بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا

به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌ و مهربانى‌اش هميشگى؛ سوگند به صف بستگان [مانند فرشتگان، نمازگزاران و جهادگران‌] كه صفى [منظم و استوار] بسته‌اند،

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

و به بازدارندگان كه [انسان را از گناهان‌] به شدت باز مى‌دارند،

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا

و به تلاوت‌كنندگان وحى،

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ

كه بى‌ترديد معبود شما يگانه است،

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا بَيۡنَهُمَا وَ رَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

پروردگار آسمان‌ها وزمين وآنچه ميان آنهاست، و پروردگار مشرق‌ها،

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ

همانا ما آسمان دنيا را به زيور ستارگان آراستيم،

وَ حِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

و آن را از هر شيطان سركشى حفظ كرديم،

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَ يُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ

آنان نمى‌توانند به سخنان فرشتگان بسيار مكرم و شريف گوش فرا دهند، و [هرگاه به گوش دادن برخيزند] از هر سو [شهاب‌] به سويشان پرتاب مى‌شود،

دُحُورٗا وَ لَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

تا با خفت وخوارى رانده شوند، وبراى آنان عذابى هميشگى است،

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

مگر آنكه شيطانى خبرى را [دزدانه و] با سرعت بربايد [و فرار كند] كه در اين صورت گلوله‌اى آتشين و شكافنده او را دنبال مى‌كند.

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۢ

پس از منكران معاد بپرس: آيا آفرينش آنان سخت‌تر و دشوارتر است يا آنچه [مانند فرشتگان، آسمان‌ها، زمين، كوه‌ها و...] آفريده‌ايم؟ [به يقين آفرينش آنان كارى ناچيز است چون‌] ما آنان را از گلى چسبنده آفريده‌ايم،

بَلۡ عَجِبۡتَ وَ يَسۡخَرُونَ

بلكه [تو از انكارشان‌] تعجب مى‌كنى و آنان مسخره مى‌كنند،

وَ إِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ

و هنگامى كه به آنان تذكر، مى‌دهند متذكر نمى‌شوند؛

وَ إِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ

و چون معجزه‌اى را مى‌بينند به شدت مسخره مى‌كنند [و ديگران را هم به مسخره وامى‌دارند،]

وَ قَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

و مى‌گويند: اين جز جادويى آشكار نيست.

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

[مى‌گويند:] آيا زمانى كه ما مرديم و خاك و استخوان شديم، حتما برانگيخته مى‌شويم؟

أَ وَ ءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

و آيا پدران پيشين ما [هم برانگيخته مى‌شوند؟]

قُلۡ نَعَمۡ وَ أَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

بگو: آرى، [برانگيخته مى‌شويد] در حالى كه خوار و ناچيز هستيد.

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ

جز اين نيست كه آن يك فرياد عظيم است كه [وقتى واقع شود] ناگاه [همه زنده مى‌شوند و حيرت‌زده منظره قيامت را] مى‌نگرند،

وَ قَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

و مى‌گويند: اى واى بر ما! اين روز جزاست!

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

[آرى‌] اين همان روز جدايى [ميان حق و باطل‌] است كه همواره آن را انكار مى‌كرديد.

ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَ أَزۡوَٰجَهُمۡ وَ مَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ

[آن گاه ندا رسد:] ستمكاران و هم‌رديفان آنان و معبودهايى را كه همواره به جاى خدا مى‌پرستيدند، گرد آوريد.

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ

پس همه را به سوى راه دوزخ راهنمايى كنيد.

وَ قِفُوهُمۡ إِنَّهُم مَّسۡ‍ُٔولُونَ

آنان را نگه داريد كه حتما مورد بازپرسى قرار مى‌گيرند.

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

[به آنان گويند:] شما را چه شده كه يكديگر را [براى رهايى از عذاب‌] يارى نمى‌دهيد؟

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

[نه اينكه نمى‌توانند يكديگر را يارى دهند] بلكه آنان امروز فروتنانه تسليم [قدرت حق‌] هستند،

وَ أَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

به يكديگر رو كرده از هم مى‌پرسند: [اين چه وضعى است؟]

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ

[پس پيروان گمراه به پيشوايان گمراه‌كننده‌] مى‌گويند: همانا شما از راه خيرخواهى به سوى ما مى‌آمديد، [ولى كارتان جز فريب و نيرنگ نبود!]

