قرآن عثمان طه

سوره الشعراء

Bismi Allāhi Ar-Raĥmani Ar-Raĥīmi Ţā-Sīn-Mīm

1

به نام خداوند رحمتگر مهربان‌؛ طا، سين، ميم.


Tilka 'Āyātu Al-Kitābi Al-Mubīni

2

اين است آيه‌هاى كتاب روشنگر.


La`allaka Bākhi`un Nafsaka 'Allā Yakūnū Mu'uminīna

3

شايد تو از اينكه [مشركان‌] ايمان نمى‌آورند، جان خود را تباه سازى.


'In Nasha' Nunazzil `Alayhim Mina As-Samā'i 'Āyatan Fažallat 'A`nāquhum Lahā Khāđi`īna

4

اگر بخواهيم، معجزه‌اى از آسمان بر آنان فرود مى‌آوريم، تا در برابر آن، گردنهايشان خاضع گردد.


Wa Mā Ya'tīhim Min Dhikrin Mina Ar-Raĥmani Muĥdathin 'Illā Kānū `Anhu Mu`riđīna

5

و هيچ تذكّر جديدى از سوى [خداى‌] رحمان برايشان نيامد جز اينكه همواره از آن روى برمى‌تافتند.


Faqad Kadhdhabū Fasaya'tīhim 'Anbā'u Mā Kānū Bihi Yastahzi'ūn

6

[آنان‌] در حقيقت به تكذيب پرداختند، و به زودى خبر آنچه كه بدان ريشخند مى كردند، بديشان خواهد رسيد.


'Awalam Yarawā 'Ilá Al-'Arđi Kam 'Anbatnā Fīhā Min Kulli Zawjin Karīmin

7

مگر در زمين ننگريسته‌اند كه چه قدر در آن از هر گونه جفتهاى زيبا رويانيده‌ايم؟


'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna

8

قطعاً در اين [هنرنمايى‌] عبرتى است و [لى‌] بيشترشان ايمان‌آورنده نيستند.


Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu

9

و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.


Wa 'Idh Nādá Rabbuka Mūsá 'Ani A'ti Al-Qawma Až-Žālimīna

10

و [ياد كن‌] هنگامى را كه پروردگارت موسى را ندا درداد كه به سوى قوم ستمكار برو:


Qawma Fir`awna 'Alā Yattaqūna

11

قوم فرعون آيا پروا ندارند؟!


Qāla Rabbi 'Innī 'Akhāfu 'An Yukadhdhibūni

12

گفت: «پروردگارا، مى‌ترسم مرا تكذيب كنند،


Wa Yađīqu Şadrī Wa Lā Yanţaliqu Lisānī Fa'arsil 'Ilá Hārūna

13

و سينه‌ام تنگ مى‌گردد، و زبانم باز نمى‌شود، پس به سوى هارون بفرست.


Wa Lahum `Alayya Dhanbun Fa'akhāfu 'An Yaqtulūni

14

و [از طرفى‌] آنان بر [گردن‌] من خونى دارند و مى‌ترسم مرا بكشند.»


Qāla Kallā Fādh/habā Bi'āyātinā 'Innā Ma`akum Mustami`ūna

15

فرمود: «نه، چنين نيست نشانه‌هاى ما را [براى آنان‌] ببريد كه ما با شما شنونده‌ايم.»


Fa'tiyā Fir`awna Faqūlā 'Innā Rasūlu Rabbi Al-`Ālamīna

16

پس به سوى فرعون برويد و بگوييد: «ما پيامبر پروردگار جهانيانيم،


'An 'Arsil Ma`anā Banī 'Isrā'īla

17

فرزندان اسرائيل را با ما بفرست.»


Qāla 'Alam Nurabbika Fīnā Walīdāan Wa Labithta Fīnā Min `Umurika Sinīna

18

[فرعون‌] گفت: «آيا تو را از كودكى در ميان خود نپرورديم و ساليانى چند از عمرت را پيش ما نماندى؟


Wa Fa`alta Fa`lataka Allatī Fa`alta Wa 'Anta Mina Al-Kāfirīna

19

و [سرانجام‌] كار خود را كردى، و تو از ناسپاسانى.»


Qāla Fa`altuhā 'Idhāan Wa 'Anā Mina Ađ-Đāllīn

20

گفت: «آن را هنگامى مرتكب شدم كه از گمراهان بودم،


Fafarartu Minkum Lammā Khiftukum Fawahaba Lī Rabbī Ĥukmāan Wa Ja`alanī Mina Al-Mursalīna

21

و چون از شما ترسيدم، از شما گريختم، تا پروردگارم به من دانش بخشيد و مرا از پيامبران قرار داد.


