سوره الشوری
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ حمٓ
1بنام خداوند بخشاينده مهربان؛ حم
عٓسٓقٓ
2عسق
كَذَٰلِكَ يُوحِيٓ إِلَيۡكَ وَ إِلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِكَ ٱللَّهُ ٱلۡعَزِيزُ ٱلۡحَكِيمُ
3بدينسان سروش فرستد بسوى تو و بسوى آنان كه پيش از تو بودند خداوند عزتمند حكيم
لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ هُوَ ٱلۡعَلِيُّ ٱلۡعَظِيمُ
4او را است آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است و او است فرازنده بزرگ
تَكَادُ ٱلسَّمَٰوَٰتُ يَتَفَطَّرۡنَ مِن فَوۡقِهِنَّ وَ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمۡدِ رَبِّهِمۡ وَ يَسۡتَغۡفِرُونَ لِمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ أَلَآ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ
5نزديك است آسمانها بشكافند (بپاشند) از فراز آنها و فرشتگانى تسبيح گويند به سپاس پروردگار خويش و آمرزش خواهند براى آنان كه در زمينند همانا او است آمرزگار بخشنده
وَ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ ٱللَّهُ حَفِيظٌ عَلَيۡهِمۡ وَ مَآ أَنتَ عَلَيۡهِم بِوَكِيلٖ
6و آنان كه برگرفتند جز وى دوستانى خدا است نگهبان بر ايشان و نيستى تو بر ايشان وكيل
وَ كَذَٰلِكَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا لِّتُنذِرَ أُمَّ ٱلۡقُرَىٰ وَ مَنۡ حَوۡلَهَا وَ تُنذِرَ يَوۡمَ ٱلۡجَمۡعِ لَا رَيۡبَ فِيهِ فَرِيقٞ فِي ٱلۡجَنَّةِ وَ فَرِيقٞ فِي ٱلسَّعِيرِ
7و بدينسان وحى فرستاديم بسوى تو قرآنى عربى را تا بترسانى مادر شهرها را و آنان كه پيرامون آنند و بترسانى روز گردآمدن را كه نيست شكى در آن گروهى در بهشتند و گروهى در دوزخ
وَ لَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ لَجَعَلَهُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَ لَٰكِن يُدۡخِلُ مَن يَشَآءُ فِي رَحۡمَتِهِۦ وَ ٱلظَّٰلِمُونَ مَا لَهُم مِّن وَلِيّٖ وَ لَا نَصِيرٍ
8و اگر مىخواست خدا هر آينه مىگردانيدشان يك ملت و ليكن درآرد هر كه را خواهد در رحمتش و ستمگران را نيستشان يار و نه ياورى
أَمِ ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ أَوۡلِيَآءَ فَٱللَّهُ هُوَ ٱلۡوَلِيُّ وَ هُوَ يُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَ هُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ
9يا بگرفتند جز او دوستانى پس خدا است دوست و او زنده كند مردگان را و او است به همه چيز توانا
وَ مَا ٱخۡتَلَفۡتُمۡ فِيهِ مِن شَيۡءٖ فَحُكۡمُهُۥٓ إِلَى ٱللَّهِ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبِّي عَلَيۡهِ تَوَكَّلۡتُ وَ إِلَيۡهِ أُنِيبُ
10و آنچه اختلاف كرديد در آن از چيزى پس حكمش بسوى خدا است اين است خدا پروردگار من بر او توكل كنم و بسوى او بازگردم
فَاطِرُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ جَعَلَ لَكُم مِّنۡ أَنفُسِكُمۡ أَزۡوَٰجٗا وَ مِنَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ أَزۡوَٰجٗا يَذۡرَؤُكُمۡ فِيهِ لَيۡسَ كَمِثۡلِهِۦ شَيۡءٞ وَ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡبَصِيرُ