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

مى‌گويند: [ما را تقصيرى نيست‌] بلكه خود شما اهل ايمان نبوديد،

وَ مَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۢ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ

و ما را بر شما هيچ تسلطى نبود، بلكه شما مردمى طغيان گر و سركش بوديد.

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

اكنون فرمان عذاب پروردگارمان بر ما محقق و ثابت شد كه همه ما چشندگان عذاب خواهيم بود.

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

[سبك مغزى و تعصب شما زمينه گمراهى شما شد] پس ما شما را گمراه كرديم؛ زيرا خودمان گمراه بوديم،

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

پس بى‌ترديد همه آنان در آن روز در عذاب شريك‌اند،

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

ما با مجرمان اين‌گونه رفتار مى‌كنيم؛

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

زيرا آنان چنين بودند كه هر زمان به آنان مى‌گفتند: معبودى جز خدا نيست، تكبر مى‌كردند،

وَ يَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۢ

و [همواره‌] مى‌گفتند: آيا بايد به خاطر شاعرى ديوانه معبودان خود را رها كنيم؟!

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَ صَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

[چنين نيست كه مى‌پنداريد] بلكه او حق را آورده و پيامبران را تصديق كرده است.

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

بى‌ترديد شما [كوردلان‌] عذاب دردناك را خواهيد چشيد،

وَ مَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و جز آنچه كه همواره انجام مى‌داديد، پاداش داده نمى‌شويد،

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

جز بندگان خالص شده خدا [كه از هر كيفرى در امانند،]

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

براى آنان رزق و روزى معين و ويژه‌اى است،

فَوَٰكِهُ وَ هُم مُّكۡرَمُونَ

ميوه‌هايى [گوناگون‌] در حالى كه مورد اكرام خواهند بود،

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در بهشت‌هاى پر نعمت،

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

در حالى كه بر تخت‌هايى روبروى يكديگر [تكيه زده‌اند،]

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۢ

جامى از نوشيدنى زلال و پاك گرداگردشان مى‌گردانند،

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ

[نوشيدنى‌] سپيد [و درخشنده‌] و لذت‌بخش براى نوشندگان،

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَ لَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

نه در آن مايه فساد [جسم و عقل‌] است، و نه از آن مست و بيهوش مى‌شوند،

وَ عِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

و در كنارشان زنانى هستند كه فقط به شوهرانشان عشق مى‌ورزند.

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

گويا آنان [از سپيدى‌] تخم شترمرغى هستند كه [زير پر و بال‌] پوشيده شده‌اند [و هرگز دست كسى به آنان نرسيده است.]

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

پس برخى از آنان به برخى ديگر رو كرده از [حال‌] يكديگر مى‌پرسند.

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

گوينده‌اى از آنان مى‌گويد: همانا من [در دنيا] هم‌نشينى داشتم.

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

[كه همواره از روى تعجب به من‌] مى‌گفت: آيا تو از باور دارندگان [رستاخيز و زنده شدن مردگان‌] هستى؟

أَءِذَا مِتۡنَا وَ كُنَّا تُرَابٗا وَ عِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

آيا زمانى كه ما مرديم و خاك استخوان شديم، حتما [زنده مى‌شويم و] پاداشمان مى‌دهند؟

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

[سپس به دوستان بهشتى خود] مى‌گويد: آيا شما با من به دوزخ سر مى‌كشيد [تا از هم نشينم خبرى بگيريد كه در كجا و در چه حالى است؟]

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

پس خود او به دوزخ سر مى‌كشد و هم نشينش را وسط دوزخ مى‌بيند.

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

[به او] مى‌گويد: به خدا سوگند نزديك بود، مرا به هلاكت بيندازى.

وَ لَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

و اگر توفيق و رحمت پروردگارم نبود، حتما از احضارشدگان [در دوزخ‌] بودم.

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

[آن گاه به دوستان بهشتى خود مى‌گويد:] آيا ما [براى هميشه در بهشتيم و] هرگز نمى‌ميريم؟

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَ مَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

[و] جز همان مرگ نخستين [كه در دنيا سراغمان آمد مرگى ديگر به سراغمان نخواهد آمد] و ما هرگز عذاب نخواهيم شد؟ [شگفتا! چه لطف خاصى از سوى خدا به ما شده است!]

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

بى‌ترديد اين همان كاميابى بزرگ است.

