سوره الشعراء
Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Ţā-Sīn-Mīm
1به نام خدا كه رحمتش بىاندازه است و مهربانىاش هميشگى؛ طسم
Tilka 'Āyātu Al-Kitābi Al-Mubīni
2اين است آيات [با عظمت اين] كتاب روشنگر.
La`allaka Bākhi`un Nafsaka 'Allā Yakūnū Mu'uminīna
3شايد تو مىخواهى براى اينكه آنان ايمان نمىآورند، خود را از شدت اندوه هلاك كنى!
'In Nasha' Nunazzil `Alayhim Mina As-Samā'i 'Āyatan Fažallat 'A`nāquhum Lahā Khāđi`īna
4اگر بخواهيم معجزهاى بزرگ از آسمان بر آنان نازل مىكنيم كه فروتنانه و بىاختيار در برابرش گردن نهند،
Wa Mā Ya'tīhim Min Dhikrin Mina Ar-Raĥmani Muĥdathin 'Illā Kānū `Anhu Mu`riđīna
5هيچ [مايه] تذكر جديدى از سوى [خداى] رحمان براى آنان نمىآيد، مگر آنكه از آن روىگردان مىشوند.
Faqad Kadhdhabū Fasaya'tīhim 'Anbā'u Mā Kānū Bihi Yastahzi'ūn
6همانا [آيات و وعدههاى ما را] تكذيب كردند [تا جايى كه آنها را به مسخره گرفتند] پس به زودى خبرهاى [مهم] آنچه كه آن را مسخره مىكردند [از حقانيت آيات، وعدههاى ما و تحقق عذابهاى دنيايى و آخرتى] به آنان مىرسد.
'Awalam Yarawā 'Ilá Al-'Arđi Kam 'Anbatnā Fīhā Min Kulli Zawjin Karīmin
7آيا [با تأمل] به اين زمين ننگريستند كه در آن چه بسيار از هر نوع [گياهان و درختان] نيكو رويانديم؟
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
8يقينا در اين [روياندن انواع نباتات] نشانهاى است [بر قدرت، ربوبيت خدا و اينكه مردگان را زنده مىكند] ولى بيشترشان [به خاطر رسوخ كبر و لجاجت در باطنشان] ايمانآور نبوده و نيستند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
9و يقينا پروردگارت همان تواناى شكستناپذير مهربان است.
Wa 'Idh Nādá Rabbuka Mūsá 'Ani A'ti Al-Qawma Až-Žālimīna
10اد كن] هنگامى را كه پروردگارت موسى را ندا داد كه: خود را به قوم ستمكار برسان.
Qawma Fir`awna 'Alā Yattaqūna
11[به سوى] قوم فرعون [كه به آنان بگويى:] آيا [از سرانجام شرك و طغيان كه خشم و عذاب خداست] نمىپرهيزيد؟!
Qāla Rabbi 'Innī 'Akhāfu 'An Yukadhdhibūni
12گفت: پروردگارا! به راستى مىترسم مرا تكذيب كنند،
Wa Yađīqu Şadrī Wa Lā Yanţaliqu Lisānī Fa'arsil 'Ilá Hārūna
13و سينهام [از اين وظيفه سنگين] تنگى مىكند، و زبانم روان و گويا نمىشود، پس به سوى هارون هم [پيام نبوت] بفرست [تا مرا در اين وظيفه سنگين يارى دهد.]
Wa Lahum `Alayya Dhanbun Fa'akhāfu 'An Yaqtulūni
14و آنان را بر من ادعاى جرمى است كه مىترسم [به سبب آن] مرا بكشند.
Qāla Kallā Fādh/habā Bi'āyātinā 'Innā Ma`akum Mustami`ūna
15[خدا] گفت: اين چنين نيست [كه فرعون بر تو پيروز شود] پس شما دو نفر معجزات ما را ببريد كه يقينا ما همراه شما شنونده [گفتار هر دو طرف] هستيم [پس شما دو نفر را بر پايه دليل و برهان و معجزه بر آنان پيروز مىكنيم.]
Fa'tiyā Fir`awna Faqūlā 'Innā Rasūlu Rabbi Al-`Ālamīna
16بنابراين خود را به فرعون برسانيد و بگوييد: يقينا ما فرستاده پروردگار جهانيانيم.
'An 'Arsil Ma`anā Banī 'Isrā'īla
17با اين وصف، بنىاسرائيل را [آزاد كن و] با ما بفرست.
Qāla 'Alam Nurabbika Fīnā Walīdāan Wa Labithta Fīnā Min `Umurika Sinīna
18[فرعون] گفت: آيا ما تو را در كودكى در ميان خود نپرورانديم، و ساليانى چند از عمر خود را در ميان ما درنگ نكردى؟
Wa Fa`alta Fa`lataka Allatī Fa`alta Wa 'Anta Mina Al-Kāfirīna
19و آن كارت را كه كردى، كردى در حالى كه از ناسپاسان [زحمات و نعمت هاى ما] بودى.
Qāla Fa`altuhā 'Idhāan Wa 'Anā Mina Ađ-Đāllīn
20گفت: آن را در آن زمان در حالى انجام دادم كه بىخبر از اين واقعه بودم [كه با مشت من در دفاع از مظلوم، آن مرد قبطى كشته مىشود.]