11پديدآورنده آسمانها و زمين قرار داد براى شما از خود شما همسرانى و از دامها جفتهايى مىآفريند شما را در آن نيست همانندش چيزى و او است شنواى بينا
لَهُۥ مَقَالِيدُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ يَبۡسُطُ ٱلرِّزۡقَ لِمَن يَشَآءُ وَ يَقۡدِرُ إِنَّهُۥ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ
12از آن وى است كليدهاى آسمانها و زمين بگشايد روزى را براى هر كه خواهد و تنگ گرداند همانا او به همه چيز است دانا
شَرَعَ لَكُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِۦ نُوحٗا وَ ٱلَّذِيٓ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ وَ مَا وَصَّيۡنَا بِهِۦٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَ مُوسَىٰ وَ عِيسَىٰٓ أَنۡ أَقِيمُواْ ٱلدِّينَ وَ لَا تَتَفَرَّقُواْ فِيهِ كَبُرَ عَلَى ٱلۡمُشۡرِكِينَ مَا تَدۡعُوهُمۡ إِلَيۡهِ ٱللَّهُ يَجۡتَبِيٓ إِلَيۡهِ مَن يَشَآءُ وَ يَهۡدِيٓ إِلَيۡهِ مَن يُنِيبُ
13آئين نهاد براى شما از كيش آنچه اندرز داد بدان نوح را و آنچه وحى فرستاديم بسوى تو و آنچه توصيه كرديم بدان ابراهيم و موسى و عيسى را كه بپاى داريد دين را و پراكنده نشويد در آن گران است بر مشركان آنچه خوانيشان بدان خدا گزيند بسوى خويش هر كه را خواهد و رهبرى كند به خويش هر كه را بازگردد
وَ مَا تَفَرَّقُوٓاْ إِلَّا مِنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَهُمُ ٱلۡعِلۡمُ بَغۡيَۢا بَيۡنَهُمۡ وَ لَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى لَّقُضِيَ بَيۡنَهُمۡ وَ إِنَّ ٱلَّذِينَ أُورِثُواْ ٱلۡكِتَٰبَ مِنۢ بَعۡدِهِمۡ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُ مُرِيبٖ
14و پراكنده نشدند مگر پس از آنچه بيامدشان دانش به ستم ميان خويش و اگر نبود سرنوشتى كه پيشى گرفت از پروردگارت تا سرآمدى نامبرده هر آينه گذرانيده مىشد (داورى مىشد) ميان ايشان و همانا آنان كه ارث داده شدند كتاب را پس از ايشان در شكى از آنند به شكاندازنده
فَلِذَٰلِكَ فَٱدۡعُ وَ ٱسۡتَقِمۡ كَمَآ أُمِرۡتَ وَ لَا تَتَّبِعۡ أَهۡوَآءَهُمۡ وَ قُلۡ ءَامَنتُ بِمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ مِن كِتَٰبٖ وَ أُمِرۡتُ لِأَعۡدِلَ بَيۡنَكُمُ ٱللَّهُ رَبُّنَا وَ رَبُّكُمۡ لَنَآ أَعۡمَٰلُنَا وَ لَكُمۡ أَعۡمَٰلُكُمۡ لَا حُجَّةَ بَيۡنَنَا وَ بَيۡنَكُمُ ٱللَّهُ يَجۡمَعُ بَيۡنَنَا وَ إِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ
15پس بسوى اين برخوان و پايدارى كن چنان كه امر شدى و پيرو نكن هوسهاى ايشان را و بگو ايمان آوردم بدانچه فرستاد خدا از كتاب و مأمور شدم كه دادگرى كنم ميان شما خدا است پروردگار ما و پروردگار شما ما را است كردارهايى و شما را است كردارهاى شما و نيست دستاويزى ميان ما و شما (يا نيست ستيزى) خدا گردآورد ميان ما و بسوى او است بازگشت
وَ ٱلَّذِينَ يُحَآجُّونَ فِي ٱللَّهِ مِنۢ بَعۡدِ مَا ٱسۡتُجِيبَ لَهُۥ حُجَّتُهُمۡ دَاحِضَةٌ عِندَ رَبِّهِمۡ وَ عَلَيۡهِمۡ غَضَبٞ وَ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٌ
