشان لوط چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

همانا منم براى شما فرستاده امين

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و مرا فرمان بريد

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و نپرسم شما را بر آن پاداشى نيست مزد من مگر بر پروردگار جهانيان

أَتَأۡتُونَ ٱلذُّكۡرَانَ مِنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

آيا درآميزيد با نران از جهانيان

وَ تَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّنۡ أَزۡوَٰجِكُم بَلۡ أَنتُمۡ قَوۡمٌ عَادُونَ

و مى‌گذاريد آنچه را آفريده است براى شما پروردگار شما از همسران خويش بلكه شمائيد گروهى تجاوزگران

قَالُواْ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ يَٰلُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ ٱلۡمُخۡرَجِينَ

گفتند اگر بس نكنى اى لوط همانا شوى از برون‌راندگان

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُم مِّنَ ٱلۡقَالِينَ

گفت همانا منم كار شما را از رهاكنندگان

رَبِّ نَجِّنِي وَ أَهۡلِي مِمَّا يَعۡمَلُونَ

پروردگارا برهان مرا و خاندانم را از آنچه مى‌كنند

فَنَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

پس نجاتش داديم و خاندانش را همگى

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

مگر پير زنى در گذشتگان

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

پس نگونسار كرديم دگران را

وَ أَمۡطَرۡنَا عَلَيۡهِم مَّطَرٗا فَسَآءَ مَطَرُ ٱلۡمُنذَرِينَ

و باريديم بر آنان بارانى پس چه زشت است باران بيم‌دادگان

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشترشان ايمان‌آرندگان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

كَذَّبَ أَصۡحَٰبُ لۡ‍َٔيۡكَةِ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

تكذيب كردند ياران ايكه فرستادگان را

إِذۡ قَالَ لَهُمۡ شُعَيۡبٌ أَلَا تَتَّقُونَ

هنگامى كه گفت بديشان شعيب چرا پرهيزكارى نكنيد

إِنِّي لَكُمۡ رَسُولٌ أَمِينٞ

همانا منم شما را فرستاده‌اى امين

فَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَ أَطِيعُونِ

پس بترسيد خدا را و فرمانم بريد

وَ مَآ أَسۡ‍َٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍ إِنۡ أَجۡرِيَ إِلَّا عَلَىٰ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و نپرسم شما را بر آن مزدى نيست مزد من مگر بر پروردگار جهانيان

أَوۡفُواْ ٱلۡكَيۡلَ وَ لَا تَكُونُواْ مِنَ ٱلۡمُخۡسِرِينَ

تمام دهيد پيمانه را و نباشيد از كم‌دهندگان

وَ زِنُواْ بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ

و بسنجيد با سنگ (ترازوى) راست

وَ لَا تَبۡخَسُواْ ٱلنَّاسَ أَشۡيَآءَهُمۡ وَ لَا تَعۡثَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ مُفۡسِدِينَ

و كم ندهيد به مردم چيزهاى ايشان را و نكوشيد در زمين تباه‌كنندگان

وَ ٱتَّقُواْ ٱلَّذِي خَلَقَكُمۡ وَ ٱلۡجِبِلَّةَ ٱلۡأَوَّلِينَ

و بترسيد آن را كه آفريد شما را و آفريدگان پيشينيان

قَالُوٓاْ إِنَّمَآ أَنتَ مِنَ ٱلۡمُسَحَّرِينَ

گفتند جز اين نيست كه تويى از جادوشدگان

وَ مَآ أَنتَ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُنَا وَ إِن نَّظُنُّكَ لَمِنَ ٱلۡكَٰذِبِينَ

و نيستى تو مگر بشرى مانند ما و همانا پنداريمت از دروغگويان

فَأَسۡقِطۡ عَلَيۡنَا كِسَفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ إِن كُنتَ مِنَ ٱلصَّٰدِقِينَ

پس بيفكن بر ما پاره‌هايى از آسمان اگر هستى از راستگويان

قَالَ رَبِّيٓ أَعۡلَمُ بِمَا تَعۡمَلُونَ

گفت پروردگار من داناتر است بدانچه مى‌كنيد

فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمۡ عَذَابُ يَوۡمِ ٱلظُّلَّةِ إِنَّهُۥ كَانَ عَذَابَ يَوۡمٍ عَظِيمٍ

پس تكذيبش كردند پس بگرفتشان عذاب روز ظله (سايبان) كه بوده است آن عذاب روزى بزرگ

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَةٗ وَ مَا كَانَ أَكۡثَرُهُم مُّؤۡمِنِينَ

همانا در اين است آيتى و نيستند بيشتر ايشان مؤمنان

وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ ٱلۡعَزِيزُ ٱلرَّحِيمُ

و همانا پروردگار تو است عزتمند مهربان

وَ إِنَّهُۥ لَتَنزِيلُ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و همانا آن است فرودآوردن پروردگار جهانيان

نَزَلَ بِهِ ٱلرُّوحُ ٱلۡأَمِينُ

فرود آوردش روح الأمين

عَلَىٰ قَلۡبِكَ لِتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُنذِرِينَ

بر دل تو تا باشى از ترسانندگان

بِلِسَانٍ عَرَبِيّٖ مُّبِينٖ

به زبان عربى آشكار

وَ إِنَّهُۥ لَفِي زُبُرِ ٱلۡأَوَّلِينَ

و همانا آن است در كتب پيشينيان

أَ وَ لَمۡ يَكُن لَّهُمۡ ءَايَةً أَن يَعۡلَمَهُۥ عُلَمَٰٓؤُاْ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ

آيا نيست براى ايشان آيتى كه بدانندش دانشمندان بنى اسرائيل

وَ لَوۡ نَزَّلۡنَٰهُ عَلَىٰ بَعۡضِ ٱلۡأَعۡجَمِينَ

و اگر مى‌فرستاديمش بر يكى از گنگ‌زبانان

فَقَرَأَهُۥ عَلَيۡهِم مَّا كَانُواْ بِهِۦ مُؤۡمِنِينَ

پس مى‌خواندش بر ايشان نبودند بدان ايمان‌آرندگان

كَذَٰلِكَ سَلَكۡنَٰهُ فِي قُلُوبِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

بدينسان راهش داديم در دلهاى گنهكاران

لَا يُؤۡمِنُونَ بِهِۦ حَتَّىٰ يَرَوُاْ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِيمَ

كه ايمان نيارند بدان تا ببينند عذاب دردناك را

فَيَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَ هُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

كه بيايدشان ناگاه و ايشان ندانند

فَيَقُولُواْ هَلۡ نَحۡنُ مُنظَرُونَ

پس گويند آيا مائيم مهلت‌دادگان

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

آيا به عذاب ما مى‌شتابند

أَفَرَءَيۡتَ إِن مَّتَّعۡنَٰهُمۡ سِنِينَ

آيا ديده باشى كه اگر كامروا گردانيمشان ساليانى

ثُمَّ جَآءَهُم مَّا كَانُواْ يُوعَدُونَ

پس بيايدشان آنچه وعده داده مى‌شوند

مَآ أَغۡنَىٰ عَنۡهُم مَّا كَانُواْ يُمَتَّعُونَ

بى نياز نكند از ايشان آنچه بودند بهره‌ور مى‌شدند

وَ مَآ أَهۡلَكۡنَا مِن قَرۡيَةٍ إِلَّا لَهَا مُنذِرُونَ

و نابود نساختيم شهرى را مگر براى آن بود ترسانندگانى

ذِكۡرَىٰ وَ مَا كُنَّا ظَٰلِمِينَ

يادآوردنى است و نيستيم ما ستمكاران

وَ مَا تَنَزَّلَتۡ بِهِ ٱلشَّيَٰطِينُ

و فرود نياوردندش شياطين

وَ مَا يَنۢبَغِي لَهُمۡ وَ مَا يَسۡتَطِيعُونَ

و نسزد ايشان را و نتوانند

إِنَّهُمۡ عَنِ ٱلسَّمۡعِ لَمَعۡزُولُونَ

همانا ايشانند از شنيدن دورماندگان

فَلَا تَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ فَتَكُونَ مِنَ ٱلۡمُعَذَّبِينَ

پس نخوان با خدا خدايى ديگر را كه باشى از عذاب‌شدگان

وَ أَنذِرۡ عَشِيرَتَكَ ٱلۡأَقۡرَبِينَ

و بترسان خويشاوندان خويش را نزديكان

وَ ٱخۡفِضۡ جَنَاحَكَ لِمَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

و فرود كن بال خود را براى هر كه پيرويت كند از مؤمنان

فَإِنۡ عَصَوۡكَ فَقُلۡ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّمَّا تَعۡمَلُونَ

پس اگر عصيانت كردند بگو من بيزارم از آنچه مى‌كنيد

وَ تَوَكَّلۡ عَلَى ٱلۡعَزِيزِ ٱلرَّحِيمِ

و توكل كن بر خداى عزتمند مهربان

ٱلَّذِي يَرَىٰكَ حِينَ تَقُومُ

آنكه مى‌بيندت گاهى كه بپا مى‌شوى

وَ تَقَلُّبَكَ فِي ٱلسَّٰجِدِينَ

و گردش تو را در سجده كنندگان

إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

كه او است همانا شنواى دانا

هَلۡ أُنَبِّئُكُمۡ عَلَىٰ مَن تَنَزَّلُ ٱلشَّيَٰطِينُ

آيا آگهيتان دهم كه بر كه فرود مى‌آيند شياطين

تَنَزَّلُ عَلَىٰ كُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٖ

فرود آيند بر هر دروغ‌پرداز گنهبارى

يُلۡقُونَ ٱلسَّمۡعَ وَ أَكۡثَرُهُمۡ كَٰذِبُونَ

كه فرادهند گوش را و بيشتر ايشانند دروغگويان

وَ ٱلشُّعَرَآءُ يَتَّبِعُهُمُ ٱلۡغَاوُۥنَ

و شاعران و پيروى كنند گمراهان

أَلَمۡ تَرَ أَنَّهُمۡ فِي كُلِّ وَادٖ يَهِيمُونَ

آيا نبينى كه ايشانند در هر بيغوله‌اى سرگردان

وَ أَنَّهُمۡ يَقُولُونَ مَا لَا يَفۡعَلُونَ

و آنكه گويند آنچه را نكنند

إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَ ذَكَرُواْ ٱللَّهَ كَثِيرٗا وَ ٱنتَصَرُواْ مِنۢ بَعۡدِ مَا ظُلِمُواْ وَ سَيَعۡلَمُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُوٓاْ أَيَّ مُنقَلَبٖ يَنقَلِبُونَ

مگر آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند و ياد كردند خدا را بسيار و يارى جستند پس از آن كه ستم شدند و زود است بدانند آنان كه ستم كردند چه بازگشتگاهى بازمى‌گردند