Fafarartu Minkum Lammā Khiftukum Fawahaba Lī Rabbī Ĥukmāan Wa Ja`alanī Mina Al-Mursalīna
21چون از شما ترسيدم از دستتان گريختم، پس [با اين گريز از عرصه زندگى ظالمانه شما اين شايستگى را يافتم كه] پروردگارم به من حكمت بخشيد، و مرا از پيامبران قرار داد.
Wa Tilka Ni`matun Tamunnuhā `Alayya 'An `Abbadta Banī 'Isrā'īla
22آيا اينكه بنىاسرائيل را به بردگى گرفتهاى نعمتى است كه منتش را بر من مىنهى؟!
Qāla Fir`awnu Wa Mā Rabbu Al-`Ālamīna
23فرعون گفت: پروردگار جهانيان چيست؟
Qāla Rabbu As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Baynahumā 'In Kuntum Mūqinīna
24گفت: اگر باور مىكنيد همان پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آنها است.
Qāla Liman Ĥawlahu 'Alā Tastami`ūna
25[فرعون از روى مسخره] به افراد پيرامونش گفت: آيا نمىشنويد [كه چه مىگويد؟!]
Qāla Rabbukum Wa Rabbu 'Ābā'ikumu Al-'Awwalīna
26[موسى] گفت: [او] پروردگار شما وپروردگار پدران پيشين شماست.
Qāla 'Inna Rasūlakumu Al-Ladhī 'Ursila 'Ilaykum Lamajnūnun
27[فرعون] گفت: اين پيامبرتان كه به سوى شما فرستادهاند، حتما مجنون است!
Qāla Rabbu Al-Mashriqi Wa Al-Maghribi Wa Mā Baynahumā 'In Kuntum Ta`qilūna
28[موسى] گفت: پروردگار مشرق و مغرب و آنچه ميان آنهاست، اگر مىانديشيد.
Qāla La'ini Attakhadhta 'Ilahāan Ghayrī La'aj`alannaka Mina Al-Masjūnīna
29[فرعون] گفت: اگر معبودى جز من بگيرى، قطعا تو را از زندانيان [كه زير سختترين شكنجهاند] قرار خواهم داد.
Qāla 'Awalaw Ji'tuka Bishay'in Mubīnin
30[موسى] گفت: آيا اگر [بر صدق نبوتم] معجزه آشكارى برايت آورده باشم [باز هم مرا به زندان مىافكنى؟]
Qāla Fa'ti Bihi 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna
31گفت: اگر راستگويى آن را بياور.
Fa'alqá `Aşāhu Fa'idhā Hiya Thu`bānun Mubīnun
32پس عصايش را انداخت و ناگهان اژدهايى حقيقى نمايان شد،
Wa Naza`a Yadahu Fa'idhā Hiya Bayđā'u Lilnnāžirīna
33و دستش را [ازگريبانش] بيرون آورد و ناگهان براى بينندگان سپيد و روشن بود.
Qāla Lilmala'i Ĥawlahu 'Inna Hādhā Lasāĥirun `Alīmun
34[فرعون] به سران و اشراف پيرامونش گفت: يقينا اين جادوگرى بسيار ماهر و داناست!
Yurīdu 'An Yukhrijakum Min 'Arđikum Bisiĥrihi Famādhā Ta'murūna
35مىخواهد با جادويش شما را از سرزمينتان بيرون كند، پس شما چه نظر مىدهيد؟
Qālū Arjih Wa 'Akhāhu Wa Ab`ath Fī Al-Madā'ini Ĥāshirīna
36گفتند: كار او و برادرش را به تأخير انداز و گروهى گردآورنده را به شهرها روانه كن،
Ya'tūka Bikulli Saĥĥārin `Alīmin
37تا هر جادوگر كاردان بسيار دانايى را نزد تو آورند.
Fajumi`a As-Saĥaratu Limīqāti Yawmin Ma`lūmin
38پس همه جادوگران را در وعدهگاه روزى معين گرد آوردند،
Wa Qīla Lilnnāsi Hal 'Antum Mujtami`ūna
39و به همه مردم گفتند: آيا شما هم اجتماع خواهيد كرد؟
La`allanā Nattabi`u As-Saĥarata 'In Kānū Humu Al-Ghālibīna
40به اميد آنكه اگر جادوگران پيروز شدند، از آنان پيروى كنيم.
Falammā Jā'a As-Saĥaratu Qālū Lifir`awna 'A'inna Lanā La'ajrāan 'In Kunnā Naĥnu Al-Ghālibīna
41پس هنگامى كه جادوگران آمدند، به فرعون گفتند: آيا اگر ما پيروز شويم، حتما براى ما پاداشى شايسته خواهد بود؟
Qāla Na`am Wa 'Innakum 'Idhāan Lamina Al-Muqarrabīna
42گفت: آرى، و در آن صورت مسلما از مقربان [درگاه] خواهيد شد.
Qāla Lahum Mūsá 'Alqū Mā 'Antum Mulqūna
43موسى به جادوگران گفت: بيفكنيد آنچه را قصد داريد، بيفكنيد.
Fa'alqawā Ĥibālahum Wa `Işīyahum Wa Qālū Bi`izzati Fir`awna 'Innā Lanaĥnu Al-Ghālibūna
44پس ريسمانها و عصاهايشان را افكندند، و گفتند: به عزت فرعون سوگند كه به راستى ما به طور مسلم پيروزيم.