Wa Tilka Ni`matun Tamunnuhā `Alayya 'An `Abbadta Banī 'Isrā'īla

22

و [آيا] اينكه فرزندان اسرائيل را بنده [خود] ساخته‌اى نعمتى است كه منّتش را بر من مى‌نهى؟»


Qāla Fir`awnu Wa Mā Rabbu Al-`Ālamīna

23

فرعون گفت: «و پروردگار جهانيان چيست؟»


Qāla Rabbu As-Samāwāti Wa Al-'Arđi Wa Mā Baynahumā 'In Kuntum Mūqinīna

24

گفت: «پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است- اگر اهل يقين باشيد.»


Qāla Liman Ĥawlahu 'Alā Tastami`ūna

25

[فرعون‌] به كسانى كه پيرامونش بودند گفت: «آيا نمى‌شنويد؟»


Qāla Rabbukum Wa Rabbu 'Ābā'ikumu Al-'Awwalīna

26

[موسى دوباره‌] گفت: «پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما.»


Qāla 'Inna Rasūlakumu Al-Ladhī 'Ursila 'Ilaykum Lamajnūnun

27

[فرعون‌] گفت: «واقعاً اين پيامبرى كه به سوى شما فرستاده شده، سخت ديوانه است.»


Qāla Rabbu Al-Mashriqi Wa Al-Maghribi Wa Mā Baynahumā 'In Kuntum Ta`qilūna

28

[موسى‌] گفت: «پروردگار خاور و باختر و آنچه ميان آن دو است- اگر تعقّل كنيد.»


Qāla La'ini Attakhadhta 'Ilahāan Ghayrī La'aj`alannaka Mina Al-Masjūnīna

29

[فرعون‌] گفت: «اگر خدايى غير از من اختيار كنى قطعاً تو را از [جمله‌] زندانيان خواهم ساخت.»


Qāla 'Awalaw Ji'tuka Bishay'in Mubīnin

30

گفت: «گر چه براى تو چيزى آشكار بياورم؟»


Qāla Fa'ti Bihi 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna

31

گفت: «اگر راست مى‌گويى آن را بياور.»


Fa'alqá `Aşāhu Fa'idhā Hiya Thu`bānun Mubīnun

32

پس عصاى خود بيفكند و بناگاه آن اژدرى نمايان شد.


Wa Naza`a Yadahu Fa'idhā Hiya Bayđā'u Lilnnāžirīna

33

و دستش را بيرون كشيد و بناگاه آن براى تماشاگران سپيد مى‌نمود.


Qāla Lilmala'i Ĥawlahu 'Inna Hādhā Lasāĥirun `Alīmun

34

[فرعون‌] به سرانى كه پيرامونش بودند گفت: «واقعاً اين ساحرى بسيار داناست.


Yurīdu 'An Yukhrijakum Min 'Arđikum Bisiĥrihi Famādhā Ta'murūna

35

مى‌خواهد با سحر خود، شما را از سرزمينتان بيرون كند، اكنون چه رأى مى‌دهيد؟»


Qālū Arjih Wa 'Akhāhu Wa Ab`ath Fī Al-Madā'ini Ĥāshirīna

36

گفتند: «او و برادرش را در بند دار و گردآورندگان را به شهرها بفرست،


Ya'tūka Bikulli Saĥĥārin `Alīmin

37

تا هر ساحر ماهرى را نزد تو بياورند.»


Fajumi`a As-Saĥaratu Limīqāti Yawmin Ma`lūmin

38

پس ساحران براى موعد روزى معلوم گردآورى شدند.


Wa Qīla Lilnnāsi Hal 'Antum Mujtami`ūna

39

و به توده مردم گفته شد: «آيا شما هم جمع خواهيد شد؟


La`allanā Nattabi`u As-Saĥarata 'In Kānū Humu Al-Ghālibīna

40

بدين اميد كه اگر ساحران غالب شدند از آنان پيروى كنيم؟»


Falammā Jā'a As-Saĥaratu Qālū Lifir`awna 'A'inna Lanā La'ajrāan 'In Kunnā Naĥnu Al-Ghālibīna

41

و چون ساحران پيش فرعون آمدند، گفتند: «آيا اگر ما غالب آييم واقعاً براى ما مزدى خواهد بود؟»


Qāla Na`am Wa 'Innakum 'Idhāan Lamina Al-Muqarrabīna

42

گفت: «آرى، و در آن صورت شما حتماً از [زمره‌] مقرّبان خواهيد شد.»


Qāla Lahum Mūsá 'Alqū Mā 'Antum Mulqūna

43

موسى به آنان گفت: «آنچه را شما مى‌اندازيد بيندازيد.»


Fa'alqawā Ĥibālahum Wa `Işīyahum Wa Qālū Bi`izzati Fir`awna 'Innā Lanaĥnu Al-Ghālibūna

44

پس ريسمانها و چوبدستى‌هايشان را انداختند و گفتند: «به عزّت فرعون كه ما حتماً پيروزيم.»


