بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به صف كشندگان، صف كشيدن مخصوص.

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

پس قسم به طرد كنندگان طردى به خصوص.

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا

پس قسم به تعقيب كنندگان تعقيبى به خصوص.

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ

كه معبود شما يكى است.

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا وَ رَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است.

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ

ما آسمان نزديكتر را به زينتى كه كواكب باشد زينت داده‌ايم.

وَ حِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

و آن را از هر شيطان بيفائده حفظ كرده‌ايم.

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَ يُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ

به جمعيت اعلى گوش نتوانند داد و از هر طرف زده ميشوند.

دُحُورٗا وَ لَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

به جهت طرد و آنها راست عذابى ثابت.

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

مگر كسى كه خبرى بربايد ربودن كمى و تعقيب كند او را آتشى نافذ.

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۢ

از مشركان بپرس آيا آنها در خلقت محكمترند يا كسانى كه ما آفريده‌ايم، ما آنها را از گل چسبنده‌اى آفريده‌ايم.

بَلۡ عَجِبۡتَ وَ يَسۡخَرُونَ

بلكه تو تعجب مى‌كنى و آنها مسخره مى‌كنند.

وَ إِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ

و چون تذكر داده شوند متذكر نمى‌شوند.

وَ إِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ

و چون آيه‌اى ببينند مسخره مى‌كنند.

وَ قَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

گفتند اين سحر آشكارى است.

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

آيا وقتى كه مرديم و خاك و استخوانها گشتيم مبعوث شدگانيم؟!

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

آيا و پدران گذشته ما نيز!

قُلۡ نَعَمۡ وَ أَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

بگو: آرى و شما ذليلانيد.

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ

بعثت جز يك صيحه نيست ناگاه همه (برخاسته) نگاه مى‌كنند.

وَ قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

گويند: اى واى بر ما اين روز جزاست.

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

اين همان روز داورى است كه آن را انكار مى‌كرديد.

ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَ أَزۡوَٰجَهُمۡ وَ مَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ

جمع كنيد ظالمان و همسران آنها را و آنچه را كه عبادت مى‌كردند.

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ

جز خدا، هدايتشان كنيد به راه جهنم.

وَ قِفُوهُمۡ إِنَّهُم مَّسۡ‍ُٔولُونَ

متوقفشان كنيد كه آنها مسئولند.

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

چه شده كه همديگر را يارى نمى‌كنيد؟!

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

بلكه آنها امروز تسليم شدگانند.

وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

رو كرده بعضى بر بعضى از هم سؤال مى‌كنند.

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ

(تابعان به متبوعان) گويند: شما از طرف راست پيش ما مى‌آمديد.

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

گويند: بلكه شما مؤمنان نبوديد.

وَ مَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۢ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ

ما بر شما تسلطى نداشتيم بلكه قومى طغيانگر بوديد.

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

وعده عذاب خدا بر ما حتمى شد، ما چشندگان عذاب خواهيم بود.

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

ما شما را گمراه كرديم خود نيز گمراهان بوديم.

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

آنها امروز در عذاب شريكند.

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

ما با گناهكاران اين چنين رفتار مى‌كنيم.

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

چون لا اله الا الله به آنها گفته مى‌شد تكبر مى‌كردند.

وَ يَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۢ

و مى‌گفتند: آيا ما خدايان خويش را به خاطر شاعرى ديوانه ترك كنيم!

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَ صَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

ديوانه نيست، بلكه دين حق آورده و پيامبران را تصديق كرده است.

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

شما حتما چشنده عذاب دردناك خواهيد بود.

وَ مَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

مجازات نمى‌شويد مگر آنچه را كه مى‌كرديد.

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا.

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

كه آنها را رزقى معين هست.

فَوَٰكِهُ وَ هُم مُّكۡرَمُونَ

ميوه‌ها و آنها محترمين هستند.

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در بهشتهاى پر نعمت مى‌باشند.

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

بر تختهايى بخصوص مقابل هم نشسته‌اند.

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۢ

شرابى از چشمه‌اى جارى بر آنها گردانده مى‌شود.

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ

سفيد و يكپارچه لذت است نوشندگان را.

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَ لَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

در آن دردسر نيست و از آن مست نمى‌شوند.

وَ عِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

در نزد آنها است حوريان بزرگ چشم و كوتاه نگاه.

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

گويا آنها تخمهاى پنهانند.

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

پس رو كرده بعضى بر بعضى سؤال مى‌كنند.

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

گوينده‌اى از آنها مى‌گويد: من در دنيا آشنايى داشتم.

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

مى‌گفت: آيا تو از باور كنندگانى؟

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

وقتى كه ما مى‌ميريم و خاك و استخوانها مى‌شويم آيا زنده شده و مجازات مى‌شويم؟

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

گويد: آيا از حال رفيق من با خبريد؟

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

سر بلند كرده او را در وسط آتش مى‌بيند.