Fa'alqá Mūsá `Aşāhu Fa'idhā Hiya Talqafu Mā Ya'fikūna
45پس موسى عصايش را افكند، ناگاه آنچه را جادوگران با نيرنگ [و به صورت غير واقعى] ساخته بودند، بلعيد.
Fa'ulqiya As-Saĥaratu Sājidīna
46پس جادوگران [از هيبت و عظمت اين معجزه كه يافتند كارى خدايى است نه جادويى] به سجده افتادند.
Qālū 'Āmannā Birabbi Al-`Ālamīna
47گفتند: ما به پروردگار جهانيان ايمان آورديم،
Rabbi Mūsá Wa Hārūna
48پروردگار موسى و هارون.
Qāla 'Āmantum Lahu Qabla 'An 'Ādhana Lakum 'Innahu Lakabīrukumu Al-Ladhī `Allamakumu As-Siĥra Falasawfa Ta`lamūna La'uqaţţi`anna 'Aydiyakum Wa 'Arjulakum Min Khilāfin Wa La'uşallibannakum 'Ajma`īna
49فرعون گفت: پيش از آنكه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد، حتما او بزرگ شماست كه جادوگرى را به شما آموخته است، پس به زودى خواهيد دانست كه مسلما دستها و پاهاى شما را يكى از راست و يكى از چپ قطع خواهم كرد، و يقينا همه شما را به دار خواهم آويخت.
Qālū Lā Đayra 'Innā 'Ilá Rabbinā Munqalibūna
50گفتند: [در اين شكنجه و عذاب] هيچ زيان و باكى [بر ما] نيست، يقينا ما به سوى پروردگارمان باز مىگرديم،
'Innā Naţma`u 'An Yaghfira Lanā Rabbunā Khaţāyānā 'An Kunnā 'Awwala Al-Mu'uminīna
51قطعا ما اميدواريم كه چون نخستين ايمان آورندگان [از اين قوم] بوديم، پروردگارمان خطاهاى ما را بيامرزد.
Wa 'Awĥaynā 'Ilá Mūsá 'An 'Asri Bi`ibādī 'Innakum Muttaba`ūna
52و به موسى وحى كرديم كه: بندگان مرا شبانه كوچ بده كه حتما دشمنان از پى شما خواهند آمد.
Fa'arsala Fir`awnu Fī Al-Madā'ini Ĥāshirīna
53پس فرعون گروهى گردآورنده را [براى جمع كردن نيرو] به شهرها فرستاد
'Inna Hā'uulā' Lashirdhimatun Qalīlūna
54[و گفت:] مسلما اينان [كه بر ضد من برخاستهاند] گروهى اندكند،
Wa 'Innahum Lanā Laghā'ižūna
55و همانا ما را همواره [با اعمالشان] به خشم مىآورند،
Wa 'Innā Lajamī`un Ĥādhirūna
56و ما گروهى هوشيار و آماده باش و مهياى دفاعيم.
Fa'akhrajnāhum Min Jannātin Wa `Uyūnin
57پس ما آنان را [به دنبال بنىاسرائيل] از باغها و چشمهسارها [كه نعمت هاى ما در سرزمين مصر بود.]
Wa Kunūzin Wa Maqāmin Karīmin
58واز گنجها ومكانهاى نيكو [وقصرهاى باشكوه] بيرون كرديم.
Kadhālika Wa 'Awrathnāhā Banī 'Isrā'īla
59اينگونه [نعمت هاى خود را از چنگ آنان بيرون آورديم] و آنها رابه بنىاسرائيل به ميراث داديم.
Fa'atba`ūhum Mushriqīna
60فرعونيان هنگام طلوع آفتاب آنان را دنبال كردند.
Falammā Tarā'á Al-Jam`āni Qāla 'Aşĥābu Mūsá 'Innā Lamudrakūna
61چون آن دو گروه يكديگر را ديدند، اصحاب موسى گفتند: حتما ما به چنگ آنان خواهيم افتاد.
Qāla Kallā 'Inna Ma`iya Rabbī Sayahdīni
62موسى گفت: اين چنين نيست، بىترديد پروردگارم با من است، و به زودى مرا هدايت خواهد كرد.
Fa'awĥaynā 'Ilá Mūsá 'Ani Ađrib Bi`aşāka Al-Baĥra Fānfalaqa Fakāna Kullu Firqin Kālţţawdi Al-`Ažīmi
63پس به موسى وحى كرديم كه: عصايت را به اين دريا بزن. [موسى عصايش را به دريا زد] پس [دريا] از هم شكافت و هر پارهاش چون كوهى بزرگ بود.
Wa 'Azlafnā Thamma Al-'Ākharīna
64و آن گروه ديگر را [هم در آنجا] به دريا نزديك كرديم،
Wa 'Anjaynā Mūsá Wa Man Ma`ahu 'Ajma`īna
65و موسى و هر كه با او بود، همه را نجات داديم.
Thumma 'Aghraqnā Al-'Ākharīna
66آن گاه آن گروه ديگر را غرق كرديم.
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
67بىترديد در اين سرگذشت عبرتى بزرگ وجود دارد، و [قوم قبطى] بيشترشان مؤمن نبودند.
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
68و يقينا پروردگارت همان تواناى شكستناپذير و مهربان است.