Fa'alqá Mūsá `Aşāhu Fa'idhā Hiya Talqafu Mā Ya'fikūna

45

پس موسى عصايش را انداخت و بناگاه هر چه را به دروغ برساخته بودند بلعيد.


Fa'ulqiya As-Saĥaratu Sājidīna

46

در نتيجه، ساحران به حالت سجده درافتادند.


Qālū 'Āmannā Birabbi Al-`Ālamīna

47

گفتند: «به پروردگار جهانيان ايمان آورديم:


Rabbi Mūsá Wa Hārūna

48

پروردگار موسى و هارون.»


Qāla 'Āmantum Lahu Qabla 'An 'Ādhana Lakum 'Innahu Lakabīrukumu Al-Ladhī `Allamakumu As-Siĥra Falasawfa Ta`lamūna La'uqaţţi`anna 'Aydiyakum Wa 'Arjulakum Min Khilāfin Wa La'uşallibannakum 'Ajma`īna

49

گفت: « [آيا] پيش از آنكه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد؟ قطعاً او همان بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته است. به زودى خواهيد دانست. حتماً دستها و پاهاى شما را از چپ و راست خواهم بريد و همه‌تان را به دار خواهم آويخت.»


Qālū Lā Đayra 'Innā 'Ilá Rabbinā Munqalibūna

50

گفتند: «باكى نيست، ما روى به سوى پروردگار خود مى‌آوريم.


'Innā Naţma`u 'An Yaghfira Lanā Rabbunā Khaţāyānā 'An Kunnā 'Awwala Al-Mu'uminīna

51

ما اميدواريم كه پروردگارمان گناهانمان را بر ما ببخشايد، [چرا] كه نخستين ايمان‌آورندگان بوديم.»


Wa 'Awĥaynā 'Ilá Mūsá 'An 'Asri Bi`ibādī 'Innakum Muttaba`ūna

52

و به موسى وحى كرديم كه: «بندگان مرا شبانه حركت ده، زيرا شما مورد تعقيب قرار خواهيد گرفت.»


Fa'arsala Fir`awnu Fī Al-Madā'ini Ĥāshirīna

53

پس فرعون مأموران جمع‌آورى [خود را] به شهرها فرستاد،


'Inna Hā'uulā' Lashirdhimatun Qalīlūna

54

[و گفت:] «اينها عدّه‌اى ناچيزند.


Wa 'Innahum Lanā Laghā'ižūna

55

و راستى آنها ما را بر سر خشم آورده‌اند،


Wa 'Innā Lajamī`un Ĥādhirūna

56

و [لى‌] ما همگى به حال آماده‌باش درآمده‌ايم.»


Fa'akhrajnāhum Min Jannātin Wa `Uyūnin

57

سرانجام، ما آنان را از باغستانها و چشمه‌سارها،


Wa Kunūzin Wa Maqāmin Karīmin

58

و گنجينه‌ها و جايگاه‌هاى پرناز و نعمت بيرون كرديم.


Kadhālika Wa 'Awrathnāhā Banī 'Isrā'īla

59

[اراده ما] چنين بود، و آن [نعمتها] را به فرزندان اسرائيل ميراث داديم.


Fa'atba`ūhum Mushriqīna

60

پس هنگام برآمدن آفتاب، آنها را تعقيب كردند.


Falammā Tarā'á Al-Jam`āni Qāla 'Aşĥābu Mūsá 'Innā Lamudrakūna

61

چون دو گروه، همديگر را ديدند، ياران موسى گفتند: «ما قطعاً گرفتار خواهيم شد.»


Qāla Kallā 'Inna Ma`iya Rabbī Sayahdīni

62

گفت: «چنين نيست، زيرا پروردگارم با من است و به زودى مرا راهنمايى خواهد كرد.»


Fa'awĥaynā 'Ilá Mūsá 'Ani Ađrib Bi`aşāka Al-Baĥra Fānfalaqa Fakāna Kullu Firqin Kālţţawdi Al-`Ažīmi

63

پس به موسى وحى كرديم: «با عصاى خود بر اين دريا بزن.» تا از هم شكافت، و هر پاره‌اى همچون كوهى سترگ بود.


Wa 'Azlafnā Thamma Al-'Ākharīna

64

و ديگران را بدانجا نزديك گردانيديم.


Wa 'Anjaynā Mūsá Wa Man Ma`ahu 'Ajma`īna

65

و موسى و همه كسانى را كه همراه او بودند نجات داديم


Thumma 'Aghraqnā Al-'Ākharīna

66

آن گاه ديگران را غرق كرديم.


'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna

67

مسلّماً در اين [واقعه‌] عبرتى بود، و [لى‌] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند.


Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu

68

و قطعاً پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.


Wa 'Atlu `Alayhim Naba'a 'Ibrāhīma

69

و بر آنان گزارش ابراهيم را بخوان.