16و آنان كه ستيزه كنند در باره خدا پس از آنچه پذيرفته شد براى ايشان دستاويزشان تباه است نزد پروردگارشان و بر ايشان است خشمى و ايشان را هست عذابى سخت
ٱللَّهُ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ ٱلۡكِتَٰبَ بِٱلۡحَقِّ وَ ٱلۡمِيزَانَ وَ مَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّ ٱلسَّاعَةَ قَرِيبٞ
17خدا است آنكه فرستاد كتاب را به حق و ترازو را و چه دانى تو (يا چه دانا سازدت) شايد ساعت است نزديك
يَسۡتَعۡجِلُ بِهَا ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِهَا وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مُشۡفِقُونَ مِنۡهَا وَ يَعۡلَمُونَ أَنَّهَا ٱلۡحَقُّ أَلَآ إِنَّ ٱلَّذِينَ يُمَارُونَ فِي ٱلسَّاعَةِ لَفِي ضَلَٰلِۢ بَعِيدٍ
18شتاب جويند بدان آنان كه ايمان ندارند بدان و آنان كه ايمان آوردند هراسانند از آن و دانند كه آن حق است همانا آنان كه شك دارند در ساعت هر آينه در گمراهى هستند دور
ٱللَّهُ لَطِيفُۢ بِعِبَادِهِۦ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ وَ هُوَ ٱلۡقَوِيُّ ٱلۡعَزِيزُ
19خدا مهربان است به بندگان خويش روزى دهد هر كه را خواهد و او است تواناى عزيز
مَن كَانَ يُرِيدُ حَرۡثَ ٱلۡأٓخِرَةِ نَزِدۡ لَهُۥ فِي حَرۡثِهِۦ وَ مَن كَانَ يُرِيدُ حَرۡثَ ٱلدُّنۡيَا نُؤۡتِهِۦ مِنۡهَا وَ مَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِن نَّصِيبٍ
20آن كو خواهد كشت آخرت را بيفزاييمش در كشتش و آنكه كشت دنيا را خواهد دهيمش از آن و نيستش در آخرت بهرهاى
أَمۡ لَهُمۡ شُرَكَٰٓؤُاْ شَرَعُواْ لَهُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا لَمۡ يَأۡذَنۢ بِهِ ٱللَّهُ وَ لَوۡلَا كَلِمَةُ ٱلۡفَصۡلِ لَقُضِيَ بَيۡنَهُمۡ وَ إِنَّ ٱلظَّٰلِمِينَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
21يا ايشان را است شريكانى در دين بستند براى ايشان از آئين آنچه فرمان نداد بدان خدا و اگر نبود سرنوشت جدا كننده هر آينه داورى مىشد ميان ايشان و همانا ستمگران را است عذابى دردناك
تَرَى ٱلظَّٰلِمِينَ مُشۡفِقِينَ مِمَّا كَسَبُواْ وَ هُوَ وَاقِعُۢ بِهِمۡ وَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فِي رَوۡضَاتِ ٱلۡجَنَّاتِ لَهُم مَّا يَشَآءُونَ عِندَ رَبِّهِمۡ ذَٰلِكَ هُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡكَبِيرُ
22بينى ستمگران را هراسان از آنچه فراهم كردند و آن است فرودآينده بر ايشان و آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند در باغهاى بهشت ايشان را است آنچه خواهند نزد پروردگار خويش اين است آن فضل بزرگ
ذَٰلِكَ ٱلَّذِي يُبَشِّرُ ٱللَّهُ عِبَادَهُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ قُل لَّآ أَسَۡٔلُكُمۡ عَلَيۡهِ أَجۡرًا إِلَّا ٱلۡمَوَدَّةَ فِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَ مَن يَقۡتَرِفۡ حَسَنَةٗ نَّزِدۡ لَهُۥ فِيهَا حُسۡنًا إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ شَكُورٌ
23اين است آنچه نويد داد خدا بندگانش را آنان كه ايمان آوردند و كردار شايسته كردند بگو نپرسم شما را بر آن مزدى جز دوستى را در نزديكان (خويشاوندان) و آنكه فراهم كند نيكى را بيفزائيمش در آن نكويى را همانا خداوند است آمرزنده سپاسگزار