Wa 'Atlu `Alayhim Naba'a 'Ibrāhīma
69و سرگذشت مهم ابراهيم را بر آنان بخوان،
'Idh Qāla Li'abīhi Wa Qawmihi Mā Ta`budūna
70هنگامى كه به پدرش وقومش گفت: چه چيز را مىپرستيد؟
Qālū Na`budu 'Aşnāmāan Fanažallu Lahā `Ākifīna
71گفتند: بتهايى را مىپرستيم و همواره ملازم پرستش آنها هستيم.
Qāla Hal Yasma`ūnakum 'Idh Tad`ūna
72گفت: آيا هنگامى كه آنها را مىخوانيد، سخن شما را مىشنوند؟
'Aw Yanfa`ūnakum 'Aw Yađurrūna
73يا به شما سود و زيانى مىرسانند؟
Qālū Bal Wajadnā 'Ābā'anā Kadhālika Yaf`alūna
74گفتند: نه، بلكه پدرانمان را يافتيم كه به اين صورت عبادت مىكردند!
Qāla 'Afara'aytum Mā Kuntum Ta`budūna
75گفت: پس آيا مىدانيد كه آنچه مىپرستيد،
'Antum Wa 'Ābā'uukumu Al-'Aqdamūna
76هم شما و هم پدران پيشين شما
Fa'innahum `Adūwun Lī 'Illā Rabba Al-`Ālamīna
77هم آنان قطعا دشمن منند [چون اگر آنها را بپرستم، مرا دچار عذاب جاودانه خواهند كرد]، جز پروردگار جهانيان [كه پرستيدنش مايه سعادت هميشگى و جاودانى است.]
Al-Ladhī Khalaqanī Fahuwa Yahdīni
78همان كسى كه مرا آفريد و هم او مرا هدايت مىكند،
Wa Al-Ladhī Huwa Yuţ`imunī Wa Yasqīni
79و آنكه او طعامم مىدهد و سيرابم مىكند
Wa 'Idhā Mariđtu Fahuwa Yashfīni
80و هنگامى كه بيمار مىشوم، او شفايم مىدهد
Wa Al-Ladhī Yumītunī Thumma Yuĥyīni
81و آنكه مرا مىميراند سپس زندهام مىكند
Wa Al-Ladhī 'Aţma`u 'An Yaghfira Lī Khaţī'atī Yawma Ad-Dīni
82و آنكه اميد دارم روز جزا خطايم را بر من بيامرزد.
Rabbi Hab Lī Ĥukmāan Wa 'Alĥiqnī Biş-Şāliĥīna
83پروردگارا! به من حكمت بخش، و مرا به شايستگان ملحق كن.
Wa 'Aj`al Lī Lisāna Şidqin Fī Al-'Ākhirīna
84و براى من در آيندگان نامى نيك و ستايشى والا مرتبه قرار ده،
Wa Aj`alnī Min Warathati Jannati An-Na`īmi
85و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان،
Wa Aghfir Li'abī 'Innahu Kāna Mina Ađ-Đāllīna
86و پدرم را بيامرز كه او از گمراهان است،
Wa Lā Tukhzinī Yawma Yub`athūna
87و روزى كه [مردگان] برانگيخته مىشوند، رسوايم مكن؛
Yawma Lā Yanfa`u Mālun Wa Lā Banūna
88روزى كه هيچ مال و اولادى سود نمىدهد،
'Illā Man 'Atá Allāha Biqalbin Salīmin
89مگر كسى كه دلى سالم [از رذايل وخبايث] به پيشگاه خدا بياورد،
Wa 'Uzlifati Al-Jannatu Lilmuttaqīna
90و آن روز بهشت را براى پرهيزكاران نزديك آورند،
Wa Burrizati Al-Jaĥīmu Lilghāwīna
91و آتش برافروخته را براى گمراهان آشكار كنند،
Wa Qīla Lahum 'Ayna Mā Kuntum Ta`budūna
92و به آنان گويند: آنچه را مىپرستيديد، كجايند؟
Min Dūni Allāhi Hal Yanşurūnakum 'Aw Yantaşirūna
93[معبودانى را] به جاى خدا؟! آيا شما را [براى رهايى از آتش] يارى مىدهند؟ يا از خود مىتوانند دفع عذاب كنند؟
Fakubkibū Fīhā Hum Wa Al-Ghāwūna
94پس آن بتها و گمراهان [كه آنها را مىپرستيدند] به رو در آتش افروخته افكنده مىشوند،
Wa Junūdu 'Iblīsa 'Ajma`ūna
95با همه سپاهيان ابليس،
Qālū Wa Hum Fīhā Yakhtaşimūna
96در حالى كه در آن [آتش افروخته] با هم ستيز و نزاع مىكنند [و به بتان] مىگويند:
Ta-Allāhi 'In Kunnā Lafī Đalālin Mubīnin
97به خدا سوگند كه ما در گمراهى آشكارى بوديم،
'Idh Nusawwīkum Birabbi Al-`Ālamīna
98كه شما را با پروردگار جهانيان برابر و مساوى قرار مىداديم،
Wa Mā 'Ađallanā 'Illā Al-Mujrimūna
99و ما را جز مجرمان گمراه نكردند،
Famā Lanā Min Shāfi`īna
100در نتيجه براى ما نه شفيعانى است،
Wa Lā Şadīqin Ĥamīmin
101و نه يك دوست نزديك و صميمى،
Falaw 'Anna Lanā Karratan Fanakūna Mina Al-Mu'uminīna
102پس اى كاش براى ما بازگشتى [به دنيا] بود تا از مؤمنان مىشديم.