'Idh Qāla Li'abīhi Wa Qawmihi Mā Ta`budūna

70

آن گاه كه به پدر خود و قومش گفت: «چه مى‌پرستيد؟»


Qālū Na`budu 'Aşnāmāan Fanažallu Lahā `Ākifīna

71

گفتند: «بتانى را مى‌پرستيم و همواره ملازم آنهاييم.»


Qāla Hal Yasma`ūnakum 'Idh Tad`ūna

72

گفت: «آيا وقتى دعا مى‌كنيد، از شما مى‌شنوند؟


'Aw Yanfa`ūnakum 'Aw Yađurrūna

73

يا به شما سود يا زيان مى‌رسانند؟»


Qālū Bal Wajadnā 'Ābā'anā Kadhālika Yaf`alūna

74

گفتند: «نه، بلكه پدران خود را يافتيم كه چنين مى‌كردند.»


Qāla 'Afara'aytum Mā Kuntum Ta`budūna

75

گفت: «آيا در آنچه مى‌پرستيده‌ايد تأمّل كرده‌ايد؟


'Antum Wa 'Ābā'uukumu Al-'Aqdamūna

76

شما و پدران پيشين شما؟


Fa'innahum `Adūwun Lī 'Illā Rabba Al-`Ālamīna

77

قطعاً همه آنها- جز پروردگار جهانيان- دشمن منند.


Al-Ladhī Khalaqanī Fahuwa Yahdīni

78

آن كس كه مرا آفريده و همو راهنماييم مى‌كند،


Wa Al-Ladhī Huwa Yuţ`imunī Wa Yasqīni

79

و آن كس كه او به من خوراك مى‌دهد و سيرابم مى‌گرداند،


Wa 'Idhā Mariđtu Fahuwa Yashfīni

80

و چون بيمار شوم او مرا درمان مى‌بخشد،


Wa Al-Ladhī Yumītunī Thumma Yuĥyīni

81

و آن كس كه مرا مى‌ميراند و سپس زنده‌ام مى‌گرداند،


Wa Al-Ladhī 'Aţma`u 'An Yaghfira Lī Khaţī'atī Yawma Ad-Dīni

82

و آن كس كه اميد دارم روز پاداش، گناهم را بر من ببخشايد.»


Rabbi Hab Lī Ĥukmāan Wa 'Alĥiqnī Biş-Şāliĥīna

83

پروردگارا، به من دانش عطا كن و مرا به صالحان ملحق فرماى،


Wa 'Aj`al Lī Lisāna Şidqin Fī Al-'Ākhirīna

84

و براى من در [ميان‌] آيندگان آوازه نيكو گذار،


Wa Aj`alnī Min Warathati Jannati An-Na`īmi

85

و مرا از وارثان بهشت پر نعمت گردان،


Wa Aghfir Li'abī 'Innahu Kāna Mina Ađ-Đāllīna

86

و بر پدرم ببخشاى كه او از گمراهان بود،


Wa Lā Tukhzinī Yawma Yub`athūna

87

و روزى كه [مردم‌] برانگيخته مى‌شوند رسوايم مكن:


Yawma Lā Yanfa`u Mālun Wa Lā Banūna

88

روزى كه هيچ مال و فرزندى سود نمى‌دهد،


'Illā Man 'Atá Allāha Biqalbin Salīmin

89

مگر كسى كه دلى پاك به سوى خدا بياورد.


Wa 'Uzlifati Al-Jannatu Lilmuttaqīna

90

و [آن روز] بهشت براى پرهيزگاران نزديك مى‌گردد.


Wa Burrizati Al-Jaĥīmu Lilghāwīna

91

و جهنّم براى گمراهان نمودار مى‌شود.


Wa Qīla Lahum 'Ayna Mā Kuntum Ta`budūna

92

و به آنان گفته مى‌شود: «آنچه جز خدا مى‌پرستيديد كجايند؟


Min Dūni Allāhi Hal Yanşurūnakum 'Aw Yantaşirūna

93

آيا ياريتان مى‌كنند يا خود را يارى مى‌دهند؟»


Fakubkibū Fīhā Hum Wa Al-Ghāwūna

94

پس آنها و همه گمراهان در آن [آتش‌] افكنده مى‌شوند،


Wa Junūdu 'Iblīsa 'Ajma`ūna

95

و [نيز] همه سپاهيان ابليس.


Qālū Wa Hum Fīhā Yakhtaşimūna

96

آنها در آنجا با يكديگر ستيزه مى‌كنند [و] مى‌گويند:


Ta-Allāhi 'In Kunnā Lafī Đalālin Mubīnin

97

«سوگند به خدا كه ما در گمراهى آشكارى بوديم،


'Idh Nusawwīkum Birabbi Al-`Ālamīna

98

آن گاه كه شما را با پروردگار جهانيان برابر مى‌كرديم،


Wa Mā 'Ađallanā 'Illā Al-Mujrimūna

99

و جز تباهكاران ما را گمراه نكردند،


Famā Lanā Min Shāfi`īna

100

در نتيجه شفاعتگرانى نداريم،


Wa Lā Şadīqin Ĥamīmin

101

و نه دوستى نزديك.