أَمۡ يَقُولُونَ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبٗا فَإِن يَشَإِ ٱللَّهُ يَخۡتِمۡ عَلَىٰ قَلۡبِكَ وَ يَمۡحُ ٱللَّهُ ٱلۡبَٰطِلَ وَ يُحِقُّ ٱلۡحَقَّ بِكَلِمَٰتِهِۦٓ إِنَّهُۥ عَلِيمُۢ بِذَاتِ ٱلصُّدُورِ
24يا گويند بست بر خدا دروغى پس اگر خواهد خدا مهر نهد بر دلت و نابود كند بيهده را و درست كند (راست آرد) درست را به سخنان خويش همانا او دانا است بدانچه در سينهها است
وَ هُوَ ٱلَّذِي يَقۡبَلُ ٱلتَّوۡبَةَ عَنۡ عِبَادِهِۦ وَ يَعۡفُواْ عَنِ ٱلسَّئَِّاتِ وَ يَعۡلَمُ مَا تَفۡعَلُونَ
25و او است آنكه پذيرد توبه را از بندگان خويش و درگذرد از بديها و داند آنچه را مىكنيد
وَ يَسۡتَجِيبُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَ يَزِيدُهُم مِّن فَضۡلِهِۦ وَ ٱلۡكَٰفِرُونَ لَهُمۡ عَذَابٞ شَدِيدٞ
26و مىپذيرد از آنان كه ايمان آوردند و كردار نيك كردند و بيفزايدشان از فضل خويش و كافران را است عذابى سخت
وَ لَوۡ بَسَطَ ٱللَّهُ ٱلرِّزۡقَ لِعِبَادِهِۦ لَبَغَوۡاْ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ لَٰكِن يُنَزِّلُ بِقَدَرٖ مَّا يَشَآءُ إِنَّهُۥ بِعِبَادِهِۦ خَبِيرُۢ بَصِيرٞ
27و اگر فراخ گرداند خدا روزى را براى بندگان خويش هر آينه سركشى كنند در زمين و ليكن فرستد به اندازه هر چه خواهد همانا او است به بندگان خويش آگاه بينا
وَ هُوَ ٱلَّذِي يُنَزِّلُ ٱلۡغَيۡثَ مِنۢ بَعۡدِ مَا قَنَطُواْ وَ يَنشُرُ رَحۡمَتَهُۥ وَ هُوَ ٱلۡوَلِيُّ ٱلۡحَمِيدُ
28و او است آنكه فرستد باران را پس از آنچه نوميد شدند و گستراند رحمت خويش را و او است سرپرست ستوده
وَ مِنۡ ءَايَٰتِهِۦ خَلۡقُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَآبَّةٖ وَ هُوَ عَلَىٰ جَمۡعِهِمۡ إِذَا يَشَآءُ قَدِيرٞ
29و از آيتهاى او است آفرينش آسمانها و زمين و آنچه گسترانيد در آنها از جنبندگان و او است بر گردآوردن آنان گاهى كه خواهد توانا
وَ مَآ أَصَٰبَكُم مِّن مُّصِيبَةٖ فَبِمَا كَسَبَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَ يَعۡفُواْ عَن كَثِيرٖ
30و آنچه به شما رسد از پيش آمدها پس به چيزى است كه فراهم كردند دستهاى شما و درگذرد از بسيارى
وَ مَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِن وَلِيّٖ وَ لَا نَصِيرٖ
31و نيستيد شما به عجزآرندگان در زمين و نيست شما را جز خدا يار و نه ياورى
وَ مِنۡ ءَايَٰتِهِ ٱلۡجَوَارِ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
32و از آيتهاى او است روندگان در دريا همانند كوهها
إِن يَشَأۡ يُسۡكِنِ ٱلرِّيحَ فَيَظۡلَلۡنَ رَوَاكِدَ عَلَىٰ ظَهۡرِهِۦٓ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَأٓيَٰتٖ لِّكُلِّ صَبَّارٖ شَكُورٍ
33اگر خواهد آرام گرداند باد را تا بمانند به جاى ايستادگان بر پشتش همانا در اين است آيتهايى براى هر شكيبايى سپاسگزار
أَوۡ يُوبِقۡهُنَّ بِمَا كَسَبُواْ وَ يَعۡفُ عَن كَثِيرٖ
34يا نابودشان كند بدانچه فراهم كردند و درگذرد از بسيارى
وَ يَعۡلَمَ ٱلَّذِينَ يُجَٰدِلُونَ فِيٓ ءَايَٰتِنَا مَا لَهُم مِّن مَّحِيصٖ
