بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا

بنام خداى رحمان و رحيم‌؛ سوگند به خورشيد و گسترش نور آن.

وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا

سوگند به ماه وقتى كه دنبال خورشيد مى‌رود.

وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا

و به روز سوگند وقتى كه همه جا را روشن مى‌سازد.

وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا

و به شب سوگند وقتى كه روى روز را مى‌پوشاند.

وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا

و سوگند به آسمان و كسى كه آن را بنا كرده.

وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا

و سوگند به زمين و آنكه آن را بگسترد.

وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا

و سوگند به جان آدمى و آن كس كه آن را با چنان نظام كامل بيافريد.

فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا

و در اثر داشتن چنان نظامى خير و شر آن را به آن الهام كرد.

قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا

(سوگند به اين آيات) كه هر كس جان خود را از گناه پاك سازد رستگار مى‌شود.

وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا

و هر كس آلوده‌اش سازد زيانكار خواهد گشت.

كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ

طايفه ثمود از غرور و سركشى دعوت پيامبر خود صالح را تكذيب كردند.

إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا

هنگامى كه شقى‌ترين آنها برانگيخته شد.

فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا

و رسول خدا (صالح) گفت: اين ناقه آيت خداست از خدا بترسيد و آن را سيراب كنيد.

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا

آن قوم رسول را تكذيب و ناقه را پى كردند. خدا هم آنان را به كيفر ظلم و گناهشان هلاك ساخت و شهرشان را با خاك يكسان نمود.

وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا

و از عاقبت هلاكتشان پروايى نكرد.