قرآن عثمان طه

سوره الشمس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها

1

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به خورشيد و پرتوش (يا آفتابش)


وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها

2

و به ماه گاهى كه از پيش آيد


وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها

3

و به روز گاهى كه تابناكش سازد


وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها

4

و به شب گاهى كه بپوشدش


وَ السَّماءِ وَ ما بَناها

5

و به آسمان و آنچه (يا آنكه) بساختش


وَ الْأَرْضِ وَ ما طَحاها

6

و به زمين و آنچه گستردش


وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها

7

و به روان و آنچه راست آوردش


فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها

8

پس سروشش فرستاد گنهكاريش و پرهيزش


قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها

9

همانا رستگار شد آنكه پاك ساختش


وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها

10

و همانا آيان كرد آنكه بفريفتش (يا نهان داشتش)


كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْواها

11

تكذيب كرد ثمود به سركشيش


إِذِ انْبَعَثَ أَشْقاها

12

گاهى كه برانگيخت بدنهادتر (يا تيره‌بخت‌ترش)


فَقالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ناقَةَ اللَّهِ وَ سُقْياها

13

پس گفت بديشان پيمبر خدا اشتر خدا را و آبشخورش


فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوها فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاها

14

پس تكذيبش كردندش پس پى كردند پس برآشفت بر ايشان پروردگارشان به گناهشان پس يكسانش كرد


وَ لا يَخافُ عُقْباها

15

و نهراسد از فرجامش


قاری
ترجمه گویا
انصاریان