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

گويد: به خدا قسم نزديك بودى ساقطم كنى.

وَ لَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

اگر توفيق خدايم نبود از حاضر شدگان در آتش بودم.

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

آيا ما مردگان نخواهيم بود.

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

مگر مرگ اولى را و ما عذاب شدگان نخواهيم بود؟

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

حقا كه اين نجات بزرگى است.

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

براى اين پاداش عاملان عمل كنند.

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

آيا اين نعمت بهتر است يا درخت زقوم؟

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ

ما آن را براى ظالمان عذاب قرار داده‌ايم.

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ

آن، درختى است كه در قعر جهنم مى‌رويد.

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

ميوه آن گويى رؤس شياطين است.

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

اهل آتش از آن مى‌خورند و از آن شكمهاى خود را پر مى‌كنند.

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

سپس بر آن زقوم، خليطى از آب جوشان دارند.

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

سپس رجوعشان به طرف آتش است.

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

آنها پدران خويش را در ضلالت يافتند.

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

آنها بر آثار پدران كشيده مى‌شوند.

وَ لَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

پيش از اهل مكه، بيشتر گذشتگان گمراه شدند.

وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

در ميان آنها انذار كنندگان فرستاديم.

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

بنگر عاقبت انذار شدگان چه شد؟

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا.

وَ لَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

نوح ما را ندا كرد، بهتر جواب دهنده‌ايم.

وَ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

او و خانواده‌اش را از اندوه بزرگ نجات داديم.

وَ جَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

ذريه او را باقى مانده‌ها قرار داديم.

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

دعوت او را در آيندگان بر او باقى گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

سلام بر نوح در ميان مردمان.

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما نيكوكاران را بدينسان پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

او از بندگان مؤمن ماست.

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس آخر مانده‌ها را غرق كرديم.

وَ إِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

ابراهيم از شيعه نوح است.

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

ياد آر كه با قلبى سالم به طرح پروردگارش آمد.

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

ياد آر كه به پدرش و قومش گفت چه چيز را بندگى مى‌كنيد؟

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا به دروغ خدايانى جز خدا قصد مى‌كنيد؟

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

گمان شما به خداى جهان چيست؟

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

به ستارگان نگاه كرد.

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

گفت: من مريضم.

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

پشت‌كنان از او رو گرداندند.

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

به سوى معبودهاى آنها رفت و گفت آيا نميخوريد؟

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

چرا سخن نمى‌گوئيد؟

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

بر آنها رفت و با دست آنها را مى‌زد.

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

مردم شتابان رو به ابراهيم كردند.

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

گفت: آيا عبادت مى‌كنيد به آنچه مى‌تراشيد؟

وَ ٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَ مَا تَعۡمَلُونَ

خدا شما و آنچه را كه مى‌كنيد آفريده است.

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

گفتند براى او بنائى بسازيد و او را در آتش بزرگ بياندازيد.

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

به او قصد حيله كردند، مغلوبشان گردانديم.

وَ قَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

گفت: من به سوى پروردگارم مى‌روم حتما هدايتم مى‌كند.

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

خدايا فرزندى از نيكوكاران بر من عطا كن.

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

پسرى بردبار را به او مژده داديم.

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

چون با پدرش بجوانى رسيد، ابراهيم گفت: فرزند عزيزم من در خواب مى‌بينم كه تو را ذبح مى‌كنم، به بين چه نظرى دارى؟ گفت: پدرم آنچه را كه مأمور هستى بكن انشاء الله. مرا از صبر كنندگان مى‌يابى.

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَ تَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

چون هر دو تسليم شدند و او را بر پيشانى به خاك گذاشت.

وَ نَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

و ندايش كرديم كه اى ابراهيم.

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

حقا كه خوابت را خوب عمل كردى، ما نيكوكاران را بدينسان پاداش مى‌دهيم.

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

حقا كه اين امتحان آشكارى است.

وَ فَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

و قربانى بزرگ را از او عوض داديم.

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و دعوت او را در آيندگان بر او باقى گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

سلام از ما بر ابراهيم.

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

بدينسان نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

او از بندگان مؤمن ما بود

وَ بَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

ولادت اسحاق را به او مژده داديم كه پيامبرى از صالحان خواهد بود.

وَ بَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَ عَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

بر او و بر اسحاق بركت گذاشتيم و از نسل آن دو نيكوكار و آشكارا ظالم به نفس هست.

وَ لَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

حقا كه به موسى و هارون عنايت كرديم‌

وَ نَجَّيۡنَٰهُمَا وَ قَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

آن دو و قوم آنها را از غصه بزرگ نجات داديم.

وَ نَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

آنها را يارى كرديم تا پيروز شدند.