35و بدانند آنان كه ستيزه كنند در آيتهاى ما كه نيستشان گريزگاهى
فَمَآ أُوتِيتُم مِّن شَيۡءٖ فَمَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَ مَا عِندَ ٱللَّهِ خَيۡرٞ وَ أَبۡقَىٰ لِلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَلَىٰ رَبِّهِمۡ يَتَوَكَّلُونَ
36پس آنچه داده شديد از چيزى همانا بهره زندگانى دنيا است و آنچه نزد خدا است بهتر و پايدارتر است براى آنان كه ايمان آوردند و بر پروردگار خويش توكل كنند
وَ ٱلَّذِينَ يَجۡتَنِبُونَ كَبَٰٓئِرَ ٱلۡإِثۡمِ وَ ٱلۡفَوَٰحِشَ وَ إِذَا مَا غَضِبُواْ هُمۡ يَغۡفِرُونَ
37و آنان كه دورى گزينند از بزرگهاى گناهان و پردهدريها (فواحش) و هر گاه خشم آرند بيامرزند
وَ ٱلَّذِينَ ٱسۡتَجَابُواْ لِرَبِّهِمۡ وَ أَقَامُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَ أَمۡرُهُمۡ شُورَىٰ بَيۡنَهُمۡ وَ مِمَّا رَزَقۡنَٰهُمۡ يُنفِقُونَ
38و آنان كه پذيرفتند براى پروردگار خود و بپاى داشتند نماز را و كارشان مشورت است ميان ايشان و از آنچه روزيشان داديم ببخشند
وَ ٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَابَهُمُ ٱلۡبَغۡيُ هُمۡ يَنتَصِرُونَ
39و آنان كه هر گاه رسدشان ستم يارى جويند
وَ جَزَٰٓؤُاْ سَيِّئَةٖ سَيِّئَةٞ مِّثۡلُهَا فَمَنۡ عَفَا وَ أَصۡلَحَ فَأَجۡرُهُۥ عَلَى ٱللَّهِ إِنَّهُۥ لَا يُحِبُّ ٱلظَّٰلِمِينَ
40و كيفر بد بديى است مانندش و آنكه درگذرد و اصلاح كند پس پاداش او بر خدا است همانا او دوست ندارد ستمگران را
وَ لَمَنِ ٱنتَصَرَ بَعۡدَ ظُلۡمِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ مَا عَلَيۡهِم مِّن سَبِيلٍ
41و همانا آنكه يارى جويد پس از ستمى كه بر او شود آنان را نيست بر ايشان راهى
إِنَّمَا ٱلسَّبِيلُ عَلَى ٱلَّذِينَ يَظۡلِمُونَ ٱلنَّاسَ وَ يَبۡغُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ
42جز اين نيست كه راه بر آنان است كه ستم كنند بر مردم و سركشى كنند در زمين به ناروا كه ايشان را است عذابى دردناك
وَ لَمَن صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذَٰلِكَ لَمِنۡ عَزۡمِ ٱلۡأُمُورِ
43و هر كه شكيبا شود و آمرزش كند همانا آن است از عزيمت كارها
وَ مَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن وَلِيّٖ مِّنۢ بَعۡدِهِۦ وَ تَرَى ٱلظَّٰلِمِينَ لَمَّا رَأَوُاْ ٱلۡعَذَابَ يَقُولُونَ هَلۡ إِلَىٰ مَرَدّٖ مِّن سَبِيلٖ
44و آن را كه گمراه سازد خدا نباشدش دوستى پس از او و بينى ستمگران را گاهى كه بينند عذاب را گويند آيا هست بسوى بازگشت راهى
وَ تَرَىٰهُمۡ يُعۡرَضُونَ عَلَيۡهَا خَٰشِعِينَ مِنَ ٱلذُّلِّ يَنظُرُونَ مِن طَرۡفٍ خَفِيّٖ وَ قَالَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ إِنَّ ٱلۡخَٰسِرِينَ ٱلَّذِينَ خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ وَ أَهۡلِيهِمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَلَآ إِنَّ ٱلظَّٰلِمِينَ فِي عَذَابٖ مُّقِيمٖ
45و بينى ايشان را عرض شوند بر آن سرافكندگان از خوارى بنگرند از گوشه چشم نهانى و گفتند آنان كه ايمان آوردند زيانكاران آنانند كه زيان كردند خويش و خاندان خويش را روز رستاخيز همانا ستمگرانند هر آينه در عذابى پايدار