Falaw 'Anna Lanā Karratan Fanakūna Mina Al-Mu'uminīna

102

و اى كاش كه بازگشتى براىِ ما بود و از مؤمنان مى‌شديم.»


'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna

103

حقاً در اين [سرگذشت درس‌] عبرتى است و [لى‌] بيشترشان مؤمن نبودند.


Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu

104

و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.


Kadhdhabat Qawmu Nūĥin Al-Mursalīna

105

قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند.


'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Nūĥun 'Alā Tattaqūna

106

چون برادرشان نوح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟


'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun

107

من براى شما فرستاده‌اى درخور اعتمادم


Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni

108

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد،


Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajrī 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna

109

و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.


Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni

110

پس، از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.»


Qālū 'Anu'uminu Laka Wa Attaba`aka Al-'Ardhalūna

111

گفتند: «آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان از تو پيروى كرده‌اند؟»


Qāla Wa Mā `Ilmī Bimā Kānū Ya`malūna

112

[نوح‌] گفت: «به [جزئيات‌] آنچه مى‌كرده‌اند چه آگاهى دارم؟


'In Ĥisābuhum 'Illā `Alá Rabbī Law Tash`urūna

113

حسابشان- اگر درمى‌يابيد- جز با پروردگارم نيست.


Wa Mā 'Anā Biţāridi Al-Mu'uminīna

114

و من طردكننده مؤمنان نيستم.


'In 'Anā 'Illā Nadhīrun Mubīnun

115

من جز هشداردهنده‌اى آشكار [بيش‌] نيستم.»


Qālū La'in Lam Tantahi Yā Nūĥu Latakūnanna Mina Al-Marjūmīna

116

گفتند: «اى نوح، اگر دست برندارى قطعاً از [جمله‌] سنگسارشدگان خواهى بود.»


Qāla Rabbi 'Inna Qawmī Kadhdhabūni

117

گفت: «پروردگارا، قوم من مرا تكذيب كردند


Fāftaĥ Baynī Wa Baynahum Fatĥāan Wa Najjinī Wa Man Ma`ī Mina Al-Mu'uminīna

118

ميان من و آنان فيصله ده، و من و هر كس از مؤمنان را كه با من است نجات بخش.»


Fa'anjaynāhu Wa Man Ma`ahu Fī Al-Fulki Al-Mashĥūni

119

پس او و هر كه را در آن كشتىِ آكنده با او بود، رهانيديم


Thumma 'Aghraqnā Ba`du Al-Bāqīna

120

آن گاه باقى‌ماندگان را غرق كرديم.


'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna

121

قطعاً در اين [ماجرا درس‌] عبرتى بود، و [لى‌] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند.


Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu

122

و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.


Kadhdhabat `Ādun Al-Mursalīna

123

عاديان، پيامبران [خدا] را تكذيب كردند.


'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Hūdun 'Alā Tattaqūna

124

آن گاه كه برادرشان هود به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟


'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun

125

من براى شما فرستاده‌اى درخور اعتمادم.


Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni

126

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.


Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajrī 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna

127

و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.


'Atabnūna Bikulli Rī`in 'Āyatan Ta`bathūna

128

آيا بر هر تپّه‌اى بنايى مى‌سازيد كه [در آن‌] دست به بيهوده‌كارى زنيد؟


Wa Tattakhidhūna Maşāni`a La`allakum Takhludūna

129

و كاخهاى استوار مى‌گيريد به اميد آنكه جاودانه بمانيد؟


Wa 'Idhā Baţashtum Baţashtum Jabbārīna

130

و چون حمله‌ور مى‌شويد [چون‌] زورگويان حمله‌ور مى‌شويد؟


Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni

131

پس، از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد.


Wa Attaqū Al-Ladhī 'Amaddakum Bimā Ta`lamūna

132

و از آن كس كه شما را به آنچه مى‌دانيد مدد كرد پروا داريد:


'Amaddakum Bi'an`āmin Wa Banīna

133

شما را به [دادنِ‌] دامها و پسران مدد كرد،


Wa Jannātin Wa `Uyūnin

134

و به [دادن‌] باغها و چشمه‌ساران


'Innī 'Akhāfu `Alaykum `Adhāba Yawmin `Ažīmin

135

من از عذابِ روزى هولناك بر شما مى‌ترسم.»


Qālū Sawā'un `Alaynā 'Awa`ažta 'Am Lam Takun Mina Al-Wā`ižīna

136

گفتند: «خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما يكسان است.


'In Hādhā 'Illā Khuluqu Al-'Awwalīna

137

اين جز شيوه پيشينيان نيست.