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
103بىترديد در اين سرگذشت، عبرتى بزرگ وجود دارد، و [قوم ابراهيم] بيشترشان مؤمن نبودند،
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
104و يقينا پروردگارت همان تواناى شكستناپذير و مهربان است.
Kadhdhabat Qawmu Nūĥin Al-Mursalīna
105قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند،
'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Nūĥun 'Alā Tattaqūna
106هنگامى كه برادرشان نوح به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرك و طغيان كه خشم و عذاب خداست] نمىپرهيزيد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
107بىترديد من براى شما فرستادهاى امينم،
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
108بنابراين از خدا پروا كنيد و از من فرمان ببريد،
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajrī 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
109و من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشى نمىخواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است،
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
110بنابراين از خدا پروا كنيد و از من فرمان ببريد.
Qālū 'Anu'uminu Laka Wa Attaba`aka Al-'Ardhalūna
111گفتند: آيا ما به تو ايمان بياوريم در حالى كه فرومايگان از تو پيروى كردهاند؟!
Qāla Wa Mā `Ilmī Bimā Kānū Ya`malūna
112[نوح] گفت: مرا از آنچه آنان انجام مىدادهاند، چه اطلاعى است؟
'In Ĥisābuhum 'Illā `Alá Rabbī Law Tash`urūna
113حسابشان اگر واقعا درك مىكنيد، جز بر عهده پروردگارم نيست،
Wa Mā 'Anā Biţāridi Al-Mu'uminīna
114و من طرد كننده مؤمنان نخواهم بود،
'In 'Anā 'Illā Nadhīrun Mubīnun
115من جز بيم دهندهاى آشكار نيستم.
Qālū La'in Lam Tantahi Yā Nūĥu Latakūnanna Mina Al-Marjūmīna
116گفتند: اى نوح! اگر [از ابلاغ دين] باز نايستى، يقينا از سنگسار شدگان خواهى بود!
Qāla Rabbi 'Inna Qawmī Kadhdhabūni
117گفت: پروردگارا! همانا قوم من مرا تكذيب كردند،
Fāftaĥ Baynī Wa Baynahum Fatĥāan Wa Najjinī Wa Man Ma`ī Mina Al-Mu'uminīna
118پس ميان من و آنان چنانكه سزاوار است داورى كن و من و كسانى كه از مؤمنان با من هستند از چنگ آنان نجات ده.
Fa'anjaynāhu Wa Man Ma`ahu Fī Al-Fulki Al-Mashĥūni
119پس او و كسانى را كه با او در آن كشتى مملو [از سرنشينان، جنبندگان، متاع و ابزار] بود نجات داديم،
Thumma 'Aghraqnā Ba`du Al-Bāqīna
120آن گاه بعد از آن، همه باقى ماندگان را غرق كرديم.
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
121بىترديد در اين سرگذشت، عبرتى بزرگ وجود دارد، و [قوم نوح] بيشترشان مؤمن نبودند،
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
122و يقينا پروردگارت همان تواناى شكستناپذير و مهربان است.
Kadhdhabat `Ādun Al-Mursalīna
123قوم عاد پيامبران را تكذيب كردند،
'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Hūdun 'Alā Tattaqūna
124هنگامى كه برادرشان هود به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرك و طغيان كه خشم و عذاب خداست] نمىپرهيزيد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
125بىترديد من براى شما فرستادهاى امينم،
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
126بنابراين از خدا پروا كنيد و از من فرمان ببريد،
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajrī 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
127و من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشى نمىخواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است،
'Atabnūna Bikulli Rī`in 'Āyatan Ta`bathūna
128آيا شما بر روى هر مكان بلندى به بيهوده كارى و بدون نياز برجى عظيم و برافراشته بنا مىكنيد؟
Wa Tattakhidhūna Maşāni`a La`allakum Takhludūna
129و قلعهها و كاخهاى استوار و مجلل برمىگيريد، كه شايد جاودانه بمانيد،
Wa 'Idhā Baţashtum Baţashtum Jabbārīna
130و چون كسى را با شدت و قهر مىگيريد ظالمانه و زورمدارانه [مىگيريد بدون اينكه در عاقبت كار بينديشيد.]
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
131بنابراين از خدا پروا كنيد واز من فرمان ببريد،
Wa Attaqū Al-Ladhī 'Amaddakum Bimā Ta`lamūna
132واز كسى كه شما را به وسيله آنچه خود مىدانيد يارى داده پروا كنيد،
'Amaddakum Bi'an`āmin Wa Banīna
133به وسيله چهارپايان و فرزندانى، به شما يارى داده است.
Wa Jannātin Wa `Uyūnin
134و [به وسيله] بوستانها و چشمهسارها،
'Innī 'Akhāfu `Alaykum `Adhāba Yawmin `Ažīmin
135بىترديد من بر شما از عذاب روزى بزرگ مىترسم.
Qālū Sawā'un `Alaynā 'Awa`ažta 'Am Lam Takun Mina Al-Wā`ižīna
136گفتند: تو پند و اندرز دهى يا ندهى براى ما يكسان است!!
'In Hādhā 'Illā Khuluqu Al-'Awwalīna
137اين [پند و اندرزها و تقسيم امور به حلال و حرام] جز شيوه پيشينيان [كه اهل واپسگرايى و خرافات بودند] نيست،
Wa Mā Naĥnu Bimu`adhdhabīna
138و ما گرفتار عذابى [كه تو ما را از آن بيم مىدهى] نخواهيم شد.