وَ ءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

به آن دو كتابى روشنگر داديم.

وَ هَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

و آن دو را براه راست هدايت نموديم.

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و بر آن دو در آيندگان دعوتشان را باقى گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

سلام بر موسى و هارون.

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما نيكوكاران را بدينسان پاداش ميدهيم.

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

حقا كه آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.

وَ إِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

الياس از پيامبران بود.

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

ياد آر كه بقوم خويش گفت: آيا از خدا نميترسيد؟ ..

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَ تَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ

آيا بت «بعل» را ميخوانيد و بهترين خالقان را ترك ميكنيد؟.

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَ رَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

الله را ترك ميكنيد كه پروردگار شما و پدران گذشته شماست.

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

الياس را تكذيب كردند، آنها حاضر شدگانند.

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا (از قوم او).

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

بر او دعوتش را در آيندگان باقى گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ‏يَاسِينَ

سلام بر الياس.

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما نيكوكاران را بدينسان پاداش ميدهيم.

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

او از بندگان مؤمن ما بود.

وَ إِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

لوط از پيامبران بود.

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

ياد آر كه او و خانواده‌اش را همگى نجات داديم.

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

مگر پير زنى را كه در ميان ماندگان ماند.

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

آن گاه ديگران را هلاك كرديم.

وَ إِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ

شما اهل مكه در حال صبح كردن بر خرابه آنها مى‌گذريد.

وَ بِٱلَّيۡلِ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

و در شب، آيا تعقل نميكنيد؟!

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

يونس از پيامبران بود.

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

ياد آر كه خشمگين به كشتى پر شده آمد.

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ

قرعه انداخت و از مغلوبان شد.

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٞ

ماهى او را بلعيد حال آنكه ملامت گر بود.

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ

اگر نبود كه او از جمله مسبحين بود.

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

قطعا تا به محشر در شكم ماهى مى‌ماند.

فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ سَقِيمٞ

او را به آن مكان خالى انداختيم.

وَ أَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ

و بر او درخت كدو رويانديم.

وَ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ

و او را بر جمعى كه بيشتر از صد هزار بودند فرستاديم.

فَ‍َٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

ايمان آوردند تا دم مرگ متاعشان داديم.

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَ لَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

از مشركان بپرس آيا براى خدايت دختران و براى آنها پسران هست؟!

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَ هُمۡ شَٰهِدُونَ

يا ملائكه را زنان آفريديم و آنها تماشاگر بودند؟!

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ

بدان كه آنها از روى افتراء مى‌گويند:

وَلَدَ ٱللَّهُ وَ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

خدا فرزند زائيده است آنها حتما دروغگويانند.

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ

آيا دختران را بر پسران برگزيده است؟

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

چه شده بر شما چه مى‌گويند؟!

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

آيا متذكر نمى‌شويد؟!

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ

يا بر اين گفته دليلى آشكار داريد؟!

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

اگر راستگوييد نوشته‌تان را بياوريد.

وَ جَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَ بَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗا وَ لَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

ميان خدا و جن نسب جعل كردند حال آنكه جن دانسته‌اند كه در عذاب حاضر شدگانند.

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است خدا از آنچه وصف مى‌كنند.

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا.

فَإِنَّكُمۡ وَ مَا تَعۡبُدُونَ

شما مشركان و آنچه مى‌پرستيد.

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ

نيستيد به فتنه اندازنده.

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ

مگر كسى را كه داخل شونده جحيم است.

وَ مَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

از ما ملائكه كسى نيست مگر آنكه براى او مقام معلومى است.

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

ما هستيم صف كشندگان.

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

و ما هستيم تسبيح گويان.

وَ إِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ

حقا كه آنها مى‌گويند:

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

اگر در نزد ما كتابى از گذشتگان بود.

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

حتما بندگان خالص خدا مى‌بوديم.

فَكَفَرُواْ بِهِۦ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

قرآن را انكار كردند، بزودى مى‌دانند.

وَ لَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ

وعده نصرت ما بندگان فرستاده‌مان از پيش گذشته است،

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

آنها، فقط آنها هستند يارى شدگان.

وَ إِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

و لشكر ما فقط آنها هستند پيروزان.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

از مشركان تا مدتى چشم به پوش.

وَ أَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

منتظرشان باش بزودى خواهند ديد.

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

آيا در عذاب ما عجله مى‌كنند؟!

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ

چون به ديارشان نازل شود روزگار انذار شدگان بد خواهد بود.

وَ تَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

از آنها تا مدتى چشم به پوش.

وَ أَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

منتظر باش به زودى مى‌دانند.

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است پروردگارت كه صاحب عزت است از آنچه توصيف مى‌كنند.

وَ سَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ

سلام از ما بر پيامبران.

وَ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و حمد خدا را كه رب العالمين است.