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

پس بايد براى چنين پاداشى عمل كنندگان عمل كنند.

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

آيا اين [بهشت جاودان پر نعمت‌] براى پذيرايى بهتر است يا درخت زقوم؟

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ

ما آن را براى ستمكاران مايه شكنجه و عذاب قرار داده‌ايم.

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ

آن درختى است كه در قعر دوزخ مى‌رويد،

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

شكوفه‌هايش مانند سرهاى شياطين [بسيار بدنما و زشت‌] است.

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِ‍ُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

پس اين منكران لجوج حتما از آن مى‌خورند و شكم‌ها را از آن پر مى‌كنند.

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

آن گاه به ناچار روى آن [به عنوان نوشيدنى‌] مخلوطى از آب بسيار داغ و متعفن براى آنان خواهد بود!

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

سپس بازگشتشان حتما به سوى دوزخ است.

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

[سزاوار بودنشان در قيامت به اين همه عذاب به سبب اين است كه‌] آنان پدرانشان را گمراه يافتند،

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

و [با اينكه مى‌دانستند گمراهند بدون انديشه و تأمل‌] عجولانه از پى آنان مى‌رفتند!

وَ لَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

و به راستى پيش از اينان بيشتر پيشينيان گمراه شدند،

وَ لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

و بى‌ترديد ما در ميان آنان بيم دهندگانى فرستاديم.

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

پس با تأمل بنگر سرانجام بيم داده شدگان چگونه بود؟

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

[همه هلاك شدند] جز بندگان خالص شده خدا،

وَ لَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

و نوح ما را ندا كرد [و ما ندايش را اجابت كرديم‌] پس ما به راستى نيكو اجابت كننده‌اى هستيم،

وَ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و او و خاندانش را از آن اندوه بزرگ نجادت داديم.

وَ جَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

و تنها ذريه او را [در زمين‌] باقى گذاشتيم،

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و در ميان آيندگان براى او نام نيك به جا گذاشتيم؛

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

سلام بر نوح در ميان جهانيان.

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

به راستى ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

بى‌ترديد او از بندگان مؤمن ما بود.

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس ديگران را غرق كرديم؛

وَ إِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

و به راستى ابراهيم از پيروان نوح بود،

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

هنگامى كه با دلى پاك به سوى پروردگارش آمد.

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَ قَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

[ياد كن‌] هنگامى را كه به پدر و قومش گفت: چيست آنچه مى‌پرستيد؟

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا به جاى خدا معبودان دروغين را مى‌خواهيد.

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس گمانتان به پروردگار جهانيان چيست؟ [كه غير او را مى‌پرستيد،]

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

[چون از او دعوت كردند كه شبانه به مراسم عيدشان برود] نگاهى به ستارگان انداخت،

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

و گفت: به راستى من بيمارم.

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

پس پشت‌كنان از او روى گرداندند.

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

او هم مخفيانه به سوى بت هايشان رفت و [از روى ريشخند] گفت: آيا غذا نمى‌خوريد؟

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

شما را چه شده كه سخن نمى‌گوييد؟

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

پس [به آنها روى آورد و] با دست راست ضربه‌اى كارى بر آنها كوبيد [و خردشان كرد.]

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

مردم با شتاب به سوى او آمدند.

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

[به آنان‌] گفت: آيا آنچه را [با دست خود] مى‌تراشيد، مى‌پرستيد؟!

وَ ٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَ مَا تَعۡمَلُونَ

در حالى كه خدا شما را و آنچه را مى‌سازيد، آفريده است.

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

گفتند: براى او بنايى بسازيد [كه گنجايش آتش فراوانى داشته باشد] پس او را در آتش شعله‌ور بيندازيد.

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

پس خواستند به او نيرنگى زنند، ولى ما آن را پست و شكست خورده كرديم.

وَ قَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

و [وقتى از اين مهلكه جان سالم به در برد] گفت: به راستى من به سوى پروردگارم مى‌روم، و [او] به زودى مرا راهنمايى خواهد كرد.

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

پروردگارا! مرا فرزندى كه از صالحان باشد عطا كن.

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

پس ما او را به پسرى بردبار مژده داديم.

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

هنگامى كه با او به [مقام‌] سعى رسيد، گفت: پسرم! همانا من در خواب مى‌بينم كه تو را ذبح مى‌كنم، پس با تأمل بنگر رأى تو چيست؟ گفت: پدرم آنچه به آن مأمور شده‌اى انجام ده اگر خدا بخواهد مرا از شكيبايان خواهى يافت.