Fakadhdhabūhu Fa'ahlaknāhum 'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
139پس او را تكذيب كردند، و در نتيجه هلاكشان كرديم. بىترديد در اين سرگذشت عبرتى بزرگ وجود دارد و [قوم هود] بيشترشان مؤمن نبودند،
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
140و يقينا پروردگارت همان تواناى شكستناپذير و مهربان است.
Kadhdhabat Thamūdu Al-Mursalīna
141قوم ثمود پيامبران را تكذيب كردند،
'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Şāliĥun 'Alā Tattaqūna
142هنگامى كه برادرشان صالح به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرك و طغيان كه خشم و عذاب خداست] نمىپرهيزيد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
143بىترديد من براى شما فرستادهاى امينم،
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
144بنابراين از خدا پروا كنيد و از من فرمان ببريد،
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajriya 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
145و من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشى نمىخواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است،
'Atutrakūna Fī Mā Hāhunā 'Āminīna
146آيا شما را در آنچه در اين دنيا [از نعمت و رفاه هست] ايمن و آسوده [از تغيير و زوال] رهايتان خواهند كرد؟!
Fī Jannātin Wa `Uyūnin
147در بوستانها و چشمهسارها،
Wa Zurū`in Wa Nakhlin Ţal`uhā Hađīmun
148و كشتزارها و درختان خرمايى كه شكوفههايشان انبوه و باطراوت و لطيف است؟
Wa Tanĥitūna Mina Al-Jibāli Buyūtāan Fārihīna
149و ماهرانه و هنرمندانه از كوهها خانههايى مىتراشيد؟ [به اميد آنكه از هر آسيبى حتى مرگ در امان بمانيد!!]
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
150بنابراين از خدا پروا كنيد و مرا فرمان ببريد،
Wa Lā Tuţī`ū 'Amra Al-Musrifīna
151و از فرمان اسرافگران اطاعت نكنيد،
Al-Ladhīna Yufsidūna Fī Al-'Arđi Wa Lā Yuşliĥūna
152همانان كه در زمين فساد مىكنند و به اصلاح گرى نمىپردازند.
Qālū 'Innamā 'Anta Mina Al-Musaĥĥarīna
153گفتند: جز اين نيست كه تو از جادوشدگانى،
Mā 'Anta 'Illā Basharun Mithlunā Fa'ti Bi'āyatin 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna
154تو جز بشرى مانند ما نيستى، اگر راست مىگويى معجزهاى بياور.
Qāla Hadhihi Nāqatun Lahā Shirbun Wa Lakum Shirbu Yawmin Ma`lūmin
155گفت: اين ماده شترى است [كه به اذن خدا به عنوان معجزه من از دل كوه بيرون آمد] سهمى از آب [اين چشمه] براى او، و سهم روز معينى براى شماست،
Wa Lā Tamassūhā Bisū'in Faya'khudhakum `Adhābu Yawmin `Ažīmin
156آسيبى به او نرسانيد كه عذاب روزى بزرگ شما را فرا مىگيرد.
Fa`aqarūhā Fa'aşbaĥū Nādimīna
157پس ناقه را پى كردند و [از كار خود] پشيمان شدند،
Fa'akhadhahumu Al-`Adhābu 'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
158در نتيجه عذاب آنان را فرا گرفت. بىترديد در اين سرگذشت، عبرتى بزرگ وجود دارد و [قوم صالح] بيشترشان مؤمن نبودند،
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
159و يقينا پروردگارت همان تواناى شكستناپذير و مهرباناست.
Kadhdhabat Qawmu Lūţin Al-Mursalīna
160قوم لوط پيامبران را تكذيب كردند،
'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Lūţun 'Alā Tattaqūna
161هنگامى كه كه برادرشان لوط به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرك و طغيان كه خشم و عذاب خداست] نمىپرهيزيد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
162بىترديد من براى شما فرستادهاى امينم،
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
163بنابراين از خدا پروا كنيد و از من فرمان ببريد،
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajriya 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
164و من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشى نمىخواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است،
'Ata'tūna Adh-Dhukrāna Mina Al-`Ālamīna
165آيا از ميان مردم جهان، شما با مردان آميزش مىكنيد؟!!
Wa Tadharūna Mā Khalaqa Lakum Rabbukum Min 'Azwājikum Bal 'Antum Qawmun `Ādūna
166و آنچه را پروردگارتان براى شما از همسرانتان آفريده رها مىكنيد؟ [براى اين كار زشت بىسابقه، دليل و برهان استوارى نداريد] بلكه شما گروهى تجاوزكار [از حدود خدا و مرزهاى انسانيت] هستيد.
Qālū La'in Lam Tantahi Yā Lūţu Latakūnanna Mina Al-Mukhrajīna
167گفتند: اى لوط! اگر [از تبليغ دين] باز نايستى، حتما تبعيد خواهى شد.
Qāla 'Innī Li`amalikum Mina Al-Qālīna
168[لوط] گفت: بىترديد من از كار زشت شما به شدت متنفرم.