Wa Mā Naĥnu Bimu`adhdhabīna

138

و ما عذاب نخواهيم شد.»


Fakadhdhabūhu Fa'ahlaknāhum 'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna

139

پس تكذيبش كردند و هلاكشان كرديم. قطعاً در اين [ماجرا درس‌] عبرتى بود، و [لى‌] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند.


Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu

140

و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.


Kadhdhabat Thamūdu Al-Mursalīna

141

ثموديان، پيامبران [خدا] را تكذيب كردند


'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Şāliĥun 'Alā Tattaqūna

142

آن گاه كه برادرشان صالح به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟


'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun

143

من براى شما فرستاده‌اى درخور اعتمادم.


Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni

144

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.


Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajriya 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna

145

و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.


'Atutrakūna Fī Mā Hāhunā 'Āminīna

146

آيا شما را در آنچه اينجا داريد آسوده رها مى‌كنند؟


Fī Jannātin Wa `Uyūnin

147

در باغها و در كنار چشمه‌ساران،


Wa Zurū`in Wa Nakhlin Ţal`uhā Hađīmun

148

و كشتزارها و خرمابُنانى كه شكوفه‌هايشان لطيف است؟


Wa Tanĥitūna Mina Al-Jibāli Buyūtāan Fārihīna

149

و هنرمندانه [براى خود] از كوه‌ها خانه‌هايى مى‌تراشيد.


Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni

150

از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد.


Wa Lā Tuţī`ū 'Amra Al-Musrifīna

151

و فرمان افراطگران را پيروى مكنيد:


Al-Ladhīna Yufsidūna Fī Al-'Arđi Wa Lā Yuşliĥūna

152

آنان كه در زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند.»


Qālū 'Innamā 'Anta Mina Al-Musaĥĥarīna

153

گفتند: «قطعاً تو از افسون‌شدگانى.


Mā 'Anta 'Illā Basharun Mithlunā Fa'ti Bi'āyatin 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna

154

تو جز بشرى مانند ما [بيش‌] نيستى. اگر راست مى‌گويى معجزه‌اى بياور.»


Qāla Hadhihi Nāqatun Lahā Shirbun Wa Lakum Shirbu Yawmin Ma`lūmin

155

گفت: «اين ماده شترى است كه نوبتى از آب او راست و روزى معيّن نوبت آب شماست.


Wa Lā Tamassūhā Bisū'in Faya'khudhakum `Adhābu Yawmin `Ažīmin

156

و به آن گزندى مرسانيد كه عذابِ روزى هولناك شما را فرومى‌گيرد.»


Fa`aqarūhā Fa'aşbaĥū Nādimīna

157

پس آن را پى كردند و پشيمان گشتند.


Fa'akhadhahumu Al-`Adhābu 'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna

158

آن گاه آنان را عذاب فروگرفت. قطعاً در اين [ماجرا] عبرتى است، و [لى‌] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند.


Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu

159

و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.


Kadhdhabat Qawmu Lūţin Al-Mursalīna

160

قوم لوط فرستادگان را تكذيب كردند.


'Idh Qāla Lahum 'Akhūhum Lūţun 'Alā Tattaqūna

161

آن گاه كه برادرشان لوط به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟


'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun

162

من براى شما فرستاده‌اى درخور اعتمادم.


Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni

163

از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد.


Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajriya 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna

164

و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.


'Ata'tūna Adh-Dhukrāna Mina Al-`Ālamīna

165

آيا از ميان مردم جهان، با مردها درمى‌آميزيد؟


Wa Tadharūna Mā Khalaqa Lakum Rabbukum Min 'Azwājikum Bal 'Antum Qawmun `Ādūna

166

و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفريده وامى‌گذاريد؟ [نه،] بلكه شما مردمى تجاوزكاريد.»


Qālū La'in Lam Tantahi Yā Lūţu Latakūnanna Mina Al-Mukhrajīna

167

گفتند: «اى لوط، اگر دست برندارى، قطعاً از اخراج‌شدگان خواهى بود.»


Qāla 'Innī Li`amalikum Mina Al-Qālīna

168

گفت: «به راستى من دشمن كردار شمايم.


Rabbi Najjinī Wa 'Ahlī Mimmā Ya`malūna

169

پروردگارا، مرا و كسانِ مرا از آنچه انجام مى‌دهند رهايى بخش.»


Fanajjaynāhu Wa 'Ahlahu 'Ajma`īna

170

پس او و كسانش را همگى، رهانيديم-


'Illā `Ajūzāan Fī Al-Ghābirīna

171

جز پير زنى كه از باقى‌ماندگان [در خاكستر آتش‌] بود.


Thumma Dammarnā Al-'Ākharīna

172

سپس ديگران را سخت هلاك كرديم.


Wa 'Amţarnā `Alayhim Maţarāan Fasā'a Maţaru Al-Mundharīna

173

و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فروريختيم. و چه بد بود باران بيم‌داده‌شدگان.