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَ تَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

پس هنگامى كه آن دو تسليم [خواسته خدا] شدند و ابراهيم، جبين او را به زمين نهاد [تا ذبحش كند]

وَ نَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

و او را ندا داديم كه: اى ابراهيم!

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

خوابت را تحقق دادى [و فرمان پروردگارت را اجرا كردى‌]، به راستى ما نيكوكاران را اين‌گونه پاداش مى‌دهيم [كه نيت پاك و خالصشان را به جاى عمل مى‌پذيريم.]

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

به يقين اين همان آزمايش روشن بود.

وَ فَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

و ما اسماعيل را در برابر قربانى بزرگى [از ذبح شدن‌] رهانيديم،

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و در ميان آيندگان براى او [نام نيك‌] به جا گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

سلام بر ابراهيم.

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

[ما] نيكوكاران را اين‌گونه پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

بى‌ترديد او از بندگان مؤمن ما بود،

وَ بَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

و ما او را به اسحاق كه پيامبرى از شايستگان بود مژده داديم،

وَ بَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَ عَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَ وَ مِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَ ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

و بر او و بر اسحاق بركت داديم، و از دودمان آن دو برخى نيكوكارند و برخى آشكارا ستمكار بر خويشند،

وَ لَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

و به راستى ما به موسى و هارون نعمت داديم،

وَ نَجَّيۡنَٰهُمَا وَ قَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و آن دو نفر و قومشان را از اندوه بزرگ نجات بخشيديم،

وَ نَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

و آنان را يارى داديم در نتيجه پيروز شدند،

وَ ءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

و هر دو را كتاب بسيار روشنگر عطا كرديم،

وَ هَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

وبه راه راست هدايتشان نموديم،

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و در ميان آيندگان براى هر دو نفر نام نيك به جا گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَ هَٰرُونَ

سلام بر موسى و هارون.

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما نيكوكاران را اين‌گونه پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

بى‌ترديد هر دو از بندگان مؤمن ما بودند،

وَ إِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و بى‌ترديد الياس از پيامبران بود.

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

[ياد كن‌] هنگامى را كه به قومش گفت: آيا [از شرك وطغيان‌] نمى‌پرهيزيد؟

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَ تَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ

آيا بت «بعل» را مى‌پرستيد و بهترين آفرينندگان را رها مى‌كنيد؟!

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَ رَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

خدا را كه پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شماست.

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

پس او را انكار كردند، يقينا آنان از احضار شدگان [در عذاب‌] خواهند بود،

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

بندگان خالص شده خدا [كه از هر كيفرى در امانند،]

وَ تَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و در ميان آيندگان براى او نام نيك به جا گذاشتيم.

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ‏يَاسِينَ

سلام بر آل ياسين.

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما نيكوكاران را اين‌گونه پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

بى‌ترديد او از بندگان مؤمن ما بود.

وَ إِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و بى‌ترديد لوط از پيامبران بود.

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَ أَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

[ياد كن‌] هنگامى را كه او و همه اهلش را نجات داديم،

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

مگر پيرزنى را كه در ميان باقى‌ماندگان [در شهر] بود.

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

سپس ديگران را هلاك كرديم،

وَ إِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ

و شما همواره صبحگاهان [در مسير سفرهايتان از كنار ويرانه‌هاى شهر] آنان گذر مى‌كنيد،

وَ بِٱلَّيۡلِ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

و نيز شبانگاهان، آيا تعقل نمى‌كنيد؟

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و يونس از پيامبران بود.

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

[ياد كن‌] هنگامى را كه به سوى آن كشتى پر [از جمعيت و بار] گريخت،

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ

و با سرنشينان كشتى قرعه انداخت [و قرعه به نامش افتاد] و از مغلوب شدگان شد [و او را به دريا انداختند.]

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٞ

پس آن ماهى بزرگ او را بلعيد، در حالى كه سزاوار سرزنش بود.

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ

[و در شكم ماهى به تسبيح خدا مشغول شد كه‌] اگر او از تسبيح‌كنندگان نبود،

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

بى‌ترديد تا روزى كه مردم برانگيخته مى‌شوند در شكم ماهى مى‌ماند.

فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَ هُوَ سَقِيمٞ

پس او را در حالى كه بيمار بود به زمينى خشك و بى‌گياه افكنديم.

وَ أَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ

و بر او بوته گياهى از نوعى كدوبن رويانديم،

وَ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ

و او را به سوى [قومى‌] يكصد هزار نفر [ى‌] يا بيشتر فرستاديم.

فَ‍َٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

پس ايمان آوردند در نتيجه آنان را تا پايان عمرشان [از نعمت ها و مواهب خود] بهره‌مند كرديم.

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَ لَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

[مشركان سبك مغز مى‌گويند: فرشتگان، دختران خدايند] پس از آنان بپرس كه: آيا دختران براى پروردگار تو هستند و پسران براى ايشان؟!

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَ هُمۡ شَٰهِدُونَ

يا اينكه ما فرشتگان را دختر آفريديم و آنان شاهد بودند؟!

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ

آگاه باش! كه آنان از بافته‌هاى دروغ خود مى‌گويند

وَلَدَ ٱللَّهُ وَ إِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

كه: خدا فرزند آورده! و بى‌ترديد آنان دروغگويند.

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ

آيا دختران را بر پسران ترجيح داده است؟

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده، چگونه حكم مى‌كنيد؟

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

پس آيا متذكر [حقايق‌] نمى‌شويد؟

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ

يا شما [بر اين ادعاى خود] دليل روشنى داريد؟

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

پس اگر راستگوييد، كتابتان را [كه اين سخنان را با تكيه بر آن مى‌گوييد به ميان‌] آوريد.

وَ جَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَ بَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗا وَ لَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

ميان خدا و جن، نسب و خويشى قرار دادند، در صورتى كه جنيان به خوبى مى‌دانند كه [روز قيامت براى حساب و پاداش‌] احضار خواهند شد.

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

خدا از آنچه او را به آن توصيف مى‌كنند، منزه است.

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا [كه او را به آنچه توصيف مى‌كنند شايسته مقام قدس اوست.]

فَإِنَّكُمۡ وَ مَا تَعۡبُدُونَ

و بى‌ترديد شما و آنچه را مى‌پرستيد،

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ

نمى‌توانيد [مردم را] بر ضد خدا گمراه كنيد.

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ

مگر كسانى را كه [به اختيار خود به خاطر پذيرفتن وسوسه و اغواگرى شما] به دوزخ درآيند،

وَ مَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

و هيچ يك از ما فرشتگان نيست مگر اينكه براى او مقامى معين است.

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

و همانا ما [براى اجراى فرمان خدا] صف بستگانيم.

وَ إِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

و ما خود تسبيح كنندگانيم.

وَ إِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ

و مشركان [پيش از بعثت پيامبر] قاطعانه مى‌گفتند:

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

اگر نزد ما كتابى چون كتاب‌هاى آسمانى پيامبران پيشين بود،

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

بى‌ترديد از بندگان خالص شده خدا مى‌شديم.

فَكَفَرُواْ بِهِۦ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

ولى [هنگامى كه قرآن را براى هدايت آنان نازل كرديم‌] به آن كافر شدند و به زودى [و زر و وبال كفرشان را] خواهند دانست.

وَ لَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و وعده قطعى ما درباره بندگان به رسالت فرستاده شده از پيش محقق و ثابت گشته است،

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

كه بى‌ترديد آنان [در همه زمينه‌ها] يارى شدگانند،

وَ إِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

و مسلما سپاه ما پيروزند.

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

پس تا مدتى از آنان روى بگردان.

وَ أَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و آنان را بنگر كه به زودى [و زر و وبال گناهانشان را] خواهند ديد.

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

آيا شتاب در آمدن عذاب ما را مى‌خواهند؟!

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ

پس هنگامى كه [عذاب ما] به آستانه خانه‌هايشان نازل شود، بيم شدگان روزگار بدى خواهند داشت،

وَ تَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

و تا مدتى از آنان روى بگردان،

وَ أَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و [آنان را] بنگر كه به زودى [و زر و وبال گناهانشان را] خواهند ديد.

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

پروردگارت كه داراى عزت است از آنچه او را به آن توصيف مى‌كنند، منزه است.

وَ سَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و سلام بر پيامبران

وَ ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و همه ستايش‌ها ويژه خداست كه پروردگار جهانيان است.