Rabbi Najjinī Wa 'Ahlī Mimmā Ya`malūna
169پروردگارا! مرا و خانوادهام را [از آثار، وزر و وبال] آنچه انجام مىدهند، نجات بده؛
Fanajjaynāhu Wa 'Ahlahu 'Ajma`īna
170پس ما او و خانوادهاش همگى را نجات داديم،
'Illā `Ajūzāan Fī Al-Ghābirīna
171مگر پيرزنى در [ميان] باقىماندگان،
Thumma Dammarnā Al-'Ākharīna
172سپس ديگران را نابود كرديم،
Wa 'Amţarnā `Alayhim Maţarāan Fasā'a Maţaru Al-Mundharīna
173و بارانى از سنگ گل بر سر آنان بارانديم؛ پس بد بود باران بيم دادهشدگان.
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
174بىترديد در اين سرگذشت عبرتى بزرگ وجود دارد و قوم لوط بيشترشان مؤمن نبودند،
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
175و يقينا پروردگارت همان تواناى شكستناپذير و مهربان است.
Kadhdhaba 'Aşĥābu Al-'Aykati Al-Mursalīna
176مردم ايكه پيامبران را تكذيب كردند،
'Idh Qāla Lahum Shu`aybun 'Alā Tattaqūna
177هنگامى كه شعيب به آنان گفت: آيا [از سرانجام شرك و طغيان كه خشم و عذاب خداست] نمىپرهيزيد؟
'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun
178بىترديد من براى شما فرستادهاى امينم،
Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni
179بنابراين از خدا پروا كنيد و از من فرمان ببريد،
Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajriya 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna
180من از شما بر ابلاغ رسالتم هيچ پاداشى نمىخواهم، پاداش من فقط بر عهده پروردگار جهانيان است،
'Awfū Al-Kayla Wa Lā Takūnū Mina Al-Mukhsirīna
181پيمانه را كامل بدهيد و از كمفروشان نباشيد،
Wa Zinū Bil-Qisţāsi Al-Mustaqīmi
182و [متاع و كالا را] با ترازوى درست وزن كنيد،
Wa Lā Tabkhasū An-Nāsa 'Ashyā'ahum Wa Lā Ta`thawā Fī Al-'Arđi Mufsidīna
183و از قيمت اشيا و اجناس مردم به هنگام خريد نكاهيد، و در زمين تباهكارانه فتنه و آشوب برپا نكنيد،
Wa Attaqū Al-Ladhī Khalaqakum Wa Al-Jibillata Al-'Awwalīna
184و از آنكه شما و امتهاى پيشين را آفريد پروا كنيد.
Qālū 'Innamā 'Anta Mina Al-Musaĥĥarīna
185گفتند: جز اين نيست كه تو از جادوشدگانى،
Wa Mā 'Anta 'Illā Basharun Mithlunā Wa 'In Nažunnuka Lamina Al-Kādhibīna
186و تو جز بشرى مانند ما نيستى، و بىترديد ما تو را از دروغگويان مىپنداريم،
Fa'asqiţ `Alaynā Kisafāan Mina As-Samā'i 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna
187پس اگر راست مىگويى پارههايى از آسمان را بر ما فرو ريز.
Qāla Rabbī 'A`lamu Bimā Ta`malūna
188[شعيب] گفت: پروردگارم به آنچه انجام مىدهيد، داناتر است.
Fakadhdhabūhu Fa'akhadhahum `Adhābu Yawmi Až-Žullati 'Innahu Kāna `Adhāba Yawmin `Ažīmin
189پس او را تكذيب كردند؛ در نتيجه عذاب روز سايبان [يعنى روزى كه ابرى تيره و صاعقه زا سايه مىاندازد] آنان را فرا گرفت، همانا آن عذاب روزى بزرگ بود،
'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna
190بىترديد در اين سرگذشت، عبرتى بزرگ وجود دارد؛ و قوم شعيب بيشترشان مؤمن نبودند،
Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu
191و يقينا پروردگارت همان تواناى شكستناپذير و مهربان است.
Wa 'Innahu Latanzīlu Rabbi Al-`Ālamīna
192و بىترديد اين قرآن، نازل شده پروردگار جهانيان است،
Nazala Bihi Ar-Rūĥu Al-'Amīnu
193كه روحالامين آن را نازل كرده است،
`Alá Qalbika Litakūna Mina Al-Mundhirīna
194بر قلب تو، تا از بيم دهندگان باشى،
Bilisānin `Arabīyin Mubīnin
195به زبان عربى روشن و گويا
Wa 'Innahu Lafī Zuburi Al-'Awwalīna
196و بىترديد [خبر] اين [قرآن] در كتابهاى پيشينيان است.
'Awalam Yakun Lahum 'Āyatan 'An Ya`lamahu `Ulamā'u Banī 'Isrā'īla
197آيا آگاهى دانشمندان بنىاسرائيل به خبر قرآن [در كتابهاى پيشينيان] براى مشركان نشانهاى [بر حقانيت قرآن و صدق نبوت تو] نيست؟!
Wa Law Nazzalnāhu `Alá Ba`đi Al-'A`jamīna
198و اگر آن را بر برخى از غير عربها نازل كرده بوديم،
Faqara'ahu `Alayhim Mā Kānū Bihi Mu'uminīna
199و او آن را بر عربها مىخواند، باز هم به آن ايمان نمىآوردند!!