'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna

174

قطعاً در اين [عقوبت‌] عبرتى است، و [لى‌] بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند.


Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu

175

و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.


Kadhdhaba 'Aşĥābu Al-'Aykati Al-Mursalīna

176

اصحاب ايكه فرستادگان را تكذيب كردند.


'Idh Qāla Lahum Shu`aybun 'Alā Tattaqūna

177

آن گاه كه شعيب به آنان گفت: «آيا پروا نداريد؟


'Innī Lakum Rasūlun 'Amīnun

178

من براى شما فرستاده‌اى درخور اعتمادم.


Fāttaqū Allaha Wa 'Aţī`ūni

179

از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد.


Wa Mā 'As'alukum `Alayhi Min 'Ajrin 'In 'Ajriya 'Illā `Alá Rabbi Al-`Ālamīna

180

و بر اين [رسالت‌] اجرى از شما طلب نمى‌كنم. اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست.


'Awfū Al-Kayla Wa Lā Takūnū Mina Al-Mukhsirīna

181

پيمانه را تمام دهيد و از كم‌فروشان مباشيد.


Wa Zinū Bil-Qisţāsi Al-Mustaqīmi

182

و با ترازوى درست بسنجيد.


Wa Lā Tabkhasū An-Nāsa 'Ashyā'ahum Wa Lā Ta`thawā Fī Al-'Arđi Mufsidīna

183

و از ارزش اموال مردم مكاهيد و در زمين سر به فساد برمداريد.


Wa Attaqū Al-Ladhī Khalaqakum Wa Al-Jibillata Al-'Awwalīna

184

و از آن كس كه شما و خلق [انبوه‌] گذشته را آفريده است پروا كنيد.»


Qālū 'Innamā 'Anta Mina Al-Musaĥĥarīna

185

گفتند: «تو واقعاً از افسون‌شدگانى.»


Wa Mā 'Anta 'Illā Basharun Mithlunā Wa 'In Nažunnuka Lamina Al-Kādhibīna

186

«و تو جز بشرى مانند ما [بيش‌] نيستى، و قطعاً تو را از دروغگويان مى‌دانيم.


Fa'asqiţ `Alaynā Kisafāan Mina As-Samā'i 'In Kunta Mina Aş-Şādiqīna

187

پس اگر از راستگويانى، پاره‌اى از آسمان بر [سر] ما بيفكن.»


Qāla Rabbī 'A`lamu Bimā Ta`malūna

188

[شعيب‌] گفت: «پروردگارم به آنچه مى‌كنيد داناتر است.»


Fakadhdhabūhu Fa'akhadhahum `Adhābu Yawmi Až-Žullati 'Innahu Kāna `Adhāba Yawmin `Ažīmin

189

پس او را تكذيب كردند، و عذابِ روزِ ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت. به راستى آن، عذابِ روزى هولناك بود.


'Inna Fī Dhālika La'āyatan Wa Mā Kāna 'Aktharuhum Mu'uminīna

190

قطعاً در اين [عقوبت درسِ‌] عبرتى است، و [لى‌] بيشترشان ايمان آورنده نبودند.


Wa 'Inna Rabbaka Lahuwa Al-`Azīzu Ar-Raĥīmu

191

و در حقيقت، پروردگار تو همان شكست‌ناپذير مهربان است.


Wa 'Innahu Latanzīlu Rabbi Al-`Ālamīna

192

و راستى كه اين [قرآن‌] وحى پروردگار جهانيان است.


Nazala Bihi Ar-Rūĥu Al-'Amīnu

193

«روح الامين» آن را بر دلت نازل كرد،


`Alá Qalbika Litakūna Mina Al-Mundhirīna

194

تا از [جمله‌] هشداردهندگان باشى


Bilisānin `Arabīyin Mubīnin

195

به زبان عربى روشن،


Wa 'Innahu Lafī Zuburi Al-'Awwalīna

196

و [وصفِ‌] آن در كتابهاى پيشينيان آمده است.


'Awalam Yakun Lahum 'Āyatan 'An Ya`lamahu `Ulamā'u Banī 'Isrā'īla

197

آيا براى آنان، اين خود دليلى روشن نيست كه علماى بنى اسرائيل از آن اطّلاع دارند؟


Wa Law Nazzalnāhu `Alá Ba`đi Al-'A`jamīna

198

و اگر آن را بر برخى از غير عرب‌زبانان نازل مى‌كرديم،


Faqara'ahu `Alayhim Mā Kānū Bihi Mu'uminīna

199

و [پيامبر] آن را بر ايشان مى‌خواند به آن ايمان نمى‌آوردند.