وَ مَا كَانَ لَهُم مِّنۡ أَوۡلِيَآءَ يَنصُرُونَهُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ وَ مَن يُضۡلِلِ ٱللَّهُ فَمَا لَهُۥ مِن سَبِيلٍ
46و نبودشان دوستانى كه ياريشان كنند جز خدا و آن را كه گمراه سازد خدا پس نيستش راهى
ٱسۡتَجِيبُواْ لِرَبِّكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا مَرَدَّ لَهُۥ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَكُم مِّن مَّلۡجَإٖ يَوۡمَئِذٖ وَ مَا لَكُم مِّن نَّكِيرٖ
47بپذيريد از پروردگار خود پيش از آنكه بيايد روزى كه نيستش بازگشتى از خدا نيست شما را پناهگاهى آن روز و نيستتان برابرى كردن
فَإِنۡ أَعۡرَضُواْ فَمَآ أَرۡسَلۡنَٰكَ عَلَيۡهِمۡ حَفِيظًا إِنۡ عَلَيۡكَ إِلَّا ٱلۡبَلَٰغُ وَ إِنَّآ إِذَآ أَذَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِنَّا رَحۡمَةٗ فَرِحَ بِهَا وَ إِن تُصِبۡهُمۡ سَيِّئَةُۢ بِمَا قَدَّمَتۡ أَيۡدِيهِمۡ فَإِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ كَفُورٞ
48پس اگر روى برتافتند همانا نفرستاديمت بر ايشان نگهبانى نيست بر تو جز رسانيدن و ما هر گاه چشانيم انسان را از خود رحمتى شادمان شود بدان و اگر رسدشان بدى بدانچه پيش آورده است دستهاى ايشان همانا انسان است بسى ناسپاس
لِّلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ يَخۡلُقُ مَا يَشَآءُ يَهَبُ لِمَن يَشَآءُ إِنَٰثٗا وَ يَهَبُ لِمَن يَشَآءُ ٱلذُّكُورَ
49خدا را است پادشاهى آسمانها و زمين بيافرد هر چه خواهد ببخشد هر كه را خواهد مادگانى و ببخشد بدانكه خواهد نران
أَوۡ يُزَوِّجُهُمۡ ذُكۡرَانٗا وَ إِنَٰثٗا وَ يَجۡعَلُ مَن يَشَآءُ عَقِيمًا إِنَّهُۥ عَلِيمٞ قَدِيرٞ
50يا جفت كندشان نرانى و مادگانى و بگرداند هر كه را خواهد نازا همانا او است داناى توانا
وَ مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ ٱللَّهُ إِلَّا وَحۡيًا أَوۡ مِن وَرَآيِٕ حِجَابٍ أَوۡ يُرۡسِلَ رَسُولٗا فَيُوحِيَ بِإِذۡنِهِۦ مَا يَشَآءُ إِنَّهُۥ عَلِيٌّ حَكِيمٞ
51و نبوده است بشرى را كه سخن گويدش خدا مگر سروشى يا از پشت پرده يا فرستد پيكى پس وحى كند به دستورش آنچه خواهد همانا او است فرازنده حكيم
وَ كَذَٰلِكَ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ رُوحٗا مِّنۡ أَمۡرِنَا مَا كُنتَ تَدۡرِي مَا ٱلۡكِتَٰبُ وَ لَا ٱلۡإِيمَٰنُ وَ لَٰكِن جَعَلۡنَٰهُ نُورٗا نَّهۡدِي بِهِۦ مَن نَّشَآءُ مِنۡ عِبَادِنَا وَ إِنَّكَ لَتَهۡدِيٓ إِلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ
52و بدينسان وحى فرستاديم بسوى تو روحى (روانى) را از امر ما نبودى بدانى چيست كتاب و نه ايمان و ليكن گردانيديمش تابشى كه رهبرى كنيم بدان هر كه را خواهيم از بندگان خود و همانا تو راهنمايى كنى بسوى راهى راست
صِرَٰطِ ٱللَّهِ ٱلَّذِي لَهُۥ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ مَا فِي ٱلۡأَرۡضِ أَلَآ إِلَى ٱللَّهِ تَصِيرُ ٱلۡأُمُورُ
53راه خدايى كه او را است آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است همانا بسوى خدا بازگردند كارها