Kadhālika Salaknāhu Fī Qulūbi Al-Mujrimīna
200اينگونه [كه آن را به زبان عربى روشن و گويا نازل كرديم] در دلهاى مجرمان درآورديم [كه آن را بفهمند و به آن ايمان آورند،]
Lā Yu'uminūna Bihi Ĥattá Yarawā Al-`Adhāba Al-'Alīma
201[ولى اين بيمار دلان لجوج] به آن ايمان نمىآورند تا آن عذاب دردناك را ببينند،
Faya'tiyahum Baghtatan Wa Hum Lā Yash`urūna
202كه ناگهان در حالى كه بىخبرند به سراغشان آيد،
Fayaqūlū Hal Naĥnu Munžarūna
203پس [در آن موقعيت بسيار سخت] گويند: آيا ما مهلت مىيابيم؟
'Afabi`adhābinā Yasta`jilūna
204آيا به آمدن عذاب ما شتاب مىكنند؟
'Afara'ayta 'In Matta`nāhum Sinīna
205پس خبر ده اگر ما آنان را ساليانى بهرهمندى و برخوردارى دهيم،
Thumma Jā'ahum Mā Kānū Yū`adūna
206سپس آن عذابى كه به آن تهديد مىشدند، به سراغشان آيد.
Mā 'Aghná `Anhum Mā Kānū Yumatta`ūna
207آنچه را [چند سال] همواره از آن برخوردارى مىيافتند [عذاب را] از آنان دفعنخواهد كرد،
Wa Mā 'Ahlaknā Min Qaryatin 'Illā Lahā Mundhirūna
208و [مردم] هيچ شهرى را نابود نكرديم مگر آنكه بيم دهندگانى براى آنان بود،
Dhikrá Wa Mā Kunnā Žālimīna
209براى اندرز دادن و اتمام حجت؛ و ما هرگز ستمكار نبودهايم [كه مردمى را بدون فرستادن پيامبر نابود كنيم.]
Wa Mā Tanazzalat Bihi Ash-Shayāţīnu
210قرآن را شيطانها نازل نكردهاند،
Wa Mā Yanbaghī Lahum Wa Mā Yastaţī`ūna
211و [نزول قرآن] سزاوار آنان نيست، و قدرت [وحى كردن چنين كتابى را] ندارند،
'Innahum `Ani As-Sam`i Lama`zūlūna
212بىترديد آنان از شنيدن [وحى الهى و اخبار ملكوتى] محروم و بركنارند.
Falā Tad`u Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara Fatakūna Mina Al-Mu`adhdhabīna
213پس با خدا معبودى ديگر را مپرست، كه از عذاب شدگان خواهى شد.
Wa 'Andhir `Ashīrataka Al-'Aqrabīna
214نزديكترين خويشاوندانت را [از عذاب الهى] بيم ده،
Wa Akhfiđ Janāĥaka Limani Attaba`aka Mina Al-Mu'uminīna
215و پر و بال [فروتنى و تواضع] خود را براى مؤمنانى كه از تو پيروى مىكنند بگستر،
Fa'in `Aşawka Faqul 'Innī Barī'un Mimmā Ta`malūna
216پس اگر تو را نافرمانى كردند بگو: من از آنچه انجام مىدهيد، بيزارم؛
Wa Tawakkal `Alá Al-`Azīzi Ar-Raĥīmi
217و بر تواناى شكستناپذير مهربان توكل كن،
Al-Ladhī Yarāka Ĥīna Taqūmu
218هم او كه تو را هنگامى كه [براى عبادت] مىايستى مىبيند،
Wa Taqallubaka Fī As-Sājidīna
219و گردش و حركت تو را در ميان سجدهكنندگان [مشاهده مىكند،]
'Innahu Huwa As-Samī`u Al-`Alīmu
220يقينا او شنوا و داناست.
Hal 'Unabbi'ukum `Alá Man Tanazzalu Ash-Shayāţīnu
221آيا شما را خبر دهم كه شيطانها بر چه كسانى نازل مىشوند؟
Tanazzalu `Alá Kulli 'Affākin 'Athīmin
222بر هر دروغپرداز گنهپيشهاى نازل مىشوند،
Yulqūna As-Sam`a Wa 'Aktharuhum Kādhibūna
223كه گوش [بر القائات و اغواگرىهاى شيطان] مىسپرند، و بيشتر شيطانها دروغگويند،
Wa Ash-Shu`arā'u Yattabi`uhumu Al-Ghāwūna
224و [پيامبر، شاعر و خيالپرداز نيست، چون] شاعران [خيالپرداز] را [كه حقايق را هجو مىكنند، و با مطالب بىاساس به واقعيات مىتازند] گمراهان پيروى مىكنند.
'Alam Tará 'Annahum Fī Kulli Wādin Yahīmūna
225آيا ندانستهاى كه آنان در هر وادى [باطلى خيال پردازانه] حيران و سرگردانند؟
Wa 'Annahum Yaqūlūna Mā Lā Yaf`alūna
226و مطالبى مىگويند كه خود عمل نمىكنند،
'Illā Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Wa Dhakarū Allaha Kathīrāan Wa Antaşarū Min Ba`di Mā Žulimū Wa Saya`lamu Al-Ladhīna Žalamū 'Ayya Munqalabin Yanqalibūna
227مگر آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند و خدا را بسيار ياد كردند و پس از آنكه [با شعرهاى باطل دشمنان، هجويات مشركان و ياوههاى كافران] مورد ستم قرار گرفتند [با شعرهاى توحيدى و اصيل و استوار خود] به انتقام گرفتن [از دشمن و دفاع از خويش] برخاستند، و كسانى كه ستم كردهاند، به زودى خواهند دانست كه به چه بازگشت گاهى باز خواهند گشت؟!