Kadhālika Salaknāhu Fī Qulūbi Al-Mujrimīna

200

اين گونه در دلهاى گناهكاران، [انكار را] راه مى‌دهيم:


Lā Yu'uminūna Bihi Ĥattá Yarawā Al-`Adhāba Al-'Alīma

201

كه به آن نگروند تا عذاب پردرد را ببينند،


Faya'tiyahum Baghtatan Wa Hum Lā Yash`urūna

202

كه به طور ناگهانى- در حالى كه بى‌خبرند- بديشان برسد.


Fayaqūlū Hal Naĥnu Munžarūna

203

و بگويند: «آيا مهلت خواهيم يافت؟»


'Afabi`adhābinā Yasta`jilūna

204

پس آيا عذاب ما را به شتاب مى‌خواهند؟


'Afara'ayta 'In Matta`nāhum Sinīna

205

مگر نمى‌دانى كه اگر سالها آنان را برخوردار كنيم،


Thumma Jā'ahum Mā Kānū Yū`adūna

206

و آن گاه آنچه كه [بدان‌] بيم داده مى‌شوند بديشان برسد،


Mā 'Aghná `Anhum Mā Kānū Yumatta`ūna

207

آنچه از آن برخوردار مى‌شدند، به كارشان نمى‌آيد [و عذاب را از آنان دفع نمى‌كند]؟


Wa Mā 'Ahlaknā Min Qaryatin 'Illā Lahā Mundhirūna

208

و هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر آنكه براى آن هشداردهندگانى بود.


Dhikrá Wa Mā Kunnā Žālimīna

209

[تا آنان را] تذكّر [دهند] و ما ستمكار نبوده‌ايم.


Wa Mā Tanazzalat Bihi Ash-Shayāţīnu

210

و شيطانها آن را فرود نياورده‌اند.


Wa Mā Yanbaghī Lahum Wa Mā Yastaţī`ūna

211

و آنان را نسزد و نمى‌توانند [وحى كنند].


'Innahum `Ani As-Sam`i Lama`zūlūna

212

در حقيقت آنها از شنيدن، معزول [و محروم‌] اند.


Falā Tad`u Ma`a Allāhi 'Ilahāan 'Ākhara Fatakūna Mina Al-Mu`adhdhabīna

213

پس با خدا، خداى ديگر مخوان كه از عذاب‌شدگان خواهى شد.


Wa 'Andhir `Ashīrataka Al-'Aqrabīna

214

و خويشانِ نزديكت را هشدار ده.


Wa Akhfiđ Janāĥaka Limani Attaba`aka Mina Al-Mu'uminīna

215

و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده‌اند، بال خود را فرو گستر.


Fa'in `Aşawka Faqul 'Innī Barī'un Mimmā Ta`malūna

216

و اگر تو را نافرمانى كردند، بگو: «من از آنچه مى‌كنيد بيزارم.»


Wa Tawakkal `Alá Al-`Azīzi Ar-Raĥīmi

217

و بر [خداىِ‌] عزيزِ مهربان توكّل كن،


Al-Ladhī Yarāka Ĥīna Taqūmu

218

آن كس كه چون [به نماز] برمى‌خيزى تو را مى‌بيند،


Wa Taqallubaka Fī As-Sājidīna

219

و حركت تو را در ميان سجده كنندگان [مى‌نگرد].


'Innahu Huwa As-Samī`u Al-`Alīmu

220

او همان شنواى داناست.


Hal 'Unabbi'ukum `Alá Man Tanazzalu Ash-Shayāţīnu

221

آيا شما را خبر دهم كه شياطين بر چه كسى فرود مى‌آيند؟


Tanazzalu `Alá Kulli 'Affākin 'Athīmin

222

بر هر دروغزن گناهكارى فرود مى‌آيند،


Yulqūna As-Sam`a Wa 'Aktharuhum Kādhibūna

223

كه [دزدانه‌] گوش فرا مى‌دارند و بيشترشان دروغگويند،


Wa Ash-Shu`arā'u Yattabi`uhumu Al-Ghāwūna

224

و شاعران را گمراهان پيروى مى‌كنند.


'Alam Tará 'Annahum Fī Kulli Wādin Yahīmūna

225

آيا نديده‌اى كه آنان در هر واديى سرگردانند؟


Wa 'Annahum Yaqūlūna Mā Lā Yaf`alūna

226

و آنانند كه چيزهايى مى‌گويند كه انجام نمى‌دهند.


'Illā Al-Ladhīna 'Āmanū Wa `Amilū Aş-Şāliĥāti Wa Dhakarū Allaha Kathīrāan Wa Antaşarū Min Ba`di Mā Žulimū Wa Saya`lamu Al-Ladhīna Žalamū 'Ayya Munqalabin Yanqalibūna

227

مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و خدا را بسيار به ياد آورده و پس از آنكه مورد ستم قرار گرفته‌اند يارى خواسته‌اند. و كسانى كه ستم كرده‌اند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه برخواهند گشت.


سوره قبل

سوره الشعراء

سوره بعد
قاری
ترجمه گویا
انصاریان